Ξέρετε ποιο είναι το αγαπημένο φαγητό των γονιών σας;

«Έχω ένα καρκινάκι.».

Αποκλείεται να αναφέρεται στο ζώδιο του. Εκτός του ό,τι είναι σκορπιός, δεν πιστεύει και στα ζώδια.

«Τι εννοείς;» απάντησα δαγκώνοντας τα δόντια μου..

«Αυτό που καταλαβαίνεις.»

 

Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν μπράβο μαλάκω, φαγώθηκες τόσα χρόνια με την αθεΐα, να δω που θα ελπίζεις τώρα. Η δεύτερη ήταν πως ευτυχώς που είναι καραφλός και δεν θα φοβηθεί μην του πέσουν τα μαλλιά.

Ξέρετε ποιο είναι το αγαπημένο φαγητό των γονιών σας;

Εγώ δεν το ήξερα. Ήταν το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό όταν πέρασε η πρώτη ψυχρολουσία, μία μέρα μετά.

«Το λεμονάτο κοτόπουλο της θείας μου της Ευρυδίκης»,μου είπε. Θεόσχωρεστην. Άντε τώρα να βρω τη συνταγή από την συγχωρεμένη τη θεία. «Άλλο ρε μπαμπά;» «Δεν έχω αγαπημένο, όλα μου αρέσουν, αρκεί να είναι νόστιμα.» Να θυμηθώ να ρωτήσω τώρα που το σκέφτομαι εγκαίρως και τη μαμά μου. Δεν χρειάζεται να περιμένω να πάθει και αυτή καρκίνο για να μάθω. Το σημειώνω.

Ωραία, άρα έχουμε και λέμε. Προσευχές δεν μπορώ να κάνω, τάμα επίσης, ούτε στην ενέργεια πιστεύω, η θεία Ευρυδίκη έχει πεθάνει, συνταγή για το λεμονάτο της κοτόπουλο δεν μπορώ να βρω, ωραία τα κατάφερα.

Πάμε στα γλυκά. Μπαμ. Εδώ είμαστε. Αυτό το ξέρω. Ο μπαμπάς λατρεύει την πικρή σοκολάτα, γενικά, και το brownie μου, ειδικά. Αυτό θα του φτιάξω για να χαρεί. Να φτιάξω και ένα ταψί παραπάνω για να κεράσω και όλη την ουρολογική, να τον προσέχει λίγο παραπάνω μωρέ, όσο θα είναι κρεβατωμένος. Θα βάλω τα δυνατά μου να βγει τέλειο. Γλυκό και πικρό, τόσο όσο. Σαν τη ζωή. Να πηγαίνουν γιατροί και νοσηλευτές να του λένε πόσο ωραία μαγειρεύει το κορίτσι του. Δεν έχει καλύτερο, καμαρώνει σαν παγώνι. Γιατί ακόμα και σε μια τέτοια, δύσκολη στιγμή ο μπαμπάς μου, εμάς θα σκέφτεται, για εμάς θα μιλάει. Τέτοιος μπαμπάς είναι. Είμαστε καλά ρε μπαμπά. Είμαι καλά. Τώρα είναι η σειρά σου να γίνεις και εσύ. Φάε λίγο ακόμα brownie. Όλο όλο. Μπράβο.

 

Δεν πιστεύω σε θεό, ενέργεια και θετική σκέψη. Πιστεύω μόνο στο φως των ανθρώπων, την αγάπη και την τύχη. Βέβαια, είμαι πεπεισμένη, πως το φαγητό τα κάνει όλα λίγο καλύτερα, οπότε ελάτε να φτιάξουμε όλοι μαζί αυτό το brownie ή ό,τι άλλο τραβάει η όρεξη σας, για να γίνουν οι στιγμές μας λίγο πιο γλυκές. Πρέπει να έχω άλλωστε και κάτι να παρηγοριέμαι τις δύσκολες ώρες την αναμονής. Το φαγητό βοηθάει.

 

Αυτή τη συνταγή θέλω να την αφιερώσω στον καλύτερο μπαμπά του δικού μου κόσμου. Που δεν ήταν ποτέ πατέρας και ήταν πάντα μπαμπάς. Στον μπαμπά μου.

Ή όπως του αρέσει να τον φωνάζουν, στον Giovani. Γιάννη τον λένε. Γιατί άραγε του αρέσει να τον φωνάζουμε έτσι; Να θυμηθώ να τον ρωτήσω και αυτό.

Μπαμπά μου, δεν ξέρω που το εύχομαι, σε ποιο σύμπαν, θεό ή ενέργεια, δεν έχει και πολύ σημασία, γιατί κανένα από αυτά δεν με ακούει άλλωστε,οπότε το λέω για να με ακούσεις εσύ. Εύχομαι με όλη μου την ψυχή, όλα αυτά να είναι περαστικά, να συνεχίσουμε να μαγειρεύουμε παρέα σε όλες τις χαρές και αυτή η περιπέτεια να μείνει μια αχνή, μακρινή, κακιά, πολύ κακιά ανάμνηση. Κυρίως όμως εύχομαι, να συνεχίσεις να δοκιμάζεις με τον ίδιο ενθουσιασμό, τόσο λαίμαργα τα φαγητά μου, μέχρι να μην έχεις πια δόντια. Ξέρω ξέρω, θα πάρεις τις καλύτερες μασέλες.

Να τις πάρεις ρε μπαμπά, όταν περάσουν πολλά πολλά χρόνια ακόμα, να τις πάρεις.

 

Συνταγή για το Brownie του Giovani

Υλικά που θα χρειαστείτε

 

400 γραμμάρια κουβερτούρα 65% κακάο

180 γραμμάρια βούτυρο

4 μεσαίου μεγέθους αυγά

40 γραμμάρια κακάο (εγώ χρησιμοποιώ της Kakau και είναι εξαιρετικό)

200 γραμμάρια αλεύρι γ.ο.χ κοσκινισμένο

250 γραμμάρια κρυσταλλική ζάχαρη

1 κ.γ εκχύλισμα βανίλιας

1 κ.γ. baking powder

Μια καλή πρέζα ανθό αλατιού

 

Εκτέλεση

Σε μπεν μαρί βάζουμε το βούτυρο μαζί με την κουβερτούρα και ανακατεύουμε μέχρι να λιώσουν.

Στον κάδο του μίξερ ή σε ένα μπολ αν χρησιμοποιήσουμε μίξερ χειρός, βάζουμε τα αυγά μαζί με τη ζάχαρη και τα χτυπάμε καλά μέχρι να ασπρίσουν και να αφρατέψουν. Προσθέτουμε το εκχύλισμα βανίλιας.

Σε ένα μπολ ανακατεύουμε το αλεύρι, με το bakingpowderκαι το κακάο.

Μόλις η σοκολάτα και το βούτυρο λιώσουν, τα προσθέτουμε σιγά-σιγά μέσα στο μείγμα με τα αυγά και ανακατεύουμε με μία μαρίζ, μέχρι να ομογενοποιηθεί το μείγμα.

Προσθέτουμε σε τρεις δόσεις το μείγμα με το αλεύρι και ανακατεύουμε με την μαρίζ μέχρι να ομογενοποιηθούν.

Σε ένα ταψί μεσαίου μεγέθους, στρώνουμε λαδόκολλα, καλύπτοντας και τον πάτο του ταψιού και τα πλάγια. Βάζουμε μέσα το μείγμα Brownieκαι το απλώνουμε με την μαρίζ ώστε να έχει παντού το ίδιο πάχος. Πασπαλίζουμε από πάνω με τον ανθό αλατιού και ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο στους 180 βαθμούς στον αέρα, για περίπου 25’ ανάλογα και με τον φούρνο και με το μέγεθος του ταψιού. Όσο πιο μεγάλο το ταψί και πιο απλωμένο το μείγμα τόσο λιγότερο χρόνο ψησίματος χρειάζεται. Το ζητούμενο είναι να έχει σταθεροποιηθεί το μείγμα και το επάνω μέρος να έχει αρχίσει να ξεροψήνεται, χωρίς όμως να μαυρίζει. Προσοχή αυτό μπορεί να συμβεί σχετικά εύκολα, οπότε να έχετε το νου σας γιατί μπορεί να χρειαστεί να καλύψετε το ταψί με αλουμινόχαρτο.

Το βγάζουμε από το φούρνο και το αφήνουμε να κρυώσει καλά. Ιδανικά, προτείνω να το βγάζουμε από το ταψί για να το κόψουμε, την επόμενη μέρα, που το σοκολατένιο εσωτερικό του έχει σφίξει τελείως και η γεύση του Brownieβρίσκεται στο πικ της.

Επίσης. Αφού το κόψετε, μπορείτε να το αποθηκεύσετε στην κατάψυξη, σε τάπερ στρωμένο με λαδόκολλα, ώστε να το έχετε έτοιμο ανά πάσα ώρα και στιγμή απάλευτης λιγούρας. Το μόνο που χρειάζεται είναι να το αφήσετε να ξεπαγώσει σε θερμοκρασία δωματίου, για περίπου μισή ώρα, ή αν η λιγούρα σας χτυπάει κόκκινο, να το βάλετε στον φούρνο μικροκυμάτων για περίπου 2’.