Είμαι ειδικευόμενη σε χειρουργική ειδικότητα, άρα και ανδροκρατούμενη ειδικότητα. Είμαι νέα, γυναίκα, αρκετά μικροκαμωμένη και σε ένα περιβάλλον που οι άντρες είναι γιατροί και οι γυναίκες νοσηλεύτριες. Καθημερινά στο εργασιακό μου περιβάλλον αντιμετωπίζω διακρίσεις με βάση το φύλο και την εμφάνισή μου.
Όλα αυτά όμως τα ήξερα, τα ξέρω, τα περίμενα και δε με εξέπληξαν ποτέ. Αυτό όμως που είναι σαν μαχαιριά στη καρδιά είναι όταν οι ασθενείς, συνοδοί, γονείς των παιδιών που περιθάλπτω για να με καλέσουν στους διαδρόμους θα χρησιμοποιήσουν τον όρο ΚΟΠΕΛΙΑ. Αυτή η λέξη που για ξεκάθαρους λόγους αυτομάτως σε μειώνει. Δεν είναι η λέξη που είναι το πρόβλημα, όσο το γεγονός ότι αν ήμουν άνδρας θα με προσφωνούσαν ΓΙΑΤΡΕ. Ακόμα κι αν ήμουν ένας άνδρας ειδικευόμενος, αμούστακος ακόμα (που λέει ο λόγος) θα με αποκαλούσαν Γιατρό. Και θα με άκουγαν με σεβασμό και προσείλωση.
Και κάθε φορά που κάποιος ξεστομίζει τη λέξη ”κοπελιά”, οι ώμοι της εκάστοτε γιατρού κατεβαίνουν. Οι ώρες που ξενύχτησε και ξενυχτάει μελετώντας ή μη μπορώντας να κοιμηθεί γιατί ενδιαφέρεται – αγχώνεται πως θα βγάλει την νύχτα ο ασθενής της, μοιάζουν ένα τίποτα. Ένα μηδέν που εξισώνεται με την λέξη κοπελιά.
Δεν μου φταίνε οι άνδρες συνάδελοι. Γνωρίζω πολύ καλά πως είναι η πατριαρχία που έχει εδραιωθεί τόσο βαθιά στην αμυγδαλή του εγκεφάλου των ανθρώπων και κάνει αυτή την αναθεματισμένη νευρική σύναψη που μας δίνει την εικόνα του άνδρα κάθε φορά που αναφέρεται η λέξη Χειρουργός. Ωστόσο αυτό δε σημαίνει πως αυτές οι συνάψεις δεν μπορούν να αλλάξουν. Ποιος θα σκεφτόταν ποτέ δίπλα στη φράση πρόεδρος της Αμερικής ένα μαύρο, ή στη λέξη CEO μιας Tech company μία γυναίκα; Όταν κάτι συμβεί μία φορά τότε δίνει το χώρο στον ανθρώπινο εγκέφαλο να σκεφτεί και άλλες δυνατότητες πέραν των στερεοτύπων.
Γυναίκες χειρουργοί υπάρχουν. Και μάλιστα τα τελευταία χρόνια το ποσοστό των γυναικών σε τέτοιες ειδικότητες όλο και αυξάνεται. Όμως δεν αρκεί μόνο αριθμός. Πρέπει να υπάρχει και σεβασμός, στήριξη και συνεργασία τόσο μεταξύ των ειδικευομένων, των συναδέλφων όσο και των ασθενών.
Όλα αυτά τα αναφέρω γιατί εδώ μέσα είμαστε μία κοινότητα που προσπαθεί για την ισότητα. Η ματαίωση που νιώθουμε κάθε φορά που ακούγεται η λέξη κοπελιά σε διαδρόμους νοσοκομείων είναι μεγάλη.
Επομένως την επόμενη φορά που θα είστε σε κάποιο νοσοκομείο ή σε οποιοδήποτε εργασιακό περιβάλλον και θα θελήσετε να φωνάξετε μία γυναίκα επαγγελματία, σκεφτείτε διπλά και τριπλά τον όρο που θα χρησιμοποιήσετε. Αυτή η γυναίκα θα μπορούσε να είναι εσείς, η κόρη σας, η αδερφή σας κλπ…
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η 5χρονη κόρη μου, μου μιλούσε για το νηπιαγωγείο και τις κύριες της και μου έλεγε είναι η κύρια τάδε, η κυρία τάδε και η Μαρία που μας τραγουδάει. Της λέω τι είναι η Μαρία; μου λέει η καθαρίστρια. Κυρία Μαρία οπότε της λέω. Είναι εργαζόμενη γυναίκα όπως οι κύριες σου και μεγάλη. Κυρία λοιπόν. Ή 5χρονη το κατάλαβε μια χαρά και ντράπηκε κιόλας. Τώρα πως ενήλικες άνθρωποι μιλάν έτσι σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν, είτε επιστήμονες είτε τη φουρναρισσα το ίδιο μου κάνει, δε μπορώ να το καταλάβω. Πολλές φορές πάντως μου έχει τύχει να μιλήσω σε υπάλληλο στον… Διαβάστε περισσότερα »
Ούτε λόγος να γίνεται! Μπορεί με τον Γενικό να μιλάμε στον ενικό, αλλά στις κυρίες που καθαρίζουν τα γραφεία πάντα στον πληθυντικό!
Πολύ ωραίο! Πήγαμε από γυναίκα (-για-καθάρισμα)🙄 σε κυρία Μαρία!
Αν ήμουν στη θέση σου δεν γυρνούσα στο “κοπελιά”. Θα περιμένα να με προσφωνήσουν σωστά. Κι αν μου έλεγαν “μα σε φωνάζω τόσην ώρα δεν ακούς;”, θα απαντούσα πολύ αθώα “Δεν κατάλαβα ότι φωνάζατε εμένα. Άλλη φορά να φωνάζετε Γιατρέ, αν με χρειάζεστε”.
Γιατί όμως δεν δοκιμάζεις κάθε μα κάθε φορά που σε αποκαλούν έτσι να απαντάς; Μπορείς να πεις: ‘κυρία τάδε, γιατρός. Το κοπελιά δεν αρμόζει’. Εσύ πρέπει να σέβεσαι τον εαυτό σου και να το λες με θάρρος, αυστηρό βλέμμα και σταθερή αυστηρή δυνατή φωνή. Και να τους πάρει ο διάολος αν τολμήσουν να ανταπαντήσουν με αγένεια, δηλαδή σε αυτή την περίπτωση ξεκινάς να χώνεις (όχι να βρίζεις). Γίνεται.
Καλησπέρα .σε καταλαβαίνω .σε νιώθω μάλλον.μηχανικος εδώ.το τι έχω ακούσει δεν μπορώ να σου περιγράψω κυρίως από μεγαλύτερους συναδέρφους.η θέση μου σε τεχνικό τμήμα δημόσιας υπηρεσίας πολλές φορές περιλαμβάνει εντοπισμό σφαλμάτων συναδέρφων ελ.επαγγελματιων..να μην πω πως αντιδρούν οι άντρες συνάδελφοι όταν τους εξηγώ τι έχουν κάνει λάθος .πόσες προσβολές και υποτιμητικό ύφος έχω ακούσει.πλεον όμως έχω αλλάξει τακτική και με όλη μου την αγάπη σε συμβουλεύω το ίδιο.δεν περιμένω να αλλάξουν τον τρόπο να μου μιλάνε από μόνοι τους ως δια μαγείας.το απαιτώ.”στον πληθυντικό παρακαλώ όπως σας απευθύνομαι κι εγώ”, “δε γνωριζόμαστε κύριε συνάδελφε για να έχετε τέτοια οικειότητα” “αν… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα τους διόρθωνα ευγενικά κάθε φορά, έστω και αν μαλλιάσει η γλώσσα σου. Μερικοί έχουν εξωτερικεύσει το «κοπελιά» τόσο που ούτε καν σκέφτονται τι αγένεια είναι.
Θα μοιραστώ τις παρατηρήσεις μου από παρόμοιο σκηνικό, αλλά ως πελάτης. Πηγαίνω τις γατούλες κτηνιατρείο. Οι γυναίκες κτηνίατροι συστήνονται κανονικά «Γεια σας, είμαι η γιατρός…». Όταν έχω ερωτήσεις και ρωτάω «Γιατρέ…» ή στο τέλος λέω «Ευχαριστώ, γιατρέ» μερικές σαστίζουν λιγάκι, σαν να μην το περιμένουν. Και μετά συνήθως χαμογελούν.
Θα ήθελα να ευχαριστήσω όλ@ τ@ αναγνωστ@ της σελίδας που σχολίασαν σε αυτό το κειμενάκι μου. Όπως γράφω στην τελευταία παράγραφο ο όρος κοπελιά σαν προσφώνηση αφορά όλους τους επαγγελματικούς χώρους. Απλά τυγχάνει να είμαι ιατρός και να το ζω καθημερινά. Στο εξωτερικό (τουλάχιστον για το ΗΒ που έχω μία μικρή εμπειρία) υπάρχει ένα καρτελάκι που κρεμάει ο καθένας στο λαιμό του που λέει την ιδιότητα και το ονομά σου. Είναι πολύ καλό αυτό γιατί οι συνάδελφοι, οι ασθενείς μπορούν να σου απευθύνονται ακόμα και με το μικρό σου όνομα, χωρίς αυτό να δείχνει ασέβεια. Επίσης υπάρχει η φράση που… Διαβάστε περισσότερα »
Στους ασθενείς που κουράρω σχεδόν πάντα συστήνομαι… Ώστε μετά να μην υπάρχει δικαιολογία για τους ασθενείς… Κάποιοι πάλι θα πουν κοπελιά, αλλά νιώθω οτι εκεί έχω πάτημα να απαντήσω.
Και για το Hello, my name is… όμως υπήρξε αγώνας: https://www.hellomynameis.org.uk/
Δε ρώτησες εμένα αλλά ισχύει. Ο κλάδος μας βρίθει από “Κιμούληδες” που θεωρούν το όποιο χειρουργικό τους ταλέντο δικαιολογία για αισχρές συμπεριφορές σε συναδέλφους και λοιπό προσωπικό. Και δυστυχώς είναι τόσο συνηθισμένο που οι περισσότεροι το δικαιολογούν: “Ναι είναι περίεργος/ οξύθυμος/ πέφτουλας/ σκατάνθρωπος γενικώς αλλά είναι εξαιρετικός χειρουργός”. Να το βράσω το ταλέντο σου άμα δεν ξέρεις να φερθείς σαν άνθρωπος. Σόρι παρασύρθηκα. 🙂
Κοίτα ένταση υπάρχει και σε ενα απρόβλεπτο συμβάν θα ανέβουν οι σφυγμοί και οι τόνοι αναπόφευκτα. Αλλά είναι άλλο πράγμα να βρίσεις τη λαβίδα ή να βάλεις μια φωνή στο βοηθό/ εργαλειοδότη κι άλλο να προσπαθείς επίτηδες να εξευτελίσεις άτομα με τα οποία συνεργάζεσαι καθημερινά επειδή δε θες να παραδεχτείς την ευθύνη σου για οτιδήποτε (πχ δε ζήτησες το εργαλείο που χρειαζόσουν εγκαίρως ώστε να υπάρχει έτοιμο). Δεν ξέρω σε τι περιστατικά αναφέρθηκε η γνωστή σου αλλά εγώ προσωπικά έχω βρεθεί να ρουφάω τις μύξες μου κρυμμένη στην τουαλέτα τουλάχιστον τέσσερις πέντε φορές σε έξι χρόνια ειδικότητας- κρατήθηκα μέχρι να… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι σεξιστικό ακριβώς γιατί κανέναν άντρα γιατρό δεν τον λέει κανείς “μικρέ” ή “παιδί”. Αλλά ούτε και τις νοσηλεύτριες είναι σωστό να τις λέμε “κοπελιά”. Ο όρος “αδελφή” μου φαίνεται μια χαρά, αρκεί να υπάρξει ένας ταιριαστός αντίστοιχος όρος και για τους νοσηλευτές (το “αδελφέ” είναι πιασμένο από τους μοναχούς και δεν ενδείκνυται). Ευκαιρία να πέσουν ιδέες στο τραπέζι. Για το υπόλοιπο προσωπικό του νοσοκομείου (τραυματιοφορείς, τραπεζοκόμοι, καθαριστές/ τριες, διοικητικούς) ένα ευγενικό “παρακαλώ;” αρκεί, όπως σε οποιονδήποτε χώρο εργασίας. Ας μην ξεχνάμε, τέλος, πως στους χώρους του νοσοκομείου το “γιατρέ” ή το “αδελφή” δεν είναι απλώς προσφώνηση αλλά συχνότατα και… Διαβάστε περισσότερα »
Και που να σε ρωτουν ποτε θα ερθει ο κανονικος γιατρος; Κοπελια;
Πωωωω! Χτύπησες τρελό νεύρο! Έχω συστηθεί, έχω πάρει αίμα, έχω κάνει αλλαγή στο τραύμα, έχω δώσει οδηγίες για κινητοποίηση, δίαιτα κλπ στον ασθενή και οτι θα ξαναενημερωθεί όταν βγουν οι απαντήσεις των εξετάσεών του και στο τέλος… “Οι γιατροί θα περάσουν σήμερα?”
At least once a week!
Μην στεναχωριέσαι. Είναι κομπλεξικά άτομα.
“Θα σας παρακαλούσα να με αποκαλείτε “Γιατρέ” ή ‘κάτι άλλο, π.χ. κυρία+επώνυμο'”, δεν είναι και πολύ ευγενικό αυτό που κάνετε.” Για ρίξε ένα τέτοιο για να καταλάβει ο άλλος ότι εκτός του ότι έχει έλλειψη σεβασμού προς μία άγνωστη γυναίκα, δεν αντιλαμβάνεται ότι η υγεία του ή η ζωή του είναι στα χέρια της. Αμάν πια με τον κάθε ασεβή!