O χρόνος χρόνια δεν κοιτά.
_______________
Η ιστορία της όπως την ξεχώρισα σήμερα
Ρένα ,απολαμβάνω να διαβάζω τις απαντήσεις σου και μου αρέσει πολύ ο τρόπος που σκέφτεσαι ενώ μου φαίνεται και χρήσιμος ο διάλογος των αναγνωστών. Έτσι , θα ήθελα να σας ρωτήσω το εξής .
Συχνά ακούω πως ο χρόνος δεν γυρίζει πια, μια φράση που δεν μου αρέσει να ακούω καθώς έχω κάνει πολύ αυτοκαταστροφικες επιλογές, σπαταλώντας χρόνια και κακοποιώντας τον εαυτό μου . Και αναρωτιέμαι, και εάν ο χρόνος αναπληρώνεται; Αν δεν είναι απλώς δευτερόλεπτα, λεπτά, μήνες και χρόνια; Αν μέσα σε στιγμές και στο παρόν εν γένει ζεις πράγματα που δεν έζησες σε βάθος χρόνου; Ένα φιλί, ένα ραντεβού με ένα άνδρα που σε σέβεται και γελάτε μαζί, σου συμπεριφέρεται όμορφα και νιώθεις όπως δεν ένιωσες ποτέ με τον κακοποιητικό σου πρώην μέσα στα χρόνια. Η επιστροφή στη πόλη που μεγάλωσες για διακοπές και μόνιμα, και η επανασύνδεση των ζώων σας με τη καλύτερη σου φίλη, ενώ έλλειπες για σπουδές σε άλλη πόλη. Μιλάγατε μεν. αλλά δεν υπήρχε η φυσική παρουσία . Δεν είναι όλα αυτά ένα είδος αναπλήρωσης του τι ήθελες να ζήσεις; Eγώ προσωπικά νιώθω χρόνια νεότερη.
Όση ευτυχία και εάν νιώσω έρχεται κάποια στιγμή που νιώθω ενοχή για αυτά που μου έκανα ,που έχασα χρόνο από την ύπαρξη μου σε αυτή τη γη και σκέφτομαι πως όλα αυτά περί αναπλήρωσης του χρόνου, πως μετράει η ποιότητα πάρα η ποσότητα είναι δικαιολογίες που λέω στον εαυτό μου για να ξεχάσω τι του έκανα, πως άφησα τον χρόνο να ξεφύγει από τα χέρια μου, ότι είναι ένας τρόπος να μη θυμάμαι τον θάνατο ή μήπως ο χρόνος στα αλήθεια είναι κάτι σχετικό; Και κάτι υποκειμενικό; Είναι σημαντικότερος ο αντικειμενικός χρόνος (ώρες ,λεπτά κλπ ) ή υποκειμενικός;
Υστερόγραφο: κάνω ψυχοθεραπεία και μη μου πείτε να μη σκέφτομαι τι έχασα, διότι εμένα αυτό με βοήθησε ( μαζί με άλλα πράγματα φυσικά ) να εκτίμησω τη ζωή μου, γιατί όσο πιο νέα ήμουν τόσο πιο άτρωτη ένιωθα, ο χρόνος φάνταζε πολύ μεγάλος και έκανα ένα σωρό αυτοκαταστροφικες ηλιθιότητες .
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ετών 23 φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής
____________________
Aς οργανώσουμε τη συζήτηση
Ο τίτλος της ανάρτησης είναι παρμένος από τα παλιά ρολόγια τοίχου, τα λεγόμενα παπουδίστικα, που συχνά ανέγραφαν στην λατινική O Χρόνος Φεύγει. Είναι μια ανάμνηση θνητότητας, κάτι σαν ένα πιο εκσυγχρονισμένο Memento Mori (Θυμήσου το Θάνατο), δηλαδή συμβολιστικές παρουσιάσεις της θνητότητας στην τέχνη ώστε να μας ωθήσουν στην ζωή. Ως φοιτήτρια της Φιλοσοφικής, αυτά μάλλον θα σου είναι περίπου γνωστά ήδη.
Όμως ομολογώ ότι διαβάζοντας την επιστολή και συμπάσχοντας με την δραματική αυτομαστίγωση που κάνεις (και που είναι επώδυνη) περίμενα να πρόκειται για κάποια μεσήλικη 50άρα που κάνει ανασκόπηση της πρότερης ζωής της και ανακαλύπτει να μην έχει ζήσει όσα λαχταρούσε. Σίγουρα όχι μια φρέσκια 23χρονη κοπέλα!
Οι όποιες αυτοκαταστροφικές συμπεριφορές δεν μπορεί να είναι τόσο καταστροφικές, ώστε να έχουν ακυρώσει το μέλλον. Μας γράφεις εδώ, από υπολογιστή και σύνδεση διαδικτύου, όχι στέλνοντας ταχυδρομικά περιστέρια άστεγη κάτω από τη γέφυρα της Ποντ Νεφ… Κι είσαι φοιτήτρια, κι είσαι 23 ετών. Μάλλον τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα απ’όσο νομίζεις. Κι άλλωστε οι φιλίες που διακόπτονται και επανασυνδέονται δεν είναι κάτι άλλο από την ενηλικίωση, όταν οι υποχρεώσεις γίνονται χιονοστιβάδα.
Όμως διαβάζω το εξής: “Αν μέσα σε στιγμές και στο παρόν εν γένει ζεις πράγματα που δεν έζησες σε βάθος χρόνου; Ένα φιλί, ένα ραντεβού με ένα άνδρα που σε σέβεται και γελάτε μαζί, σου συμπεριφέρεται όμορφα και νιώθεις όπως δεν ένιωσες ποτέ με τον κακοποιητικό σου πρώην μέσα στα χρόνια.”
Και σκέφτομαι, πόσο καημός είναι για τις κοπέλες η συντροφικότητα κι ο έρωτας με έναν άντρα που τις εκτιμά και τις σέβεται. Και πόσο αυτό προφανώς εκλίπει για να γίνεται τόσο άχτι και λαχτάρα… Επειδή έχουμε μάθει λάθος πράγματα, επειδή έχουν μάθει λάθος πράγματα, επειδή η εποχή δεν ευνοεί την γνωριμία σε βάθος, στέκεται στην επιφάνεια, στο φαίνεσθαι, επειδή είναι εποχή μεγάλης μοναξιάς. Δεν είσαι η μοναδική που νιώθει έτσι, σίγουρα δεν είσαι η μόνη που πέρασες από κακές εμπειρίες και συσχετισμούς κι έχεις την αμέριστη υποστήριξή μας. Δεν φταις που είναι έτσι τα πράγματα κι υπάρχει μεγάλο περιθώριο να διορθώσεις επιλογές. Ήδη το έκανες αφήνοντας πίσω τον κακοποιητικό πρώην.
Όμως το ερώτημα για το χρόνο παραμένει. Είναι αντικειμενικός; Είναι υποκειμενικός; Αναπληρώνεται;
Θα σε βάλω να σκεφτείς με θετικές επιστήμες, επειδή η πολλή φιλοσόφηση είναι παγίδα: analysis paralysis που λένε, και παραθέτω από άρθρο της Lifo σχετικώς.
“Το 1971, οι φυσικοί Joseph Hafele και Richard Keating πήραν ατομικά ρολόγια σε ένα εμπορικό τζετ, πετώντας πρώτα δυτικά και μετά ανατολικά γύρω από τον πλανήτη πριν επιστρέψουν στο εργαστήριό τους στην Ουάσιγκτον. Τα συγκεκριμένα ρολόγια είναι ικανά να χάνουν λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο κάθε 30 εκατομμύρια χρόνια.
Επιστρέφοντας στην Ουάσιγκτον, συνέκριναν τα ρολόγια αυτά με εκείνα που έμεναν στάσιμα στο εργαστήριό τους. Όπως είχαν προβλέψει, τα ρολόγια διαφωνούσαν μεταξύ τους. Το ταξίδι με αεροπλάνο είχε, φαινομενικά, αλλάξει το πέρασμα του χρόνου.
Το πείραμα αυτό αποτελούσε μια δοκιμή της βασικής αρχής της θεωρίας της σχετικότητας του Αϊνστάιν, σύμφωνα με την οποία ο χρόνος δεν είναι παγκόσμιος.
Επιπλέον στο εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας, η εμπειρία μας γι’ αυτό που ορίζουμε ως χρόνο θα μπορούσε να αλλάξει ριζικά. Στο εσωτερικό της, το ταξίδι εμπρός και πίσω στον χρόνο μπορεί να είναι εφικτό. Υπό αυτή την έννοια, μια μαύρη τρύπα μπορεί να λειτουργήσει σαν μια χρονομηχανή. Ωστόσο, τίποτα δεν μπορεί να ξεφύγει από το εσωτερικό μιας μαύρης τρύπας για να επιστρέψει στην δική μας πραγματικότητα”.
Με λίγα λόγια, ο χρόνος είναι μια διάσταση, όμως όσο κολλάς στην έννοια που δίνεται στην γήινη ερμηνεία της τόσο χάνεις την πλήρη συνείδησή του. Ναι, ο χρόνος φεύγει, να ζήσουμε, να κάνουμε όσα λαχταράμε, όχι όμως να νιώσουμε κυρίαρχοί του. Εκείνος είναι ο κυρίαρχος. Η αποδοχή της “ήττας” είναι το πρώτο βήμα προς τη νίκη και τη ζωή. Δεν ελέγχουμε τα πάντα κι αυτό είναι ΟΚ.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
ΟΥΑΟΥ απαντηση!!!
Παντως.. αναμενομενη κριση ηλικιας, μιας γυναικας 23 ετων
Κατι τετοια σκεφτομουν και εγω τοτε.. και αρκετες κοπελες σ’αυτη την ηλικια οπως βλεπω ΚΑΙ εδω μεσα, με τα γραμματα που στελνουν
Νομιζω η κοινωνια σ’αυτο το σταδιο σε κανει να νιωθεις οτι “παραμεγαλωσες” γι’αυτο και οι σκεψεις ειναι παρομοιες με μιας μεσηλικης.
Είναι τέτοια η σύγχρονη κοινωνική πίεση για απόλυτη τελειότητα σε οποιονδήποτε τομέα που έχουμε ένα κορίτσι 23 χρόνων να μιλάει για το χρόνο που έχασε με τρόπο που θυμίζει 50άρα όπως ακριβώς είπε η Ρένα.
Ταυτόχρονα, το τραύμα επίσης κάνει τους ανθρώπους να αλλάζουν τη σχέση τους με το χρόνο.
Κι αν είναι όντως μεγαλύτερη, και η υπογραφή είναι δήλωση ότι η ίδια επιλέγει με τη ζωή που κάνει τώρα να γυρίσει το χρόνο πίσω; Είναι κι αυτό ένα ωραίο σενάριο
Υπογράφει και ως φοιτήτρια. Τραβηγμένο ακούγεται αλλά ΟΚ, γιατί όχι;
Δεν μπορείς να το δεις τώρα, αλλά είναι ευλογία που συνειδητοποιεις κάτι που άλλοι θα συνειδητοποιήσουν πολύ αργότερα/πότε. Ναι ο χρόνος φεύγει και ναι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα γι αυτό και ο μόνος τρόπος να μην αφήσεις να φύγει είναι να συνειδητοποιήσεις κάποια στιγμή ότι ήδη τον άφησες.
Οχι ο χρόνος δεν γυρνά, δεν ανπληρώνεται, αν και διάσταση δεν έχουμε βρεί τον τρόπο να κινηθούμε μέσα του, μια φορά είσαι 23, δεύτερη δεν έχει. Αυτό που αναπληρώνεται είναι η πράξη, ναι αυτή είναι άχρονη. Μπορείς να φιληθείς σήμερα, αύριο, στα 60, μπορείς σε 5λ να δώσεις 1 φιλάκι ή 15. Μην νιώθεις ένοχη για τίποτα, οτι έχεις ήδη κάνει ως πράξεις μέσα στον χρόνο σε έχουν κάνει αυτό που είσαι σήμερα. Ακόμα κι αν γύρναγες κι ακύρωνες κάτι θα ήσουν μια άλλη, είσαι σίγουρη πως το θές? Μην μετανιώνεις για τίποτα, ακόμα κι αν μαγικά γύρναγες πίσω ο… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ νόμιζα πως πρόκειται για κάποια πολύ μεγαλύτερη από μοναχά 23 χρονών κοπέλα. Από την άλλη, τόσο έντονο δράμα είναι ταιριαστό για την ηλικία σου. Για να μην υποφέρεις τόσο, πρέπει να έχεις υπόψη σου, πως ακριβώς επειδή ο χρόνος περνά, ήσουν κ εσύ άλλη τότε. Άλλαξες εσύ η ίδια με το πέρασμα του χρόνου. Οι επιλογές που έκανες στο παρελθόν ήταν οι καλύτερες δυνατές για τις συνθήκες του τότε. Μπορεί τώρα να έκανες άλλες επιλογές οι οποίες μάλιστα είναι αποτέλεσμα της σοφίας που ενστάλαξαν οι εμπειρίες του παρελθόντος. Όμως τότε δεν είχες αυτά τα νέα δεδομένα στα χέρια… Διαβάστε περισσότερα »
Νομίζω πως έχει υπογράψει με ψευδώνυμο για να υπογραμμίσει όσα νιώθει τώρα που επέστρεψε στον τόπο καταγωγής και έφυγε από κακοποιητικο σύντροφο και όχι την αληθινή της ηλικία.
Λοιπόν, θα πω πως ναι, ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω αλλά πιστεύω πάρα πολύ στις επανορθωτικές εμπειρίες και πιστεύω ότι μπορούν να επουλώσουν πολλά τραύματα και ευτυχώς φαίνεται ότι είσαι σε αυτή την κατεύθυνση. Και ναι μην ξεχνάς τί έζησες αλλά σκέψου πού έχεις φτάσει σήμερα και απόλαυσε το παρόν και το νέο άτομο που έχεις γίνει.
Εγω παντα πιστευα οτι καθε λεπτο που περναει ειναι ενα λεπτο που δεν θα παρεις ποτε σου πισω ανεξαρτητα τι εκπληξεις σε περιμενουν στο μελλον καθως τη στιγμη εκεινη που περασε εχασες ενα κομματι του εαυτου σου. Πρακτικα, ας υποθεσουμε οτι επαναλαμβανουμε ακριβως την ιδια μερα που ειχαμε σημερα/χθες σε λιγες μερες/χρονια. Το μονο που δεν θα μεινει ιδιο ειναι το πως νιωθεις εκεινη τη στιγμη και οσο περισσοτερο αργεις τοσο βαθαινει το χασμα μεταξυ του παρελθοντος και του μελλοντος, αυξανονται οι αναμνησεις μας και αλλαζει ο τροπος που αντιμετωπιζουμε τη πραγματικοτητα.