Η Ρένα απαντά: Γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν ευκαιρίες;

Πού πήγε ο φουλ ενθουσιασμός; Τον πήρε το Εύρηκα;

____________
Η ιστορία της Μπερδεμένης όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Στην αρχή φουλ ενθουσιασμός, θέλει να είστε μαζί συνέχεια, να κάνετε πράγματα και ξαφνικά όλα αλλάζουν. Ενοχλείς μονο εσύ, ίσως καταλήξει και σε σεξ, και μετά πάλι τα ίδια.
Που πάει ο ενθουσιασμός;
Γιατί οι άνθρωποι δε δίνουν ευκαιρίες;
Και τελικά αν ο έρωτας δεν έρθει από την αρχή, μπορεί να έρθει μετά;

ΑΠΟ ΤΗΝ – Μπερδεμένη

______________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Το ερώτημα “γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν ευκαιρίες” νομίζω έτσι όπως τίθεται ως γενική απορία τείνει να παραβλέπει ότι μιλάμε για κάτι πάρα πολύ συγκεκριμένο: την ερωτική έλξη. Σαφώς κι οι άνθρωποι δίνουν πάρα πολλές ευκαιρίες σε πάρα πολλά πράγματα, ίσως παραπάνω απ’όσο πρέπει. Στην δουλειά με νέους εργοδότες και νέους εργαζόμενους, σε μακροχρόνιες σχέσεις με προβλήματα που ελπίζουμε μαγικά να επιλυθούν ή και προσπαθούμε σκληρά να διαχειριστούμε με τον καλύτερο τρόπο, σε προϊόντα/υπηρεσίες που αγοράζουμε ακόμη καθώς δεν έχουμε πειστεί ότι φταίνε εκείνα κι όχι εμείς που τους κάνουμε -υποτίθεται- κακή χρήση.

Στον ερωτικό τομέα αυτό το “δίνω ευκαιρίες” μου ακούγεται κάπως αμφίβολο. Είναι ακριβώς η ατάκα που λένε γυναίκες σε άλλες γυναίκες (ή άντρες φαλλοκράτες σε γυναίκες), “δώσε του μια ευκαιρία”, όταν εκείνες δεν δείχνουν ιδιαίτερη ζέση για έναν υποψήφιο εραστή σε ετεροκανονικό πλαίσιο (Αν η ερώτηση αφορά ομοφυλόφιλη σχέση νομίζω δεν δίνονται γενικώς τέτοιες οδηγίες, διορθώστε με αν κάνω λάθος).
Προϋποθέτει λίγο το να κάνεις την καρδιά σου πέτρα, ότι δεν σου “βγαίνει” φυσικά, ότι ζορίζεσαι αλλά θα βρεις άλλα πράγματα να σου κινήσουν το ενδιαφέρον: κοινές απόψεις, καλή συμπεριφορά, προοπτική μονιμοποίησης της σχέσης… Δίνουμε ευκαιρίες στα Καλά Παιδιά™ υποτίθεται (Και τι καταλάβαμε; Έχουμε πολλές φορές αναλύσει ότι είναι η συνταγή της καταστροφής).

Τώρα που μας γράφει μια γυναίκα ζητώντας ευκαιρίες αναιρούνται άραγε οι προβληματισμοί μας;

Όχι, επειδή αν δεν υφίσταται αυτός ο μαγικός ηλεκτρισμός που είναι η ερωτική έλξη, να είναι κάτι που να έχει την διάρκεια κάποιων μηνών τουλάχιστον, μέχρι να δημιουργηθεί κάποιος σύνδεσμος μεταξύ των σχετιζομένων, το ενδιαφέρον λογικό είναι να ξεφουσκώνει. Υποτίθεται η σχέση είναι ερωτική, όχι φιλική ώστε να τηλεφωνιέστε για μια συναυλία ή να κανονίζετε ένα ποτό μετά τη δουλειά με κοινή παρέα.

Όπως έχω ξαναγράψει: “Η συντριπτική πλειοψηφία μπερδεύει την απλή καύλα με τον έρωτα, την ζήλια με το γουστάρισμα, το γουστάρισμα με την αγάπη, κλπ, κλπ. Οι λέξεις ξεπερνούν τις καταστάσεις, σαν να πείθουμε τους εαυτούς μας ότι ζούμε κάτι σπουδαιότερο απ’ αυτό που ζούμε. Για αυτό όπου και να κοιτάξεις, βλέπεις κι ακούς για δράματα κι απογοητεύσεις. Και η λέξη κλειδί πίσω απ᾽ όλα αυτά, είναι οι ανασφάλειες.”

Μπορεί η εξήγηση να είναι πολύ απλή. Να είδε ότι δεν ταιριάζετε τόσο, να βαρέθηκε, να ξενέρωσε και να μην στο λέει γιατί θα σου κακοφανεί, ένα σωρό. Πάντως είναι χλιαρός. Συμβαίνει. Μάλιστα συμβαίνει αυξανόμενα λόγω του κοινωνικού φαινομένου της επίδρασης της σεξουαλικής απελευθέρωσης στα φύλα σήμερα.

Είναι η λεγόμενη κουλτούρα του hookup.

Οι άνθρωποι είναι πρωτίστως συναισθηματικά όντα. Και μόνο κατόπιν λογικά. Αυτό συμβαίνει επειδή τα συναισθήματα είναι βιοχημική απόκριση στον εγκέφαλο συγκεκριμένων ορμονών σε συνδυασμούς: ντοπαμίνη, σεροτονίνη, οξυτοκίνη… Η σωματική αντίδραση των ορμονών ανατροφοδοτεί κατόπιν περαιτέρω συναισθηματική απόκριση. Γι’αυτό έχουμε ιδιαίτερη σύνδεση με τους ερωτικούς συντρόφους -οι ορμόνες κάνουν πάρτυ!

Στην ερωτική σχέση όπου δραματοποιούμε, ιδιαίτερα όταν συμβαίνει κάτι δυσάρεστο ή αντίθετο από το προσδοκώμενο, η ένταση των συναισθημάτων είναι μεγάλη. Κι επιπλέον τα συναισθήματα έρχονται όλα μαζί κατά ριπάς.

Άρνηση ότι μας συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Μνησικακία προς το σύντροφο που μας προξενεί ψυχικό “πόνο”. Θυμό προς τον εαυτό μας που το επιτρέπουμε. Αμηχανία που φαινομενικά το χρειαζόμαστε, καθώς μας κρατά σε εγρήγορση. Ενοχή που μπλέκουμε σε μια κατάσταση όπου βιώνουμε δυσάρεστα συναισθήματα σαν τα παραπάνω. Άγχος για το πώς θα αντιδράσει η άλλη πλευρά. Ανακούφιση που κυριαρχούν πάνω στο συναισθηματικό μας κόσμο (εδώ είναι που εμπλέκεται ο ηθικός μαζοχισμός). Και συναισθηματικό μπλέξιμο για το γιατί ανακουφιζόμαστε (επειδή είναι ταμπού να παραδεχτούμε ηθικό μαζοχισμό αυτοανακηρρυσόμαστε “συναισθηματικές”).

Για να έρθει έρωτας πρέπει το ορμονικό κοκτέιλ να είναι προσδεχόμενο στις συνθήκες που τελούν τσεκ στα παραπάνω κουτάκια. Αν δεν γίνει αυτό, τότε έχουμε σταδιακή απομάκρυνση. Αν επικρατήσουν κάποια στιγμή οι προσωποποιημένες συνθήκες, μπορεί και να έρθει, τίποτα δεν αποκλείεται.

Το πρόβλημα είναι ότι περιμένοντας πότε θα έρθει του άλλου κινδυνεύουμε να περάσει η δική μας ζωή.

Πιθανόν παίζει τριγύρω, κάνε το ίδιο κι εσύ, έχε τις κεραίες σου σε εγρήγορση. Φλερτ είχατε, δεν υπογράψατε κάποιο συμβόλαιο.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News