Είναι κάπως “τρομερό”… Για τις μπεμπέ συμπεριφορές λοιπόν των μεσήλικων.
____________
Η ιστορία της Μπατάλεψε, Απόγινε όπως την ξεχώρισα σήμερα
Γειά σας
Είμαι μεσηλιξ και θέλω να ρωτήσω για άλλους μεσήλικες.
Έχεις παρατηρήσει ίσως πως είμαστε άχρηστοι; ως γενιά εννοώ. Πως δεν ξέρουμε που μας παν τα τρία; Πως έχουμε μείνει στην ωραία ηλικία των 20 ετών νοητικά και συναισθηματικά;
Να φέρω παραδείγματα απ τον κύκλο μου για να εξηγηθώ σαφώς:
Ζήτησα από συνάδελφο 44 ετών να μου φέρει το Ε9 της ( έχουμε μια εκκρεμότητα δικαστική και μας χρειαζόταν). Δεν ήξερε ποιο είναι το Ε9, μου είπε θα το πει στο σύζυγο.
Φίλος εργένης, ετών 41, πηγαίνει η μάνα του ανά 2 μέρες να του βάλει πλυντήριο!!!
Άλλη γνωστή, ετών 47, μου είπε ότι ξεκίνησε σεμινάριο στο Καποδιστριακο για να μπορεί να κάνει προκυρηξεις ΠΕ. Είδα κι έπαθα να της εξηγήσω ότι το σεμινάριο δεν είναι πτυχίο.
Φίλος, ετών 45, είπε στη γυναίκα του να καλέσει υδραυλικό γιατί έσταζε το τηλέφωνο του ντουζ. Το τηλέφωνο τονίζω.
Άλλος φίλος, 40φευγα, δεν ήξερε να βάλει τη σύνδεση να συνδέσει 2 λάστιχα . Εννοώ τα λάστιχα τα κλασσικά, που πλένουμε
Γνωστή 38 ετών, φωνάζει τη μάνα της που μένει από κάτω να της κόψει το μαρούλι γιατί το κόβει χοντρό λέει, αλλά της αρέσει ψιλό.
…. έχω να παραθέσω πολλά ακόμα, αλλά μην τρώω το χρόνο σας, νομίζω καταλάβατε το νόημα.
Θέλω να επισημάνω, ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι είναι άριστοι επαγγελματίες στις δουλειές τους. Έχουμε δηλαδή ο καθένας μας από μια εξειδίκευση και έτερον ουδέν. Τίποτα. Νιεντε πως το λένε.
Επισης πιστεύουμε ότι θα ζούμε για πάντα. Τελευταία, βλέπω πεθαίνει κανένας 90φευγα και σοκαριζομαστε! Κρίμα ο άνθρωπος και τέτοια. Αλλά δε μπορώ να μην αναρωτηθω… τι κρίμα μωρή βλαμμένη; ο χαιλαντερ είναι; Είχαν κι οι γονείς μας τις θεματαρες τους δε λέω, τα μαύρα τους τα χάλια είχαν κι αυτοί, αλλά μερικά πράγματα τα είχαν λυμένα. Πως στην ευχή τα ξαναδεσαμε;
Ευχαριστώ για το χρόνο σας και καλά στέρνα.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μπαταλεψε, απογινε
____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Θέτεις ένα καταπληκτικό θέμα συζήτησης! Καλά στερνά σε όλους, αλλά ας μην βιαζόμαστε κιόλας. 🙂
Οι διαφοροποιήσεις σχετικά με τις γενιές είναι πάντα φλέγον ζήτημα για πολλούς και διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι ακριβώς το χάσμα των γενεών. Έχει σημασία λοιπόν η αφετηρία της οπτικής μας. Εσύ είσαι 40+ και εξετάζεις την γενιά αυτή, άλλος από άλλη οπτική την βλέπει αλλιώς, κι ούτω καθεξής.
Φαντάζομαι επίσης ότι εννοούμε τη φουρνιά αυτή στην Ελλάδα κι όχι στο εξωτερικό. Γι’αυτή θα μιλήσουμε.
Συμβαίνουν ταυτόχρονα τα εξής κι αλληλοσυμπλέκονται. Κοινωνιολογική ανάλυση σε 10 γραμμές, αλλά έστω.
1.Είναι μια γενιά καλομαθημένη (άρα “κακομαθημένη”) επειδή μεγάλωσε στα χρόνια της ευμάρειας από γονείς που επίσης είχαν λύσει βασικά προβλήματα, τους boomers.
Με λίγα λόγια δεν τους έλειψε κάτι, οι γονείς κι οι γύρω μεγαλύτεροι είχαν πάντοτε τη λύση, κι έχουν συνηθίσει έτσι. Σε πρακτικά θέματα μάλιστα υπήρχαν εποχές που πράγματι καλούσαν υδραυλικό για τέτοια επουσιώδη, το χρήμα έρρεε, αλλά και τα χέρια της προηγούμενης γενιάς έπιαναν επειδή δεν περνούσαν τόσα χρόνια σε πτυχία, μεταπτυχιακά, πιστοποιήσεις, σεμινάρια και ένα σωρό χαρτιά.
2.Είναι μια γενιά που ακριβώς επειδή μεγάλωσε στην ευμάρεια είχε την άνεση να απασχοληθεί με τον εαυτό της, την αυτοπραγμάτωσή της.
Όχι με την επιβίωση, αλλά με την ευεξία, την ευζωία και το πώς θα απολάβει περισσότερα για τον όποιο κόπο της. Είναι η γενιά που μεγάλωσε με το σλόγκαν -σε παραλλαγές- “γιατί οι επιθυμίες μας έγιναν ανάγκες” (Alpha Bank) κι έτσι θεωρεί εντελώς απαραίτητο να καλύπτει τις επιθυμίες της και τις προσδοκίες της για να νιώσει ότι όλα βαίνουν καλώς. Η αμέσως επόμενη γενιά, οι millennials μεγάλωσαν με το καταναλωτικό ισοζύγιο του “γιατί μου αξίζει” (L’Oreal) και απαιτούν να πάρουν όσο ακριβώς θα δώσουν αλλιώς νιώθουν αυτοακύρωση.
3.Η εφηβεία αυτής της γενιάς συμπίπτει με την απαξίωση των ανθρωπιστικών σπουδών (“Ποιός σκότωσε τον Όμηρο”*) και την άνοδο της χρησιμοθηρικής μελέτης.
*εδώ πληροφορίες για το βιβλίο
Αν κάτι δεν χρησίμευε στενά για το επάγγελμα ή τις αποδοχές απαξιωνόταν και έμπαινε σε δεύτερη μοίρα. Έτσι η παιδεία είναι οριοθετημένη και πολύ συγκεκριμένη, λείπει η σφαιρικότητα, λείπει η αναγεννησιακότητα, οι σχολές θεωρητικών επιστημών, πλην ψυχολογίας, έχουν πέσει στα βάραθρα βαθμολογικά επειδή δεν προτιμώνται. Όλα είναι εντοπισμένα στο πώς θα γίνει κάποιος καλός στην (κατά προτίμηση τεχνική) δουλειά του και λείπουν τα τριγύρω. Πολλές γυναίκες -και άντρες, αλλά αυτοί πάντοτε είχαν ελλείψεις λόγω πατριαρχίας- αυτής της γενιάς είναι οι πρώτες γενεακά που δεν γνωρίζουν ούτε αυγό να τηγανίσουν, ακριβώς επειδή δεν περίσσευε χρόνος κι ενέργεια για τέτοια “επουσιώδη” στο κυνήγι των πτυχίων. Σε κατοπινά χρόνια ωστόσο η άνοδος του τηλεοπτικού μαγειρέματος ώθησε νεότερους να μάθουν να μαγειρεύουν κι έτσι έχουμε αυτό το παράδοξο, μεσήλικες να παίρνουν ντελίβερυ και πιτσιρικάδες να ψήνουν.
4.Η υπόσχεση της μακροζωίας λόγω της ραγδαίας ανάπτυξης της επιστήμης πάει χέρι με χέρι με την αξίωση στην ευεξία και το εμπόριο του wellness.
Επειδή ακριβώς η γενιά αυτή μεγάλωσε σε ευζωία προ κρίσης, ήρθε η βιομηχανία ευτυχίας και fitness να πουλήσει προϊόντα κι υπηρεσίες, με αποτέλεσμα να νομίσει ότι είναι περίπου αθάνατη. Στην δεκαετία του ’90 η μόδα μέσω του grunge άλλαξε άρδην και οριστικά. Ενώ πιο πριν οι νέοι ήθελαν να δείχνουν μεγαλύτεροι, τα χρόνια αυτά έγινε αντίθετα μεγάλη τάση να μπεμπεκίζουν οι μεγάλοι. Το grunge στυλ το φόρεσαν μεσήλικες με τσαμπουκά και δανεικό καουμποϊσμό, ως και παντρεύονταν με αθλητικά στα πόδια (υπαρκτή περίπτωση ο Πέτρος Κωστόπουλος), αντίθετα με άλλα ρεύματα υποκουλτούρας σε προηγούμενες εποχές, τα οποία, πλην των μουσικών των ίδιων, ήταν αποκλειστικότητα των εικοσάρηδων. Συνέπεσε και με άσματα τύπου “οι σαραντάρες είναι δύο εικοσάρες” (Ρίτα Σακελλαρίου, 1987) που έγιναν ψωμοτύρι (και καθόλου κακό ως μήνυμα!), ε, δεν θέλει και πολύ. Η ζωή ξεκινά στα 50. Ελπιδοφόρο.
Νομίζω σιγά σιγά όπως εσύ η γενιά αυτή συνειδητοποιεί τι συμβαίνει. Θα πάρει χρόνο, όπως πάντοτε παίρνει άλλωστε. Ενηλικιωνόμαστε σταδιακά, είναι διαδικασία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όλο το κείμενο σου βγάζει μια αλαζονεία και μια έπαρση. Θεωρείς κάποιες μεμονωμενες γνώσεις που κατέχεις εσυ τρομερά αυτονόητες που πρέπει να τις ξέρουν όλοι. Και πως όσοι δεν τις ξέρουν είναι μπεμπηδες. Βάζω στοίχημα πως υπάρχουν γνώσεις και δεξιοτητες που κι εσύ δεν κατέχεις ενώ κάποιοι άλλοι ναι. Αυτό σημαίνει πως δεν ενηλικιωθηκες; Αυτο που περιγράφεις δεν εχει να κάνει με την ηλικία. Κάποιοι είναι καλοί στα πρακτικά άλλοι στα θεωρητικά άλλοι στα καλλιτεχνικά. Καποιοι δεν το χουν καθόλου με τα οικονομικά. Το να ξέρει καποιος να διορθώνει τα υδραυλικά του σπιτιού του είναι μια αξιοθαύμαστη ικανότητα αλλά δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι σε όλα
Καταπληκτική απάντηση, επίσης γιατί να κάνουμε τα πάντα μόνοι μας όταν μπορούμε να αφοσιωθούμε σε λίγα, να γίνουμε καλοί, να βγάζουμε χρήματα από αυτά και να προσλάβουμε έναν άλλο για κάτι που δεν ξερουμε ή δε θελουμε να ασχοληθούμε και να μας βοηθήσει?
Εμένα αυτό με τους 90φευγα που είπες πολύ μου κακοφάνηκε πάντως. Δηλαδή σου φαίνεται πιο νορμάλ ο εξής διάλογος; -Έχασε τον παππού του ο Βρασίδας και είναι χάλια. -Α ναι; Πόσο ήταν; -92 -Ε εντάξει, τα ‘χε φάει τα ψωμιά του. Εδώ πεθαίνουν μωρά παιδιά κάθε μέρα. Εμένα όχι. (Εσύ να υποθέσω που νιώθεις τόσο πολύ την ανάγκη να κοροϊδέψεις τους άλλους μεσήλικες που δεν ξέρουν πού τους πάνε τα τέσσερα, τα έχεις όλα λυμένα στη ζωή, ψιλοκόβεις το μαρουλάκι, παίζεις στα δάχτυλα τα λογιστικά, φτιάχνεις με τα χεράκια σου τα υδραυλικά και έχεις λύσει όλα σου τα υπαρξιακά /… Διαβάστε περισσότερα »
Το πας στο αλλο ακρο..
Αλλο να μην δειχνεις εναν σεβασμο σε μια ανθρωπινη ζωη που εφυγε (οσο και να ηταν αυτη) και αλλο να κλαις με μαυρο δακρυ για τον παππου σου, στον φιλο σου που εχασε πατερα πχ σε μικρη ηλικια.
Και σε μενα.. μου εχει τυχει ακριβως αυτο
Από πότε βγάζουμε τον πόνο μας έξω και τον μετράμε;
Σόρρυ έχω κλάψει ΑΠΕΙΡΑ για τον σκύλο μου και βιώσα (βιώνω) πένθος.
Πρέπει να απολογηθώ; Εκτός αν θέτετε το θέμα της ενσυναίσθησης, δηλαδή να μπω λίγο στη θέση του άλλου και να μην υπερθεματίζω για κάτι δικό μου τη στιγμή που βιώνει κάτι τραγικό. Εκεί πάω πάσο.
Ναι.. αναφερομουν στην δευτερη παραγραφο.
Επισης δεν τεθηκε (απο μενα προσωπικα) το θεμα : πονος.
Μπορεις να κλαψεις για τον σκυλο σου οσο θες.. εχω κλαψει για 2 γατακια μου απειρες ωρες.
Και ΑΝ προσεξες.. ΚΑΙ η γραφουσα, δεν εκανε θεμα για τον πονο, ΑΛΛΑ για την συνειδητοποιηση του θανατου.
Ανεφερε συγκεκριμενα την φραση “κριμα ο ανθρωπος”
Και ΑΥΤΟ.. δεν ειναι εκφραση πονου ενος ανθρωπου που εχασε τον παππου του
Επισης .. Penthesilea βγαζεις ειρωνεια και αρα.. ακυρωνεις μια αναρτηση που εχει πολλες αληθειες στην βαση της. Το βλεπουμε καθημερινα και η Ρενα εξηγησε τους λογου;
Και εμένα μου έχει τύχει ακριβώς αυτό και δεν με ενοχλεί να πενθούν κάποιον δικό τους μπροστά μου, γιατί σκέφτομαι ότι πονάνε κι αυτοί όπως πόνεσα κι εγώ. Τώρα η γράφουσα κάπως θεωρεί ότι μετά από μια ηλικία και μετά είσαι μπέμπης αν στενοχωριέσαι για τον παππού σου. Εγώ αυτό το βλέπω λίγο σαν αστυνομία του πένθους και διόλου δεν μ’ αρέσει.
Εγώ ρε συ δε μπορώ στις κηδείες. Κλαίω με μαύρο δάκρυ. Ακόμα και στις κηδείες ανθρώπων που δε ξέρω. Μπορεί να είναι και μεγάλων ανθρώπων. Γι αυτό και δε πάω πλεον. Κλαίω με το συναίσθημα αυτών που έχασαν τον ανθρώπο. Όχι από στεναχώρια. Γενικά η έκφραση συναισθήματος με κάνει και κλαίω. Όχι με υστερία και αναφιλητα αλλά τα μάτια μου δε σταματάνε να τρέχουν. Όταν μου συμβαίνει εμένα δε χύνω δάκρυ. Ο πόνος του άλλου όμως με γονατίζει. Ακόμα και όταν δεν τον ξέρω. Εδώ να δεις πόσες φορές έχω κλάψει. Ή ακόμα και όταν διαβάζω αποσπάσματα από βιβλία που… Διαβάστε περισσότερα »
Το ιδιο ακριβώς μου συμβαίνει.
Πρώτον η μεση ηλικία πλέον ξεκινάει από τα 55 και φτάνει μέχρι τα 70 .(διαβάστε και κανένα άρθρο από πανεπιστήμια του εξωτερικού). Δεύτερον εσένα σε προβληματίζουν αυτά ,εμένα με προβληματίζουν ως 36ρα αλλα :Με προβληματίζουν παρθένοι και παρθένες 20/25/28/30 ετών ,που δεν φτάνει που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σεξουαλική εμπειρία (αυτό το βρίσκω και λίγο ρομαντικό),δεν έχουν ούτε την εμπειρία από το “τα φτιάχνουμε” του γυμνασίου.Και να πάει η “σχέση” από 6 μήνες και πάνω . Δεύτερον με προβληματίζει η ίδια ηλικιακή ομάδα ως προς το ότι ενώ έχουν σπουδάσει,ξέρουν γλώσσες,παιζουν την τεχνολογία στα δάχτυλα,δεν ξέρουν ορθογραφία,πολλές φορές ούτε να γράφουνε… Διαβάστε περισσότερα »
Εμένα πάντως αυτή η παιδικοτητα μου αρέσει και δε σκοπεύω να τη χάσω και ας φαίνομαι στους άλλους μπεμπέ. Αυτό δε σημαίνει ότι δε μου κόβει. Και νομίζω ότι η υπερβολική σοβαρότητα μου τη δίνει κιόλας. Πώς θα έπρεπε δηλαδή να είναι ο σαραντάρης και η σαραντάρα? Ωραία τα ώριμα φρούτα , αλλά όταν παραωριμαζουν και χάνουν αυτή τη ξινια δε με αρέσουν. Και δε θέλω να βγαίνω με ανθρώπους που θα με πουν βλαμμένη αν πω ή κάνω καμμιά κοτσανα. Και μου αρέσει που θα φωνάξω τον άντρα μου να σκοτώσει τη κατσαρίδα ενώ θα τρέχω να κρυφτώ στο… Διαβάστε περισσότερα »
Καλά βρε Άγγελε της κολάσεως! Μου τριβέλιζε το μυαλό on-off αν μπορω να κανω ψητό στην κατσαρόλα (διότι δεν εχω ούτε πρόκειται να αγοράσω φούρνο) κ γενικά ποιες άλλες συνταγές φούρνου γίνονται στην (επαγωγική) εστία αλλά δεν το θυμάμαι ποτε όταν είμαι online. Ούτε συνάντησα κάτι που να μου το θυμίσει -μισό χρόνο τωρα! Εντάξει! Τι σου’ρθε και το ‘πες ρε lioness? Goddess bless you… Googlάρα κ φαίνονται super…Πω πω πω! Να κοιταξω κ αν μπορω να φτιάξω ψωμί. 😘
Δε ξέρω ποια θέα και μούσα με έκανε να το γράψω, γιατί η αλήθεια είναι ότι η μαμά μου δε φτιάχνει ψητό κατσαρόλας. Εεεεεεε??? Μια εικόνα μου ήρθε ξαφνικά σαν αναλαμπή. Ίσως να ήθελα κι εγώ να φτιάχνει ψητό κατσαρόλας. Βάλε κι εσύ αλουμινόχαρτο στο κεφάλι σαν τη Μαρία γιατί έχω κληρονομικό χάρισμα. 😳 . Το φούρνο κι εγώ τον έχω καταργήσει φίλη, παρόλο που τον έχω. Την έχω καταβρει με τη ψησταριά γκαζιού έξω. Μέχρι και γίγαντες στη γάστρα φτιάχνουμε εκεί μέσα. Να μη μιλήσω για τα καπνιστά slow cooking που τα βάζουμε σε σιγανή φωτιά το πρωί με… Διαβάστε περισσότερα »
Τελειο μου ακούγεται μου τρέχουν τα σάλια βραδιάτικα. Την ψησταριά την ειχα κ εγώ κατά νου από την αρχή αλλά είναι φασαρία για διαμέρισμα αν κ εχω ακούσει να ψήνουν μέχρι και κέικ και… ψήθηκα 🤤
Πιστευω και το ειδα και εγω πως ολη η γενια μας περιοριστηκε στο να αποκτησει ενα πτυχιο και ολη η ζωη επικεντρωθηκε γυρω απο αυτο και δεν περισσεψε χρονος για τιποτα αλλο. Τα “παιδια της πορτοκαλαδας” οπως λεω πολλες φορες, ειναι οι ενηλικοι πλεον 40αρηδες, που οι γονεις ακομη τους φτιαχνουν πορτοκαλαδα απο πορτοκαλια και την περνουν απο σουρωτηρι για να καθαρισει εντελως απο ινες (γιατι τα παιδια δεν μπορουν να την πιουν ετσι). Εχω δει αντρα εργενη πτυχιουχο, επιτυχημενο επαγγελματικα να του φερνει την αυτη την πορτοκαλαδα στο χερι η ηλικιωμενη μανουλα του, που ζει μαζι της γιατι τα… Διαβάστε περισσότερα »
Τι όμορφος σχολιασμός Ρένα! Κάποια δεν είχα μπει στη διαδικασία να τα σκεφτώ καν.
Αγαπητή γράφουσα ισχύει αυτό που λες και δεν ισχύει και εξηγούμαι.
Σίγουρα υπάρχουν πολλοί ανώριμοι ενήλικες αλλά αντίστοιχα υπάρχουν και αυτοί που είναι ώριμοι γιατί οι συνθήκες τους ωρίμασαν…
Από τον δικό μου κύκλο έχω άλλη εικόνα. Έχω φίλους και φίλες στις ηλικίες που αναφέρεις που είναι πάρα πολύ υπεύθυνοι και ώριμοι (και ας φοράνε ακόμα σταράκια που έτσι και αλλιώς φοράω και εγώ 🙂
)
Πολύ σωστά!
Ανάλογα με τον κοινωνικο-οικονομικο-επαγγελματικό κύκλο καθενός, θα βρεις εντελώς διαφορετικές κυρίαρχες συμπεριφορές που δεν επιτρέπουν το τσουβάλιασμα σε μια “γενιά” μονάχα με το ηλικιακό κριτήριο.
Να πάρουμε και την πιο διάσημη γενιά που συζητήθηκε (ως συνήθως) πολύ τις προηγούμενες ημέρες;
Στη “γενιά του Πολυτεχνείου” θα βρεις μια μικρή μειοψηφία που αντιστάθηκε ενεργά, πολλούς που ήταν αντίθετοι με τη δικτατορία δίχως να μετατρέψουν ποτέ την αντίθεσή τους σε πράξη (αν εξαιρέσεις τα ανέκδοτα), πολλούς απαθείς και εντελώς απολίτικους, καθώς και κάποιους ενεργά φιλοχουντικούς.
Ανάλογα με ποιο χώρο συναναστρεφόσουν κυρίως, έχεις διαφορετική εικόνα γι’ αυτή τη γενιά.
Θα διαφωνήσω σε ένα σημείο. Πολλοί μπορεί να μην είχαν το κουράγιο να βγουν μπροστά, η παθητική αντίσταση μπορεί να είναι εξίσου δραστική. Το παιδί που δεν είδες ποτέ να περνάει ενώ του έβαλες ένα πακέτο τσιγάρα στο χέρι, το μισό πεταχτό προσοχή που πέταξες, η εκωφαντική σιωπή οταν έπρεπε να ζητωκραυγάσεις. Όλα αυτά τα τόσο δα μικρούλια απο πολλούς που σιγοντάριζαν ένα τόσο μεγάλο.
Μαρία, εγώ δεν την απαξίωσα αυτήν την κατηγορία στο σχόλιό μου (το πιθανότερο σε αυτή ακριβώς την κατηγορία θα είχα βρεθεί κι εγώ αν ζούσα τότε – δεν νομίζω ότι έχω την στόφα του ήρωα, κι επιπλέον λέω ή και φτιάχνω και πετυχημένα ανέκδοτα).
Το σχόλιό μου αφορούσε την κατασκευή μιας “γενιάς του Πολυτεχνείου” που υποτίθεται ότι ήταν όλη συλλήβδην επαναστατική, ηρωική, κλπ.
Σίγουρα (παρόλο που δεν το εξέφρασα ούτε αυτό στο σχόλιό μου), νοιώθω τεράστια απαξία για τους φιλοχουντικούς και κάμποση για τους απαθείς απολιτίκ που προσποιούνταν ότι δεν έβλεπαν τι συμβαίνει γύρω τους.
Δεν το πήρσ ως απαξίωση, απλά το ένιωσα μάλλον ως απαραίτητη συμπλήρωση παρα διαφωνία οπως το έγραψα. 😊
Σωστό!
και εγω φοράω σταράκια περικαλώ και μου πανε κιολας σαν στυλ! και ας είμαι 44!παλι καλα ομως δεν φαίνομαι τοσο ! χα!:)
Κι εγω που ειμαι 56!!!
Α τελεια! μια χαρουλα!
Λίγο αφ’ υψηλού το σχόλιό σας, Μπατάλεψε, απόγινε και αφοριστικό, ούτε πατριάρχης να ήσαστε. Η Ρένα έβαλε μία τάξη, εύχομαι. Δεν θα διαφωνήσω στο ότι υπάρχει μία γενικότερη πνευματική ραθυμία η οποία αιτιολογείται κι από το γεγονός της χρόνιας παραπληροφόρησης και αποπροσανατολισμού γενεών και γενεών στην Ελλάδα και από την απαξίωση του εκπαιδευτικού μας συστηματος εδώ και δεκαετίες. Υποκλοπές, Ζακ, ανήλικοι νεκροί από όπλο αστυνομικού, μνημόνια, έλλειψη σεξουαλικής διαπαιδαγώγισης, φτώχεια και φτωχοποίηση, αυτοκτονίες, χρέη, drugs, γυναικοκτονίες, Καραϊβάζ, Αντώνης και ακτοπλοϊκά για Κρήτη, Τέμπη, Μάτι, Θεσσαλία, Βόλος, Βέλος, Μπέος, τί και πόσο να αντέξουμε πχια; Πλέκω τα μαλλιά μου κουρλάκια και… Διαβάστε περισσότερα »
Από τον τίτλο του άρθρου νόμιζα οτι θα διαβάσω για κανα μεσήλικα που πάει με μικρούλες. Μόνο εγώ? Εν τω μεταξύ αυτά τα παραδείγματα δεν είναι δείγμα ανωριμότητας αλλά δειγμα άγνοιας. Σε όλες τις ηλικίες θα συναντήσεις τέτοιους. Και σε 60άρηδες. Θες να σε φέρω σε επαφή με 65χρονο που δεν μπορεί να καταφέρει ένα τεστ covid? Με 80 χρονο που δεν μπορεί να βαλει μόνος του κολλύριο και αγγαρεύει άλλους? Ναι ναι, οι γενιές που και καλά έπιαναν την πέτρα και την έστυβαν. Επίσης είναι και θέμα προνομίου. Λόγου χάρη, αν κάποιος εχει συνηθίσει κάποιος αλλος να του βιδώνει… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω βοηθήσει πολλούς Boomers και GenX με τεχνολογικά θέματα, είναι κι αυτοί άχρηστοι επειδή δεν ξέρουν να κάνουν πράγματα που εγώ ήξερα να κάνω στα 12? Μαθαίνουμε αυτά που χρειαζόμαστε στην καθημερινότητα μας και συνήθως αποφέρουν θετική ή αρνητική ενίσχυση. Δεν έχω παιδιά και δεν ξέρω να αλλάζω πανες, αν χρειαζόταν να φροντίσω ένα μωρό για οποιοδήποτε λογο, θα μάθαινα και γρήγορα. Στην εποχή του πατέρα μου μπορούσες να μπεις σε ένα κατάστημα που είχε ένα χαρτί που έλεγε ”ψάχνουμε προσωπικό”, να προσληφθείς επι τόπου και να μπορείς να ζήσεις με μόνο τις απολαβές από αυτή τη δουλειά. Στη γενια… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ θα στο πάω ένα βήμα παραπάνω: έχεις παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι είμαστε το πλέον άχρηστο είδος στον πλανήτη Γη, που (ίσως απ’ το κόμπλεξ της τόσης αχρηστοσυνης μας) κάναμε θαύματα και εκτρώματα για να το μπαλατζαρουμε; Καταλαβαίνω ότι ξεφεύγω απ’ το κλίμα της ιστορίας, αλλά πραγματικά διαβάζοντας τις πρώτες σειρές ήταν η πρώτη σκέψη που έκανα. Κι είναι η σκέψη που κάνω κάθε φορά που βλέπω κάποιο ντοκιμαντέρ, που δείχνει πόσο περίτεχνα οι λειτουργίες ενός ζώου συντελούν στην επιβίωση κάποιου άλλου, όσο παράλληλα οι άνθρωποι παλεύουμε να σταματήσουμε να καταστρέφουμε ολόκληρα οικοσυστήματα. Πολλά χαρακτηριστικά βρίσκω μαγικά στην ανθρώπινη φύση,… Διαβάστε περισσότερα »