Η Ρένα απαντά: Η εκνευριστική συνάδελφος

Τι σπαστικό που είναι να αναγκάζεσαι να υποστείς την εκνευριστική συνάδελφο. Αλλά και πόσο δεν είναι η ουσία του πράγματος αυτό.

__________

Η ιστορία της Εκνευρισμένης όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Γεια σου αγαπητή μου Ρένα. Ευχαριστώ που υπάρχεις! Βοηθάς πολύ κόσμο!

Έχω μια συνάδερφο η οποία σε γενικές γραμμές δεν παλευεται. Της έχουν συμβεί διαφορά στη ζωή της και περνάει ζόρια, σίγουρα φταίει και η αγαμία, αλλά και γω τι φταίω; Τις περισσότερες φορές είναι μέσα στα μούτρα, όλο κάτι βρίσκει να πει πάνω στη δουλειά και τα λέει με μια ειρωνεία και ξινιλα. Η δουλειά αυτή είναι απαιτητική, για εμένα αντικείμενο που δεν είχα ασχοληθεί στο παρελθόν και συνεχως μαθαίνω. Έχω προσπαθήσει και προσπαθώ συνεχώς και γενικά, επειδή έχει και παραξενιές, προσπαθώ να τα κάνω όλα όπως θέλει αυτή για να μην έχω τη γκρίνια της.

Σε διπλανά μαγαζιά όμως μια χαρά κάνει χαβαλέ και κουτσομπολευει με αποτέλεσμα να φαίνεται μια χαρά, ενώ δεν ξέρουν τι έχω τραβήξει και τραβάω εγω. Πόση υπομονή να κάνεις με έναν τέτοιο συνεργάτη; Είναι πολύ νευρική, θα έλεγα με το παραμικρό και αν κάνω μια απλή ερώτηση απαντάει με μια απίστευτη ειρωνεία και σαν να είμαι ηλίθια.

Επίσης παρόλο που γενικά μπορεί να ξέρουν κάποιοι ότι είμαι με κάποιον, αλλά όχι τρελές λεπτομέρειες, κατάλαβα από μια κοπέλα ότι η συνάδερφος με συζητάει, γιατί η άλλη κοπέλα ανέφερε το αγόρι μου με το όνομά του, ενώ ποτέ δεν της το είχα πει, οπότε από εκεί το κατάλαβα. Το πρόγραμμα είναι προσαρμοσμένο έτσι ώστε να τη βολεύει, γενικά τη διευκολύνω σε κάθε περίπτωση αν κάτι συμβεί, γιατί πάνω απ’ όλα είμαστε άνθρωποι, αλλά δεν το αξίζει τελικά.

Δεν είμαι κάδος αποσυμπίεσης κανενός, στο παρελθόν τσακωθηκαμε γιατί της είπα ότι δε μπορεί να φωνάζει όπως θέλει σε μενα. Τώρα μπορεί να μη φωνάζει, αλλά έχει τα υπόλοιπα που είπα. Ώρες ώρες δε θέλω να τη βλέπω στα μάτια μου.

Ψάχνω και άλλη δουλειά, αλλά δε θέλω να φύγω από εκεί, γιατί είναι μια δουλειά που μου αρέσει. Τι κάνω για να την αντέξω; περνάμε αρκετές κοινές ώρες μαζί και νιώθω ανακούφιση όταν φεύγει.

ΑΠΟ ΤΗΝ – Εκνευρισμενη

_______________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Παρακαλώ κι ευχαριστώ κι εγώ, χαίρομαι γι’αυτό που λες!

Νομίζω η περίπτωση της συναδέλφου είναι κάτι όντως προσωπικό μαζί σου. Δεν μπορώ να ξέρω βέβαια τι προηγήθηκε και γιατί σε αντιπάθησε, αλλά εξ όσων λες αυτό προκύπτει, αφού με τους άλλους είναι μια χαρά και σε σένα παρουσιάζει αυτές τις συμπεριφορές. Τώρα πάει, η αντιπάθεια δημιουργήθηκε, δεν ξεγράφεται, παρόλο που με έξυπνη κι υπομονετική διαχείριση μπορεί να καταλάβει, αλλά φυσικά μην περιμένεις να το παραδεχτεί ποτέ.

Το γεγονός πάντως ότι της έβαλες όρια μια φορά, ως προς τις φωνές, δείχνει ότι η συμπεριφορά αυτή είναι κομματάκι θρασύδειλη κι ενδέχεται να υποχωρήσει και σε δεύτερο τρίξιμο δοντιών. Μην διστάσεις λοιπόν να το θέσεις όταν ξαναξεφύγει από τα όρια της ευπρέπειας (Δυστυχώς για το ειρωνικό ύφος και την ξινίλα δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά, είναι εύκολο να τα αρνηθεί και τα δυο). Ας πούμε μπορείς να της πεις αυτό ακριβώς που μου λες εμένα: “δεν είμαι κάδος απουμπίεσης κανενός, σε παρακαλώ μαζέψου, όλοι καταπιέζουμε τα συναισθήματά μας για να δουλέψουμε όσο το δυνατόν καλύτερα.”

Για το δε κουτσομπολιό όσα λιγότερα εκθέτεις η ίδια, με οποιονδήποτε τρόπο, τόσο λιγότερα θα υπάρχουν να συζητηθούν. Θα μου πεις, πρέπει να κρύβομαι λες και ντρέπομαι για κάτι; Όχι, φυσικά. Απλά, να, αν παρακολουθούν τα σόσιαλ σου, να έχεις ιδιωτικό το προφίλ σου ή τις περισσότερες δημοσιεύσεις σου κ.ο.κ.

Όμως πριν σε αποχαιρετήσω θέλω λίγο να σχολιάσω εκείνο το “σίγουρα φταίει και η αγαμία”. Επειδή ούτε γνωρίζουμε τι ακριβώς συμβαίνει στην προσωπική ζωή κάποιου άλλου (μπορεί να εκπλαγούμε), ούτε είναι ιδιαίτερα φεμινιστικό να αποδίδουμε όλες τις κακές συμπεριφορές κάποιου σε ζητήματα ερωτικής στέρησης, ιδιαίτερα σε μια γυναίκα (όπου ή αγ@μητη θα είναι, ή τσ0Υλ@ κατά το μισογυνικό αφήγημα), δείξε εσωτερικά σου κάποια αυτοσυγκράτηση. Λες “έχει περάσει πολλά”.

Στο δια ταύτα, ίσως να “έπιανε” μια επίθεση αγάπης προς το μέρος της (κάτι που θα την αφόπλιζε), ίσως η αδιαφορία κι οι λιγότερες υποχωρήσεις (να εξυπηρετείς μόνο όταν δεν γίνεσαι χαλάκι). Πάντως στη δουλειά αναγκαστικά θα συνεργαστούμε και με άτομα που ίσως να μην συμπαθούμε. Κι αυτό ισχύει για όλες τις δουλειές. Για δουλειά πάμε, όχι για να πιάσουμε κολλητούς. Πού ξέρεις, ίσως φύγει εκείνη τελικά.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News