Πάντα ήμουν το δυνατό παιδί. Εκείνο το ευφυές , με την ανεπτυγμένη αντίληψη.Γλωσσάδικο,παντα διαβασμένο και ταλαντούχο. Μα τι παιδί είναι αυτό, πώς ζωγραφίζει,πώς παίζει μουσική μόνο του, πώς πιάνουν τα χέρια του, πόσο ωραία μαγειρεύει,πόσες ξένες γλώσσες μιλάει. Το δυναμικό παιδί, το κοινωνικό.Που είχε άποψη για όλα και συναναστρεφόταν ενήλικες σαν να ναι συνομήλικό τους.
Και ποτέ κανείς δε βρέθηκε να σκεφτεί ότι αυτό δεν είναι φυσιολογικό. Κανένα παιδί δεν είναι σε θέση να είναι ενήλικο από τα 7, από τα 9, από τα 12 του χρόνια. Κανένα παιδί δεν ξυπνάει μια μέρα και αποφασίζει ότι του αρέσει να κάνει το γονιό σε όλο τον κόσμο. Κι εγώ αυτό έμαθα να κάνω κι αυτό με ακολούθησε μέχρι σήμερα. Η μαμά. Εκείνη που δίνει απλόχερα, ασταμάτητα, άνευ προσωπικών ορίων. Εκείνη που προσπαθεί να λύσει κάθε πρόβλημα των “παιδιών” της, προσπαθεί να “φτιάξει” τους άλλους για να είναι υγιείς και ευτυχισμένοι.
Και πόσο χαιρόμουν που έπαιζα αυτό το ρόλο και πόσο χαίρονταν οι άλλοι μαζί μου και με περιέγραφαν σαν έναν χαρωπό, δοτικό, γονεικό άνθρωπο που σκίζεται για όσους αγαπά. Που δίνει 10 για να πάρει 1.Και πόσο εξαρτημένη…εεε συγγνώμη πόσο αγαπούσα τους ανθρώπους μου. Τι συγκινητικό.Τι άρρωστο. Από όλους τους “ασθενείς” με τους οποίους έχω εμπλακεί στη ζωή μου, ο μεγαλύτερος ασθενής ήταν ο εαυτός μου. Τι σημαίνει δίνω 10 και παίρνω 1? Χμμμμ…Ότι αν δε δώσω 10 μάλλον δε θα τους κάνω και θα με αφήσουν και θα βρουν καλύτερο να τους δώσει 11. Ότι μάλλον με θεωρώ ανάξιο να πάρω 1 αν δώσω 1. Ανάξια εγώ, το χαρισματικό παιδί? “Μα εμείς δώσαμε τόση αγάπη, τόση φροντίδα, τόσα όμορφα λόγια” θα σκέφτονταν όλοι οι φροντιστές των παιδικών μου χρόνων. Ναι. Αλλά δε με αφήσατε ποτέ να είμαι παιδί.
Γιατί γνώριζα μαμά και μπαμπά κάθε προσωπικό σας πρόβλημα. Τα βράδια άκουγα κάθε τσακωμό και υβριστικό λόγο μεταξύ σας, δεν κοιμόμουν. Και το στομάχι μου έστριβε κάθε 6 μήνες που σκεφτόμουν ότι θα χωρίσετε, άσχετα αν εσείς δε χωρίζατε και ξαναζούσατε τον παθιασμένο έρωτά σας όταν σας πέρναγε η μανία. Γιατί μαμά δεν ήταν ο ρόλος μου να ξέρω από τα 4 μου όσα σου βρώμαγαν στο μπαμπά.Δεν ήμουν φίλη σου ή ανακούφιση για τον προβληματικό σου γάμο. Γιατί μπαμπά δε με κάλυπταν τα δώρα και τα λούνα παρκ. Θα με κάλυπτε αντίθετα αν έλυνες τη συναισθηματική σου ακαμψία. Μήπως καλύψεις το γεγονός ότι η μαμά φρόντισε να σ’ εχω στο νου μου σαν τον απόμακρο μπαμπούλα που την πληγώνει κι εσύ φρόντισες έμπρακτα να μου επιβεβαιώνεις τα λόγια της. Γιατί αγαπητοί συγγενείς δεν ήταν δουλειά μου να είμαι η “γυναικεία παρουσία” του σπιτιού όταν έχασα τη μαμά μου στην εφηβεία. Δουλειά σας ήταν να με βλέπετε να πενθώ κάθε μέρα και να έχετε τη δύναμη να αντέχετε το θέαμα. Όχι το ανάποδο.Δουλειά σας είναι να μαθαίνετε σε έναν άνθρωπο ότι είτε λεπτός, είτε παχύς, είτε καλός μαθητής είτε όχι, αξίζει την ασφάλεια , την ηρεμία και την πραγματική αγάπη του σπιτιού του. Δουλεια σας είναι να γιατρεύετε την τοξικότητα της ψυχής σας κι αν δε μπορείτε, να την καταπίνετε κι ας πνιγείτε μόνοι σας.
Γιατί συγγνώμη που θα το πω…αλλά αν δεν κάνετε εσείς τη δουλειά σας…θα έρθουν άλλοι στο μέλλον να ολοκληρώσουν το λάθος έργο. Που θα παίζει ξανά και ξανά στη ζωή του παιδιού σας. Κι αν το παιδί είναι χαρισματικό…και καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά…κι ότι δεν αντέχει να πονάει άλλο…και αποφασίσει να μοχθήσει για να γιατρευτεί και να γεμίσει το εαυτό του με αυτοεκτίμιση για να πάψει να δίνει 10 και να παίρνει 1…να είστε σίγουροι ότι όσα χτίσατε μέσα σε 10,20,30 χρόνια….δε λύνονται σε 3 μήνες. Και ο χρόνος δυστυχώς είναι πολύτιμος.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Thecodependent
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα ήθελα να είχα τα δεδομένα να μάθω ποιό ποσοστό σημερινών ενηλίκων μέχρι 40 χρονών μεγάλωσαν μεσα σε κάθε οικογενειακό σύμπλεγμα. Από κοινωνιολογική περιέργια. Ίσως καταννοούσαμε περισσότερα για την πραγματικότητα της κοινωνίας μας σήμερα. Thecodependent, σε ακούω κ σε νίώθω. Δεν είσαι μόνη. Είμασταν πολλά τα “Ώριμα” πριν της ώρα τους παιδάκια, καμάρια της οικογένειας. Τα “δυνατά” και “λογικά” της υπόθεσης, που έπρεπε να απορροφήσουν κάθε συμπεριφορά και πληροφορία των μεγάλων γιατί, ο ένας μεγάλωσε δύσκολα κ δεν ξέρει να συμπεριφερθεί αλλιώς, αλλά εσύ έχεις ενσυναίσθηση και πρέπει να καταλάβεις. Ο άλλος είναι πολύ ευαίσθητος και πρέπει να τον προστατεύσουμε… Διαβάστε περισσότερα »
Εάν μπορουσε να γίνει κάποια καταγραφή που να είναι ακριβής και αντικειμενική θα φαινόταν τα ποσοστά πολύ ψηλά, κανω αυτή την υπόθεση. Τουλάχιστον στην ελληνική κοινωνία. Και θα εξηγούσε αυτο πάρα πολλά.
Πολύ ωραίο σχόλιο!
Να βάλω έναν αστερίσκο ότι το people pleasing και κυνισμός, δεν είναι πάντα αρνητικά. Υποκειμενικα πάντα.
Μια μεγάλη αγκαλιά από μένα ❤️ Πέρασες δύσκολα και αναγκάστηκες να μεγαλώσεις (και να ωριμάσεις) πριν την ώρα σου, σε φόρτωσαν με ευθύνες που δεν έπρεπε, δεν ήταν δική σου δουλειά η σχέση των γονιών σου, δεν ήταν δική σου δουλειά τα όποια προβλήματα είχαν αλλά δυστυχώς σε έβαλαν στη μέση. Η μαμά σου κακολογούσε σε σένα τον μπαμπά σου, εκείνος προσπαθούσε να καλύψει το συναισθηματικό κενό που είχες με δώρα και λούνα παρκ και εσύ να προσπαθείς να βρεις μια ισορροπία μέσα σε όλο αυτό ούσα μικρό παιδάκι. Το μεγάλο αγκάθι μέσα σου είναι που δε σε άφησαν να… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις αναγνωρίσει, εχεις ηδη αρχισει να το δουλευεις οπότε έχεις ήδη αρχίσει να ελευθερωνεσαι. Είναι δύσκολη διαδικασία αλλά είναι ο μόνος δρόμος.
Η αλήθεια είναι σε αυτό το στάδιο που βρίσκεσαι οτι ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω.
Λυπάμαι για ότι έζησες και ότι δεν έζησες. Πενθησε τα , κλαψε, ξέσπασε και βγάλτο από μέσα σου . Δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.
Είναι άγρια η χαρά κι ο θυμός όταν σπάς τα πρώτα αόρατα δεσμά. Μπράβο για την δουλειά που έχεις ήδη κάνει κι ευχαριστώ για το πολύ ωραίο κείμενο σου.