Όταν οι γονείς πάνε για χωρισμό η θέση του παιδιού δεν μπορεί παρά να είναι σαν τη δική σου.
____________
Η ιστορία της Ελεάνας όπως την ξεχώρισα σήμερα
Καλημέρα και καλές γιορτές σε όλους.
Έχω ξαναγράψει στη στήλη, για τελείως άλλο θέμα, και οι απαντήσεις ήταν βοηθητικές. Ξαναστέλνω γιατί παρόλο που έχω και φίλους, και ψυχολόγο, τέτοιες μέρες είναι δύσκολο να βρεθείς μαζί τους κι έστω να τα βγάλεις από μέσα σου, και κάπως νιώθω να με πνίγει.
Είμαι 31 ετών. Με τους γονείς μου έχω πολύ καλή σχέση και με τους δύο. Ωστόσο, οι ίδιοι δεν είναι καλά μεταξύ τους εδώ και κάποια χρόνια, και μετά από μεγάλο καβγά που έγινε αυτές τις μέρες, βλέπω πως το πηγαίνουν προς να χωρίσουν. Και κατ’ εμέ, καλώς να κάνουν, αν το επιθυμούν. Εγώ θέλω είναι ήρεμοι κι ευτυχισμένοι, είτε μαζί είτε χώρια. Παρόλα αυτά, και παρόλο που τους το έχω πει και η ίδια αυτό, δεν μπορώ να προσποιηθώ ότι με αφήνει ασυγκίνητη το θέμα. Δεν μπορώ να μη στεναχωριέμαι.
Αλλα περισσότερο απ’ όλα με στεναχωρεί το ότι τους βλέπω και τους δύο εξαιρετικά πληγωμένους (όχι μόνο τον έναν απ’ τον άλλο, αλλά και από άλλους, εξωτερικούς παράγοντες, διαφορετικούς για τον καθένα). Γιατί πρωτον γενικά στεναχωριέμαι να τους βλέπω να υποφέρουν με τον οποιονδήποτε τρόπο, και δεύτερον, αισθάνομαι ότι αυτό επηρεάζει τη μεταξύ τους σχέση και τους θολώνει το μυαλό. Μπορεί να κάνω και λάθος σε αυτό το τελευταίο φυσικά. Πιστεύω όμως (και το έχω πει στον έναν απ’ τους δύο) ότι ίσως πρώτα καλό θα ήταν να μιλήσουν σε έναν σύμβουλο γάμου… αλλά σε αυτό υπάρχει πεισματική άρνηση. Και σεβαστό, ό,τι κι αν πιστεύω εγώ. Είναι δικές τους αποφάσεις αυτές. Εγώ μπορώ μόνο να προτείνω.
Τέλος, ζω μακριά, και με στεναχωρεί ακόμα περισσότερο το γεγονός ότι αν όντως χωρίσουν, δε θα είμαι κοντά και δε θα μπορώ να τους βοηθήσω, ούτε όσο θα ήθελα ψυχολογικά, ούτε και φυσικά σε υλικό επίπεδο (μετακομίσεις κλπ).
Δε νομίζω ότι υπάρχουν ακριβώς λύσεις στον πρόβλημά μου… αν μπορείς να το πεις δικό μου, δηλαδή. Πιο πολύ ήθελα να ρωτήσω αν έχετε κάποιες συμβουλές ώστε να μπορέσω να κάνω την κατάσταση όσο το δυνατό πιο ανώδυνη, αν μπορώ, για όλους.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ελεάνα
______________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Καλές γιορτές και ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη σου.
Είναι μια πικρή αλλά σημαντική αλήθεια ότι δεν μπορεί να σώσει κανείς κανέναν άλλον, παρά μόνον τον εαυτό του. Η τοποθέτησή σου στο θέμα των γονιών σου είναι η ορθή: ας είναι καλά, κι ας είναι όπως αποφασίσουν να είναι.
Αρνούνται να πάνε σε σύμβουλο γάμου επειδή έχουν φτάσει στον χρονικό όριο (του γάμου αλλά και της ηλικίας) όπου δεν έχουν πλέον χρόνο για πειράματα και προσπάθειες. Αν πρόκειται να περάσουν τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής τους ήρεμα κι όπως επιθυμούν τώρα πρέπει να χωρίσουν, όχι αργότερα. Αντιλαμβάνονται επομένως την περαιτέρω διαπραγμάτευση ως χάσιμο χρόνου. Αυτά λειτουργούν σε μικρότερες ηλικίες και λιγότερες δεκαετίες έγγαμου βίου.
Η δική σου πρόσληψη του γεγονότος ως αποτυχία είναι που σε στενοχωρεί. Θεωρείς ότι ο χωρισμός τους είναι κάτι που σηματοδοτεί την αποτυχία του ζεύγους κι αυτό σε θλίβει, επειδή μάθαμε ότι οι σχέσεις πρέπει να συνεχίζονται για να θεωρούνται πετυχημένες. Όμως δεν είναι πάντοτε αλήθεια αυτό. Πιθανώς να υπάρχουν σχέσεις που να έχουν κάνει τον κύκλο τους, να έχουν υπάρξει πετυχημένες (παρήγαν εσένα και την πολύ καλή σχέση που έχετε, στο κάτω κάτω!) και να πρέπει να λήξουν στην παρούσα μορφή για να γίνουν κάτι άλλο.
Όταν αυτό θα το εμπεδώσεις για τον εαυτό σου, αλλά και το μεταδώσεις στους γονείς σου ως αντίληψη, αν ρωτηθείς ή εμμέσως, τότε θα δεις ότι όλα τα πρακτικά ζητήματα θα πάρουν το δρόμο τους. Αυτή τη στιγμή αυτό που τους μπλοκάρει είναι ακριβώς η αίσθηση του τέλματος, του τέλους σε ένα μονοπάτι που είχε χαραχθεί χρόνια πριν και το συνήθισαν. Η αλλαγή ξεβολεύει, όμως είναι ενίοτε καθοριστική. Ας μιλήσουν αν το επιθυμούν, αρκεί να μην επιζητούν να πάρεις θέση ή να κάνεις τον ψυχοθεραπευτή επειδή δεν είναι αυτή η δουλειά σου. Μπορείς αν το επιθυμείς να προσφέρεις με μικρούς πρακτικούς τρόπους, να ψάξεις κάτι, να προσφέρεις οικονομικά αν είναι εντελώς απαραίτητο κι αποτελεί εμπόδιο, να βρεις κάποιον εργαζόμενο άνθρωπο που μπορεί να βοηθήσει από κοντά με τις μετακομίσεις κλπ.
Διατήρησε ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας και θυμίσου αυτό που λες η ίδια: είναι ένα δικό τους πρόβλημα που θα λύσουν οι ίδιοι ως ενήλικες. Εσύ έχεις τα δικά σου προβλήματα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν νομίζω οτι μπορείς να κάνεις κάτι πέραν του να προσφέρεις βοήθεια αν στην ζητήσουν. Η σχέση των γονιών σου και ο γάμος τους είναι κάτι που δεν σε αφορά. Περα από γονείς σου είναι κι ένα ζευγάρι του οποίου η σχέση φαίνεται να έφτασε στο τέλος της και το αν θα χωρίσουν ή όχι δεν είναι κάτι που προκάλεσες εσύ επομένως δεν μπορείς να το εξομαλύνεις.
Δεν θέλω να σε ξυπνήσω απ το όνειρο αλλά υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να περίμεναν να φύγεις απ το σπίτι ώστε να χωρίσουν επιτέλους και να κάνουν την ζωή που θέλουν.
Πολλοί γονείς που δεν θέλουν να ” στενοχωρηθουν” τα παιδιά με το διαζύγιο ,περιμένουν να φύγουν μακριά και μετα να το τελειώσουν.
Όπως και να έχει,δεν σου πέφτει λόγος τι θα κάνουν.
Αν στενοχωριεσαι ξεκινά ψυχολογο.
Θα σου κανει ένα δυνατό reality check.