Η είδηση του θανάτου της δημοσιογράφου πολιτιστικού ρεπορτάζ Ίσμας Τουλάτου έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλά κυρίως με μια βαριά σκιά πάνω του. Σε τρεις μέρες η δημοσιογράφος θα γεννούσε το πρώτο της παιδί. Αυτό που ακολούθησε όμως σε ορισμένα σχόλια του διαδικτύου και στα social media δεν ήταν καθόλου κεραυνός εν αιθρία. Είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα που συμβαίνει κάθε φορά που μια μεγαλύτερης ηλικίας γυναίκα αποφασίζει να τεκνοποιήσει: δημόσια αστυνόμευση, κριτική, κούνημα δαχτύλου. Πάνω από ένα πτώμα κι ένα μωράκι που αγωνίζεται να επιζήσει κανονικά.
Όπως αναφέρουν τα ειδησεογραφικά άρθρα, “η Ίσμα Τουλάτου βρισκόταν στον ένατο μήνα της εγκυμοσύνης της και τα επόμενα 24ωρα αναμενόταν να γεννήσει. Όσον αφορά το παιδί οι γιατροί προχώρησαν σε καισαρική και έδωσαν μάχη για να το κρατήσουν στη ζωή με το νεογέννητο να νοσηλεύεται πλέον στη μονάδα εντατικης νοσηλείας νεογνών.”
Αυτό που επίσης έγινε γνωστό ήταν ότι η Ίσμα ήταν 52 ετών (σύμφωνα με άλλες πηγές 49) και επιθυμούσε διακαώς να γίνει μητέρα.
Όπως είναι αναμενόμενο, η ηλικία της μητέρας γίνεται κόκκινο πανί για τους αυτόκλητους δικαστές του πληκτρολογίου.Πώς αποφάσισε να γίνει μάνα στα 52 (έστω, στα 49), δεν ήξερε ότι υπάρχουν κίνδυνοι; Πώς επιτρέπεται να γίνονται γυναίκες μάνες στα 50; Λες κι έχουμε αστυνόμο στο γεννητικό μας όργανο κι ακόμη κι αν κάναμε παιδιά πιο πριν δεν υπάρχει πιθανότητα κι άλλης εγκυμοσύνης. Υπάρχει μάλιστα νόμος, ο οποίος πήρε παράταση λόγω της πανδημίας για τις γυναίκες που προσπαθούσαν με εξωσωματική γονιμοποίηση. Μόνο “δεν ήξερε, δεν ρώταγε;” δεν είπαν οι σχολιαστές του διαδικτύου… Λες και αυτά τα σχόλια δεν θα τα δουν οι οικείοι της και δεν θα πικραθούν ακόμα παραπάνω, μαζί με το πένθος τους, την αγωνία τους για το νεογέννητο, την παράξενη αυτή μείξη χαρμολύπης που είναι τελικά η ίδια η ζωή. Δεν θα τα επαναλάβουμε, φυσικά, επειδή δεν χρειάζεται να συμβάλλουμε κι εμείς στο φαινόμενο.
Κι εκεί που οι άνθρωποι αυτοί πονάνε, γιατί είναι τεράστιος πόνος ο αδόκητος θάνατος οικείου, έρχεσαι εσύ ηθικολόγε του πληκτρολογίου να κουνήσεις το δάκτυλο, να πεις, “εμ ήταν όμως πολύ μεγάλη για μάνα, ήταν επόμενο!”. Λες και δεν το γνώριζε ήδη, λες και δεν υπάρχουν ειδικά πρωτόκολλα χειρισμού τέτοιας εγκυμοσύνης (ο υποτιμητικός ιατρικός όρος ήταν γηριατρική εγκυμοσύνη κι αναφέρεται και σε πολύ μικρότερες ηλικίες!) Λες και δεν έκανε όλο τον περιγεννητικό έλεγχο, λες και δεν υπάρχουν πάντοτε αστάθμητοι παράγοντες σε μια οποιαδήποτε εγκυμοσύνη οποιασδήποτε ηλικίας -κατάσταση που ούτως ή άλλως φέρνει τον οργανισμό στα όριά του.
Το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά ότι μια εγκυμοσύνη ιδανικά πραγματώνεται σε ορισμένα βιολογικά όρια, τα οποία όμως με τις σύγχρονες δυσκολίες ξεχειλώνουν αναγκαστικά. Το γνωρίζουμε επίσης ότι δεν είναι όλα μέλι-γάλα σε μια εγκυμοσύνη κι ότι πάντοτε υπάρχουν κάποια ρίσκα, κάποιοι κίνδυνοι, ακόμα και σε νέες κι υγιείς γυναίκες. Δεν κομίζουν γλαύκα οι καταστροφολόγοι. Υπάρχει η γενικότερη υγεία κι αντοχή της εγκύου, τυχόν υποκείμενα νοσήματα, η συνολική φροντίδα της εγκύου, από το υποστηρικτικό πλέγμα των γιατρών-μαιευτήρων-νοσηλευτών-μαιών, η ψυχολογική και πρακτική υποστήριξη του άμεσου περιβάλλοντός της, οι γνώσεις που αποκομίζει καθεμιά στην πορεία προς την τεκνοποίηση.
Όμως όχι, δεν υπολογίζονται όλα αυτά. Η ηλικία είναι που μας κακοκάθησε!
Θυμόμαστε όλοι την περίπτωση της Τζένης Μπαλατσινού, η οποία μετά από 3 παιδιά με τον Πέτρο Κωστόπουλο, θέλησε να κάνει κι ένα τέταρτο με τον δεύτερο άντρα της, τον Βασίλη Κικίλια. Κι όλα αυτά στα 49 της χρόνια. Τς τς τς. Ο ηλικιακός ρατσισμός και σεξισμός στα καλύτερά του.
Είχε γραφεί επί παραδείγματι:
“Ο λαιμος σου ρε τζενη εχει γινει σαν της γριας, εσυ παιδι θα κανεις, εχεις σκεφτει σε 20 χρονια πως θα νιωθει αυτο το παιδι με 70 χρονων γονεις? Κι εσυ ρε κικιλια οικογενεια ηθελες, παρε εκει καμια νεοτερη σιγα τη σιτεμενη με τα 3 παιδια που βρηκες”
Ο σκανδαλισμός του πλήθους στις περιπτώσεις αυτές προβάλει το διαβόητο “καλό του παιδιού” μπροστά, αλλά στην ουσία αυτό δεν απασχολεί, εφόσον δεν λέμε το ίδιο σε μια γυναίκα που είναι οριακά άρρωστη (πχ. έχει καρκίνο) κι αποφασίζει να προχωρήσει την εγκυμοσύνη της. Ή εκεί η πιθανή ορφάνια του παιδιού κι η έλλειψη συνεχούς φροντίδας δεν απασχολεί; Κι έπειτα προβάλλει ως επιχείρημα μια ιδιόμορφη ετεροντροπή: το παιδί να αισθανθεί άσχημα για τους γονείς του μέσω της ντροπής που θα του προβάλλουν ο περίγυρος. Δεν είναι πιο σωστό, πιο ηθικό και εν τέλει -μιας και υπογεννητικότητα έχουμε- πιο αποτελεσματικό να εκπαιδευτεί ο περίγυρος να μην ασχολείται με τα προσωπικά κι οικογενειακά θέματα των άλλων; Όταν κανένας δεν σχολιάζει κανέναν, δεν είναι απλούστερο;
Τα αναπαραγωγικά δικαιώματα είναι ο ακρογωνιαίος λίθος του μισογυνισμού, επειδή ακριβώς αφορούν πράγματα που συμβαίνουν στο γυναικείο σώμα. Η συζήτηση γύρω απ’αυτά είναι επικίνδυνη ακριβώς επειδή δεν αφορά εξίσου τα δύο φύλα.
Ομφαλοσκοπώντας και Διαθλώντας Πάει η Συζήτηση για τις Αμβλώσεις
Επίσης γιατί δεν αρκούμαστε να είναι η μάνα γερή να δει το παιδί της να ενηλικιώνεται; Αναμένουμε να είναι γερή κι ικανή να μεγαλώσει και τα εγγόνια της! Ώστε πρέπει να είναι νέα για να έχει μπροστά της χρόνια ακόμα απλήρωτης γυναικείας εργασίας. Τόσο καλά…
Η αντίληψη αυτή πάει χέρι με χέρι με την πλήρη απαξίωση των θεσμών στην Ελλάδα, καθώς η οικογένεια είναι ο μόνος θεσμός που χαίρει καθολικής αποδοχής στις διάφορες έρευνες γνώμης, όπως επίσης και με την αγκαζέ σχέση κράτους-εκκλησίας σε θεσμικό επίπεδο. Βέβαια τα οικογενειακά τραύματα είναι μια άλλη ιστορία, μια ιστορία κρυφή που αποκαλύπτεται μυστικά, εξομολογητικά στις ανώνυμες επιστολές του ampa. Αλλά αυτά δεν τα λέμε παραέξω. Συνεχίζουμε να κουνάμε το δάχτυλο στο πώς οι άλλοι προγραμματίζουν να φτιάξουν την οικογένειά τους και συνεχίζουμε να σχολιάζουμε τι κάνουν και τι δεν κάνουν.
Αυτό που είναι το φλέγον ζήτημα αυτής της ιδιότυπης αστυνόμευσης πάνω στα αναπαραγωγικά δικαιώματα των άλλων στη βάση του δεν είναι τα αναπαραγωγικά δικαιώματα ή η οικογένεια: είναι η γυναικεία συμμόρφωση. Όταν η κοινωνία θέλει να ντροπιάσει μια γυναίκα βάζει μπροστά τα παιδιά της. Ιδίως όταν είναι ανύπαρκτα ή αγέννητα, θεωρητικολογούμε χωρίς τον ξενοδόχο.
Πόσο όνειδος όμως, όταν όλο αυτό το αφήγημα πλέκεται πάνω από μια αναπάντεχα πεθαμένη μάνα. Κρίμα, πραγματικά.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νομίζω ότι ο προβληματισμός αναφορικά με την τεκνοποίηση σε μεγάλη ηλικία (ας πούμε πάνω από τα 50) είναι κοινός και για τα δύο φύλα, αν και είναι γεγονός ότι μια γυναίκα-μητέρα σε μεγάλη ηλικία σχολιάζεται συχνότερα αρνητικά στον κοινωνικό περίγυρο σε σχέση με έναν άνδρα-πατέρα προχωρημένης ηλικίας. Οφείλω πάντως να σας πω το εξής από προσωπική μου εμπειρία. Ο πατέρας μου, σε δεύτερο γάμο, έκανε δύο παιδιά όντας 52 χρονών (η σύζυγός του ήταν αρκετά νεώτερη). Ο μικρός μου αδελφός, με τον οποίο είμαστε πολύ αγαπημένοι, μου έχει επανειλημμένως εκμυστηρευθεί ότι ντρεπόταν και τον ενοχλούσε πάρα πολύ που οι περισσότεροι… Διαβάστε περισσότερα »
Καλώς, το προσωπικό βίωμα δεν επιδέχεται διαφωνίας. Όμως, όπως υπαινίσσομαι και στο άρθρο, ποιός δημιούργησε στο αδερφό αυτή την “ντροπή και μεγάλη ενόχληση” στο χώρο του σχολείου του; Μήπως αν εξέλιπε η κοινωνική κριτική λοιπόν δεν θα υπήρχε κι η ντροπή κι ενόχληση αυτή; Μήπως αν δεχόμασταν την όποια διαφορετικότητα, αυτό δεν θα υπήρχε καν ως πρόβλημα; Μοιάζει με παππού σου ο πατέρας σου, ε και; Κι έπειτα αυτή η ανασφάλεια στα 23 του (!) όταν σε άλλες χώρες γυρίζουν όλο τον κόσμο, δημιουργούν δικές τους επιχειρήσεις, κάνουν οι ίδιοι δικές τους οικογένειες, μήπως είναι κι αυτό απότοκο της κοινωνικής… Διαβάστε περισσότερα »
Πράγματι, κι εγώ τα σκεφτόμουν αυτά που λέτε καθώς έγραφα το σχόλιό μου. Προφανώς, το ότι αισθανόταν έτσι ο αδελφός μου, κάπως δημιουργήθηκε, ήταν δηλαδή προϊόν μια συγκεκριμένης, βαθιά ριζωμένης κοινωνικής αντίληψης σχετικά με το ποια είναι η αποδεκτή εικόνα του “πατέρα”, ποια του “παππού” κ.ο.κ. (κατά τον ίδιο αντίστροφο τρόπο και ένας 55άρης που έχει γίνει παππούς συχνά ενοχλείται από τον χαρακτηρισμό αυτό και δεν θέλει να τον αποκαλούν έτσι). Εξακολουθώ να πιστεύω όμως ότι πέραν των εμποδίων που έχουν τις ρίζες τους στην κοινωνική προκατάληψη, υπάρχουν και αντικειμενικές δυσκολίες. Εκ των πραγμάτων ένας άνθρωπος μεγάλης ηλικίας συχνά δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Οχι δεν είναι η ανασφάλεια από την Ελληνική οικογένεια.Τα ίδια και στην δική μου, που είμαστε μικτή οικογένεια με εξαιρετικά προοδευτικές αντιλήψεις, και όλοι οι υπόλοιποι φύγαμε από τα 18.Ο αδελφός ανέλαβε ρόλο γηροκόμου.Και όλοι το δέχονται, ενώ υπάρχουμε και βοηθάμε όλοι. Το μοντέλο δεν είναι καλό, πιστέψτε με.
Εχουμε ακριβώς τα ίδια βιώματα, είναι ανατριχιαστικό! Να προσθέσω οτι, λόγω σοβαρών προβλημάτων υγείας του αδελφού- μπαμπάς 56- μίλησα με διακεκριμέν@ γενετιστ@..Ενώ λοιπόν το εν λόγω πρόσωπο είναι φουλ μέσα στην βιομηχανία της εξωσωματικής, μας είπε- το διαβάζω εξ άλλου παντού- οτι η προχωρημένη ηλικία πατρός ενοχοποιείται για δεκάδες μεταλλάξεις, πολύ περισσότερες από την προχωρημένη ηλικία μητρός. Για βιολογικούς λόγους που φτάνουν σε χιλιάδες χρόνια πίσω- όταν όλοι πέθαιναν σε μικρή ηλικία άρα ένας γέρος έπρεπε να συνεχίσει να γονιμοποιεί- οι άντρες την έχουν εύκολα. Εμείς δεν έχουμε αυτό το προνόμιο,επιβαρύνουμε το σώμα μας, η εγκυμοσύνη είναι έτσι κι αλλιώς… Διαβάστε περισσότερα »
Αν οι άντρες γνώριζαν ότι το βιολογικό τους ρολόι μπορεί να μην σταματάει τελείως – όπως στις γυναίκες – αλλά επιβραδύνεται σημαντικά, και ότι η ποιότητα / ποσότητα του σπέρματος αλλοιώνεται σε μεγάλο έως πιθανόν επικίνδυνο βαθμό, η κοινωνική δομή θα ήταν πολύ διαφορετική. Η συγκέντρωση και η αναλογία των σπερματοζωαρίων φυσιολογικής μορφολογίας μειώνονται δραματικά μετά την ηλικία των 40 ετών. Αυτό αποτελεί σημαντικό παράγοντα για φαινόμενα όπως πτώση γονιμότητας στο ζευγάρι, αποβολές, πρόωρους τοκετούς, σημαντικά αυξημένες πιθανότητες γέννησης παιδιών με σοβαρές παθήσεις και σύνδρομα. Η άγνοια και οι προκαταλήψεις έριξαν το βάρος της γονιμότητας αποκλειστικά στις γυναίκες, με ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι , η μεγαλυτερη γυναικα , αν επιβιωσει της εγκυμοσυνης, γενναει απολυτα υγιη παιδια. Ο μεγαλυτερος αντρας οχι. Το γονιμοποιημενο απο το σπερματοζωαριο του ωαριο , αν καταφερει και δεν απορριφθεί, γενναει παιδια με μεγαλο ποσοστο εκφυλιστικων νοσων.
Το να ντρέπεται απλά ένα παιδί που έχει μεγαλύτερο γονιό δεν είναι αρκετά δυνατός λόγος για να μην κάνει παιδί κάποιος μεγαλύτερος. Υπάρχουν εκατοντάδες λόγοι που ένα παιδί μπορεί να ντρέπεται ή να αισθάνεται μειονεκτικά ή να μην λαμβάνει την ίδια εμπειρία ακριβώς με άλλους όταν συγκρίνει τους γονείς του, από το ότι είναι φτωχοί, αμόρφωτοι, ότι είναι μετανάστες ή διαφορετική φυλή, άσχημοι ή παχύσαρκοι, διαφορετικής θρησκείας ή σεξουαλικού προσανατολισμού, ότι είναι ανάπηροι ή άρρωστοι, πνευματικά ασταθείς, αλκοολικοί, κακοποιητές, διαζευγμένοι, ανύπαντροι, εγκληματίες, θετοί γονείς, αδιάφοροι, τελείως απών ή θανόντες (πολλά από αυτά που ανέφερα δεν είναι αντικειμενικά άξια για ντροπή,… Διαβάστε περισσότερα »
Και να προσθέσω και άλλη περίπτωση φίλης μου που ο πατέρας της την έκανε στα 50 του και τον λάτρευε, δεν θυμάμαι ούτε μία φορά να έχει παραπονεθεί για την ηλικία του. Εντωμεταξύ ο άνθρωπος ήταν τόσο γλυκός, θυμάμαι ότι ώρα και να ήταν τα ξημερώματα, ερχόταν με τις πυτζάμες οδηγώντας να μας πάρει από τα μαγαζί που διασκεδάζαμε στην εφηβεία μας, κάθε μα κάθε φορά, ενώ ήταν ακμαιότατος μέχρι τα τελευταία του. Το μόνο παράπονό της ήταν ότι έφυγε από καρκίνο στα 80 του και δεν τον χάρηκε παραπάνω, αλλά καρκίνο θα μπορούσε να είχε πάθει και νωρίτερα φυσικά… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ κι εγώ ότι η ντροπή αυτή ήταν προϊόν της κοινωνικής προκατάληψης που υπάρχει στην κοινωνία μας και, όπως ίσως να αντιλήφθηκες από την ανάρτησή μου, δεν εστιάζω τελικά εκεί. Προφανώς, η ύπαρξη των κοινωνικών αυτών στερεοτύπων δεν είναι λόγος για να μην κάνεις παιδί, αφού με αυτόν τον τρόπο τα στερεότυπα αναπαράγονται και διαιωνίζονται αντί να αποδομούνται. Επικεντρώνομαι περισσότερο σε άλλες, αντικειμενικές δυσκολίες που δημιουργεί το τεράστιο χάσμα γενεών μεταξύ ενός μεγάλης ηλικίας γονιού και ενός μικρού παιδιού. Δυσκολίες που κατά τη γνώμη μου δεν έχουν να κάνουν με προκαταλήψεις και στερεότυπα, αλλά με πραγματικές ασυμβατότητες, οφειλόμενες καθαρά και… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό μπορεί να ίσχυε πιο γενικά παλαιότερα που οι άνθρωποι δεν είχαν ευκαιρίες ενημέρωσης και δεν συνδιαλεγονταν πέρα από ένα πολύ περιορισμένο κύκλο ανθρώπων. Αλλά ακόμα και παλαιότερα, οι καλοί άνθρωποι, αυτοί που σέβονταν τα παιδιά τους κι ενδιαφέρονταν να είναι ευτυχισμένοι, καταφέρνανε να προσαρμοστούν. Τώρα πια, βομβαρδιζόμαστε τόσο πολύ από τόσες πληροφορίες που έχει αμβλύνει τις διαφορές των γενεών. Μπορεί οι boomer να μην χρησιμοποιούν TikTok αλλα ξέρουν τι είναι και χρησιμοποιούν το ίντερνετ με άλλες εφαρμογές.
Έκανα το πρώτο μου παιδί στα 43 μου, ενώ η μητέρα μου είχε κάνει το τελευταίο της στα 43 της. Έχουμε ιστορικό γονιμότητας, μιας και η προ-προγιαγιά μας (αρχές 1900), επειδή της πέθαναν τα πρώτα 6 παιδιά από τύφο μέσα σε ένα καλοκαίρι, ξεκίνησε να κάνει παιδιά πάλι στα 38 της, ενώ τα 5 τελευταία τα έκανε μεταξύ 42-53 χρονών και όλα αυτά τα παιδιά και αυτή απεβίωσαν μετά τα 90 τους. Οπότε δεν είναι τόσο καινούριο φαινόμενο. Όσο οι γυναίκες έχουμε περίοδο μπορούμε δυνητικά να τεκνοποιήσουμε. Φυσικά και υπάρχουν αυξημένοι κίνδυνοι, που τους λαμβάνουν υπόψη οι γιατροί και κάνουν… Διαβάστε περισσότερα »
Οι περισσότερες σε απόλυτο αριθμό επιπλοκές είναι λόγω του μεγαλύτερου αριθμού των εγκύων σε αυτές τις ηλικίες. Αναλογικά, οι επιπλοκές αυξάνονται με την ηλικία. Αλλά γι’ αυτό υπάρχουν και οι έλεγχοι και η ιατρική φροντίδα. Επίσης η επιστήμη έχει αρχίσει δειλά να ασχολείται με τυχόν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη ή στο έμβρυο λόγω της προχωρημένης ηλικίας του πατέρα. Πολύ δειλά, αλλά το κάνει. Πολλοί άντρες όμως θεωρούν ότι όσο εκσπερματίζουν (με όποιον τρόπο το καταφέρνουν) είναι και φιτ να αναπαράγονται.
Αυτό επιβεβαιώνει νομίζω και την αρχική μου τοποθέτηση, ότι ο όλος προβληματισμός αφορά και τα δύο φύλα και όχι μόνο τις γυναίκες, ασχέτως εάν λόγω της πατριαρχικής δομής της κοινωνίας, η κριτική στοχεύει συνήθως στις γυναίκες. Και μάλιστα, όπως αποδεικνύεται τόσο από το δικό σου σχόλιο όσο και από το σχόλιο της earthmom και τη pili παραπάνω, ο προβληματισμός αφορά και τα δύο φύλα όχι μόνο από κοινωνική αλλά και από ιατρική σκοπιά!
Το σχόλιό μου αφορούσε την τελευταία σου πρόταση ότι έχεις ακούσει για περισσότερες επιπλοκές σε μικρότερες ηλικίες. Οι περισσότερες επιπλοκές είναι σε απόλυτους αριθμούς – περισσότερες εγκυμοσύνες σε αυτές τις ηλικίες=περισσότερες επιπλοκές. Με τα υπόλοιπα συμφωνώ. Αν και εστιάζουν όλοι στη γυναίκα, τα όποια ζητήματα ανακύπτουν αφορούν και στα δύο φύλα.
*εκσπερματώνουν
Και στο μεταξύ όλοι αυτοί θα ρίξουν φαρμάκι, αλλά όταν ακούνε για έναν άντρα να κάνει παιδιά σε ηλικία 45+ εκεί δεν τους νοιάζει ούτε αν θα έχει αντοχές να το μεγαλώσει, ούτε αν θα πεθάνει όσο το παιδί είναι μικρό ( που συνηθως οι άντρες πεθαίνουν πιο νωρίς). Όχι, τότε όλα καλά! Και μην ξεχνάμε ότι η εγκυμοσύνη είναι η πιο επικίνδυνη περίοδος στη ζωή της γυναίκας και πολλά μπορούν να πάνε στραβά ανεξαρτήτως ηλικίας. Μπορεί ο κίνδυνος να αυξάνεται μεν με την ηλικία, αλλά δεν παύει να υπάρχει και στις μικρές ηλικίες. Άλλωστε δεν ξέραμε να κάνουμε παιδιά… Διαβάστε περισσότερα »
Όχι μόνο δεν τους νοιάζει, αλλά γίνεται και αντικείμενο θαυμασμού. Ειδικά αν κάνει το παιδί με καμιά μικρότερη.
Δεν ξέρω που είδατε σχόλια για την ηλικία της εκλιπούσας, εγώ πάντως βαρέθηκα να βλέπω σχόλια για το γεγονός ότι εμβολιαστηκε για τον covid. Κάποιοι άνθρωποι περιμένουν τη δυστυχία των άλλων απλά για να επιβεβαιώσουν μέσα τους τις δικές τους επιλογές. Θλιβερό…
Και για τέλεση γάμου στα 55, άκουσα κάποια να κοροϊδέψει τη νύφη – ίσως για να παρηγορησει καποια πενηνταχρονη, η οποία δεν είναι παντρεμένη – ‘ μμμ έκανε και αυτή ένα γεροντογαμο…’ ακόμα και αυτό κατακρινεται.
Ευχόμαστε να πάει καλά η κατάσταση με το μωρό της Ισμας ! Και τι όμορφη γυναίκα!
Πολύ ωραίο το άρθρο.
Κρίμα η γυναίκα να φύγει έτσι άδικα χωρίς να χαρεί το παιδάκι της, κρίμα και το παιδάκι που δεν θα μεγαλώσει με τη μαμά του! Πόσο λυπηρό να βγαίνει ο ένας και ο άλλος άσχετος να λέει το μακρύ του το κοντό του. Λίγος σεβασμός τουλάχιστον στην αποθανούσα δεν θα έβλαπτε, αλλά τι λέω κι εγώ τώρα… Εγώ θέλω να επισημάνω δύο πράγματα: 1) Σε ένα παράλληλο σύμπαν ή μάλλον καλύτερα σε ένα παράλληλο σάιτ της lifo (μιλάω για τα “μικροπράγματα” της lifo) υπάρχει ένα άρθρο πρόσφατο (νομίζω γράφτηκε αμέσως μετά τον θάνατο της εν λόγω δημοσιογράφου) σχετικά με τη… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν καταλαβαίνω τα σχόλια επι της ηλικίας τεκνοποίησης. Δεν είναι καλή η ποιότητα, θα βγεί κουζουλό, θα ντρέπεται θα, θα θα…. Δηλαδή πήραμε μια κρυστάλλινη σφαίρα, κληρώσαμε 5-6 περιπτωσολογίες, είπαμε ναι μεν αλλααααααααα…. Στην τελική γιατί να κάνεις σε χίλιες άλλες περιπτώσεις που μπορώ να σκεφτώ με το καλημέρα. Λοιπόν απόλυτα κατανοητό το προσδόκιμο ζωής, είμαι 60 ναι μπορεί πιο εύκολα να αποδημήσω απο μια καρδιακή απο οτι στα 25 οπότε χρειάζεται να μερμνήσω για την προστασία, αν χρήζει, του παιδιού μου. Τα υπόλοιπα προσωπικές απόψεις, όποιος όποια δεν θέλει ΜΗΝ τεκνοποιήσει μετά απο συγκεκριμένη ηλικία. Τις επιλογές άλλων γιατί… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχώς δεν κάνουμε ‘περιπτωσιολογια”όπως λέτε.Η επιβάρυνση εμβρύου και μητέρας από την προχωρημένη ηλικία και των δύο γονέων είναι αποδεδειγμένη στατιστικά.Οπως και ότι και η πολύ νεαρή ηλικία εγκυμοσύνης εγείρει προβλήματα, θεωρούνται και αυτές οι κυήσεις υψηλού κινδύνου.Υπαρχει.μια ιδανική δεκαετία για να κάνει κανείς παιδιά,όπου τίποτα δεν είναι εγγυημένο,αλλά οι επιπλοκές είναι πιο σπάνιες και η υγεία εγκύου και μωρού λιγότερο επισφαλης.Οι μόνοι που δεν την πληρώνουν είναι οι μπαμπάδες,είτε έφηβοι,είτε υπερήλικες. Τα επιστημονικά δεδομένα δεν αλλάζουν και δεν αποσιωπούνται,όσο και να θέλουμε,εμείς και οι γιατροί μας.
Ναι και? Κι επειδή υπάρχει υψηλό ρίσκο τι έγινε? Ρίσκο υπάρχει και σε ένα σωρό εγκυμοσύνες της ‘ιδανικής’ δεκαετίας. Δική της η μήτρα, δικό της το ρίσκο, δική της η απόφαση. Αν είναι ενημερωμένη στ@ς υπόλοιπους/ες τι λόγος πέφτει?
Συμπλήρωση, επίσης που ξέρεις τις επιλογές του κάθε ατόμου? Εγω πχ ήμουν κάθετη πως δεν θα κρατήσω παιδί με σύνδρομο down. Εϊχα συναντήσει γυναίκα που δεν έκανε κάν τον έλεγχο διότι θα το κρατούσε ακόμα κι αν είχε. Κι είχε αδελφή με αντίστοιχα προβλήματα οπότε ήξερε πολύ καλα τι θα αντιμετώπιζε.
Άλλο τα επιστημονικά δεδομένα άλλο οι επιλογές εν γνώση αυτών.
Δεν έχω καμία αντίρρηση.Απλως μιλούσατε πριν για κρυστάλλινη σφαίρα.Χαιρομαι που δέχεστε ότι υπάρχουν επιστημονικά δεδομένα.Δεν έκανα ποτέ κριτική στις αποφάσεις οποιασδήποτε γυναίκας,αλλά έχω επιφυλάξεις για την ακεραιότητα των γιατρών,και για την προστασία που παρέχουν ενημερώνοντας πλήρως για τις συνέπειες των ιατρικών πράξεων που εμπορεύονται.Και σ’ ένα φεμινιστικό σάιτ που προωθεί την υγεία και ασφάλεια των γυναικών ο αντίλογος πρέπει να ακούγεται χωρίς αυτό να συνιστά κακόβουλη κριτική.
Φυσικά μίλησα για κρυστάλλινη σφαίρα διότι δεν υπάρχει βεβαιότητα αλλά πιθανότητα εκτός συγκεκριμένων περιπτώσεων. Κι ανάγεται η πιθανότητα βαση προσωπικών βιωμάτων στο ναι μεν αλλά. Μου είπαν, είδα κτλ. Και δεν καταλαβαίνω που υπήρξε εστω και σκιά αμφισβήτησης ιατρικών δεδομένων? Κι εγώ για ενα 3% πήγα, άλλη δεν θα πήγαινε. Ποιό το σωστό ποιό το λάθος? Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος σταματάει στην ενημέρωση, παίζει αυτό, εγω βίωσα αυτό τα υπόλοιπα όχι, τουλάχιστον για εμένα.
Απάντηση στην κα Βοσνάκη .Δεν ηξερα οτι ηταν προγραμματισμένη καισαρική .Τωρα λέτε οτι το πιθανωτερο να ηταν. Σωστή ιατρικη επιλογή και λόγω ηλικίας, αλλα και διοτι θα ηταν ο πρώτος τοκετός .Από την αυτοψία θα γινει γνωστό το αιτιο της τραγικής κατάληξης .Ελπιζω να ζήσει το μωράκι
Μήπως θα μπορούσε να αποφευχθεί αυτή η τραγική κατάληξη αν ειχε προγραμματισθεί μια καισαρική τομή και όχι φυσικός τοκετός ?
Δεν έχουμε πληροφορίες για το πώς είχε προγραμματιστεί/αντιμετωπιστεί ο τοκετός, κι ούτε χρειάζονται, κι ούτε θα τις ανέφερα άλλωστε για λόγους διακριτικότητας. Αυτό που μπορώ μετά βεβαιότητας να σας πω είναι ότι και σε προγραμματισμένη καισαρική τίθεται ημερομηνία τοκετού (προφανώς, εξ ου και προγραμματισμένη) όσο και η τελειόμηνη κύηση. Μάλιστα μάλλον προγραμματισμένη καισαρική ήταν το περιστατικό (“ήταν να γεννήσει σε 3 μέρες”), με λίγα λόγια δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα. Εξ ου και συνιστάται να μην κρίνουμε. Γενικώς προς τους αναγνώστες. Μπορεί να τα κάνει κάποια όλα σωστά και ΠΑΛΙ να μην έχει το βέλτιστο αποτέλεσμα. Κι επειδή ακριβώς… Διαβάστε περισσότερα »
Σωστά τα λέτε. Διαρκώς οι άνθρωποι κάνουμε εικασίες και δίνουμε ερμηνείες που ουσιαστικά δεν είναι παρά προβολές των δικών μας αντιλήψεων/προκαταλήψεων, θέλοντας σώνει και ντε η πραγματικότητα να αποτελεί επιβεβαίωσή τους. Κι αν δεν είναι, κόβουμε και ράβουμε την πραγματικότητα ώστε να είναι…
Πόσο σύμφωνη με βρίσκει αυτό! Πραγματικά για copy/paste είναι σε πολύ κόσμο.
Σε άρθρο για την είδηση έλεγε ότι πραγματοποιήθηκε καισαρική τομη
Αυτό έγινε όμως αφού κατέρρευσε η γυναίκα για να σωθεί το βρέφος. Άλλωστε αυτή ήταν η πρωταρχική σύλληψη της τεχνικής της καισαρικής τομής. Πάντως λογικά προγραμματισμένη καισαρική θα ήταν, είναι ασφαλέστερη για την περιγεννητική φροντίδα, πιο ελεγχόμενη η διαδικασία, εξ ου και προτιμάται σε τέτοιο βαθμό (τεράστια συζήτηση αυτό, κάποια στιγμή θα τα πούμε).