Με το «καλημέρα σας», με το που ξυπνάω, χρειάζομαι ένα boost καλή διάθεσης, αισιοδοξίας. Aν με αφήσω αβοήθητη, είμαι ικανή να σέρνω την ύπαρξή μου στους διαδρόμους του γραφείου και να λέω πόσο κουρασμένη είμαι (ενώ δεν είμαι, απλά επειδή αυθυποβάλλομαι).
Δεν λέω ψέματα, το μυαλό μου είναι ικανό να πείσει εμένα και τους γύρω μου ότι η μέρα είναι ανάποδη, ότι πεινάω, ότι νυστάζω, ότι η σοκολάτα είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να δώσει ενέργεια, ότι ίσως μια άλλη μέρα θα μπορούσα να είμαι καλύτερη, να τα κάνω πιο σωστά. Με ωθεί σαν να λέμε προς την αναβλητικότητα, στις γρήγορες αποφάσεις και στο αχρείαστο άγχος.
Πώς το διαχειρίζεσαι αυτό; Το πιάνεις από την αρχή. Με το που το δεις να πλησιάζει το αρπάζεις από το τσουλούφι γιατί από πίσω είναι καραφλό, είναι γρήγορο και ξέρει να σε χειρίζεται, να σε κάνει ό,τι αυτό θέλει.
Πρώτα νερό, μετά καλημέρα
Πίνω ένα ποτήρι νερό και μετά λέω την πρώτη μου «καλημέρα» οι έρευνες λένε ότι το νερό που δεν είναι παγωμένο αλλά σε θερμοκρασία δωματίου ενυδατώνει καλύτερα το ανθρώπινο σώμα. Πίνω λοιπόν νεράκι και έπειτα ξεκινάω να φτιάχνω πρωινό. Αποφεύγω να καταναλώνω καφεΐνη με το που ξυπνάω. Σύμφωνα με τους επιστήμονες ο καφές αυξάνει την κορτιζόλη, η οποία μπορεί να επηρεάσει αρνητικά την ωορρηξία, το βάρος και την ορμονική ισορροπία. οι ερευνητές τονίζουν ότι αμέσως μόλις ξυπνήσουμε τα επίπεδα των ορμονών στο σώμα είναι συνήθως υψηλά και αρχίζουν να πέφτουν λίγες ώρες μετά. Έτσι καλό είναι να περιμένουμε πρώτα να πέσουν λίγο οι ορμόνες για να πιούμε καφέ, αλλιώς θα χρειαζόμαστε περισσότερο και δυνατότερο καφέ κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Νερό με φρούτα
Βγήκανε οι φράουλες και εγώ σαν σωστή stalker του tik tok, πιστή ακόλουθος του hashtag ThatGirl έβαλα στο νερό μου και λίγες φράουλες, αλλά και λίγη μέντα. Αυτό θα πει ότι αισθάνομαι μια μικρή αλλαγή στη γεύση, πίνω περισσότερο νερό, φτιάχνει η διάθεση, παίρνω λίγη βιταμίνη και η διάθεση μου πατάει κόκκινο. Το πιο σπουδαίο σε όλο αυτό είναι ότι ο εγκέφαλος μου ξεχνάει να μου πει ότι πεινάει.
Οι λίστες μου
Όλα είναι λίστες. Όλα έχουν τικ, όλα έχουν το χώρο τους και τον χρόνο τους. Τα έχω ρυθμίσει όλα, με περιθώριο αλλαγής, δεν είμαι οπαδός της ματαίωσης, ωστόσο προσπαθώ να μένω στο πλάνο. Όταν κάτι το γράφω σίγουρα το τηρώ. Όλα έχουν μια ροή, ακόμα και όταν το πρόγραμμα διαταράσσεται, δεν ταράζομαι εγώ, δεν χαώνομαι εγώ. Δεν χαλάει η ευμετάβλητη μέχρι πρότεινος διάθεση μου. Έχω φτιάξει την ασπίδα μου, την προστασία μου. Η ρουτίνα μου είναι η προστασία μου, το όχημά μου που με βάζει στο σωστό δρόμο (τον οποίο σχεδιάζω εγώ). Επενδύω στη γραφική ύλη, μου αρέσει να παίζω, να γράφω, να σβήνω, να γίνονται όλα σε ένα πλαίσιο (όχι συγκεκριμένο και αυστηρό) αλλά στα δικά μου μέτρα, με τις δικά μου χρώματα.
Στρέτσινγκ για 6 λεπτά
Στρέτσινγκ, η απάντηση στο στρέσινγκ το πρωί που ξυπνάω, εκεί που κανονικά θα άνοιγα τα email μου και γενικώς να ψάξω τι συνέβη στον κόσμο της ώρες που εγώ κοιμόμουν, σηκώνομαι και κάνω κάποιες χαλαρές ασκήσεις mobility. Δεν κάνω τίποτα απαιτητικό, τίποτα που να με πιέζει χρονικά. Πέντε λεπτά είναι μόνο, ζεσταίνω τον εαυτό μου για να πάει στο γραφείο και να δώσω αυτό που έχω. Τεντώνομαι, ξυπνάω λίγο το σώμα μου, είμαι τυχερή και το γραφείο μου είναι 35 λεπτά από το σπίτι μου με τα πόδια. Πριν το περπάτημα τεντώνω τους ώμους και το ισχίο μου, τα πόδια μου τον αυχένα μου.
Θέσπισα τον κανόνα του 100
Σε ό,τι μα ό,τι κάνω είμαι 100% παρούσα, είμαι συγκεντρωμένη, το μυαλό μου είναι στο σημείο που είναι και το σώμα μου. Αν φύγει από εκεί και αρχίζει να σκέφτεται τα δικά του. Δεν θέλω να δίνω ούτε το 101, ούτε το 99% των δυνατοτήτων μου, της προσοχής μου του εαυτού μου σε αυτά που έχω να κάνω και έχουν σημασία για μένα. Είτε είναι ποδόσφαιρο, είτε είναι κάτι που γράφω, είτε είναι η καλημέρα που λέω με τη μαμά μου στο τηλέφωνο. Το να ξεπετάω δεν με εκφράζει, δεν με εξασκεί και δεν με κάνει καλύτερη. Όλα θέλουν χρόνο και εγώ έχω μάθει πια να τον παίρνω για να κάνω το οτιδήποτε. Αυτή η συνειδητοποίηση με βοηθά να ελέγξω το άγχος μου, να μείνω σταθερή σε αυτά που αγαπώ, αλλά συχνά λόγω ταχύτητας, μυρωδιάς ή απλής ιδέας θέλω να ενδώσω. Για παράδειγμα σήμερα στο γραφείο έφεραν κάτι μπακλαβαδοειδή με σοκολατένια επικάλυψη. Στην πρώτη μπουκιά όλοι αναφώνησαν, είδα τον ενθουσιασμό στα μάτια τους (δεν μου αρέσουν τα σιροπιαστά, ωστόσο, ζήλεψα) αμέσως. Πήρα τον χρόνο μου και σκέφτηκα αν όντως θέλω να το φάω. Αμέσως επόμενο βήμα πήγα και έφτιαξα έναν ωραίο καφέ (που μου αρέσει) όλοι έφαγαν αυτό που ήθελαν και εγώ ήπια αυτό που ήθελα. Περισσότερα γλυκά για εκείνους, λιγότερες ενοχές και αυτοέλεγχος για εμένα. Χωρίς πόνο, χωρίς puppy eyes. Δημιούργησα μόνη μου την επιλογή, από εκεί που ήταν μόνο τα γλυκά μπακλαβαδάκια, ένα γλυκό καφεδάκι με έβγαλε από την άβολη θέση. Πήρα τον χρόνο μου και σκέφτηκα αν όντως θέλω να το φάω.
Το καλό με όλα αυτά που περιγράφω αυτή τη στιγμή είναι ότι αρχίζουν και γίνονται βίωμα, μπαίνουν μέσα μου και βγαίνουν αβίαστα μέρα με τη μέρα. Το μυαλό μου ακολουθεί το σώμα μου, εγώ έχω επικοινωνία με τις ορμές και το στομάχι μου και όσο boxy και στενό μπορεί να το βλέπει κάποιος που το διαβάζει, για μένα είναι μέσο ελευθερίας, ελέγχου και ηρεμίας. Μπορώ να προβληματιστώ για άλλα πράγματα που προκύπτουν μέσα στη μέρα χωρίς να πελαγώνω και αυτό μου δίνει αυτοπεποίθηση, μια πιο ευρυγώνια αντίληψη της πραγματικότητας και ουσιαστικά γίνομαι πιο έξυπνη, πιο ανοιχτή και πιο σίγουρη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
