Γειά σας παιδιά…
Θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας κάτι που με προβληματίζει και να με βοηθησετε αν επιθυμείτε ως προς το τι θα μπορούσα να κάνω για να βελτιώσω την κατάσταση μου. Είμαι ανοιχτή σε κάθε σας αποψη…
Γενικά είμαι άτομο εξωστρεφες, ενθουσιώδες, αισιόδοξο (όταν είμαι με κοσμο), μου αρέσει να δοκιμάζω πολλά και νέα πράγματα (βαριέμαι την ρουτίνα και επιδιώκω να την ενισχύω συνέχεια για να εξελίσσομαι και καλύτερα ως άτομο και να εχει ενδιαφερον) αναζητώ και έχω μεγάλη παρέα και καλούς φίλους, έχω μια πολύ καλή σχέση που με σέβεται και με εκτιμά και μια δεμένη και ενωμένη οικογένεια που με κάνει να νιωθω ασφαλής απο καθε ενδεχομενο…
Το θέμα μου είναι ότι όσο βρίσκομαι μόνη μου βιώνω ανεξήγητα έντονη μοναξιά σαν να μην μ ακούει κανένας και να μην με καταλαβαίνει , ενώ στην πραγματικότητα έχω ατομα που με στηρίζουν και μ αγαπούν. Σαν να φοβαμαι να αντιμετωπισω το να βρισκομαι σε εναν χωρο με τον εαυτο μου .
Ενω γενικα ασχολούμαι με πολλες δραστηριότητες ειτε μονη μου ,ειτε με παρεα, ειτε σε συλλογους και το ευχαριστιεμαι σε βαθμο να εξαντλουμαι κανοντας τοσα πράγματα. Και μετα εμφανιζεται η αρνητικοτητα μου πρωτου κοιμηθω ή σε ακυρη φαση που δεν με παρατηρει κανενας. Γενικα οι αλλοι με θεωρουν πολυ χαρουμενο και αισιοδοξο ατομο, (ακόμα και αυτοί που δεν με γνωρίζουν ιδιαίτερως) γιατι αυτο δειχνω. Να χαμογελω χωρις να ειμαι καλα. Αλλα στην πραγματικότητα να μην συμβαινει και κατι σπουδαιο που νιωθω στεναχωρεμενη …εχω μαθει να υπεραναλυω τα παντα και να με τρωει το αγχος ξερω γω ,,,κλπ …δηλαδη φαντασιωσεις και δεν ξερω πώς να το ξεπερασω και να νιωσω σπουδαια γι αυτα που εχω…ας πουμε ευγνωμοσύνη.
Αισθάνομαι χαζη ωρες ωρες γιατί θεωρώ πως με αυτές μου τις σκέψεις ελκω πιο πολύ το κακό και το αρνητικό και μου δημιούργει προβληματα χωρις να υπαρχουν. Να πω και το εξής , δεν μπορω να χαλαρωσω και να ξεκουραστω επαρκως όταν χρειάζεται, ενώ γενικά δεν είμαι ιδιαιτερα αγχώδης άνθρωπος ,όμως μου βγαίνει μια ένταση και μια νευρικότητα υπερκινητικοτητας τις περισσότερες φορές. Μπορει να πειτε συνολικα οτι κουραζομαι (εγω θεωρω πως ειναι ψυχικη κουραση ισως, αλλα και παλι δεν ξερω πως να το αντιμετωπισω)και πολυ λογικο αλλα εχω προσπαθησει να μειωσω ή και να σταματησω οτι κανω συστηματικα και παλι αισθανομαι αδεια και χωρις αποτελεσμα.
Εχω αλλαξει δραστηριότητες ,παρεες ,φιλους, στασεις ζωης…ολα μου εμφανίζονται στον δρόμο μου και μου παρέχονται χωρις ιδιαίτερο κοπο και ισως γι αυτό δεν αισθάνομαι επιτυχημενη επειδη δεν προσπαθώ πολυ για να τα καταφερω, αλλα και να προσπαθω δεν εχω τοση αυτοπεποίθηση για να καταλαβω γρηγορα τις εξελίξεις του εαυτου μου .
Αισθάνομαι αποτυχία γιατί δεν υπάρχει κάτι που δεν έχω δοκιμάσει και δεν ξέρω τι παραπάνω να κάνω…ειμαι πολύ τυχερή και ευτυχισμένη θα έλεγα μ αυτά που έχω αλλά αισθάνομαι κενή σαν κάτι να λείπει.
Με τον φιλο μου περναμε πολυ καλα αλλα δεν νιωθω αυτη την σπιθα μεσα μου που ψαχνω ενω τα εχει ολα και με ικανοποιει σε ολα τα επιπεδα και τα πραγματα που κανουμε μαζι και θεωρω πως βρηκα τον ιδανικο ανθρώπο μου .. Συνολικα ειναι σαν να υπάρχει μια στασιμότητα στην καθημερινότητα μου ενω η πραγματικότητα ειναι πως είναι γεμάτη και γω το κανω να φαίνεται ετσι.
Νιώθω πως όταν δεν είμαι καλά δεν μπορώ να επικοινωνήσω ανοιχτά με κανέναν παρα μόνο κλεινομαι στον εαυτό μου και όταν με ρωτάνε τα βγάζω ως παράπονο και καταστρέφω τον εαυτό μου και τους άλλους για ανούσια πράγματα…γενικά κοιτάζω πολύ λεπτομερειακα ο,τι μου συμβαίνει και αυτό είναι κακό γιατί κάνω περίπλοκη την ζωή μου ενω τα πράγματα ειναι απλα…έχω ο,τι χρειάζομαι, είμαι ελεύθερη να κάνω ο,τι θέλω αλλά από μόνη μου αισθάνομαι ένα πνίξιμο λες και δεν μου φτάνουν και θέλω και άλλα ενώ αυτά που έχω είναι υπεραρκετά και δεν ξέρω τι παραπάνω να κάνω..
Έχω περάσει κατά καιρούς παράξενες περιόδους. Στο δημοτικό δεν είχα παρεα ,ημουν εσωστρεφες ατομο και ήμουν όντως μονη μου αλλά ήμουν χαρούμενη τότε γιατί ένιωθα εντάξει με τον εαυτό μου. Στο γυμνάσιο λογω ενός έρωτα ,προσπαθώντας να του κεντρισω το ενδιαφέρον έγινα πολύ εξωστρεφής άτομο,κοινωνική και famous και ειχα πολλά ατομα να κανω παρεα.Στο λύκειο και λογω του covid εκείνη την περίοδο έμεινα με τα βασικά άτομα αλλα τοτε ημουν αφοσιωμένη στα διαβασματα.
Θεωρω το λυκειο οτι ηταν η πιο περιοδος ,μιας που ειχα και φιλους αλλα ενιωθα και ενταξει με τον εαυτο μου χωρις αυτούς. Τωρα που σπουδάζω και χτίζω μια καινούργια ζωή από το μηδέν δυσκολεύομαι μιας που υπάρχουν και πολλές κλικες ,ενώ έχω μια σταθερή και παρα πολυ καλη παρεα και μια καλη καθημερινοτητα αλλα και τον φιλο μου.
Ελπίζω να μπήκατε λίγο στην κατάσταση μου κι ας μην βιώσατε ποτέ κάτι τέτοιο…σας εύχομαι επίσης τα καλύτερα να στε καλά…σας ευχαριστώ για την προσοχή σας …καλή σας μερα
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μπερδεμένη ψυχολογικα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Όπως τα κατεγραψες καλό είναι να βρεις και έναν ψυχολόγο για να τα πεις και να σε συμβουλέψει. Αυτά δεν είναι θέματα που απαντώνται σε μια ιστοσελίδα. Καλή επιτυχία
Oντως φαίνεσαι πολύ μπερδεμένη και αυτό αποτυπώνεται στο γράμμα σου. Απο τη μια λες είσαι πολύ καλά και ευτυχισμένη με όσα έχεις στη ζωή σου και απο την άλλη αισθάνεσαι σαν να έχεις ένα κενό κάτι να σου λείπει. Θα σου πω τι καταλαβαίνω εγώ απο αυτό που διάβασα: έχεις τικάρει τα κουτάκια της καλής ζωής (φίλους, σχέση, ωραίο lifestyle χωρίς αντικειμενικές δυσκολίες π.χ φτώχεια, κλπ) και αυτό σου δημιουργεί άγχος ευτυχίας. Οτι πρέπει να είσαι ευτυχισμένη και χαρούμενη δηλαδή αφού έχεις όλα τα παραπάνω. Κι επειδή δεν νοιώθεις έτσι μπερδεύεσαι. Νομίζω οτι πρέπει να μάθεις τον εαυτό σου περισσότερο… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω την εντύπωση ότι περιγράφεις τον ορισμό της κατάθλιψης.
Πιο σημαντικό όμως, μη ρωτάς εμάς. Μη μας ρωτάς καθόλου. Μόνο σε ειδικό θα βγάλεις άκρη.
Τη μια στιγμή λες ότι υπεραναλύεις τα πάντα και σε τρώει το άγχος, ενώ δύο σειρές παρακάτω ότι δεν είσαι ιδιαίτερα αγχώδης άνθρωπος… Είσαι πολύ μπερδεμένη. Και πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί δεν ακούς τον εαυτό σου και το σώμα σου και προσπαθείς με την ανάλυση και τη λογική να ορίσεις τι θα έπρεπε να θέλεις και τι είναι σωστό για σένα. Χαρακτηριστικοτατο και συχνό το παράδειγμα με τον φίλο σου. Ενώ έχει όλα τα καλά και ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ να τον θέλεις, ε τελικά δεν τον θέλεις και τόσο βρε παιδάκι μου. Είναι φως φανάρι. Αλλά, όχι, εσύ εκεί,… Διαβάστε περισσότερα »
Χάος! Κοίτα, νιώθεις πως δεν σε ακούνε γιατί μάντεψε όντως δεν ακούνε. Λοιπόν έχεις δύο προβλήματα. Ένα δεν ακούς τον εαυτό σου. Κάτι προσπαθείς να εκφράσεις, κάτι που σε τρώει στα τρίσβαθα που ουτε κι η ίδια δεν ξέρεις τι. Και περιμένεις μπας το ψυχανεμιστεί κάποιος να σε βοηθήσει αλλά εδώ έρχεται το πρόβλημα δύο. Δεν σε ακούν, δεν μπορούν, απλά προσπερνάνε κι εσύ νιώθεις σαν να μιλάς σε τοίχο. Μα γιατί δεν καταλαβαίνουν, σκέφτεσαι, βρε μπας κι υπερβολική? Σταμάτα την τρεχάλα και στάσου μια στιγμή να τα πείς σε ώτα εκπαιδευμένα να ακούν. Ω ναι, ξέρεις τι θα πώ.… Διαβάστε περισσότερα »
Μία θεωρία είναι ότι έχεις μια πεποίθηση για την μοναξιά, που ίσως δεν είναι και αληθείς και για να καλύψεις αυτή την πεποίθηση, κάνεις υπεραναπληρωση, δηλαδή έναν τρόπο συμπεριφοράς στην καθημερινότητα σου, όπου είσαι την περισσότερη ώρα με άλλα άτομα. Οπότε κάτι έγινε στην ζωή σου, ίσως ο έρωτας που αναφέρεις στο γυμνάσιο και άλλαξε θα σκέψεις σου, διότι παλιότερα μπορούσες να είσαι μόνη με τον εαυτό σου! Γι’αυτό κουράζεσαι ψυχολογικά, διότι στο μυαλό σου πρέπει να είσαι με κάποιον σχεδόν όλη την ώρα. Μια αρχή για να μένεις μόνη με τον εαυτό σου είναι να μην ακούς μουσική ενώ… Διαβάστε περισσότερα »
Το πολύ παρελθόν πρέπει να το αφήσεις πίσω σου. Δεν έχει νόημα να ασχολούμαστε με το τι κάναμε στο δημοτικό, αν ήμασταν έτσι ή αλλιώς. Είσαι σε μια άλλη φάση της ζωής σου και μάλλον αυτή η αλλαγή σε έκανε να σκέφτεσαι έτσι. Ίσως να μην χώνεψες ακόμα αυτή την αλλαγή. Συμβαίνει.
Δεν μπορώ να πω ότι έχεις κατάθλιψη. Προτείνω να επισκεφθείς έναν ειδικό να τα συζητήσεις, να τα βγάλεις από μέσα σου. Εδώ δεν μπορεί να βρεθεί με βεβαιότητα τι είναι αυτό που αντιμετωπίζεις.