Πού είναι το όριο μεταξύ ρεαλισμού και υποτίμησης του εαυτού μας; Μήπως να λέμε την αλήθεια στον εαυτό μας για να μην πληγωνόμαστε άλλο;
_______________
Η ιστορία της όπως την ξεχώρισα σήμερα
Αγαπητή Ρένα, χαίρομαι παρά πολύ που ανακάλυψα την στήλη σου, θεωρώ ότι βοηθάει πολλούς ανθρώπους ψυχολογικά ! Έχω μια απορία. Πότε θεωρείται ότι είναι όντως υποτίμηση εαυτού -έλλειψη αυτοπεποίθησης ένας χαρακτηρισμός εαυτού που δεν είναι κολακευτικός ή ότι απλά λες την πραγματική αλήθεια στον εαυτό σου για να μην πληγώνεσαι άλλο ;;
Για παράδειγμα , όποτε βγαίνω για κλάμπινγκ αλλά γενικά έξω με διαφορετικές φίλες -είμαι πάντα εγώ που θα κρατάω το φανάρι. Δεν μου την πέφτει κανένας, κυριολεκτικά. Καμία σημασία. Δεν έχω την απήχηση, ούτε την έλξη. Και όπως καταλαβαίνεις πέφτει στο φουλ η αυτοπεποίθηση και η μη αποδοχή -με κάνει να αποθαρρύνομαι να βγαίνω, να φτιάχνομαι. Πραγματικά, τι νόημα έχει; Αφού βγαίνεις και δεν νιώθεις ωραία με τον εαυτό σου. Από την άλλη αν υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που θα μου την πέσουν, δεν είναι του γούστου μου -δεν μου είναι ελκυστικοί , εμφανίσιμοι ή χαρακτήρες με ενδιαφέρον (και αυτοί όμως πολύ λίγοι ).
Ενώ έχω προσπαθήσει και από την πλευρά μου να δείξω κάποιο σήμα στον άλλον -τρώω άκυρο . Και βλέπω από την άλλη τις φίλες μου που με ευκολία έχουν ωραίους τύπους γκόμενους.
Άρα, για να μην στεναχωριέμαι και πέσω σε κατάθλιψη και νιώθω ότι είμαι ένα τίποτα, έχω συμπεράνει ότι η πραγματικότητα είναι ότι δεν είμαι τόσο ελκυστική, ωραία και φαίνομαι ξενέρωτη -ναι ,το ξέρω δεν είναι ότι πιο ωραίο να λες στον εαυτό σου, αλλά τουλάχιστον λέω στον εαυτό μου την αλήθεια και απαλύνω την ψυχή μου, γιατί μου έχουν πει πολλές φορές ότι είμαι εμφανίσιμη και θεωρούσα τον εαυτό μου ωραίο, αλλά τώρα είμαι προσγειωμένη από την πραγματικότητα που εισπράττω και όχι από τα λόγια άλλων .
ΑΠΟ ΤΗΝ – Μαρίνα
_________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Αγαπητή Μαρίνα σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια, χαίρομαι κι εγώ που απαντώ.
Πάμε στο θέμα σου. Υπάρχουν πολλές παρανοήσεις εκ μέρους σου και γι’αυτό μπερδεύεσαι. Έλα να στα ξεδιαλύνω τσακ μπαμ.
Πρώτον και βασικότερο και φεμινιστικότερο: η ίδια πρέπει να έχεις απόλυτη συνείδηση της αξίας σου και του ποιά είσαι και να μην περιμένεις την αποδοχή των άλλων για να ενδυναμωθείς. Η ζωή δεν είναι καλλιστεία, ούτε διαγωνισμός προσόντων, η ζωή είναι περιπέτεια όπου καθένας φέρνει στο πιάτο τα χαρίσματα και τις ευαισθησίες του. Και που κάνει το καλύτερο δυνατόν.
Βέβαια έγραφε κάτι ο Νίτσε που έχει μεγάλη αλήθεια μέσα του: “Για εκείνους που χρειάζονται παρηγοριά κανένα μέσο παρηγοριάς δεν είναι τόσο αποτελεσματικό όσο ο ισχυρισμός ότι στην περίπτωσή τους καμία παρηγοριά δεν είναι δυνατή: συνεπάγεται τόσο μεγάλο βαθμό διάκρισης που αμέσως ξανασηκώνουν το κεφάλι τους.” Ίσως κάτι τέτοιο είχες στο νου σου για να νιώσεις καλύτερα κι είναι κατανοητό.
Nα δηλώσω εδώ εξαρχής ότι η ελκυστικότητα είναι 90% στυλ, ύφος και attitude (στάση ζωής, προσωπικότητα) και 10% αντικειμενική εμφάνιση. Κοινώς αν πιστεύεις ότι είσαι μπόμπα, είσαι μπόμπα και όλο και κάποιοι θα το πιστέψουν. (Δουλεύει επίσης πάρα πολύ το fake it till you make it, δηλαδή υποκρίσου ότι είσαι αυτό που θέλεις μέχρι να το κατακτήσεις στ’αλήθεια)
Για να επιστρέψουμε όμως στο πού ενδεχομένως μπερδεύεσαι. Αναφέρεις ότι:
1) σου έλεγαν παλιότερα σε άλλο πλαίσιο ότι είσαι εμφανίσιμη κι αισθανόσουν ωραία
2) σε πλησιάζουν άντρες αλλά όχι αυτοί που σου αρέσουν ή τους βρίσκεις κουλ
3) όλο αυτό συμβαίνει στον χώρο των κλαμπς
Μα, το στατιστικό σου δείγμα είναι στραβό! Σίγουρα είσαι εμφανίσιμη κοπέλα, αφού στο λένε. Στα κλαμπς όπου δεν ακούγεσαι από το ντάμπα ντούμπα και πρέπει να ξεφωνίζεις, κι όπου οι περισσότεροι κάνουν κλάμπινγκ είτε για να χορέψουν (με βοήθεια ουσιών ή άνευ) είτε για να βρουν γνωριμίες, το σημαντικό δεν είναι να φαίνεσαι όμορφη, αλλά πηδήξιμη, διαθέσιμη, έτοιμη να κρεβατωθείς. Πώς να το πω σεμνά και διακριτικά, δεν ξέρω…
Θυμάμαι ένα από τα απειροελάχιστα λεπτά του Μy Style Rocks που έτυχε να παρακολουθήσω όπου ο Κουδουνάρης σχολίαζε το λουκ μιας κοπέλας για έξοδο σε ραντεβού με άντρα ή κάτι τέτοιο (‘σχωρνάτε με που ξεχνώ τις λεπτομέρειες). Η κοπέλα φορούσε ένα απλό σύνολο με τζάκετ και κανονική μίνι φούστα -εννοώ όχι σαν ζώνη- και μαύρες μπότες με τακούνι στιλέτο που ανέβαιναν στο γόνατο. Το tantalizing στοιχείο ήταν το κρίσιμο κομμάτι γυμνού μπουτιού μεταξύ του τέλους της μπότας και της αρχής της φούστας. Σχολιάζαν λοιπόν τα του λουκ της και της λέει ο Κουδουνάρης κουνώντας το κεφάλι “ναι ναι, φαίνεσαι διαθέσιμη“. Κατάλαβες; Έτσι μας “διαβάζουν”.
Κι επειδή έτσι μας διαβάζουν, λογικό είναι να “κερδίζουν” όσες φαίνονται πιο σίγουρος στόχος. H άνεση, η στάση του σώματος, η διάθεση για φλερτ είναι αυτά που κυριαρχούν. Τα κλαμπς δεν είναι μέρος για να βρουν ταίρι οι ντροπαλές. Εκείνες πρέπει να ψάξουν σε πλεονεκτικότερα μέρη, όπως μικρά μέρη με κουβέντα, διαδίκτυο, παρέες με γνωστούς κλπ.
Οι άντρες όμως δεν είναι κι ηλίθιοι (υπάρχουν και ηλίθιοι βέβαια…). Μπορεί να μην την πέφτουν επίτηδες στην πιο όμορφη ή πιο ελκυστική της παρέας, αλλά στις φίλες της, ώστε η πρώτη να ανησυχήσει από την έλλειψη ενδιαφέροντος και να γίνει πιο ώριμο φρούτο, έτοιμο να πέσει από ανασφάλεια. Γενικά παίζουν πάρα πολύ με αυτά που στον φεμινισμό λέμε γυναικείο ανταγωνισμό που τρέφονται από την πατριαρχία, ακολουθούν το διαίρει και βασίλευε δηλαδή.
Tα εξηγούν οι ίδιοι στο reddit σε κοπέλα που αναρωτιέται το ίδιο ακριβώς πράγμα, “γιατί πλησιάζουν τη φίλη μου κι όχι εμένα”. Λένε λοιπόν:
Πιθανοί λόγοι:
- Φαίνεται πιο προσιτή (μικρότερο ρίσκο απόρριψης)
- Οι άντρες θεωρούν ότι είναι ευκολότερο να την πέφτουν σε μέτρια κορίτσια παρά σε πολύ ελκυστικά κορίτσια (μικρότερο ρίσκο απόρριψης ή ανταγωνισμού με τους άλλους)
- Έχει καλύτερη προσωπικότητα (φαίνεται πιο fun)
- Οι τύποι τη χρησιμοποιούν για να σε φτάσουν, δηλαδή κάνε προσέγγιση με τη λιγότερο ελκυστική για να αποκτήσεις την πιο ελκυστική
- Οι τύποι τη χρησιμοποιούν για να εκμεταλλευτούν την ανασφάλειά σου για να σε κάνουν πιο εύκολο στόχο για να σε χειριστούν
- Ή τέλος, όντως τη βρίσκουν πιο ελκυστική
Αυτά είναι γνωστά σε όποιον έχει λίγη εμπειρία με dating. Αυτό που δεν είναι τόσο γνωστό είναι το λεγόμενο cheerleader effect, το οποίο είναι επιστημονικά βεβαιωμένο με κοινωνικά πειράματα. Δηλαδή η συνύπαρξη σε μια ομάδα με ελκυστικούς φίλους κάνει τους άλλους να βρίσκουν κι εσένα πιο ελκυστικό. (Αντίθετα απ’ότι θα περίμενε κανείς) Είναι πλεονέκτημα δηλαδή κι όχι μειονέκτημα, αυξάνει το στατιστικό δείγμα ενδιαφερόμενων γύρω σας. Κι εξηγεί επίσης γιατί κάποιοι σε νεανικές ηλικίες εξοστρακίζονται από τις δημοφιλείς παρέες…
Νομίζω λοιπόν ότι δεν είναι αυτοϋποτίμηση όλο αυτό που περιγράφεις, αλλά ούτε και ρεαλισμός. Απλώς μπερδεύεσαι επειδή ψάχνεις τεχνικές παραμέτρους σε ένα ζήτημα που κατ’έξοχήν άπτεται της ανθρώπινης ψυχολογίας.
Το πιο ενδιαφέρον όμως το διάβασα από κάποια που απαντούσε σε παρόμοιο ερώτημα.
Έλεγε λοιπόν:
“Θεωρήστε τον εαυτό σας ευλογημένο που δεν είστε το κορίτσι που οι άντρες στέκονται στην ουρά για να τους την πέσουν στα νυχτερινά κέντρα. Έχω καλές φίλες που ήταν απόλυτοι μαγνήτες ανδρών στα κλαμπ όταν ήμασταν στα 20 και στα 30 μας. Έβγαινα μαζί τους μια στο τόσο και με εξέπληττε το πόσο γρήγορα ξεκινούσε όλο. Οι άντρες που την έπεφταν στις φίλες μου δεν δυσκολεύονταν να συνειδητοποιήσουν ότι ήμασταν «απλά φίλες» γιατί πήγαινα στην τουαλέτα κι έβρισκα άντρες να τους αγοράζουν ποτά όταν επέστρεφα. Και οι δύο αυτές φίλες βρήκαν καλούς τύπους τελικά και τους παντρεύτηκαν, αλλά μόνο όταν μεγάλωσαν και δεν ήταν πλέον οι «αντρομαγνήτες» που ήταν όταν ήταν νεότερες. Εκείνες τις μέρες, παρακολουθούσα ξανά και ξανά πώς θα τις γοήτευε ο όμορφος τύπος που είχε ένα φανταχτερό αυτοκίνητο και φανταχτερό επαγγελμα. Και μετά θα ήμουν εκεί για να τις παρηγορήσω όταν ο τύπος με το φανταχτερό αυτοκίνητο και τον φανταχτερό επάγγελμα τις αντιμετώπιζε σαν αντικείμενα που θα μπορούσε να διαπραγματευτεί ανά πάσα στιγμή. Μπορούσα να τους αναγνωρίσω αμέσως και πάντα με στεναχωρούσε, καθώς ήταν τόσο μπερδεμένες στα δικά τους χαρακτηριστικά ως όμορφες κι έξυπνες γυναίκες, που συνέχιζαν να αναζητούν άντρες που αναζητούσαν τρόπαια αντί για άντρες που αναζητούσαν ισότιμες συντρόφους.”
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ξέρεις τι ? σπάω το κεφάλι μου τόση ώρα να θυμηθώ να πω καμμιά ιστορία για γκόμενο που είχα γνωρίσει σε κλαμπ. Ούτε ένας. Κοιταγματα ναι ( έτσι νόμιζα), κεράσματα ναι ( γενικά στη κοριτσοπαρεα), χουφτωματα ναι( στο σπρωξιδι για τη τουαλέτα), αλλά γνωριμία καμμιά. Και ήμουν κορίτσι των κλαμπς. Ούτε ένας. Ούτε ωραίος ,ούτε έτσι κι έτσι. Και έχω πιάσει γκομενο σε απίστευτα μέρη. Σε τράπεζα, από λάθος τηλεφωνική κληση, στο δρόμο για τη δουλειά που περνούσα κάθε μέρα έξω από ένα συνεργείο , στη καισα , στην εργασία που δεν ήθελα κιόλας, στη παραλία ,σε ταξί… Με τον… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι βρε συ, κι εγώ σε κλαμπ ούτε ένας έστω για δείγμα κι ας μην μου άρεσε.
Θυμήθηκα δύο που τους είχα ξεχάσει. Ο ένας ήταν μια φορά που είχα βγει με τον άντρα μου και τον κολλητό μου . Δε ξέρω τι μπορεί να σκέφτηκε αυτός. Μου άφησε κάρτα στο τραπέζι μπροστά τους. ΑΑΑΑ λες να νόμιζε ότι ήμουν επαγγελματίας? Ο άλλος ήταν ένα πιτσιρίκι όταν είχα βγει για το μπάτσελορ με τις φίλες μου. Εκεί έφταιγε όμως μια μεθυσμένη φίλη που το είχε κάνει βουκινο στους γύρω γύρω ότι παντρεύομαι. Ήρθε και αυτό το κακόμοιρο με ένα ύφος καταπληκτικού ζιγκολο να μου το πουλήσει ως ” last chance” . Γι αυτό τους είχα ξεχάσει. Δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ συνεχίζω να είμαι στον κανένα. Οχι πως είχα μακρά θητεία στα κλαμπ αλλλλααααα τσου, μηδέν, όχι, ούτε υποψία!
Ως άντρας να επιβεβαιώσω τη Ρένα ότι στα κριτήρια υπερισχύει (για τους περισσότερους άντρες ή έστω για πολλούς) το ταμπεραμέντο (κυρίως), το στυλ, το ύφος, η στάση ζωής, αν και θα τοποθετούσα τα ποσοστά γύρω στο 80-20.
Όλα αυτά τα χρόνια έχω δει “ασχημούλες” ή και αντικειμενικά άσχημες να πορεύονται πολύ καλά στα ερωτικά τους, να είναι ακόμα και περιζήτητες ή λατρεμένες, έχω δει και όμορφες και μια κουκλάρα να δυσκολεύονται να ελκύσουν τους άντρες για διάφορους λόγους.
Βγες και διασκεδασε για σενα, οχι για να αρεσεις στους αλλους. Ακουγεται πατροναριστικο, ξερω πως ειναι ανθρωπινο να ζητας την επιβεβαιωση μέσω της αλληλεπίδρασης με τους αλλους, αλλα βγαλε για λιγο αυτο το κομματι του ποσο αρεσεις στους αλλους, και ζησε τη στιγμη. Θα εκπλαγεις με το ποσο πιο αναλαφρη θα νιωσεις οταν το καταφερεις.Κι οντως, καλυτερα να ψαξεις ενα μερος που να σου ταιριαζει καλυτερα, το κλαμπ ειναι απλα ενας απο τους πολλους τροπος διασκεδασης (που προσωπικα σιχαινομουν, και τις ελαχιστες φορες που με εσυραν εκει οι φιλες μου, ημουν σαν τη μυγα μες το γαλα) .
Σε καταλαβαίνω, λες βρε μπάς συμβαίνει εδώ κάτι που δεν είχα πάρει μυρωδια, βρε μπάς κι είμαι ξενέρωτη? Αυτο που παραβλέπεις είναι το πλαίσιο στο οποίο το εξετάζεις. Το κλάμπ! Λοιπόν ναι, για το κλάμπ μπορεί να είσαι ξενέρωτη, η ζωή όμως δεν είναι το κλαμπ, δες τι πολύ σωστά σου γράφει η Ρένα. Τα κλαμπς δεν είναι μέρος για να βρουν ταίρι οι ντροπαλές Κάθε χώρος έχει τους δικούς του πρωταθλητες. Θα έλεγες ξενέρωτο ένα πρωταθλητή ύψους που βγαίνει τελευταίος στο 100ρι? Καθένας λοιπόν διαλέγει το πλαίσιο που του ταιριάζει για να διαπρέψει. Είμαι σίγουρη πως είσαι μια χαρά… Διαβάστε περισσότερα »
Όταν την εποχή των Δεινοσαύρων πήγαινα κι εγώ στα κλαμπς δε θυμάμαι να έβρισκα γκόμενο. Αυτό που θυμάμαι είναι παιχνίδι με τα μάτια με ανδρες που όμως είχαμε ειδωθεί αλλού και απλά συνεχίζαμε το παιχνίδι. Αλλά ζούσα σε επαρχία και όλο και κάποιον ήξερες. Έτσι στα γκαβά, να πάω σε κλαμπ να φύγω με γκόμενο δε μου έχει τύχει. Η γνώμη μου είναι απ όσο θυμάμαι τη νύχτα (μπορεί να λέω και βλακείες γιατί απέχω χρόνια απ τα σπορ αυτά) πως εύκολα βρίσκεις γκόμενο σε χώρους με κάποιο “στίγμα”. Ας πούμε ροκάδικο. Ή ρεμπετάδικο. Κλαμπς τα έχω στο ίδιο επίπεδο… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτουποτιμηση είναι να νιώθεις λίγη και άσχημη κι ότι δε θα αρέσεις ποτέ σε κανεναν επειδη συγκρίνεσαι με τις φίλες σου και επειδη δεν σου την έπεσαν κατι βλακες σε ένα κλαμπ. Ρεαλισμός είναι να ξέρεις πως οι περισσότεροι άνθρωποι-κι εμείς μαζι’ έλκονται από την εμφάνιση με πολύ επιφανειακά κριτήρια αλλά το ποια θα κάνει μια καλή σχέση ή έστω ένα καλό σεξ, εξαρτάται κι από πολλούς άλλους παράγοντες. Δεν θα παιρνα ως κριτήριο για το αν αρεσω ένα κλαμπ όπου εκεί μόνο βλέπεις συνήθως, δεν πολυμιλας, υπό την επήρεια αλκοόλ και θέλει πολύ θάρρος ή βλακεια για να την… Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ να προσθέσω κάτι που μου έκανε το στομάχι μου να ανακατευτεί (από άνδρες φυσικά ,από κανάλι στο YouTube με συμβουλές φλερτ ):Υπάρχει ο όρος D.T.F .Για συγκεκριμένες γυναίκες -κοπελες στα κλαμπ και προτρέπουν τους άντρες να ασχολούνται κυρίως μαζί τους από τις 2:00 κ μετά στα κλαμπ.
Ξέρετε από πού βγαίνει το D.T.F :Down To F..ck
Σαν να λέμε Έτοιμη για γ@μ@σι.
Από εκεί να καταλάβεις κορίτσι μου ,το χυδαίο σκεπτικό τους.Αν δυσκολεύεσαι δοκίμασε τις εφαρμογές γνωριμιών.Εγω βέβαια,έχω πολύ καιρό που τις έκοψα εντελώς .Και φλερτάρω μόνο μέσω Instagram.
Σου εύχομαι ότι καλύτερο.
Συμφωνώ απόλυτα με την ερωτώσα. όντως δεν είμαστε όλοι ίσοι ακόμα και αν αφαιρέσεις το κοινωνικό οικονομικό στάτους υπάρχει το status με το οποίο γεννιόμαστε αν είμαστε ωραίοι αν έχουμε τον “αέρα”, αν έχουμε τοπεποίθηση απο μόνοι μας που έχει καλλιεργηθεί ουσιαστικά από τους γονείς μας. υπάρχουν άνθρωποι με τρομερό χάρισμα και γοητεία υπάρχουν άνθρωποι γεννημένοι μέσα στην πολυτέλεια που πραγματικά φοβούνται να βγουν έξω από το σπίτι τους. Σε ένα κλάμπ αυτό που μετράει αρχικά είναι η εμφάνιση αν οι φίλες σου είναι μοντέλα και εσύ κοινή θνητή τι είναι αναμενομρνο να είσαι το φανάρι. αυτό είναι η αλήθεια… Διαβάστε περισσότερα »
Εγω δεν θα το ελεγα ουτε ρεαλισμο, ουτε αυτοϋποτιμηση, αλλα αυτοεκπληρουμενη προφητεια. Καταρχας θελεις να σου την πεφτουν οταν βγαινεις; Γιατι απο τα γραφομενα σου δεν βγαινει τετοιο βαημπ. Μπορει βεβαια να ειμαι και λιγο προκατειλημμενη απο τη δικη μου σκοπια, που μου φαινεται παντα πολυ ενοχλητικο οταν εχω βγει να διασκεδασω, αλλα για καποιο λογο ανιχνευω μια τετοια σκοπια και σε σενα. Αν παλι πεφτω εξω και ειναι αυτο που θελεις, τοτε θα σου πω απλα οτι η εντυπωση που εχουμε εμεις για τον εαυτο μας ειναι αυτη που περναμε και στους αλλους, οποτε αν εσυ θεωρεις οτι “δεν… Διαβάστε περισσότερα »
“Πότε θεωρείται ότι είναι όντως υποτίμηση εαυτού -έλλειψη αυτοπεποίθησης ένας χαρακτηρισμός εαυτού που δεν είναι κολακευτικός ή ότι απλά λες την πραγματική αλήθεια στον εαυτό σου για να μην πληγώνεσαι άλλο ;;” Υποτίμηση είναι αν έτσι πιστεύεις μέσα από παραμορφωτικά γυαλιά χωρίς να ισχύει κάτι. Ρεαλισμός είναι αν όντως ισχύει. Στη συγκεκριμένη βέβαια περίπτωση της εμφάνισης, επειδή είναι καθαρά υποκειμενική, δεν μπορεί να είναι ρεαλισμός. Λες επίσης: “Δεν μου την πέφτει κανένας, κυριολεκτικά.” “Από την άλλη αν υπάρξουν κάποιοι άνθρωποι που θα μου την πέσουν, δεν είναι του γούστου μου -δεν μου είναι ελκυστικοί , εμφανίσιμοι ή χαρακτήρες με ενδιαφέρον… Διαβάστε περισσότερα »