Είναι αλήθεια ότι η πολλή ανάλυση φέρνει “παράλυση”, αλλά ίσως αν το ονοματίσουμε διαφορετικά να κάνουμε ένα βήμα κοντύτερα στη λύση του.
________________
Η ιστορία της Troubled Soul όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπημένη μου Ρένα, σε διαβάζω εδώ και πολύ καιρό και θαυμάζω τον τρόπο που οργανώνεις τη συζήτηση και απαντάς!
Έχω ένα χαρακτηριστικό από πάντα που θυμάμαι τον εαυτό μου. Paralysis by analysis. Σκέφτομαι πολύ όλα τα πιθανά ενδεχόμενα, αγχώνομαι υπερβολικά και δεν καταλήγω σε απόφαση, η μπορεί να καταλήξω όταν πια είναι αργά και μετανιωνω. Όλη μου η ζωή την θυμάμαι μέσα στο άγχος, για όλα. Και τελικά τι έχω καταφέρει? Ίσως κάποια πράγματα αλλά σίγουρα θα μπορούσα καλύτερα.
Μπορεί να μου προτείνεις ψυχολόγο, το σκέφτομαι, έχω πάει και στο παρελθόν. Η ερώτηση μου είναι ξεπερνιέται ποτέ αυτό? Η να αποδεχτώ ότι είναι ο χαρακτήρας μου ξεκάθαρα έτσι και να μην στοχεύω σε πολλά.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Troubled soul
______________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Σε ευχαριστώ για τα όμορφα λόγια. Χαίρομαι που βρίσκεις χρήσιμες τις απαντήσεις.
Νομίζω, το έχω ξαναπεί και στο παρελθόν, ότι στην σύγχρονη πραγματικότητα ενός κόσμου με καπιταλιστική απομύζηση κάθε προβληματισμού και τάσης (πράγματα που γιγάντωσαν σάιτς σαν το Goop) θα βρεθεί κάποιος να θέσει την ζωή μας σε ένα πλαίσιο project management. Δεν προτείνω ψυχολόγο για τέτοιες καταστάσεις, δεν χρειάζεται.
Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε εντελώς φιλοσοφία, χαρακτήρα (δεν μπορούμε!) ή προσωπικότητα (μπορούμε αλλά με κόπο) για να συντονιστούμε με το τελευταίο βιβλίο αυτοβοήθειας που θα κάνει πιο πλούσιο το συγγραφέα του. Θα μπορούσαμε να παιδευτούμε δηλαδή, αλλά αξίζει τόσο κόπο και σπατάλη πόρων -με κάθε δυνατή έννοια;
Η αυτοβελτίωση είναι κάτι που απορρέει από εσωτερικό κίνητρο και πίστη κι έρχεται επειδή όντως προβληματιζόμαστε σε κάτι που θέτουμε υπό τον έλεγχό μας. Μάλλον αυτό που σε απασχολεί εμπίπτει στο γνωστό μοτίβο έλλειψης ελέγχου. Νιώθεις άσχημα επειδή νιώθεις ότι δεν έχεις τον έλεγχο πάνω στα πράγματα που σου επισυμβαίνουν. Κι όταν έρχεται η στιγμή να ασκήσεις τον έλεγχο, παίρνοντας μια απόφαση, τότε παραλύεις όχι επειδή αναλύεις, αλλά αναλύεις επειδή φοβάσαι να μην κάνεις λάθος. Να μην πάρεις την λάθος απόφαση. Φόβος αποτυχίας είναι. Επειδή νιώθεις ότι ο εαυτός σου οφείλει να είναι αλάνθαστος. Προφανώς όποιος δεν παίρνει ποτέ απόφαση δεν κινδυνεύει και να κάνει λάθη. Όμως περνάνε οι ευκαιρίες έτσι…
Σε νιώθω, είμαι κι εγώ αναβλητική. Όμως το ονοματίζω συνειδητά αναβλητικότητα, όχι υπερανάλυση. Από υπερανάλυση προκύπτει, αλλά δεν με σταματά από το να θέτω στόχους. Ίσως σου χρειάζεται ένα πλάνο στρατηγικής ώστε να ελαχιστοποιήσεις αυτό που πραγματικά σε μπλοκάρει: τον φόβο του λάθους. Άνθρωποι είμαστε, τα λάθη είναι μέσα στο πρόγραμμα. Το ζήτημα είναι τουλάχιστον να είναι όσο το δυνατόν μικρότερα. Δες το κι έτσι, μήπως βοηθηθείς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το άγχος και ο φόβος σου μην πάρεις κάποια λάθος απόφαση σε έχουν παραλύσει όπως λες, σε βαθμό που επηρέαζε αρνητικά την ποιότητα ζωής σου. Διαφωνώ με την απάντηση ότι σε τέτοιες περιπτώσεις δεν χρειάζεται ψυχολόγος. Λες έχεις ήδη πάει, δεν διευκρινίζεις όμως για πόσο καιρό, το είδος θεραπείας που έκανες κι ποιο ήταν το αποτέλεσμα. Η θεραπεία σίγουρα μπορεί να σε βοηθήσει να μάθεις να διαχειρίζεσαι αυτήν την πλευρά της προσωπικότητας σου. Δεν χρειάζεται να γίνεις άλλος άνθρωπος, απλά να μάθεις πώς να μην αφήνεις το άγχος να σε παραλύει σε βαθμό που δεν μπορεις να πάρεις αποφάσεις σημαντικές… Διαβάστε περισσότερα »
Η αναποφασιστικότητα προκύπτει λόγω του άγχους και γι αυτό το λόγο μπορεί να βελτιωθεί. Με ειδικο που θα σε βοηθήσει με το άγχος και με tips ενδεχομένως για την καθημερινότητα σου, που online μπορείς να βρεις πολλά. Ήθελα να σταθώ σε αυτό που είπες. Τι έχεις καταφέρει; Γιατί δεν λες τι έχεις καταφέρει; Κατέγραψε τα να τα δεις και εσύ. Κατέγραψε τα για να μην τα υποτιμάς. Και βάλε και τα πιο μικρά που το μυαλό σου θεωρεί αυτονόητα.Ότι ζεις , φροντίζεις το σώμα σου κάθε μέρα και έφτασες ως εδώ . Έχεις χρόνο να “αναλυεις” , εχεις χρόνο να… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά το μόνο που έχω καταφέρει είναι ότι ζω. Δεν φροντίζω το σώμα μου, αλλά πάλι ζω. Δεν ξέρω αν αρκεί. Με έβαλε σε σκέψεις η γραφούσα.
Το φροντίζει το σωμα της ήταν απλά μια υπόθεση γιατί δεν ξέρω αν όντως το κάνει. Θα περιγράψω πώς το βλέπω πρωτα. Αν έκανα καταγραφή για όλα τα χρόνια που εζησα έως τώρα δεν θα έβαζα μόνο ότι ζω, γιατί όλο και κάτι θετικό έχω καταφέρει. Όμως θα έβαζα και πράγματα όπως- πχ κινητοποιήθηκα και πήγα το χειμώνα σε ένα παραθαλάσσιο προαστιο για βολτα στην Αθήνα και για διάφορους λόγους ήταν ωραία εμπειρια για εμένα. Πράγματα που εσύ ισως θεωρείς απλά ή ψιλοαυτονοητα. Κάνω τακτικά τέτοιες καταγραφές. Βοηθούν το κέντρο μου, να θυμάμαι ποια είμαι ( αν μπορώ να το… Διαβάστε περισσότερα »
Γιόγκα, τάι-τσι, τσι-κονγκ, διαλογισμό!
Η ζωη μου ολη…. Γραφουσα σε καταλαβαινω οσο δε φανταζεσαι. Υπεραναλυτικη μεχρι αηδιας, αναβλητικη κι αγχωδης, δεν τολμαω να παρω μια αποφαση και συνηθως το μετανιωνω. Καποια πραγματα τα καταφερα κι εγω, αλλα αισθάνομαι οτι θα μπορουσα πολλα παραπανω αν δεν εμπαινε αυτο εμποδιο μπροστα μου. Η ψυχολογος με βοηθησε μεχρι ενα βαθμο, σε καποια στιγμη που σε συνδυασμο με αλλα πραγματα αισθανομουν απελπισμενη, αλλα ουσιαστικα δεν αλλαξα, απλα τωρα αναγνωριζω το προβλημα. Το αστειο ειναι οτι τις ελαχιστες φορες που ρισκαρα και ενηργησα αυθορμητα μου βγηκε σε καλο, αλλα μαλλον δεν ηταν αρκετο για να αλλαξω τροπο σκεψης. Εχω… Διαβάστε περισσότερα »