Ένα βήμα τη φορά.
_________
H ιστορία της 21χρονης όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπητή Ρένα,
σου γράφω ίσως γιατί αποζητώ κάποια εξωτερική λογική μάτια που εγώ η ίδια ρουφηγμένη στον μικρόκοσμο της ζωής μου και του εαυτού μου, αδυνατώ να δω. Ίσως και για παρηγοριά ή μόνο απλώς για να ακουστώ.
Σε λίγο καιρό θα γίνω 21 και νιώθω τόσο αδύναμη και ευάλωτη. Νιώθω ότι η κατάσταση τα τελευταία δύο χρόνια με έχει τσακίσει. ΤΣΑΚΙΣΕΙ. Ό,τι προσπάθεια έκανα προηγουμένως στην φοιτητική μου ζωή για κοινωνικοποίηση, όντας κλειστός και αγχώδης χαρακτήρας, πήγε στράφι. Τώρα πάλι, όχι μόνο ξεκινάω από την αρχή, αλλά έχω να διαχειριστώ επιπλέον άγχος και ψυχολογικές μου δυσκολίες που προέκυψαν και κορυφώθηκαν από την όλη κατάσταση. Χωρίς πολλές παρέες και φίλους, χωρίς ερωτικές εμπειρίες και ικανοποιητική κοινωνικοποίηση, με μία αίσθηση ότι έχω μείνει πίσω σε σχέση με τους συνομηλίκους μου και ότι η ζωή με έχει προσπεράσει, ότι είμαι χαμένη από χέρι και η καθημερινότητά μου δεν πρόκειται να αλλάξει, πού πάω;
Είναι τόσο τρομερό και αδιόρθωτο αυτό που μου συμβαίνει; Προσπαθώ βήμα βήμα μέρα τη μέρα να φέρω κάποια μικρή αλλαγή. Πιάνει, όχι πάντα, αλλά συχνά πιάνει. Για αυτό σου γράφω, γιατί όσο σκοτεινά κι αν είναι ώρες ώρες τα πράγματα, κατά βάθος δεν χάνω την πίστη μου.
Πότε όμως θα νιώσω καλύτερα, πότε θα γίνει η ζωή μου άξια να τη ζω; Πότε αυτό που μου φαίνεται βουνό θα γίνει λίγο πιο εύκολο και προσιτό; Είμαι 21 ρε γαμώτο και νιώθω ότι πρώτα μαραζώσα, ξεράθηκα ολόκληρη, και τώρα πάλι καλούμαι να ζήσω πάλι απ’ την αρχή… Μπορείς να ξεκινήσεις από την αρχή; Είναι τα 21 η αρχή; Είναι αργά μήπως; Και το παρελθόν και οι φόβοι του δαμάζονται, μπορούν να δαμαστούν; Με λίγα λόγια, πώς γίνεσαι αυτό που θες; Πώς φέρνεις την αλλαγή, την δική σου αλλαγή;
Γράφω συναισθηματικά και απελπισμένα, μπερδεμένα αν θες, δεν είμαι πάντα έτσι, είμαι όμως αρκετά συχνά προβληματισμένη με τα παραπάνω, πηγαίνω σε ψυχολόγο και έχω την υποστήριξη της μητέρας μου (πόσο τυχερή είμαι τελικά ε;), χρειάζομαι όμως και μια απάντηση από εσένα, μια οπτική ξένη στο δικό μου παραλήρημα, να την διαβάζω για να με επαναφέρει σε πιο ωφέλιμες σκέψεις για την προσωπική μου εξέλιξη.
Εγώ αυτό χρειάζομαι, εσύ είσαι ελεύθερη να μου γράψεις ό,τι και αν φυσικά, επιθυμείς.
Ευχαριστώ πολύ που ακούστηκα, που εκφράστηκα! (αλήθεια ευχαριστώ, ήδη νιώθω μια ανακούφιση!)
Καλή συνέχεια στο έργο σας…!
ΑΠΟ – Μια 21χρονη
_________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Αγαπητή φίλη, καθόλου μπερδεμένα, ούτε συναισθηματικά απελπισμένα, δεν μου τα είπες. Και χαίρομαι πραγματικά που σε ανακούφισε λίγο που έβαλες τις σκέψεις σου κάτω στα πλήκτρα.
Δεν θα σ’αρχίσω στα κλισέ, “είσαι μόνο 21, έχεις όλη τη ζωή μπροστά σου”. Εσύ θες να ζήσεις ΤΩΡΑ. Όλοι έχουμε δικαίωμα να ζήσουμε ΤΩΡΑ, όχι κάποια αόριστη στιγμή στο μέλλον. Το γεγονός είναι ότι η πανδημία, ένας παράγοντας απρόβλεπτος, και τώρα ο πόλεμος που ξέσπασε στην γειτονιά μας, έχουν ανατρέψει όλες τις βεβαιότητες και μας έχουν δημιουργήσει αυτή την τεράστια αβεβαιότητα. Κι η μητέρα σου, κι ο ψυχολόγος σου, κι εγώ, και όλοι, δεν μπορούμε να ξεφύγουμε από τους αστάθμητους παράγοντες που έχουν δημιουργήσει αυτές οι δύο συνθήκες που υπήρξαν εντελώς εκτός του ελέγχου μας.
Δεν κάνεις κάποιο λάθος εσύ, με λίγα λόγια. Όλοι περάσαμε και περνάμε μια δύσκολη συνθήκη και προσπαθούμε να προσαρμοστούμε. Θα πάρει λίγο καιρό, αλλά ακόμα και τα χειρότερα κάποτε τελειώνουν. Το ξέρω ότι τώρα είσαι φοιτήτρια, όχι στο μέλλον. Δεν έχω λύση σε αυτό. Η καλή ζωή όμως δεν τελειώνει στα φοιτητικά χρόνια.
Από την παρούσα συγκυρία το μάθημα είναι το εξής. Δεν μπορούμε να ελέγξουμε τα πάντα στην ζωή μας, οπότε επικεντρωνόμαστε σε αυτά που μπορούμε να ελέγξουμε. Δεν λέω κάτι καινοτομικά πρωτότυπο, είναι περίπου το μόττο των Ανώνυμων Αλκοολικών, απ’ό,τι διαβάζω, “δώσε μου τη σοφία να ξεχωρίζω [αυτά που μπορώ να ελέγξω απ’αυτά που δεν μπορώ]”.
Μην προσπαθείς να αλλάξεις και να γίνεις κάποια άλλη. Κάποια κοινωνική, εξωστρεφής, αλλέγκρα, που δεν είσαι εσύ. Είναι μια καταπίεση που δεν ωφελεί. Δημιούργησε τις προϋποθέσεις απλώς ώστε ο φυσικός σου χαρακτήρας να μην επιφέρει πρόβλημα στην καθημερινότητά σου.
Δώσε έμφαση στην μικροκαθημερινότητα και σε όσα μπορείς να αλλάξεις σε αυτήν χωρίς να προδώσεις τον εαυτό σου. Άλλωστε όπως έχεις η ίδια διαπιστώσει έχεις ήδη πετύχει μικροστόχους. Η επίτευξη μικροστόχων έχει μεγαλύτερη αξία απ’όσο πιστεύεται γενικώς, επειδή η ευκολία να πετύχεις τον μικρό στόχο σου δίνει την ικανοποίηση της επιτυχίας όταν τον κατακτήσεις, κι ανεβάζει την αυτοπεποίθηση. Βήμα βήμα. Είσαι τυχερή, ναι, έχεις υποστηρικτικό περιβάλλον. Καλή επιτυχία, δεν σε φοβάμαι.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
