Γεια σε όλες, συντάκτριες, αρχισυντάκτριες και σχολιάστριες. Είστε η παρηγοριά μου τις ώρες της ξεκούρασης. Βασικά, αυτό που θα γράψω δεν ξέρω αν είναι σεξισμός, ωστόσο, θα ήθελα τα σχόλια και τις παρατηρήσεις σας γιατί καιρό τώρα νιώθω πολύ άσχημα και όταν ζήτησα βοήθεια ή έστω μια συμβουλή, γέλασαν μαζί μου και με έβγαλαν και τρελή.
Πριν πω οτιδήποτε άλλο, θέλω να εξηγήσω ότι ως χαρακτήρας είμαι λίγο ντροπαλή. Δηλαδή, τι λίγο; Αρκετά. Γενικά δεν ανοίγομαι εύκολα, αλλά και παρέες έχω και στη δουλειά, όπου εντοπίζεται και το πρόβλημά μου, έχω καλές σχέσεις με τους συναδέλφους και σε γενικές γραμμές όλα καλά. Έλα, όμως, που έχω θέμα με τον προϊστάμενο. Δουλεύω σε γραφείο με supplies -ας μην πούμε περισσότερα γιατί θα καρφωθούμε- και γενικά υπάρχει μια βαβούρα.
Είμαι αρκετά καλή και γρήγορη στον τομέα μου, όμως, επειδή δεν νευριάζω, δεν σηκώνω τον τόνο της φωνής μου και γενικά είμαι πολύ της ησυχίας, ο τύπος νομίζει ότι είμαι χαζή. Να, ας πούμε τώρα, δεν ξέρω αν αυτό που κάνει είναι σεξιστικό, αλλά όταν μιλάει σε εμένα, λες και το κάνει επίτηδες, μου μιλάει αργά και κάπως ειρωνικά και με κοιτάζει με έναν τρόπο του τύπου “κατάλαβες τι σου λέω;”.
Δεν έχει ξεπεράσει ποτέ το όριο, αλλά ξέρω ότι σχολιάζει πίσω από την πλάτη μου, ξέρω ας πούμε ότι κοροϊδεύει το όνομά μου και το κάνει ρίμα με το “γεροντοκόρη” (και, ναι, είμαι καιρό μόνη μου, αλλά αυτό δεν είναι για πλάκα, σωστά;) και γενικά αισθάνομαι ότι μου φέρεται υποτιμητικά, χωρίς να μπορώ να το αποδείξω.
Ας πούμε, δεν με φωνάζει ποτέ με το όνομά μου, παρά αποκαλώντας με “καλό μου, κορίτσι” κι αυτό κάπως ειρωνικά και φυσικά ντρέπομαι αφόρητα να δείξω ενοχλημένη, γιατί μία φορά που το έκανα, με αποπήρε για υπερβολική.
Τώρα που το γράφω πάλι αισθάνομαι έτσι, όμως, ορκίζομαι ότι δεν είμαι. Και όταν χρησιμοποιεί αυτόν τον τόνο φωνής ειδικά για ‘μένα μπροστά σε πελάτες, αλήθεια θέλω να του μιλήσω πολύ άσχημα. Και βέβαια, να πω ότι αυτό δεν το κάνει ποτέ και με κανέναν από τους άντρες συναδέλφους, ούτε με άλλες γυναίκες στο γραφείο που είναι κάπως μεγαλύτερες από εμένα (είμαι 28 και οι συναδέλφισσες είναι γύρω στα 35-40 και όλες μίας συγκεκριμένης “σχολής”: παντρεμένες, με παιδιά, καλοί άνθρωποι, αλλά κάπως μαγκάκια, ρε παιδί μου, καμία σχέση με εμένα).
Υπερβάλλω ή υπάρχει κάτι εδώ; Είναι σεξιστική αυτή η συμπεριφορά ή έχει περισσότερο να κάνει με την ηλικία μου; Πείτε κι εσείς γιατί μου χαλάει τη μέρα ο άτιμος και δεν ξέρω πώς να συμπεριφερθώ. Δεν θέλω να συγκρουστώ, δεν είμαι καθόλου έτσι με αρρωσταίνουν οι εντάσεις και οι τσακωμοί, αλλά έχει αρχίσει και γίνεται κάπως τοξικό αυτό το πράμα.
Σας ευχαριστώ,
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ρίτσα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Είναι είδος mansplaining αυτό… η υποτίμηση των γνώσεων κ του χαρακτηρα σου κ η προσφώνηση που σου κάνει είναι mansplaining. Όσο για το γεροντοκορη,μην προσβαλλεσαι…γυναίκες που δέχονται τέτοιους χαρακτηρισμους είναι συνήθως αυτές που δεν ακολούθησαν το τρίπτυχο γαμος- παιδια- οικογένεια ( που μεταξύ μας έκανε πολλές δυστυχισμενες) κ ακολούθησαν τον πιο αιρετικό κ μη αποδεκτό απ την πατριαρχια δρομο: τον δρόμο των ελεύθερων επιλογών χωρίς κεχαγια πάνω απ το κεφάλι τους! Στην ουσία τον ενοχλεί που δεν είσαι προβατάκι στη σειρά κ εσύ όπως τα αλλα (τα καλά κοριτσια) κ βγάζει κομπλεξ πάνω σου με όποιο τρόπο μπορεί! Μην σκας!!… Διαβάστε περισσότερα »