Η νεκρή πόλη του εξωτερικού δεν θα ζωντανέψει, οπότε πρέπει εσύ να δεις πώς θα διαχειριστείς την πραγματικότητα
____________
Η ιστορία της Νέας Διψασμένης από τη Ζωή όπως την ξεχώρισα σήμερα
Hello,
μπαίνω κατευθείαν στο θέμα. Μεγάλωσα σε μεγάλη ελληνική πόλη, πέρασα τα χρόνια μου εκεί με πολλά ερεθίσματα στην καθημερινότητα, από μικρή έτρεχα και δε προλάβαινα. Ενώ είχα περάσει και σε σχολή στην πόλη μου (άλλο αντικείμενο) είχα αποφασίσει να φύγω έξω. Και κάπως έτσι βρέθηκα στη σχολή που επέλεξα όμως σε μικρή πόλη του εξωτερικού.
Στο παρόν τώρα: Αίσθανομαι απόλυτα εγκλωβισμένη σε μια ζωή που δεν θα επέλεγα ποτέ εκούσια. Λόγω σχολής η πίεση είναι ήδη μεγάλη. Αλλά αυτό δεν με ενοχλεί, γιατί συνειδητά σπουδάζω εδώ και έχω δουλέψει σκληρά, έχω ξεπεράσει τα όρια μου ούσα διαρκώς “έξω από το comfort zone” μου. Εκτός από τις σπουδές (ο λόγος που είμαι εδώ), όλα τα άλλα δεν αντέχονται.Η πόλη σχεδόν νεκρή, γεμάτη ανθρώπους τρίτης ηλικίας, νέοι ελάχιστοι, ντόπιοι ελάχιστοι, μόνο μετανάστες-εργάτες με τους οποίους δύσκολα επικοινωνείς λόγω γλώσσας. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν έχω κανένα θέμα με αυτούς τους ανθρώπους., αλλά κοντεύω να τρελαθώ από τη ζωή μου εδώ. Άνθρωπο μετά τις 18:00 το απόγευμα δε βλέπεις πουθενά, μέρη να βγεις-διασκέδαση ανύπαρκτη, όλα νεκρά. Οι συμφοιτητές, πολύ καλά παιδιά, αλλά από τη μία είμαστε όλοι μέσα λόγω διαβάσματος και από την άλλη, οι περισσότεροι είναι από γύρω πόλεις και φεύγουν ΠΣΚ σπίτι, όπου βλέπουν οικογένεια και φίλους από τα μέρη τους.
Με ποδήλατο, κολυμβητήριο, περπάτημα, ψώνια (εσωρουχα, κοσμηματα) έχω προσπαθήσει να βρω “την εναλλαγή” παράλληλα με τις σπουδές. Ουδέν αποτέλεσμα. Πλήττω και με πιάνει κατάθλιψη. Και επειδή είμαι άνθρωπος που δεν δειλιάζει, αν υπήρχε τρόπος για βελτίωση δεν θα έγραφα αυτό το ποστ τώρα. Εννοείται ότι δε σκέφτομαι να φύγω, οι συνθήκες δε το επιτρέπουν και με νοιάζει μόνο η σχολή βασικά.
Παρ’ όλα αυτά μου φαίνεται βαρύ το φορτίο και γεμίζω αρνητισμό. Ο καιρός σκατα, το φαγητό σκατα, η ζωή ανύπαρκτη, οι δραστηριότητες σχεδον ανυπαρκες, ανυπαρκτο και το φλερτ-ερωτισμος (τα αγορια-αντρες εδώ αρκετά ξενέρωτα ). Ιδανικά θα ήθελα ταυτόχρονα με τη σχολή να έχω μια υπέροχη παρέα, αληθινούς φίλους, κολλητες με τις οποιες ειστε σαν αδερφες, (στο Λυκειο δεν είχα φίλες λόγω bullying που υπεστησα οποτε εχω χρονια να νιώσω την αληθινή φιλία), έναν γκομενο σε σχέση να περνάμε καλά, και εξωτερικά ερεθίσματα που δηλώνουν ότι η πόλη ζει. Νιώθω λίγο σαν δυναμικό τιγράκι που μέσα του νιώθει απόγνωση.
Και σαν να μην έφταναν αυτά έφαγα πρόσφατα και μια ωραία χυλόπιτα από άντρα με τον οποιο καναμε σεξ (η πρώτη μου φορά) όσο ήμουν Σεπτέμβρη στην Ελλάδα, 7 χρονια μεγαλυτερο. (Εφαγα κόλλημα και επιδιωξα περαιτέρω επαφή χωρις να υπάρχει ανταπόκριση).
Συμπερασματικα, κάνω τις σπουδές που θελω, αθλουμαι που και που, αγοράζω μικρά δωράκια για τον εαυτό μου και κατά τα αλλα κάνω υπομονή;!
ΑΠΟ ΤΗΝ – νέα διψασμένη για ζωή
___________________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Άσε με να μαντέψω, νέα διψασμένη για ζωή. Είσαι στη Γερμανία, μήπως σε κανένα Ulm? Κάποια τέτοια εικόνα δίνεις.
Οι Γερμανοί λοιπόν λένε μια καταπληκτική φράση χαρακτηριστική της νοοτροπίας του λαού. Ist eben so ή ακόμη Es ist was es ist (έτσι είναι ή είναι αυτό που είναι, το δεύτερο το λένε κι οι Άγγλοι). Kοινώς πρέπει να καταναλώσεις τα χρόνια των σπουδών σου έτσι, σαν φάρμακο, σαν κάτι απαραίτητο, να τελειώσεις στον χρόνο που πρέπει κι όχι παραπάνω και να κάνεις αυτά που ήδη κάνεις. Σκέψου ότι σήμερα με μια σύνδεση στο διαδίκτυο είσαι συνδεδεμένη με όλο τον κόσμο, παλιά ήταν που ήταν απελπιστικά να είσαι απομονωμένη σε τέτοια μέρη.
Ίσως σε τσούζει και λόγω της χυλόπιτας. Έτσι είναι όμως οι χυλόπιτες, μέσα στη ζωή. Μην απορρίπτεις όλους τους ξένους που γνωρίζεις, καμμιά φορά μπορεί να μοιάζουν λιγότερο συναρπαστικοί από τους Έλληνες (οι οποίοι κακά τα ψέματα παραμυθιάζουν πιο πειστικά) αλλά είναι σταθερότεροι και πιο ειλικρινείς συνήθως στις επιδιώξεις τους.
Τώρα το όνειρο με την παρέα με τις φίλες που θα είστε σαν αδερφές… Ε καλά τώρα, αυτά είναι σενάρια για Χόλλυγουντ. Συνήθως δεν βγαίνουν έτσι, ούτε στην Ελλάδα, αν διαβάσεις αναγνώστριές μας φοιτήτριες που στέλνουν επιστολές θα το διαπιστώσεις. Οι κοινές εμπειρίες δένουν, αλλά δεν είστε και φυλακισμένοι στο φρούριο του Ιφ που οι δεσμοί σας αναγκαστικά γίνονται ζήτημα ζωής και θανάτου.
Ξεκίνα ένα νέο χόμπυ, όπως την δημιουργική γραφή, κατασκευή κάποις χειροτεχνίας (κοσμήματα, μακραμέ, αγγειοπλαστική, ό,τι σε τραβάει), χορό σε κάποιο χοροδιδασκαλείο (θα υπάρχει, κι ας μαζεύει ηλικιωμένους, μην το απορρίψεις πριν κάνεις δοκιμαστικό), εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου ή νέας ξένης γλώσσας. Για το τελευταί ίσως στη σχολή υπάρχει η δυνατότητα, αλλά και σε διαδικτυακά μαθήματα κι εφαρμογές σαν την PONS θα βρεις διάφορα. Θα κρατήσει τον εγκέφαλο απασχολημένο σε διαδικασία όπου θα παράγεται ντομαπίνη, η ορμόνη της ανταμοιβής, κι έτσι θα αρχίσεις να νιώθεις λίγο πιο τονωμένη.
Φύλαξε την ενέργειά σου για διάβασμα και τις προσδοκίες σου για τις διακοπές. Επίσης, εκτός από ταξίδι στην Ελλάδα, αν είσαι στο κέντρο της Ευρώπης, όπως υποθέτω, μπορείς κάνοντας μικρή αποταμίευση και με χρήση των φθηνών τραίνων ειδικά για φοιτητές, να επισκεφτείς πάρα πολλά μέρη που δεν θα γνώριζες αλλιώς. Η κεντρική Ευρώπη έχει πολλές ομορφιές που ούτε τις φαντάζεσαι τώρα στην μικρή επαρχιακή πόλη.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καταρχάς συγχαρητήρια για την επιτυχια σου στη σχολή της επιλογης σου! Λοιπόν όταν σπουδαζα στην Ολλανδία, παρόλο που δεν αντιμετωπιζα το προβλημα που περιγραφεις, κάποια στιγμή μπήκα σε μια εκκλησιαστική χορωδία. Δεν έχω καμία απολύτως σχέση με την εκκλησία (αλλά πού αλλου θα έβρισκα γρηγοριανην χορωδία;) και οι ηλικίες των υπόλοιπων μελών ήταν από 60 ως 80+. Κι όμως αυτά τα γεροντακια πολλες φορες με αντιμετώπισαν σαν την εγγόνα τους, με κάλεσαν στο σπίτι τους σε γιορτές που οι φίλοι μου πηγαιναν στις οικογένειές τους (πχ Πάσχα) και ήταν εν τέλει εκπληκτικό παρεακι. Ένα άλλο που βοήθησε πολυ στην κοινωνικοποίηση… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο όμορφα.
Για κάποιο λόγο, εμένα μου έφερε στο νου πόλη της Ρουμανίας, Τσεχίας ή Ουγγαρίας.
Αν πρόκειται όντως για το Ulm όπως λέει η Ρένα, μπήκα στη γαλλική wikipedia και είδα ότι έχει πληθυσμό ίσο με το ήμισυ της Πάτρας, άρα για Γερμανία θα πρέπει να είναι η απόλυτη νέκρα. Βέβαια, μια πόλη που έβγαλε τον Αϊνστάιν, πιθανότατα θα έχει τουλάχιστον και μερικές δεκάδες ενδιαφέροντες ανθρώπους. Ψάξε τους.
Όσον αφορά τη γεωγραφική της θέση, αυτή η πόλη αποτελεί μια εκπληκτική αφετηρία για τεράστιο αριθμό μικρών και μεσαίων αποδράσεων, τόσο στη Γερμανία όσο και στο εξωτερικό.
Επωφελήσου.
Και μένα σε αυτές τις χώρες πήγε το μυαλό μου, πέραν από τη Γερμανία. Αν έλεγε περισσότερα πράγματα θα μπορούσαμε να δώσουμε πληροφορίες.
Χα, ναι κι εγώ ιατρική σε πόλη των χωρών που αναφέρεις σκέφτηκα. Πολύ διάβασμα η σχολή, νέκρα έξω. Λίγο δύσκολο να είναι Γερμανία, φοιτητουπολη και να μην έχει νέο κόσμο, κλαμπ, μπαρ κλπ.
Δεν φταιει το μερος να ξερεις – σε απασχολει κατι αλλο, σε παρουσιαζεις σαν ενεργο διψασμενο τιγρακι αλλα … εισαι σιγουρη γι αυτο; Δν λεω πως δν θα μπορουσες να εισαι, μπορει ομως να εισαι σε αλλη φαση κ να μη θες να το δεις. Συνηθως ακραιες εμπειριες που ζουμε (οπως ας πουμε αυτη η τοσο μοκρη νεκρη πολη σε συγκριση με την familiar ελληνικη μεγαλουπολη) μας κανουν να αντιμετωπισουμε κατι που μας τρωει. Η μοναξια που λες σε απασχολουσε ηδη απο ελλαδα λες δν ειχες φιλες κολλητες κ επισης ουτε ππτε σχεση μιας κ εκανε τωρα την πρωτη ερωτικη… Διαβάστε περισσότερα »
Τι ωραίο, γόνιμο, αισιόδοξο σχόλιο!
Πρώτον, καλό θα ήταν να αισθάνεσαι ευγνωμοσυνη για το τεράστιο προνομιο του να έχεις την υγεία σου και χρήματα να σπουδάσεις έξω, βοηθάει στο να μην τα βλέπουμε τόσο μαύρα. Δεύτερον το ageism απαρ’αδεκτο από νέα και μορφωμένη κοπελα. Μην υποτιμάς καθόλου τους ανθρωπους τρίτης ηλικιας. Φίλη στο εξωτερικό γράφτηκε εθελόντρια σε καταφύγιο ζώων, οι κυρίες εκεί όλες τη γνώρισαν στους εγγονούς και τις εγγονές τους και τώρα έχει σχέση με εναν απο αυτούς, πάντα ήταν καλεσμένη και την είχαν σαν οικογενεια. Φίλος στη Σουηδία που σπούδαζε ιατρική πήγε εθελοντικά να βοηθήσει σε κάτι σαν κέντρο υγείας για άπορους ανθρωπους… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν ξερω. Η πρωτη μου αντιδραση ειναι οτι δε φταιει η πολη. Εχω φαει τη Γερμανια με το κουταλι! Βασισμενη στη δικη μου εμπειρια θα πω το εξης: φοιτητικα χρονια στην πιο ανιαρη, αχρωμη και βαρετη πολη της Γερμανιας, περασα τα πιο exciting χρονια της ζωης μου, γιατι ειχα ωραιες παρεες. Μετα εζησα κλεισμενη μεσα και με προβληματισμους παρομοιους με τους δικους σου στη Νεα Υορκη και στο Βερολινο. Πολυ πιο συναρπαστικες πολεις, αλλα χωρις παρεες, βραστα. Οποτε? Εγω θα πω οτι μαλλον κατι αλλο φταιει. Βεβαια εχουν αλλαξει οι δεκαετιες και οι φοιτητες ζουν πιο μοναχικα λογω ιντερνετ. Πριν… Διαβάστε περισσότερα »
Κορίτσι μου σε νιώθω .Σε νιώθω σου λέω .Εδώ πήγα στην Θεσσαλονίκη για σπουδές και αν εξαιρέσεις κάποια γκόμενικα,και παρόλο που είχα φίλες και κάποια κορίτσια στη σχολη,πέρασα χαλια .Κυρίως μονη.Απλως επειδή αγαπώ και την μοναχικότητα,εβρισκα τρόπους να περνάω όμορφα και μόνη . Τώρα , υπάρχουν χώρες που κακά τα ψέματα όσο και να θεοποιουμε το εξωτερικό ,δεν μας ταιριάζουν ως Έλληνες.Δεν μας ταιριάζουν που να πάρει ! Γίνονται θηλιά στο λαιμό .Ή αλλιώς πες μου για τις χώρες του Βορρά χωρίς να μου το πεις . Είναι ο ορισμός των αντικοινωνικών,κλειστά κλαμπ και ας πούμε και μια αλήθεια :θεωρούν… Διαβάστε περισσότερα »
Α πολύ λυπάμαι που πέρασες τόσο άσχημα στη Θεσσαλονίκη! Κρίμα!
Καλά… διαβάζω τα ‘θελω’ σου και γελάω (για να μην κλάψω!) #sigh Εγώ σε τοποθέτησα σε κάποια Ισλανδία ή Νορβηγία – εκεί εχω ακούσει οτι το φαγητό είναι ασύμβατο με τος μεσογειακές γεύσεις – για να το θέσω κομψά… αν παλι η Ρενα έχει πέσει μέσα για Γερμανία θα πω wtf… έχουν ωραίο φαγητό στη Γερμανία. Στη Γερμανία βέβαια γενικά όχι στη μέση του πουθενα… στη μέση του Γερμανικού πουθενα όπου ζούσε η οικογένεια του πρώην συντρόφου μου το πιο κοντινό καλό εστιατόριο ήταν Ελληνικό 😂 αλλά βρε παιδί μου μήπως υπάρχουν κ καλά εστιατόρια στη μέση του πουθενα που… Διαβάστε περισσότερα »
αχ, όχι μόνο συμφωνώ σε όλα, με συνεπήρες…😘😍😍
Παραδεχόμαστε βέβαια οτι να μη βγαίνει ήλιος ή οι συνεχόμενες βροχοπτώσεις επηρεάζουν την ψυχολογία έτσι; Μην κάνουμε και gaslighting από το πουθενα κ άθελά μας… εχω ζησει στην Αγγλία 2 συνεχόμενους μήνες βροχής το 2010 πρωτόγνωρο και για τους Άγγλους.., ούτε ένα φουλ εικοσιτετράωρο να προλάβει να στεγνώσει κάτι… ήταν κ άνοιξη προς καλοκαιρι που ήδη ερχόμασταν από χειμώνα κ περιμέναμε πώς κ πώς να ‘ανοιξει’ λίγο ο καιρός :/ Όμως αν ξέρεις οτι θα φύγεις είτε στο τέλος της σεζόν για διακοπές είτε στο τέλος των σπουδών κ μάλιστα τότε οριστικά, τότε παλεύεται πισυευω… Πάντως, μια φωτογραφία που τράβηξα… Διαβάστε περισσότερα »
Sorry, επανερχομαι: ”έμαθα οτι τα λένε vultures” (γύπες) 😖😖
Ρένα πώς σου ήρθε το Ουλμ από όλη την Γερμανία; μου κάνει εντύπωση γιατί είναι πανέμορφη πόλη και με ζωή και πολλούς φοιτητές. Έχω περάσει φοιτήτρια σε πολύ μικρότερη πόλη της Γερμανίας αλλά και εκεί ακόμα οι φοιτητές ξέδιναν για τα καλά. Έχω ζήσει και σε άλλη πόλη χωρίς ομορφιά και πάλι δεν μαζευομουν από τα ξενύχτια. Απλά δεν μπορείς να συγκρίνεις το Ούλμ με την Αθήνα ή την Θεσσαλονίκη, αλλά με μια αντίστοιχου μεγέθους επαρχιακή πόλη. Μου έχει τύχει σε επαρχιακή πόλη στην Ελλάδα να μην μπορούμε να βρούμε καθημερινή μπαρακι ανοιχτό αργά την νύχτα. (Μιλάω για τις παλιές… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ πρόσφατα έχω αρχίσει να κάνω ταξίδια εκμεταλλευόμενη τα πολύ φθηνά εισιτήρια από τα γερμανικά αεροδρόμια (παρόλο τον φόβο του αεροπλάνου, που έγραψε και μια κοπέλα σε άλλο ποστ και την γενικότερη συστολή που έχω ως άνθρωπος). Είχα πάει από Στουτγάρδη στην Βαρκελώνη με 59€ (πήγαινε-έλα) και τώρα έκλεισα για την καθολική Μ.Βδομάδα για Βενετία με 100€ (ακόμα δεν έχω παρέα να φανταστείς για εκεί αλλά και μόνη μου ψήνομαι, ειδικά εκείνη την περίοδο!). Κατά τα άλλα, εγώ ούσα τάχα μου μια ζωή “Βορειοευρωπαία” τόσο στην συμπεριφορά όσο και στη όψη, απεδείχθη ότι το αίμα μου βράζει από Μεσόγειο και… Διαβάστε περισσότερα »
Έχει πανεπιστήμιο, δεν μπορεί να μη έχει κόσμο για παρέα. Σε συνδυασμό με πολύ δουλειά λόγω μεταπτυχιακού και σκ away θα πρέπει να περασει γρήγορα ο χρόνος. Για μένα έτσι πέρασε. Εμεινα σε χωριό για το μεταπτυχιακό μου, το πανεπιστήμιο σε σε διπλανή κωμόπολη. Γνώριζα κόσμο στο τρένο για το σπίτι και τους έπαιρνα σπίτι για καφέ ή πηγαίναμε στη παμπ. Να σημειώσω ότι είμαι εσωστρεφης άνθρωπος . Απλά το ήθελα πολύ και μου πάει το εξωτερικό. Είχα φίλους στο Λονδίνο που μιζεριαζαν γιατί τους έλειπε η Ελλάδα. Δεν το καταλάβαινα πως είναι δυνατόν. Προσπάθησε λίγο παραπάνω να εγκλιματιστείς και… Διαβάστε περισσότερα »