Η Ρένα απαντά: Πώς αποτρέπουμε την παραβίαση ορίων σε μια σχέση εμπιστοσύνης;

Η παραβίαση ορίων είναι ένα εξαιρετικό αν κι επώδυνο θέμα, ειδικά όταν συμβαίνει σε μια σχέση που διαθέτει ήδη εμπιστοσύνη.

__________________

Η ιστορία της Θεραπευμένης όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Καλημέρα Ρένα.
Έχω ένα προβληματισμό εδώ και μια 20ετια και θα ήθελα να το φέρω στη στήλη σου. Διαβάζοντας σε, έχω βγάλει συμπεράσματα για πολλά θέματα που με απασχολούν και έχω αλλάξει τον τρόπο που σκεφτόμουν μέχρι χθές.Thanks.
Ποια είναι αυτή η γραμμή που διαχωρίζει το hard brutal μεν, συναινετικό δε, sex από τον βιασμό μέσα στη σχέση? Η συναίνεση θα μου πεις. Όταν όμως αυτή για κάποιο λόγο δεν μπορεί να ειπωθεί λεκτικά? Όταν παρερμηνεύεται? Γίνεται σκόπιμα η παρερμηνεία? Πως μπορεί μια νέα γυναίκα που δεν έχει εμπειρίες ή που τώρα ξεκινά την σεξουαλική της ζωή να προστατευτεί από παραβιαστικες συμπεριφορές εντός σχέσης?

Για να καταλάβεις τι εννοώ, θα σου γράψω μια δική μου πολύ τραυματική εμπειρία, παρόμοια όμως έχω ακούσει από πολλές γυναίκες της ηλικίας μου ή και νεώτερες.
Σε ηλικία περίπου 19 είχα μια σχέση με ένα αγόρι επίσης 19. Ένα φυσιολογικό αγόρι με τη συνηθισμένη ανωριμότητα της ηλικίας,χωρίς κανένα red flag. Εξερευνώντας μαζί του το σεξ, είχαμε κάνει διάφορα . Είχαμε μοιραστεί πολλές φαντασιώσεις και επιθυμίες. Τις περισσότερες φορές ήταν με δική μου παρότρυνση. Είχαμε δοκιμάσει bondage, spanking, humiliation και άλλα. Δεν ήμουν μόνο εγώ αυτή που τα δεχόταν , αλλά και αυτός. Άλλα μας άρεσαν, άλλα όχι, όταν κάτι δε καθόταν καλά σε κάποιον το σταματούσαμε. Υπήρχε εμπιστοσύνη όμως. Βέβαια κάπου είχε άρχισει να ξεφεύγει το πράγμα και από τη δική του και από τη δική μου πλευρά. Όχι όμως ότι το έβλεπα αρνητικά, ίσα ίσα θυμάμαι ότι μου άρεσε. Μέχρι που πήγε φαντάρος.

Σε μια έξοδο, κανονίσαμε να βρεθούμε σε ένα άλσος, για να κάνουμε σεξ . Εκεί άρχισε κάτι τρελά, ότι κάποιος με είδε με άλλον να φιλιεμαι και κάτι τέτοιες βλακείες. Τσακωθηκαμε, τον έβρισκα και πήγα να φύγω. Ήρθε απο πίσω μου, με ακινητοποίησε, μου έκλεισε το στόμα, με πέταξε στο χώμα, έβαλε στο στόμα μου μια χούφτα χώμα και μπήκε μέσα μου από πίσω. Ο πόνος ήταν αφορητος, νόμιζα ότι θα πνιγώ, δεν κατάφερα να αντιδράσω, οπότε δεν αντιστάθηκα πολύ. Όταν τελειωσε , άρχισα να κλαίω, να τον χτυπάω, να τον βρίζω και αυτός καθόταν σαν τον βλάκα. Δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί έκανα έτσι. Ήταν μια φαντασίωση μου είπε. Το είχαν κάνει και άλλοι φίλοι του στο στρατό με τις κοπέλες τους. Αφού είχαμε ξανακάνει άγριο σεξ, ήταν σίγουρος ότι θα μου άρεσε. Η αιτία του τσακωμού (ότι με είδαν με άλλον) ήταν ψεύτικη, για να μπούμε στη φάση όπως είπε και απορούσε που δεν το κατάλαβα.

Δεν του μιλούσα δύο μέρες, μέχρι που του είπα να χωρίσουμε. Έπεσε από τα σύννεφα, μου ζητούσε συγγνώμη, με παρακαλούσε να αλλάξω γνώμη, αλλά τελικά το δέχτηκε.

Μετά από αυτό, εγώ άλλαξα τελείως. Ήθελα να έχω μόνο εγώ τον έλεγχο, δυσκολευομουν πολύ να έρθω σε οργασμό, μάλλον ήταν ακατορθωτο για πολλά χρόνια εκτός αν το προκαλούσα εγώ στον εαυτό μου. Πάντα ένιωθα ενοχές για αυτή την ιστορία, και το θεωρούσα ιεροσυλία που χρησιμοποιήθηκε ο βιασμός ως φαντασίωση.

Έφτασα 30 χρόνων, όπου και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία. Τώρα είμαι καλά με τη βοήθεια που πήρα και το έχω βάλει πίσω μου. Με τη βοήθεια του σύντροφου μου και της ψυχολόγου μου ξεπέρασα και το πρόβλημα της απουσίας οργασμού και πλέον έχω μια πολύ καλή σεξουαλική ζωή με το βανίλα και το κινκυ της, όπως το θέλω και μου αρέσει. Το μόνο αγκάθι είναι κάτι κρίσεις πανικού που με πιάνουν όταν στραβοκαταπινω, γιατί μια φοβία πνιγμού την έχω, δε θα πω ψέματα.

Με την ψυχολόγο, ενώ συζητήσαμε το περιστατικό πάρα πολύ, δεν το βάλαμε σε κοινωνικό πλαίσιο, το αναλύσαμε μόνο σε προσωπικό. Μιλήσαμε μόνο για τις δικές μου σκέψεις και συναισθήματα.

Σήμερα το φέρνω προς συζήτηση εδώ, γιατί έχω ακούσει πολλές παρόμοιες ιστορίες και θα ήθελα να το δω από έξω. Σαν τρίτο μάτι. Σαν φαινόμενο, όχι τόσο σαν προσωπική ιστορία. Τι θα μπορούσε να κάνει η κόρη μου, ή η κόρη του οποιουδήποτε, για να αποτρέψει κάτι ανάλογο. Να αποτρέψει μια παραβίαση ορίων εντός σχέσης, με ένα αγόρι με το οποίο κάνει συναινετικό σεξ, πειραματίζονται και δεν έχει δείξει ότι είναι βίαιος, ίσα ίσα το αντίθετο, ότι μπορεί να του έχει εμπιστοσύνη.

Ευχαριστώ που με διάβασες.

ΑΠΟ ΤΗΝ – Θεραπευμενη

________________________

Ας οργανώσουμε την συζήτηση.

Φίλη, σε υπερευχαριστώ και για τα καλά σου λόγια και για την συγκλονιστική ερώτηση.

Να πώς ένας καθόλα φυσιολογικός άντρας καταλήγει βιαστής χωρίς να το καλοκαταλάβει. Και ναι, μπορεί να λάβει διάσταση κοινωνικού φαινομένου, προφανέστατα, στο είπε κιόλας, το έκαναν διάφοροι φαντάροι με τις κοπέλες τους. Αχ.

Αυτό που συνέβη, ναι, ήταν βιασμός. Είναι τουλάχιστον καλό που έλαβες την βοήθεια που χρειαζόσουν και τώρα έχεις έρθει σε ειρήνη με το μέσα σου γι’αυτό που υπέστης. Σου κάνω μια μεγάλη αγκαλιά κι εγώ με τη σειρά μου.

Αφού έγραψα το αναγκαίο disclaimer (αποποίηση ευθύνης, ότι δεν ξεπλένω τον βιασμό), πάμε να δούμε τα ερωτήματά σου και να μιλήσουμε σε βάθος.

————————————————————————

Αν έχετε εμπειρία κακοποίησης που δεν έχετε λάβει αναγκαία υποστήριξη, παρακαλώ θεωρείστε ότι το κείμενο ίσως περιέχει triggers (δηλαδή σημεία που μπορεί να επανενεργοποιήσουν την τραυματική εμπειρία) και σταματήστε το διάβασμα ΕΔΩ.

————————————————————————-

Η φαντασίωση του βιασμού είναι από τις συχνότερες για τις γυναίκες, λένε οι σεξολόγοι. Mία έρευνα συγκεκριμένα το τοποθετεί στο 62% του πληθυσμού. Μάλιστα μέσα σε αυτό το ποσοστό υπάρχει η εξής ενδιαφέρουσα διαφοροποίηση: το 9% βρίσκει εντελώς απωθητική (άρα ενοχική) αυτή τη φαντασίωση, το 45% εντελώς ερωτική και το 46% ταυτόχρονα απωθητική κι ερωτική! Δηλαδή παρόλο που πρόκειται για τον μεγαλύτερο φόβο μας, ο φόβος αυτός ταυτόχρονα ασκεί μια έλξη. Το ότι θεώρησες ότι είναι ιεροσυλία να χρησιμοποιηθεί ο βιασμός ως φαντασίωση είναι επειδή στην καλωδίωσή σου υπάρχει αυτό το 9%. Η λέξη “ιεροσυλία” ακριβώς αυτό το φορτίο ενοχικότητας -προς τα πραγματικά θύματα βιασμών- φέρει. [Κι εξυπακούεται ότι βιασμός μέσα σε εδραιωμένη σχέση και γάμο υφίσταται και ορίζεται και νομικά ως τέτοιος]

Πιθανώς η έλξη όσων έλκονται είναι μια κατάσταση σαν αυτή της θέασης θρίλλερ ή της ελεύθερης πτώσης: η απελευθέρωση αδρεναλίνης σε κάνει να νιώθεις ζωντανός και -ακόμη περισσότερο- να εκτιμάς περισσότερο την ζωή ακριβώς επειδή αντιμετωπίζεις τον φόβο κατάματα. Πιστεύω ότι και για τους άντρες κάτι παρόμοιο παίζει, αν και σε εκείνους η φαντασίωση βιασμού προς μια γυναίκα δεν έχει την ίδια διάσταση, την ίδια δημοτικότητα, ούτε δείχνει τόση ψυχική υγεία. Η άσκηση βίας παρά την θέληση του άλλου προσομοιάζει στον μη συναινετικό σαδισμό κι αυτό προβληματίζει. Οι υγιείς ψυχικά άντρες φαντασιώνονται ωμότερες μεν καταστάσεις, που δεν καταπατούν την συναίνεση δε, αντίθετα φαντασιώνονται υπερπρόθυμες παρτνέρ. Αυτή είναι κι η διαφοροποίηση του άγριου σεξ από τον βιασμό: η προθυμία της γυναίκας (ή γενικότερα του άλλου ατόμου).

Η φύση της φαντασίωσης βεβαίως -όσο κι η θέαση θρίλλερ ή η εκούσια ελεύθερη πτώση- είναι ότι δεν τελείται ως πραγματικότητα πάνω στην οποία δεν έχουμε τον έλεγχο. Αντίθετα η σκηνοθεσία και το σενάριο είναι απόλυτα μέσα στον νοητικό έλεγχο του υποκειμένου! Εξ ου και ορισμένες φαντασιώσεις δεν θέλουμε να τις πραγματοποιήσουμε καθόλου.

Mια άλλη έρευνα εξέτασε τις βαθύτερες αιτίες πίσω από την φαντασίωση βιασμού εκ μέρους των γυναικών και βρήκε ένα πολύ ενδιαφέρον συμπέρασμα:

“Δοκιμάστηκαν τρεις εξηγήσεις για τη φαντασία βιασμού: το άνοιγμα στη σεξουαλική εμπειρία, η σεξουαλική επιθυμία και η αποφυγή της σεξουαλικής ενοχής. Γυναίκες που είχαν υψηλότερη ερωτοφιλία και αυτοεκτίμηση και που είχαν πιο συχνές συναινετικές σεξουαλικές φαντασιώσεις και πιο συχνές φαντασιώσεις επιθυμίας, ιδιαίτερα να παίξουν ρόλους πχ. ως στρίπερ, είχαν πιο συχνές φαντασιώσεις βιασμού. Οι γυναίκες που είχαν υψηλότερη ερωτοφιλία, ανοιχτότητα στη φαντασία, φαντασιώσεις επιθυμίας και μεγάλη αυτοεκτίμηση ανέφεραν μεγαλύτερη σεξουαλική διέγερση σε φαντασιώσεις βιασμού. Η θεωρία αποφυγής της σεξουαλικής ενοχής δεν υποστηρίχθηκε. Η θεωρία της σεξουαλικής επιθυμίας υποστηρίχθηκε μέτρια. Η θεωρία του ανοίγματος στη σεξουαλική εμπειρία έλαβε την ισχυρότερη υποστήριξη.”

Με λίγα λόγια μια γυναίκα που είναι περιπετειώδης και μπορεί να αντιμετωπίσει τον εαυτό της κατόπιν είναι πιθανόν η ίδια να αναζητήσει να παίξει μια φαντασίωση βιασμού (σε καμμία περίπτωση ΔΕΝ μιλάμε για πραγματικό βιασμό, το τονίζω για να καταλαβαίνουμε τι λέμε).

Το ερώτημα είναι πώς ορίζεται ότι το πράγμα δεν θα ξεφύγει και πώς διασφαλίζεται ότι θα τηρηθούν τα όρια;

Είναι ένα σενάριο που δεν μπορεί από την ίδια του την φύση να παιχθεί χωρίς ΠΡΟΤΕΡΗ διαπραγμάτευση. Όπως διαπραγματεύονται τα ζευγάρια το κινκ, το δέσιμο, την ταπείνωση, ή οτιδήποτε άλλο ξεφεύγει από το “βανίλλα” σεξ, έτσι οφείλουν να διαπραγματευτούν κι αυτή την φαντασίωση. Γενικώς οτιδήποτε έχει ρίσκο ψυχολογικής ή σωματικής ζημίας (ακούσια εννοούμε,  πάντοτε) οφείλει να είναι αντικείμενο συζήτησης ΠΡΟΤΟΥ ξεκινήσει κάτι. Μπορεί να μην συζητηθεί λίγα λεπτά ή μισή ώρα πριν βρει το ζευγάρι με τα βρακιά κατεβασμένα, ώστε να μην χαλάσει το στοιχεία της προσμονής, όμως δεν μπορεί να αποτελεί έκπληξη από το πουθενά ή αυθαίρετο συμπέρασμα τύπου “αφού αυτό, τότε κι εκείνο”. Απαγορεύεται να αποτελεί έκπληξη, επειδή τότε ακριβώς κινδυνεύει να γίνει κακοποίηση. Και η αποδοχή σε μια πρακτική δεν σημαίνει ότι κι άλλη πρακτική θα είναι ΟΚ. Μπορεί να υπάρχουν ακόμη και διαβαθμίσεις στην ίδια πρακτική, πχ. θέλω να μου δέσεις τα χέρια, αλλά όχι τα πόδια επειδή έχω φλεβική ανεπάρκεια (ή δεν μου αρέσει βρε αδερφέ! ο λόγος δεν οφείλει να είναι επεξηγήσιμος), ή μου αρέσει να μου κλείνεις τα μάτια, αλλά παθαίνω πανικό όταν χάνω και την ακοή με ακουστικά ακύρωσης ήχου.

Η συναίνεση είναι θεμελιώδης, αλλά οφείλει να έχει δοθεί από πριν, καθώς σε σενάρια τέτοιου τύπου είναι κάποιες φορές δύσκολο να δοθεί εκείνη τη στιγμή (πχ. μια φαντασίωση απαγωγής με φίμωση πώς εξασφαλίζεται ότι θα είναι ασφαλής και συναινετική;)

Μια λίστα διάφορων πρακτικών με

• Ναι θέλω να το κάνω
• Όχι ποτέ των ποτών, και
• Ίσως να το δοκίμαζα στις κατάλληλες συνθήκες

είναι άριστη διαπραγμάτευση.

Όμως και την ώρα της πράξης η συναίνεση μπορεί να αφαιρεθεί ανά πάσα στιγμή: με το safeword, την λέξη ασφαλείας που χρησιμοποιείται πολύ στο bdsm (και που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είτε από αυτόν που κάνει την πράξη, δηλαδή τον top, είτε από αυτόν που δέχεται την πράξη, δηλαδή τον bottom). Aν δεν μπορεί να ειπωθεί λέξη, τότε συμφωνείται μια χειρονομία ή κάποιος ήχος. Όταν χρησιμοποιηθεί safeword, ΟΛΑ σταματάνε, τα πάντα, όλα, άμεσα. Κάνουμε αγκαλίτσα και συζητάμε σαν κανονικοί άνθρωποι, όχι ως απαγωγέας και θύμα.

Όμως ακόμα κι αυτά όλα να μην έχουν γίνει, οφείλουμε να εκπαιδευόμαστε στην ερμηνεία της γλώσσας του σώματος, στον δισταγμό, στην στωϊκότητα και να μην συνεχίζουμε αν κάτι μας δείχνει ότι δεν υπάρχει ενθουσιώδης συναίνεση.

Για τον ίδιο λόγο στο bdsm ζητείται πάντοτε η αποδοχή (λεκτική) πριν από κάθε πρακτική. Μάλιστα το άτομο που δέχεται την πρακτική την ζητά το ίδιο λεκτικά προτού ξεκινήσει οτιδήποτε. Μπαίνει σε τελετουργικές λέξεις ώστε να εντείνει την ατμόσφαιρα ανταλλαγής ισχύος, όμως τελικά δίνεται ανά πάσα στιγμή συναίνεση.

Είναι πολύ σημαντικό να τα διδάξουμε αυτά στα παιδιά μας, αγόρια και κορίτσια, όταν είναι στην εφηβεία. Να συζητάνε από ΠΡΙΝ, να μην ντρέπονται, να μην φοβούνται το σεξ ιδιαίτερα σε μια σχέση εμπιστοσύνης, και να συμφωνούν από πριν ποιά είναι τα ΟΡΙΑ τους. Όπως δεν ταίζουμε με το ζόρι σούσι έναν άνθρωπο που μας έχει εκφράσει ότι δεν το γουστάρει καθόλου, έτσι και στον σεξουαλικό τομέα σεβόμαστε τα όρια και τα συμφωνηθέντα. Τα κάνουμε σαφή, αφού τα έχουμε σκεφτεί πολύ καλά για τον εαυτό μας, για να μην υπάρχει ουδεμία περίπτωση παρεξήγησης.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News