Καλημέρα σε όλη την παρέα!
Σας θέτω το πλαίσιο, είμαι σχεδόν 30 και παντρεμένη σχεδόν 3 χρόνια, με τον σύζυγο (35 εκείνος) είμαστε μαζί 5 χρόνια περίπου.
Γενικά έχουμε καλή επικοινωνία, πήγαμε και σε σύμβουλο γάμου για να το βελτιώσουμε αυτό, κοινούς στόχους και πολλή αγάπη ο ένας για τον άλλον.
Το θέμα μου είναι ότι θέλω να κάνουμε οικογένεια αλλά, δεν θέλω. Κι εξηγούμαι. Απολαμβάνω τις στιγμές μαζί του, ξεκουράζομαι τα μεσημέρια, πηγαίνουμε τα ταξίδια μας άνετα, γενικά περνάμε όμορφες και ήσυχες στιγμές.
Ξέρω ότι με ένα παιδί αυτά δεν θα είναι έτσι. Ούτε η ηρεμία, ούτε η ξεκούραση ούτε τίποτα. Δεν μπορώ να πω ότι δεν θέλω παιδί γιατί, θέλω. Αλλά, όταν κάνεις παιδί γίνεσαι επαγγελματίας γονιός 24/7 και όχι part time.
Να σημειώσω εδώ πως δεν υπάρχει καμία πίεση από το περιβάλλον προς αυτήν την κατεύθυνση.
Δεν ξέρω πως αλλιώς να διατυπώσω τις σκέψεις μου και το αμφιταλάντευμα που νιώθω… Θα χαρώ να μου πεις τη ματιά σου και οι αναγνώστριες τις εμπειρίες τους.
ΑΠΟ ΤHΝ – ‘Ελενα
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Ήμουνα σε μια πολύ παρόμοια φάση με εσένα , ήθελα παιδί αλλά φοβόμουν την καινούργια τάξη πραγμάτων γιατί με τον άντρα μου ήμασταν πολύ καλά και είχαμε την τύχη να κάνουμε μια άνετη και ανέμελη ζωή . Πήραμε την απόφαση να κάνουμε παιδι με τη λογική ότι αφού θέλουμε να κάνουμε παιδιά θα το κάνουμε .Άλλωστε σκέφτηκα ότι ποτέ δεν θα ξέρω πως θα είναι εκ των πρωτοετών .Θεωρησα ότι δεν πρέπει να βάλω τη βολή μου πάνω από αυτό και από την άλλη αν κάποιες συνθήκες θα μπορούσαν να θεωρηθούν ευνοϊκές είναι ακριβώς αυτές στις οποίες ζούσα . Όσο… Διαβάστε περισσότερα »
Συνδέθηκα γιατι είδα εμενα στο παρελθόν…. Μέχρι τα 32 δεν σκεφτόμουν καν γάμους και παιδια…καπου στα 30 γνώρισα τον πρώην (πλεον) και καπως το πράγμα ήρθε σταδιακά…δεν ήταν μεγάλος έρωτας ποτε αλλα λογικές αποφάσεις και βήματα…μείναμε.μαζι στο 6μηνο για οικονομικούς λόγους κυρίως, μοιρασαμε πρακτικά τις δουλειες στο σπιτι και τα έξοδα και συνεχίσαμε να ζούνε απολαμβανοντας στιγμές μαζί και χωρια χωρίς εντάσεις και προβλήματα…καπου στα 33 2ιπε για παιδι εγω ριπα πως εκτός γάμου παιδι δεν θελω και καπως ετσι ήρθε η πρόταση…γάμος 4 μήνες μετά και εγκυμοσύνη τον επόμενο μήνα παραδόξως…..ολα αυτα σε χαλαρό κλίμα.για να μην τα πολυλογώ… Διαβάστε περισσότερα »
αυτό το « δεν ήταν μεγάλος έρωτας ποτε» ,πάντα με σκοτώνει
γνωρίζω ότι αυτό που θα πω είναι καθαρά εμπειρικό και αξία αντικειμενική δεν έχει, αλλά και με τους μεγάλους έρωτες στον κύκλο μου το ίδιο ακριβώς έργο είδα να παίζεται. Και εκεί είναι ενδεχομένως και χειρότερη η προσγείωση στη σκληρή πραγματικότητα όταν έχει προηγηθεί τόση εξιδανίκευση.
Είδες μεγάλους έρωτες και απο τους δυο ή από το ένα(κοροϊδο) μονο;Οχι ότι δεν γινεται αυτο που λες αλλα δε μπορεί να υποτιμηθεί η δύναμη και η συνεισφορά στη σχέση του δυνατοτερου συναισθηματος,του ερωτα.
Εμένα το “λογικές αποφάσεις και βήματα”:-/.Είναι ήδη σχεδόν προαποφασισμένο το τέλος από την αρχή αλλα κάποιοι το προχωρούν και έτσι νομίζοντας πως θα λειτουργήσει.Μελλοντικά όμως αλλάζει το τοπίο.Χωρίς έρωτα τίποτε δεν προχωράει όμορφα γλυκά και αρμονικά.Καμία βαθύτερη σύνδεση και εξέλιξη μέσα στη σχέση.Αλλα υπάρχουν και άνθρωποι που πιστεύουν πως η λογική θα δημιουργήσει κάτι ή θα συντηρήσει κάτι κάπως, ομως ο έρωτας είναι αυτος που δημιουργεί συν το συναίσθημα της καρδιάς και οδηγεί και κρατάει μια σχέση και την εξελίσσει.Η λογική εκεί που χρειάζεται ειναι άριστη, ο Ερωτας θέλει καρδιά,συναίσθημα, έλξη μεγάλη και Αμοιβαιότητα.
Και εμενα!,Χωρίς μεγάλο ερωτα,δε προχωραει με τιποτα .Οικογενεια θέλει πολυ δύναμη και μονο αν εχεις αφετηρία δυνατή μπορεις να ανταπεξελθεις.Ειτε διατηρησεις το γάμο ειτε όχι.Μόνο υπολογιστικά η αποτυχία ειναι σιγουρη και η ευτυχια μονο με υποκαταστατα.
είναι τρομερό πόσο αυτόματα πέφτει όλο το βάρος κι η ευθύνη πάνω στη γυναίκα με τον ερχομό του παιδιού. Είναι λυπηρό και το βίωσα η ίδια και το βλέπω γύρω μου, και το πλέον δυσκολοχώνευτο είναι ότι οι γυναίκες του κύκλου μου που το έζησαν πριν από μένα, δεν ανοίχτηκαν για τη μετακύλιση των ευθυνών και το ζόρι που έφαγαν από τους συζύγους ώσπου να το θίξω πρώτη! Μετά άνοιγαν ένας-ένας οι ασκοί του Αιολου… να φορτωνόμαστε και να καταπίνουμε και τη ντροπή για την ανισότητα στη σχέση δηλαδή. Και συμφωνώ μαζί σου για το θέμα του συμβούλου για τη… Διαβάστε περισσότερα »
Σύμφωνα με τους άντρες, έχουμε ισότητα λολ
Θα σου μιλήσω από δύο πλευρές μια ως μητέρα και μάλιστα πολυμελούς οικογένειας και από την άλλη ως εκπαιδευτικός. Ως μητέρα θα σου πω πως η κούραση του να μεγαλώνεις ένα παιδί είναι τέτοια που δεν μπορεί να συγκριθεί με καμία άλλη…. Για αυτό και από τότε που έκανα παιδιά σέβομαι απόλυτα την άποψη που λέει ότι θέλω μια χαλαρή ζωή χωρίς ευθύνες. Από την άλλη το να βλέπεις ένα παιδί μεγαλώνει και να εξελίσσεται είναι πραγματικά σπουδαία, οπότε πάντα στο τέλος της ημέρας λες χαλάλι η κούραση άξιζε τον κόπο. Ως εκπαιδευτικός θα σου πω πως υπάρχει μεγάλος αριθμός… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω ζωα, σκυλιά και γάτες .Είμαι ελεύθερη αν και εχω περάσει από μεγάλης διάρκειας συγκατοίκηση με 5 ζώα τότε .Πιο μπροστά 7 και πλέον 3 σκυλιά και 2 γάτες ,το 1 εκτός σπιτιού .Άκουσε με γιατί θα πω αλήθειες:Η ζωή μου ,δεν είναι ίδια με μιας 37χρονης που δεν έχει ζώα.Σε καμία περίπτωση.Δεν μπορώ να σηκωθώ να φύγω γιατί έτσι .Δε μπορώ να μεταναστεύσω(αν και υπάρχει πιθανότητα για του χρόνου αλλά θα πρέπει να έρθει η μάνα μου να κάτσει αλλιώς ούτε αυτό θα γίνει),δε μπορώ να κάτσω με τις ώρες στη θάλασσα,ανήκω σε αυτούς (όπως οι γονείς),που δε μπορώ… Διαβάστε περισσότερα »
Θα συμπληρώσω το σχόλιο σου, με το οποίο συμφωνώ απόλυτα! Επειδή έχω και εγώ ζώα, η ζωή μας είναι ακριβώς όπως την λες, σε όλα με σε όλα όσα αναφέρεις. Αυτό που είναι σημαντικό να ειπωθεί ως απάντηση στην γυναίκα που έστειλα την ερώτηση, είναι το ότι, ενώ τα ξέραμε όλα αυτά, ξέραμε ακριβώς το τι θα απαιτηθεί από τη ζωή μας, δεν υπήρχε ούτε μια στιγμή που να αναρωτηθούμε αν θέλαμε να έχουμε ζώα. Προσωπικά, όταν πήρα την ζωή μου στα χέρια μου, ενώ σκεφτόμουν την κατεύθυνση που ήθελα να πάρω, ήταν πέρα για πέρα αυτονόητο ότι θα είχα… Διαβάστε περισσότερα »
Πριν προχωρήσω,νομίζω πως οφείλω να πω, πως δεν τεκνοποίησα ενώ μπορούσα.Απόφαση πλήρως συνειδητή για την οποία ουδέποτε μετάνοιωσα. Στο προκείμενο τώρα.Κατ’αρχή να πω, πως χάρηκα, γιατί διαβλέπω ωριμότητα στον τρόπο σκέψης σου.Κατ’εμέ λοιπόν,οι καθοριστικές ερωτήσεις που οφείλεις να κάνεις και να απαντήσεις με απόλυτη ειλικρίνεια στον εαυτό σου είναι:Γιατί θέλεις να κάνεις παιδί;;;; Σου είναι απαραίτητος ο ρόλος της μάνας για την εξελιξή σου σαν άνθρωπος;;Καίγεσαι να τον βιώσεις;;Αδυνατείς να φανταστείς τον μελλοντικό εαυτό σου χωρίς να γίνεις μάνα;; Ολα τα παραπάνω στην περίπτωση που πρακτικά μιλώντας έχετε την οικονομική δυνατότητα αλλά και την εσωτερική ωριμότητα, να του προσφέρετε τις… Διαβάστε περισσότερα »
Εάν ήθελες παιδί δεν θα σκεφτόσουν ούτε μια στιγμή ότι θα χάσεις τα ταξίδια. Που στην πραγματικότητα,εάν υπάρχει διάθεση (και οικονομική άνεση),δεν τα χάνεις. Μοιράζεστε τις ταξιδιωτικές εμπειρίες με το παιδάκι σας ,το έχετε μαζί και το χαίρεστε. Σίγουρα δεν μπορείς να χαλαρώσεις σε μια ξαπλώστρα με τις ώρες όπως κάνεις τώρα, αλλά αυτό δεν κρατά πολλά χρόνια. Θα το βρεις πάλι στο μέλλον. Στα 45 σου,που το παιδί θα έχει μεγαλώσει αρκετά,θα είσαι ακόμα πολύ νέα για όσα θέλεις να κάνεις. Για αυτό,πάρε απόφαση ότι τίποτα δεν χαρίζεται στη ζωή (πόσο μάλλον μια νέα ζωή) ,ότι εκ των πραγμάτων… Διαβάστε περισσότερα »
Έλενα, σε οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρουμε, κάτι κερδίζουμε και κάτι χάνουμε. Αυτά τα ζυγίζει καθένας στη δική του ζυγαριά και κρίνει τί τον ικανοποιεί περισσότερο. Τώρα, επειδή λες πως κατά βάση θέλεις να κάνεις παιδί, θα σου δώσω θάρρος! Αυτό το 24/7 γονέας δεν είναι τόσο άσχημο όσο ακούγεται. Σκέψου ότι ήδη είσαι 24/7 σύζυγος. Το νιώθεις να σε πιέζει; Νιώθεις “επαγγελματίας” σύζυγος, όπως χαρακτήρισες τη γονεϊκότητα; Ναι, έχει ευθύνες ένα παιδί, και το πρώτο διάστημα έχει και πολλή κούραση. Έχει όμως και πολύ γέλιο, πολύ παιχνίδι, λυτρωτικό αυθορμητισμό και άπειρη αγάπη. Τα πρώτα χρόνια είναι δύσκολα, όμως όσο… Διαβάστε περισσότερα »
Έλενα αρχικά ρωτά τον εαυτό σου αν το θέλεις πραγματικά, για σένα, η επειδή πρέπει. Αν είσαι διατεθειμένη να κουραστεις, να θυσιαστείς, να φροντίσεις ένα παιδί που θα σου φέρει μεν χαρές αλλά και μεγάλη κούραση και ευθύνες, τότε είσαι έτοιμη. Αν όμως θέλεις γιατί ντρέπεσαι τον περίγυρο, γιατί περνάνε τα χρόνια, γιατί έτσι πρέπει, και δεν σου καλοαρέσει η ιδέα να χάσεις τη βολή σου, τότε σκέψου το σοβαρά για να μη δυστυχησεις μετά. Βέβαια πολλές γυναίκες αν δεν κάνουν και περνάνε τα χρόνια, το μετανιώνουν μετά. Υπάρχουν όμως και αυτές που είναι πλήρως συνειδητοποιημένες ότι δεν θέλουν και… Διαβάστε περισσότερα »
Στην αψογη απάντηση σου θα συμπληρώαω επίσης οτι μετά,ερχεται η ωρα που θα φυγουν και εσυ σαν γονιος θα ξαναγινεις ένας ανθρωπος χωρις φιλους και λιγοτερες δυναμεις αλλά ισως με τις ιδιες ανάγκες κοινωνικοποίησης και συντροφιας,ειτε υπαρχει ειτε δεν υπαρχει συζυγος.Βέβαια τα συναισθηματα και η ένταση τους είναι απειρα μεχρι τοτε και συνεχίζουν!Τι να κάνουμε εχει και καλά και κακά!
Γιατί χωρίς φίλους?
Γιατί αμελείς φιλιες ,οταν εχεις προτεραιοτητα τα παιδιά,και πρέπει να περιμένεις το ίδιο σκληρές συμπεριφορές απο εκεινους,όταν τους θυμηθείς μετά απο χρόνια.Οσο για καινουργιους,όλοι ξέρουμε όσο περνάνε τα χρόνια πόσο πιο δυσκολο γίνεται το κομμάτι της κοινωνικοποίησης.
Εγώ βλέπω μια πολυ ώριμη και ρεαλιστικη τοποθέτηση από την μεριά σου. Αλήθεια είναι οσα λες. Μην προβληματίζεσαι περισσότερο επειδή ο μέσος όρος λειτουργεί διαφορετικα Συνέχισε την αντισύλληψη και ζησε τη ζωή σου οπως τη θες
Θα σου πρότεινα να διαβάσεις το βιβλίο του Λύο Καλοβρυνά Μητέρα μηδέν παιδιών το οποίο απαντά σε πολλά από τα ερωτήματα που θέτεις. Ουσιαστικά,έπειτα από έρευνα,καταδεικνύει ότι οι γυναίκες οι οποίες δεν είναι σίγουρες για το αν θέλουν να γίνουν μητέρες και διακατέχονται από ambivalence,πολύ συχνά είναι επειδή πυρηνικά δεν θέλουν,αλλά έχουν υψηλά πρέπει λόγω κοινωνικών επιταγών. Ίσως θα σε βοηθούσε και ένας ψυχολόγος να το ξεδιαλύνεις. Εγώ προσωπικά ποτέ δεν ήθελα παιδιά και δεν το μετανιώνω κι ούτε νομίζω ότι θα συμβεί. Πορεύομαι με τις ανάγκες του τώρα και δεν μπορώ να κάνω προβολή του πώς θα είμαι και… Διαβάστε περισσότερα »