in

Η Ρένα απαντά: Μισώ τη δουλειά μου!

Αυτό μου δημιουργεί έντονη αναβλητικότητα και τύψεις και γίνεται ένας φαύλος κύκλος που δεν με αφήνει να χαρώ την οικογένεια μου και τη ζωή μου.

Αυτό μου δημιουργεί έντονη αναβλητικότητα και τύψεις και γίνεται ένας φαύλος κύκλος που δεν με αφήνει να χαρώ την οικογένεια μου και τη ζωή μου. ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

hate my job

Η δυσκολία του να μισείς τη δουλειά σου…

________________

Η ιστορία της Αναβλητικής όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Καλησπέρα Ρένα! Είμαι φαν της στήλης καιρό κι επιτέλους ήρθε η ώρα να σου γράψω!
Είμαι 31 χρονών παντρεμένη, με ένα βρεφάκι 4 μηνών. Τοπογράφος μηχανικός στο επάγγελμα, με ξένες γλώσσες κι μεταπτυχιακό, με δικό μου γραφείο και ζω σε μία μικρή ακριτική πόλη της επαρχίας.

Τον τελευταίο χρόνο κάνω εντατικά συνεδρίες με ψυχολόγο. Το κυριότερο θέμα μου είναι ότι δεν μου αρέσει καθόλου η δουλειά μου.. Βασικά την μισώ. Αυτό μου δημιουργεί έντονη αναβλητικότητα και τύψεις και γίνεται ένας φαύλος κύκλος που δεν με αφήνει να χαρώ την οικογένεια μου και τη ζωή μου.

Δεν έχω κάποιο χόμπι για να ξέρω προς τα που να στραφώ και νοιώθω αρκετά κουρασμένη για να ξεκινήσω από την αρχή σπουδές σε άλλο αντικείμενο. Έχω τα μάτια και τα αυτιά μου ανοιχτά, μπάς και ακούσω για κάτι που θα μου τραβήξει την προσοχή, αλλά μάταια.. Δεν ξέρω τι να κάνω πια. Νοιώθω ότι είμαι σε τέλμα και παράλληλα μεγάλη για αλλαγές.. Αν ήξερα τι μου αρέσει, όλα θα ήταν πιο εύκολα.. Ή μήπως η δουλειά είναι δουλειά και δεν είναι απαραίτητο να σου αρέσει και απλά σκεπάζω την τεμπελιά μου με ανούσιες σκέψεις???

Σε ευχαριστώ.

ΑΠΟ ΤΗΝ – Αναβλητική

__________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Η δουλειά είναι δουλειά, δεν είναι χόμπυ, έχει δηλαδή και πλευρές όχι της απολύτου αρεσκείας μας, αλλά ειλικρινά, ως άνθρωπος που λατρεύει τη δική του, πώς στο καλό είναι να ξυπνάς και να κοιμάσαι και να βαρυγκομείς για την εργασία σου; Δεν ακούγεται ψυχικά ικανοποιητικό, πώς να το κάνουμε. Καταλαμβάνει τουλάχιστον το 1/3 της μέρας μας, οπότε ας είναι κάτι που να μας αρέσει, ή έστω να ανεχόμαστε εύκολα.

Είναι όμως πράγματι έτσι όπως το περιγράφεις; Την μισείς; Το μίσος είναι βαριά λέξη. Έχεις δικό σου γραφείο, πράγμα που σου δίνει αυτονομία και ελευθερία οργάνωσης και συντονισμού στα πρότζεκτς, πράγμα που λογικά θα αλάφρωνε την αίσθηση καταπίεσης. Από την άλλη δεν μας αναφέρεις κάποια οικονομική στενότητα που θα έκανε την καθημερινότητα της εργασίας αφενός επείγουσα, αφετέρου αγχωτική. Αυτό που μας αναφέρεις όμως είναι ότι έχει ένα βρεφάκι 4 μηνών. Να το χαιρόσαστε!

Το βρέφος από μόνο του είναι μια τεράστια αλλαγή στην ζωή και την ροή της καθημερινότητας, οπότε μήπως νιώθεις ότι η δουλειά σου που δεν σου αρέσει σου στερεί χρόνο από το παιδί σου; Μήπως θα μπορούσες να κάνεις λίγους μήνες ένα διάλειμμα, ώστε και να αποφορτιστείς και να ασχοληθείς με το βρεφάκι σε πιο άνετο πλαίσιο; Μιας και το γραφείο είναι δικό σου έχεις αυτή την πολυτέλεια. Πόσες άλλες μάνες δεν την έχουν! Προς τι όμως οι τόσες τύψεις; Επειδή είσαι γυναίκα εργαζόμενη και μάνα; Ο άντρας σου έχει ανάλογες τύψεις; Αν όχι, γιατί όχι; Σκέψου.

Όμως κι αν όλα αυτά δεν ισχύουν, τι άλλες δυνατότητες υπάρχουν για να είσαι παραγωγική και να έχεις δικά σου χρήματα; Μπορείς να προσλάβεις υπάλληλο τοπογράφο μηχανικό να κάνει την δική σου εργασία στις χαρτογραφήσεις ή τις φωτογραμμετρίες κι εσύ να αναλάβεις το γενικότερο μάνατζμεντ του γραφείου και την εξεύρεση πελατών κι εργολάβων; Θα είναι μικρότερο το ποσοστό αποδοχών σου και βάζεις άλλο εφοριακό στάτους στο κεφάλι σου ίσως, αλλά μήπως σε βοηθήσει;

Επίσης θα μπορούσες να μεταπηδήσεις σε κάποια εκπαιδευτική θέση, με τα προσόντα που έχεις, ώστε να διδάσκεις αυτά που ξέρεις αντί να τα εκτελείς η ίδια ως δικά σου καθήκοντα;

Τέλος, τώρα δεν έχεις χόμπυ. Πώς θα σου φαινόταν να αποκτήσεις στο μέλλον; Δεν χρειάζεται κάποια φοβερή και τρομερή απόφαση ή κάποιο λαμπρό ταλέντο. Δοκίμασε κάτι. Αν δεν πάει καλά, δεν σε ευχαριστεί, δοκίμασε κάτι άλλο. Ένα μάθημα χορού την εβδομάδα, ένα εργαστήρι πληροφορικής ή αγγειοπλαστικής, κάποιο άθλημα που σου φαίνεται ασυνήθιστο και δεν έχεις ποτέ ασχοληθεί, φωτογραφία στη φύση… (Μιας κι είσαι και σε ακριτική περιοχή κι είσαι κι εξασκημένη λόγω επαγγέλματος με φακούς και γωνίες λήψης, θα σκίσεις, πάω στοίχημα).

Σε κάθε περίπτωση δώσε ένα περιθώριο λίγων μηνών να δεις πώς θα πάει. Το παιδάκι σου θα μεγαλώσει αρκετά, ώστε να πάει στον παιδικό σταθμό, και θα δεις τα πράγματα με άλλο μάτι τότε. Στείλε μας update!

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

6 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
Tropique
Tropique
1 χρόνος πριν

Ήθελες Πολυτεχνείο, μάστερ, γλώσσες, εμ δεν υπήρχε onlyfans τότε. Που να ήξερες.
Σόρρυ, Απλά θα πω πως συμφωνώ με την πρόταση να προσλάβεις έναν άλλο μηχανικό για το τρέξιμο αλλά κρατα το γραφείο. Η εποχή είναι εξαιρετική για εσάς, κτηματολόγια, υπαγωγες, δασικά, ταυτότητες κτηρίου κλπ βάλε και τα κλασσικά κι αν εισαι και εργολάβος δ.ε, βγαίνει πολύ καλό χρήμα.

Αυτή
Αυτή
1 χρόνος πριν

Μεγάλη δεν είσαι. Ίσως επειδή ζεις στην επαρχία και έχεις μωρό να σου φαίνεται έτσι αλλά ΔΕΝ είσαι μεγάλη. Μπορείς να κάνεις ο,τι θελήσεις.

Elsa22
Elsa22
1 χρόνος πριν

«Μιας και το γραφείο είναι δικό σου έχεις αυτή την πολυτέλεια. Πόσες άλλες μάνες δεν την έχουν!» Απλά γελάω μ αυτή την απάντηση γιατί να υπενθυμίσω ότι ως μισθωτή θα δικαιούταν 6μηνο που γίνεται 9μηνο άδεια μητρότητας, πληρωμένη (!) ενώ ως ελεύθερη επαγγελματίας δε δικαιούται απολύτως τίποτα. Επομένως, ναι αν εννοούμε ότι έχει την πολυτέλεια να κλείσει το γραφειο της για όσο καιρό θέλει, με μηδενικές απολαβές, αλλά τα έξοδα να συνεχίζουν να τρέχουν (εισφορές στον ΕΦΚΑ, έξοδα συντήρησης γραφειου κλπ) και ταυτόχρονα να περιμένει ότι όποτε επιστρέψει θα μπορεί να διατηρήσει την πελατεία της, τι να πω. Επίσης, ας… Διαβάστε περισσότερα »

elia
elia
1 χρόνος πριν

Την πρώτη χρονιά που δούλεψα πήγαινα με ένα βάρος στην καρδιά κάθε πρωί. Έλεγα τι το ήθελα εγώ αυτό; Τι άλλη δουλειά μπορώ να κάνω; Ήταν το βάρος της ευθύνης που μου έπεσε ασήκωτο. Οι συνθήκες ήταν ιδιαίτερα απαιτητικές και με έριξαν στα βαθιά χωρίς καμία βοήθεια και υποστήριξη. Με τον καιρό πάτησα στα πόδια μου και όλα πήραν το δρόμο τους. Θυμήθηκα γιατί διάλεξα αυτό το επάγγελμα και πλέον ξέρω ότι δύσκολα θα έκανα κάτι άλλο. Μήπως είναι η ευθύνη του δικού σου γραφείου μαζί με τις ευθύνες του μωρού που σε βαραίνουν; Δουλεύεις χρόνια ή τώρα ξεκίνησες; Δώσε… Διαβάστε περισσότερα »

Trudy
Trudy
1 χρόνος πριν

Πρεπει να αλλαζουμε άρδην αυτο που δεν μας αρεσει.
Ναι επενδυσες τοσα χρονια και θα ειναι μεν κριμα να τα πεταξεις, αλλα ακομα πιο κριμα θα ειναι να χαραμισεις την υπολοιπη ζωη σου ενω εχεις αλλαξει μάλιστα και επίπεδο συνειδητότητας.
Η ζωη δεν βγαινει οταν ξυπνας να πας σε μια δουλεια που δεν αντεχεις!