Γεια σας κι από μένα! Χτες το βράδυ διάβασα την ιστορία αυτής της κοπέλας και δε θα πω ότι ταυτίστηκα ακριβώς, αλλά κάτι ένιωσα να σαλεύει μέσα μου, κι επειδή όπως ολόσωστα παρατήρησε, εδώ μέσα νιώθω άνετα να τα πω, θα τα πω.
Πριν από λίγο καιρό έμαθα ότι κι εγώ είμαι έγκυος. Στα 38 μου, πρώτη εγκυμοσύνη, με έναν υπέροχο, ήρεμο, υποστηρικτικό σύντροφο, που ακόμα και τώρα βουρκώνω όταν σκέφτομαι πόσο καλός είναι, πόσο σταθερός και πόσο δίπλα μου από την πρώτη στιγμή, κι ας σοκαριστήκαμε κι οι δύο. Θα κάνω σπόιλερ αλέρτ και πλοτ τουίστ ταυτόχρονα και θα σας πω από την αρχή ότι δεν υπάρχει καμία δραματική και αγωνιώδης προσπάθεια να αποκτήσουμε παιδί, παίζει να έγινε την πρώτη φορά που ήμασταν πιο χαλαροί, δεν το σχεδιάζαμε, γνωρίζαμε βέβαια τις πιθανότητες, που, μεταξύ μας, δεν ήταν και οι μεγαλύτερες σε αυτή την ηλικία. Δεν μετρήσαμε μέρες, δεν πήραμε θερμοκρασίες, δεν κάναμε εξετάσεις ούτε σπερματεγχύσεις ούτε εξωσωματική. Απλά έμεινα έγκυος. Δεν το περιμέναμε ακριβώς ούτε όμως το θεωρούσαμε και απίθανο τελείως. Τελοσπάντων, μας ήρθε λίγο απότομο, δεδομένου ότι ούτε καν μένουμε μαζί, γιατί είχαμε πει να τελειώσουμε ένα σπίτι που έχει αυτός και να μετακομίσουμε μία και καλή, μέσα στο επόμενο 6-7 μήνες, αλλά χαλαρά. Ε, τώρα πάλι αυτό θα γίνει, δίχως το χαλαρά!
Επίσης, είμαι ακόμα έγκυος, ούτε εδώ υπάρχει κάποιο τραγικό γεγονός. Γενικώς, προς το παρόν, όλα βαίνουν καλώς, η κοιλίτσα φουσκώνει, κλπ κλπ.
Τι μας ζαλίζεις τότε, κοπελιά;
Θα ήθελα να προσπαθήσω να εξηγήσω πως νιώθω. Όταν προσπαθώ να το εξηγήσω σε άλλους (σε μια φίλη που είναι επίσης έγκυος, στη μαμά μου, στις αδερφές μου) νιώθω ότι εισπράττω επίπληξη. Καλά, έμεινες έγκυος τόσο εύκολα και παραπονιέσαι; Καλά, σου έχει δοθεί το υπέρτατο δώρο, η απόλυτη τιμή να εκπληρώσεις το σκοπό σου και δεν είσαι εκστατικά ευτυχισμένη νυχθημερόν; Καλά, εδώ περιμένεις παιδί κι εσύ κλαις γιατί σου έκοψε ο γιατρός το τρέξιμο και πας στους αγώνες και βλέπεις τους υπόλοιπους με κολάν και αθλητικά κι εσύ φοράς την πιο φαρδιά σου φόρμα; Είσαι χαζή; Μη μιλάς για τα αρνητικά, δεν υπάρχουν, είσαι μανούλα τώρα, ξέχνα τα αυτά, τι σημαίνει θα ξαναρχίσεις το τρέξιμο, εννοείς θα τρέχεις πίσω από το παιδί, μην κάνεις όνειρα ότι θα δουλεύεις έγκυος (η δουλειά μου περιλαμβάνει πολλά ταξίδια, και την αγαπώ, ήταν το όνειρό μου από τα 16 μου), θα πρέπει να σταματήσεις, τώρα είσαι μανούλα και άρα μόνο θετικά και όμορφα συναισθήματα, αγάπη μόνο. Ω θεοί.
Κι όλα αυτά που σκέφτομαι; Δεν ξέρω αν είμαι ενθουσιασμένη, δεν ξέρω αν θα αντέξω όλες αυτές τις αλλαγές και τις στερήσεις, σίγουρα δεν είμαι μόνο χαρούμενη, έχω και αρνητικά συναισθήματα, και προσπαθώ διαβάζοντας, με ενδοσκόπηση και από εδώ μέσα, να τα αποδεχτώ, να τα αγκαλιάσω και να τα διαχειριστώ. Δεν είμαι η μόνη ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία, κι αυτό με βοηθάει όταν το σκέφτομαι. Ήθελα να κάνω παιδάκι, θέλω ακόμα, στις καλές στιγμές, που είναι πολλές, το σκέφτομαι σαν μια υπέροχη μεγάλη περιπέτεια, σαν έναν αγώνα από αυτούς που τρέχω στα βουνά, με στροφές, όμορφες εικόνες και κάθετες ανηφοριές. Στις κακές στιγμές, που επίσης είναι πολλές, το σκέφτομαι σαν ένα απέραντο ξενύχτι και μια ελαφρώς παράνοια. Κι έχω τύψεις γι’ αυτές τις κακές στιγμές. Εκεί ήθελα να καταλήξω με το παραλήρημά μου. Ότι έχω τύψεις που δεν είμαι συνέχεια χαρούμενη και που κλαίω καμιά φορά και που δε θέλω να στερηθώ τις ασχολίες μου. Και μετά σκέφτομαι την κατάθλιψη, επιλόχεια ή και πριν, ελέγχω τον εαυτό μου για συμπτώματα και κάθε φορά νιώθω λίγο καλύτερα.
Έχω τον υπέροχο σύντροφό μου, του μιλάω ξεκάθαρα για όλα αυτά, τα ακούει, τα κατανοεί και με στηρίζει, έχει βγάλει το πρόγραμμα προπονήσεων και για τους δυο μας, πως θα το κάνουμε εκ περιτροπής, έχω και την κουμπάρα μου που κάνει την ίδια δουλειά με δυο παιδιά και μια απόξεση, και τα έχει ζήσει όλα αυτά απ’ την καλή και την ανάποδη και απλά με κοιτάει και ξέρω ότι ξέρει πως είναι. Έχω όμως και όλους τους άλλους που με κοιτούν επιτιμητικά και μου λένε “μόνο ευγνώμων να είσαι”. Ε, δεν είμαι μόνο ευγνώμων, είμαι και μπερδεμένη και φοβισμένη και αγχωμένη.
Αυτά είχα να πω κι εγώ. Επαναλαμβάνω ότι ξέρω ότι δεν είμαι μόνη μου, κι ευχαριστώ Α,μπα για την ευκαιρία να μιλήσω για όλα αυτά. Κι αν είστε κι άλλες εκεί έξω που είστε στη 12η εβδομάδα κύησης και μερικές φορές εύχεστε να είχε έρθει ένα χρόνο αργότερα, ψυχραιμία.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Με άλλα λόγια είσαι ένας εντελώς φυσιολογικός άνθρωπος. Με τα άγχη, τις ελπίδες, τις απορίες, τις προσδοκίες και μια καρδιά γεμάτη αντικρουόμενα συναισθήματα όπως συμβαίνει σε όλες τις έγκυες γυναίκες. Όλα τα άλλα είναι διαφημιστικά κόλπα.
Ε, να αυτά σκέφτομαι τις καλές στιγμές!
Με το καλο να υποδεχτειτε το μωρακι σας, Καρδερινα! Εγω δεν εχω παιδια ακομα, αλλα αυτα που περιγραφεις τα εχω σκεφτει και ειναι απ τα μεγαλα αγχη μου ως προς τη διαδικασια (μετα τα θεματα υγειας, εννοειται). Φοβαμαι πως θα μου λειψει η ανεξαρτησια μου, η αυτονομια μου με καποιον τροπο. Τις περισσοτερες φορες που μοιραζομαι αυτες τις σκεψεις με φιλες/ους, με η χωρις παιδια, εισπραττω αντιστοιχες απαντησεις με σενα: θα εισαι μανα και δε θα νιωθεις πια την αναγκη να δουλευεις/ασκεισαι/εχεις χρονο για τον εαυτο σου, κτλ. Ειναι οι ιδιοι ανθρωποι που οταν ο συντροφος μου λεει πως θα… Διαβάστε περισσότερα »
Πόσο σε καταλαβαίνω. Όταν εγώ λέω ότι ο σύντροφός μου, που είναι άνεργος αλλά έχει κάποια εισοδήματα από ακίνητα, μπορεί να παραμείνει άνεργος και να συμβάλλει με τα εισοδήματά του και με τη βοήθεια στο παιδί, που αλλιώς θα πληρώναμε νταντάδες πχ, καθώς υπάρχει μόνο μία γιαγιά κι αυτή μακριά, επίσης με κοιτάνε σαν εξωγήινο…
ρε παιδιά αλήθεια….ποιός σας λέει ότι μόλις γίνεις μάνα δε θα νιώθεις την ανάγκη να δουλεύεις, να γυμνάζεσαι, να έχεις προσωπικό χρόνο κτλ? Μου κάνει τρομερή εντύπωση. Τί τρομοκρατία είναι αυτή? Από ποιον?
Ε, ονοματα προφανως δε μπορω να πω 🙂 Παντως θα εκπλαγεις, το πιο προσφατο περιστατικο ηταν την προηγουμενη βδομαδα οταν εγκυος φιλη μου που τα συζητουσαμε, μου ελεγε οτι οταν κανω παιδι δε θα νιωθω την αναγκη πια να δουλευω τοσο και να μενω μεχρι αργα. Οχι δε θα μπορω λογω παιδιου και τρεξιματος, ειπε συγκεκριμενα οτι δε θα θελω πια. Κι αυτο το εχω ακουσει για ολα, οπως λεω πραπανω, απο τη γυμναστικη μεχρι δουλεια και ταξιδια. Καταλαβαινω οσους σκεφτονται ετσι, καταλαβαινω και πως θα πρεπει να παω τις αναγκες μου στην ακρη φυσικα, αλλα δεν σκεφτομαστε ολοι το… Διαβάστε περισσότερα »
ίσως εννοεί πως θα θέλεις να μην αργείς πια – θα θέλεις να γυρίζεις στο μωρό σου. Λογικό και πίστεψε με ισχύει. Και γενικά είναι θέμα το π.χ – άργησα στη δουλειά, αν πάω και για γυμναστική/καφέ με μια φίλη/σούπερ μάρκετ διάολε , δε θα το προλάβω ξύπνιο. Τα ίδια ακριβώς θα θέλεις όμως οι προτεραιότητες αλλάζουν-γι’αύτο δεν υπάρχει αμφιβολία…
Σταματάς να έχεις τέτοιες ανάγκες γιατί ως γνωστόν στο μαιευτήριο σου κάνουν δώρο και μια λοβοτομή!
Θα ακουστω λιγο επικριτικη, αλλα 38 χρονων εισαι και προφανως ξερεις πως γινονται τα παιδια. Δεν τυχαινουν. Προφανως αποφασισατε να κανετε παιδακι με τον πολυ υποστηρικτικο σου συντροφο και ησασταν τυχεροι που δεν μπλεξατε με γιατρους να τρεχετε και να μη φτανετε. Σε αυτες τις περιπτωσεις δεν την μπορω την γκρινια, προσωπικα. Δεν σου ζητησε κανεις να εισαι εκστασιασμενη, αλλα εχεις ενα “πακετο” που α) ηταν δικη σου αποφαση, β)αλλες γυναικες φτυνουν αιμα να αποκτησουν και γ)αν δεν το ειχες θα ειχες φρικαρει big time, πιστεψε με. Για να μην παρεξηγηθω: μια εγκυμοσυνη ειναι ενας κυκεωνας αντικρουομενων συναισθηματων και μια… Διαβάστε περισσότερα »
Επίσης “τα παιδάκια στην Αφρική πεινάνε” 😌
Αυτό το “δεν σου ζήτησε κανείς να είσαι εκστασιασμένη”, το συμπεραίνεις από το κομμάτι που περιγράφει αυτούς που της ζητάν να είναι εκστασιασμένη, εφαρμόζοντας κάποια προηγμένη τεχνική επαγωγικής λογικής που εμείς δεν γνωρίζουμε;
Τι ακριβως δεν καταλαβες απο τα λεγομενα μου, να σου εξηγησω. Κατα τα αλλα η γραφουσα καταλαβε το point μου, οποτε μου αρκει.
I get your point, και πολλές φορές τα είπα αυτά στον εαυτό μου, με καλό και με άσχημο τρόπο. Φυσικά έχω το πακέτο, είμαι ευγνώμων κάθε ώρα και στιγμή, απλά δεν είμαι μόνο ευγνώμων, είμαι και πολλά άλλα πράγματα,κι αυτά προσπάθησα να περιγράψω. Φυσικά και άνετα εκλαμβάνεται ως γκρίνια όλο αυτό, αλλά όπως είπαμε και παραπάνω, εδώ στην Α μπα, που τόσο απλόχερα και γενναιόδωρα μας έχει δώσει χώρο, ας διεκδικήσουμε και το δικαίωμα στη γκρίνια!
Μη σκέφτεσαι καν ότι θα σταματήσεις να κάνεις αυτά που αγαπάς επειδή θα κάνεις παιδί, γιατί να τα σταματήσεις; Δεν κατάλαβα, οι μανάδες δεν δουλεύουν; Δεν ταξιδεύουν; Δεν τρέχουν στα βουνά; Κάνε ένα πιο χαλαρό προγραμμα γυμναστικής τώρα που είσαι έγκυος, η γιατρός μου είχε πει να κάνω ότι έκανα και πριν, αρκεί να σταματάω όταν νιώσω κάποιο πόνο. Και αργότερα επιστρέφεις στο τρέξιμο, μην ανησυχείς, το σώμα σου θα θυμηθεί εύκολα αυτά που έκανε. Στο αεροπλάνο μπορείς να μπεις μέχρι και τον 8ο, αν νιώθεις καλά γιατί όχι; Η πρώτη θα είσαι ή η τελευταία; Ο καθένας έχει μια… Διαβάστε περισσότερα »
Τα ίδια λέει κι ο κόουτς μου, και προσθέτει ότι είναι καλό που ζηλεύω γιατί θα επανέλθω γρήγορα. Όσο για την απολογία, α, τώρα δε μου καίγεται καρφάκι. Στην αρχή ναι, έσκυβα το κεφάλι, τώρα, μπορεί να φταίει κι η κοιλιά που μεγαλώνει, απλά το γυρνάω απ’ την άλλη!
Κοίτα πάνω απ’όλα ότι πει ο γιατρός απλά κι εγώ ξέρω πως όλα τα έχουν πει τα κορίτσια μας στο σεξ εν δε σίτυ. Κι άλλες φίλες μου που αθλούνταν από πριν δεν τις σταμάτησαν οι γιατροι. Προσφάτως δε που ήμουν στη γυναικολόγο μου ενώ μπαίνω στο γραφείο, μπάινει να πάρει η προηγούμενη κατι που είχε ξεχάσει και λέει στη γιατρό, να σου πω γιόγκα συνεχίζω κανονικά ε; η κοιλιά της μεγάλη. Την κοιτάει η γιατρός γελάει και της λέει. Κάνε, αλλά μη λες ποιος γιατρός σε κοιτάει. Με το καλό Καρδερινα. Έχω κι αλλη φίλη με τόσο ίδιες σκέψεις… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ τι ωραία έκφραση αυτή η αστυνομία στα συναισθήματα, έτσι ακριβώς. Την καταλαβαίνω κι αυτή…
Υπάρχει κάποιος που γκρινιάζει επειδή είναι ψηλός;;;;; Ας διεκδικήσουμε λοιπόν το δικαίωμα στη γκρίνια!
Μια γυναίκα με μέτριο ανάστημα έχει στατιστικά πολύ περισσότερες επιλογές για εύρεση συντρόφου. Θα μου πεις, από το ύψος μόνο τον διαλέγεις τον άλλον; Όχι, αλλά επειδή όπως και να το κάνουμε το να βγαίνεις με κάποιον που του ρίχνεις ένα κεφάλι (χωρίς τακούνι) φέρνει και τα δύο μέλη κάποιες στιγμές σε αμηχανία είναι κάτι που και οι γυναίκες και οι άντρες συνήθως το αποφεύγουν. Πολύ λίγοι άντρες με πλησιάζουν που να είναι αρκετά πιο κοντοί από εμένα. Πόσο μάλλον όταν φοράω τα αγαπημένα μου τακούνια. Όποτε βλέπω ψηλή γυναίκα την κοιτάζω με μέγιστη συμπάθεια. Εκεί που όλοι λένε “πώ!… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω τόσα να κάνω αλλά δεν μπορώ, σ’αγάπησα Καρδερίνα! Κρίνοντας από μια και μοναδική γνωστή μου (που τρέχει αλλά πάντα φτάνει) που την έχω φίλη στο φμπ και τη γνωρίζω αρκετά, την καθημερινότητα της, τον χαρακτήρα της, έχω να πω τα εξής: Εκείνη έχει δυο παιδιά, 15 & 20, δεν εργάζεται από τότε που γέννησε αλλά είναι από τους πιο δραστήριους ανθρώπους που γνωρίζω και ταυτόχρονα τους πιο ήρεμους. Την “κουτσομπολεύαμε” με την αδερφή μου (είναι φίλη της), λέγοντας πόσο υπό έλεγχο τα έχει όλα, τόσο αβίαστα, πραγματικά αβίαστα, τόσο ανάλαφρα και όμορφα. Μου έλεγε λοιπόν η αδερφή ότι αυτή… Διαβάστε περισσότερα »
Πωπω δεν μπορούσα να τα εξηγήσω καλύτερα για το τρέξιμο… συγκεκριμένα για το τρέξιμο, όπως είπες. Για μένα ήταν ψυχοθεραπεία, όλη μου η μέρα οργανωμένη, δουλεύω σεζόν καλοκαιρινή σε εξαιρετικά απαιτητική δουλειά και χάρη στο τρέξιμο και την ηρεμία που μου προσέφερε, έτρεξα μαραθώνιο το Νοέμβριο. Έτσι ακριβώς είναι όπως τα βλέπεις στη φίλη σου. Γι αυτό μου ήρθε η κεραμίδα. Ελπίζω και ανυπομονώ να γυρίσω στα γήπεδα! Κι ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη!
Α, ότι όλα τα έχει πει, ισχύει! Ε τι να πω, δεν ξέρω, γιατρός είναι, ίσως λόγω της ηλικίας. Διατηρώ μια ελπίδα ότι στο β τρίμηνο θα μπορώ να βγαίνω για λίγο τζόκινγκ…προς το παρόν πάω περπατώντας γύρω γύρω από το γήπεδο και ψάχνω να βρω τη μαραθωνοδρόμο που έχει κρυφτεί βαθιά μέσα μου!
Γενικά στο πρώτο τρίμηνο σου λένε να προσέχεις με γυμναστική. Κολύμβηση, περπάτημα και καμιά yoga με προσοχή. Βέβαια είναι ανάλογα και που βρίσκεσαι. Εδώ στην Ολλανδία είναι πολύ πιο χαλαροί. Και για να μην απογοητεύεσαι, προχθές που είχα βγει στο πάρκο για περπάτημα, ήταν ένα γκρουπ εγκύων με προπονήτρια (γράφεσαι σε τέτοια γκρουπ), οι περισσότερες πρέπει να ήταν σίγουρα πάνω από 6 μηνών, και τις είχε και τις έτρεχε και κάναν και ασκήσεις. Σε αργό ρυθμό. Αφού τις κοίταζα και σκεφτόμουν εγώ δεν μπορώ να τα κάνω αυτά γενικά, θα τα κάνω με την κοιλιά τούρλα;; Και ναι προφανώς και… Διαβάστε περισσότερα »
Πωπω ρε παιδιά, με εξοργίζει αυτό με τους Έλληνες γυναικολόγους που θέλουν την έγκυο μοναχά να κάθεται σε έναν καναπέ σαν ιερή αγελάδα και να μην κολυμπά, να μη γυμνάζεται, να μην ταξιδεύει, να μην πηδιέται. Και όλα αυτά για να μην πάρουν καμιά ευθύνη πάνω τους. Δε μιλάω για περιπτώσεις που υπάρχει κάποια υποψία ότι κάτι δεν πάει καλά ή βεβαρυμένο ιστορικό. Ξερω άπειρες περιπτώσεις γυναικώς που τους απαγόρευσαν όλα τα ανωτέρω έτσι ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ.
Τόσο άπειρες Φούστα που είναι πλέον κοινός τόπος ότι απαγορεύονται, και όταν έλεγα εγώ στη μάνα μου, στις αδελφές μου και σε φίλες ότι κάνω σπορ, μπαλέτο και πηγαίνω κολυμβητήριο σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου, τα άκουγα τρελά: ότι είμαι ριψοκίνδυνη και σίγουρα θα αποβάλλω. Τους είπα τα ίδια ακριβώς που λες, και ότι δεν διανύω εγκυμοσύνη υψηλού ρίσκου οπότε δεν υπάρχει λόγος να κάθομαι στον πισινό μου, άσε που είχα ανάγκη να κινούμαι! Ακόμη μουρλή με λέγανε βεβαίως, αλλά μετά έμειναν εκείνες έγκυες και έπεσαν σε μονδέρνους γυναικολόγους που τις έβαλαν να ασκούνται 😀
Εχω ακούσει για κολύμπι στη θαλασσα ότι θα κρυώσει η κοιλια μου και θα γεννήσω πρόωρα. Για ταξίδια που έκανα “πού τρέχεις έγκυος πράγμα, θα σου συμβεί και τίποτα και τι θα κάνεις”. Δε θυμάμαι η γιατρός μου να μου έχει απαγορεύσει τίποτα εκείνη την περίοδο. Παράλληλα είχα στο περιβάλλον μου έγκυο που κυκλοφορούσε με τρύπια παπούτσια. Εκείνη και ο άντρας της είχαν πάρει τόσο σοβαρά τις απαγορεύσεις του γιατρού που δεν πήγαινε μέχρι τα μαγαζιά να πάρει καινούργια παπούτσια (true story).
Στη ζωή όλα είναι ρευστά. Πρέπει να μπορούμε να προσαρμοζόμαστε σε όλες τις καταστάσεις. Πρέπει επίσης να μπορούμε να ξεχωρίσουμε το ουσιώδες από το επουσιώδες. Δεν μπορούμε να είμαστε σε μια αιώνια εφηβεία, πρέπει και να μεγαλώσουμε. Επίσης κάποιο εμπόδιο που υπάρχει σήμερα, αύριο με το καλό δεν θα υπάρχει, οπότε μπορούμε να συνεχίσουμε το πρόγραμμά μας. Ελπίζω να κατάλαβες τι σου έγραψα.
Καταλαβαίνω απόλυτα. Κι ευχαριστώ
Λοιπόν, ήμουν στην ίδια φάση λιγο καιρό πριν μόνο που αντί για ένα περίμενα δύο μωρά (σοκ!). Τους τρεις πρώτους μήνεςτης εγκυμοσύνη έκλαιγα κάθε μέρα, μετά βαρέθηκα. Πολύ φυσιολογικά αυτά που αισθάνεσαι, ξέρεις παίρνει χρόνο για να πάμε από το ‘εγώ’ στο ‘εμείς’. Όχι ότι θα χάσεις τον εαυτό σου μετά το μωρό, εάν θες παντα θα βρίσκεις προσωπικό χρόνο. Δεν μου αρέσουν οι συμβουλές αλλά μια που μου δόθηκε από μια δις διδυμομανα είναι ‘don’t take things too seriously’ (μένω εξωτερικό) και με βοηθάει ακόμα. Η φύση θα κάνει την δουλειά της και νομίζω μετά από λίγο καιρό πάρα… Διαβάστε περισσότερα »
Ντάξει, σήμερα έκανα την αυχενική, και ως το τέλος έτρεμα άλλη μία φορά μήπως ακούσουμε και δεύτερη καρδούλα… Δίδυμα, φίλη, δεν έχω λόγια! Και ναι, σοφό αυτό ότι θέλει χρόνο να πας από το εγώ στο εμείς. Υποθέτω ότι στο τέλος θα το καταφέρω κι εγώ. Οι συμβουλές δεν είναι ποτέ αρκετές, κι ευχαριστώ!
Αχαχαχα, ας ήταν όλα τα εκνευρισμένα μηνύματα έτσι, ρε συ Rebecca! Η μητρότητα είναι όπως όλα τα απαιτητικά πράγματα: τρομακτική και μαγική ταυτόχρονα. Όταν είχα ξεκινήσει να τρέχω στα βουνά, σε αγώνες, ανάμεσα σε κάτι υπερανθρώπους, έλεγα που πάω η παπίτσα, και ήμουν κυρίως έντρομη. Τώρα, μου λείπει. Υποθέτω ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί!