Εδώ και μερικούς μήνες, βρίσκομαι στο εξωτερικό για δουλειά. Πήρα την απόφαση αυτή αυθόρμητα, έχοντας μόλις πάρει πτυχίο, κυρίως γιατι ήθελα επειγόντως να σταματήσω να εξαρτώμαι οικονομικά από τους γονείς μου και να μένουμε στο ίδιο σπίτι. Κατάφερα, λοιπόν, να φύγω, να μείνω μόνη μου καί να είμαι οικονομικά ανεξάρτητη. Δε λέω, σημαντικά αυτά, αλλά με έχουν δυσκολέψει αρκετά όλα τα υπόλοιπα ζητήματα που προκύπτουν όταν κάποιος αλλάζει χώρα: Για πολύ καιρό, αντιμετώπιζα πολύ άγχος στη δουλειά μου, μέχρι να συνηθίσω κάπως, και εφόσον δεν ήξερα ακόμα κανέναν εδώ και η αλλαγή ήταν μεγάλη, πέρασα μια φάση κατάθλιψης/γενικευμένου άγχους που πήρε πολύ καιρό μέχρι να βελτιωθεί κάπως. Περνάω σχετικά καλύτερα, πλέον, αλλά δεν νιώθω και πολύ χαρούμενη εδώ. Αν μείνω εδώ για χρόνια (που έχω τη δυνατότητα) δεν ξέρω κατά πόσο θα βελτιωθεί αυτός ο τρόπος που νιώθω…Όχι πως θα ήταν όλα έυκολα πίσω στην Ελλάδα, αλλά δεν γινεται να με κρατάει εδω ο φόβος της επιστροφής και το “βόλεμα” της τωρινής δουλειάς μου. Παράλληλα, όλοι οι κοντινοί μου άνθρωποι βρίσκονται στην Ελλάδα, και τους φαίνεται ανήκουστο το ενδεχόμενο να θέλω να γυρίσω πίσω. Μια τέτοια συζήτηση με τους γονείς μου τους έκανε να πανικοβληθούν, κάτι που με στεναχωρεί ακόμα περισσότερο. Αναρωτιόμουν, λοιπόν: α) Πόσο χρόνο χρειάζεται κάποιος, για να συνειδητοποιήσει άν η ζωή σε μια ξένη χώρα του ταιριάζει; Είναι ακόμα νωρίς να βγάζω συμπεράσματα, και τζάμπα τα σκέφτομαι όλα αυτά; ‘Η, αλλιώς, δίνω ήδη πολύ χρόνο σε μια κατάσταση που με έχει κουράσει πολύ ψυχολογικά; β) Θεωρείς πως έχουμε εξιδανικέυσει, στην Ελλάδα, την ιδέα της ζωής/δουλειάς στο εξωτερικό; γ)Μήπως δεν φταίει κάτι στην όλη κατάσταση, και απλά δεν είμαι σε θέση ακόμα να διαχειριστώ αυτές τις αλλαγές; Και, αν ναι, μιας και είμαι που είμαι εδώ τώρα, τι κάνω, ώστε να μπορώ να πάρω καλύτερες, πιο ψύχραιμες αποφάσεις;
Α) Όχι ότι δεν θα μπορούσε να συμβεί, αλλά σίγουρα δεν είναι υπόθεση μηνών η προσαρμογή σε μια διαφορετική χώρα κατά μέσο όρο, ας πούμε. Περισσότερο ετών, θα έλεγα.
Μολαταύτα, δεν είναι «η ζωή σε μια ξένη χώρα» που σου ταιριάζει ή όχι, γιατί δεν είναι όλες οι χώρες ίδιες, ούτε οι πόλεις στην ίδια χώρα ίδιες, και επίσης, δεν ξέρεις πώς είναι η ζωή στην Ελλάδα όταν δουλεύεις στην Ελλάδα, και σ’ αυτό μόνο μια γενική ιδέα έχεις, και όχι δικές σου εμπειρίες, με τις δικές σου προσπάθειες και τα δικά σου προσόντα.
Β) Δεν «είμαστε» όλοι σύμφωνοι για το θέμα, «εμείς στην Ελλάδα». Ο καθένας μας έχει διαφορετική άποψη. Μάλλον για τον εαυτό σου μιλάς. Εσύ το είχες εξιδανικεύσει; Κακώς. Όλες οι αποφάσεις έχουν μέσα τους την απώλεια. Τα δεδομένα είναι ότι έχεις δουλειά, και αυτό δεν είναι «βόλεμα». Επιβίωση λέγεται, και δεν είναι πολυτέλεια.
Γ) Κάτι «φταίει» στην κατάσταση αντικειμενικά. Έφυγες από τη χώρα σου και πήγες κάπου αλλού, μετανάστρια. Τις διαχειρίζεσαι τις αλλαγές. Είσαι σχετικά καλύτερα, άρα έχεις κάνει βήματα.
Μην σκέφτεσαι τα επόμενα χρόνια. Να τα έχεις υπόψη σου, αλλά μην ζεις σα να πρέπει να πάρεις τώρα απόφαση για πέντε χρόνια μετά. Είναι αφελές αυτό. Ζήσε το τώρα, τα σχέδια είναι για ανατρέπονται. Αν θελήσεις να γυρίσεις, δεν χρειάζεται να πείσεις κανέναν ότι είναι η σωστή απόφαση, πρέπει να είναι όμως η σωστή για τον εαυτό σου, για τους σωστούς λόγους. Αν έφυγες για να είσαι οικονομικά ανεξάρτητη, τότε πρέπει να συμπεριλάβεις στην απόφαση ότι όταν γυρίσεις, αρχικά δεν θα είσαι. Δεν μπορείς να τα έχεις όλα, εκτός αν βρεις πρώτα δουλειά στην Ελλάδα και φύγεις με στρωμένο σχέδιο, ή αν φύγεις έχοντας κομπόδεμα από το εξωτερικό. Κάνε δυο-τρία εναλλακτικά σχέδια και έχε τα στην άκρη του μυαλού σου, βάλε μέσα και την άτακτη επιστροφή, γιατί όλα πιθανά είναι.
Για το επόμενο χρονικό διάστημα, το πρώτο που χρειάζεται είναι να δώσεις στο μέρος μια ευκαιρία χωρίς να κάνεις συνέχεια συγκρίσεις, και το δεύτερο που χρειάζεται είναι να ξέρεις ότι σε όλες τις χώρες υπάρχουν καλύτερα μέρη, και πάντα υπάρχουν και καλύτερες χώρες. Όχι καλύτερες αντικειμενικά, καλύτερες για την δική σου ψυχοσύνθεση. Οπότε, γνώρισε το μέρος όπως θα έπρεπε να γνωρίζεις έναν άνθρωπο, με ανοιχτή καρδιά, με περιέργεια και καλή θέληση. Δεν χρειάζεται να έχεις μόνο μια αγαπημένη χώρα, όπως δεν χρειάζεται να έχεις μόνο έναν καλό φίλο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θα τα πω με τη σειρά που τα γράφεις: Δεν συνυπολόγισες/επεξεργάστηκες τις απώλειες, λόγω του αυθόρμητου και επείγοντος και γι’αυτό η “επόμενη μέρα” της προσγείωσης στην ξένη χώρα σε άδειασε. Το να σκεφτούμε τι αφήνουμε πίσω δεν είναι ούτε δράμα, ούτε δισταγμός, το χρειαζόμαστε για να το ξέρει ο εγκέφαλος, όταν θα συνειδητοποιήσει ότι στο άλλο μέρος, λείπουν στοιχεία στα οποία είχε συνηθίσει. Οπότε δεν είχες προετοιμαστεί ψυχολογικά για τα αρνητικά συναισθήματα που ήταν αναμενόμενο να έρθουν, και έπαθες ψιλοντουβρουτζά. Ή χοντρό, αναλόγως πόσα στοιχεία έλειπαν και πόσο σημαντικά ήταν για σένα. Θα νιώσεις περισσότερο χαρούμενη αν θυμηθείς για ποιον… Διαβάστε περισσότερα »
Το αυτό είχα πάθει με τα Χανιά!
Η μετοίκηση σε ξένη χώρα είναι, για τους περισσότερους νέους ανθρώπους, ίσως η μεγαλύτερη αλλαγή που έχουν βιώσει στην μέχρι τότε ζωή τους και, όπως όλες οι αλλαγές, δεν είναι ούτε μονοδιάστατη ούτε σαφώς οριοθετημένη! Όταν μάλιστα πρόκειται για εκούσια επιλογή, όπως στην περίπτωσή σας, εμπεριέχει και μια δόση “ευθύνης” που δεν υπάρχει όταν άλλοι έχουν αποφασίσει για εμάς. Αλλαγές και αποφάσεις εντελώς αναίμακτες δεν υπάρχουν και, σε κάθε περίπτωση, ούτε οι αφορισμοί ούτε οι εξιδανικεύσεις (κυρίως όταν παγιώνονται στο μυαλό μας) βοήθησαν ποτέ κανέναν. Μια “άλλη” χώρα μπορεί να σηματοδοτεί δυσκολίες συναισθηματικής και πρακτικής φύσεως, ευκαιρίες για την εκπλήρωση… Διαβάστε περισσότερα »
Έχεις κάνει ένα πολύ μεγάλο βήμα μόνη σου και μέχρι στιγμής έχεις πετύχει κάτι πολύ σημαντικό: να είσαι ανεξάρτητη οικονομικά μόλις πήρες το πτυχίο σου και να εργάζεσαι στο αντικείμενό σου παίρνοντας εμπειρία. Σίγουρα μερικοί μήνες δεν είναι αρκετό διάστημα για να προσαρμοστείς σε μια καινούρια ζωή από την αρχή – δουλειά, σπίτι, υποχρεώσεις, φίλοι, μέρη να επισκεφτείς. Θέλει υπομονή και όρεξη να γνωρίσεις το μέρος που μένεις. Όσο για το αν εξιδανικεύουμε στην Ελλάδα την “εργασία στο εξωτερικό” θα σου μιλήσω με προσωπικά παραδείγματα, γιατί η εργασία στο εξωτερικό είναι κάτι πολύ γενικευμένο. Εγώ κάνω διδακτορικό στην Αγγλία εδώ… Διαβάστε περισσότερα »
Ζώντας πλέον στο εξωτερικό , στην Ελβετία, θα σου πω μόνο ότι μου πήρε περίπου 2 χρονια για να αποδεχθώ την κατάσταση και το γεγονός ότι γύρισα ανεπιστρεπτί σελίδα. Αυτό με βοήθησε να μπορέσω να πάω παραπέρα δλδ να κάνω φιλίες κτλ. Πλέον μετά από 5 χρονια όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα σκέφτομαι ως σπίτι μου το εξωτερικό.
Θα σου πρότεινα να δεις λίγο πιο ανοιχτά το όλο θέμα. Δεν ξέρω σε ποια χώρα βρίσκεσαι αλλά κάθε χώρα έχει να σου δώσει πράγματα. Είσαι νέα δες το σαν μια πολύτιμη εμπειρία.
Πριν διαβάσω το κείμενο, διαβάζοντας μόνο την ερώτηση νόμιζα πως την είχε στείλει ο δικός μου για να μου στείλει μήνυμα 😛
Για να τα πάρω κι εγώ με τη σειρά: (α) ναι, η προσαρμογή σε μια ξένη χώρα θέλει πάντα χρόνο. Έχω αλλάξει κάμποσες χώρες πριν καταλήξω στην Αγγλία και η καθεμιά έμοιαζε με διαφορετικό σύμπαν. Στην αρχή, προσπαθούσα να αρπαχτώ από τις ομοιότητες με την Αθήνα (το μόνο που ήξερα ως τότε), υπήρχαν γειτονιές που μου θύμιζαν Θησείο ή Σύνταγμα ή Ομόνοια και αυτό με έκανε να χαίρομαι. Αν είχε καλό καιρό ή αν έβρισκα ανοιχτό καφέ μετά τις 7, βοηθούσε αρκετά. Αλλά κακά τα ψέματα, μιλάμε για άλλες κουλτούρες, γλώσσες, έθιμα, νοοτροπίες (κι αυτό σε χώρες της Ευρώπης, δε… Διαβάστε περισσότερα »
Το εξωτερικό είναι πολύ ασαφής όρος, από τη Ζιμπάμπουε μέχρι την Σλοβακία υπάρχουν πολύ μεγάλες διαφορές στον εργασιακό τομέα και στην ποιότητα ζωής. Ακομα και στην ίδια χώρα οι διαφορές είναι καθοριστικες, πχ Λονδίνο, Μάντσεστερ η Χάγη, Ρότερνταμ. Το που είναι καλύτερα εξαρτάται από τον άνθρωπο και τι θεωρεί ο καθένας σημαντικο. Για εμάς ήταν σημαντικότερο το work life balance από το να είμαστε δίπλα στους παππούδες. Ήταν επίσης σημαντικότερο να ξέρουμε πως αν απολυθουμε θα βρούμε εύκολα δουλειά από το να έχουμε κάθε μέρα ήλιο. Και αυτά είναι οι δικές μας προτεραιότητες και τι είναι για εμάς σημαντικό. Για… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνώ με την απάντηση, η προσαρμογή είναι θέμα ετών περίπου 2 σύμφωνα με τη δίκη μου εμπειρία αν και ο καθένας είναι διαφορετικός. Αφού δώσεις κάποιο χρόνο πρέπει να σκεφτείς όσο γίνεται πιο αντικειμενικά τι σου αρέσει και τι δε σου αρέσει από το μέρος που ζεις. Το «έχω πιο πολλούς φίλους στην Ελλάδα» δεν είναι επιχείρημα, προφανώς έχεις πιο πολλούς φίλους εκεί που έχεις ζήσει περισσότερο. Υπάρχουν όμως άλλα θέματα που δεν αλλάζουν. Ας πούμε αν ο καιρός σου προκαλεί κατάθλιψη ή αν μένεις σε μικρή πόλη και δεν έχει πολλά πράγματα να κάνεις ή αν το κόστος ζωής… Διαβάστε περισσότερα »
Ίσως έφυγες με την πεποιθηση οτι στο εξωτερικό εκτός από δουλεια που μπορέις να βρείς εύκολα, μπορέις επίσης και να περνάς γαμάτα και τέλεια και ουουχουου (πανηγυρισμός). Η πραγματικότητα είναι πως όπως και σε κα΄θε αλλαγή ετσι και σε αυτή πρέπει να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να σε δεις μέσα στο καινούριο περιβάλλον με τις καινούριες προσλαμβάνουσες. Η αλλαγή είναι το ίδιο δύσκολη είτε πας εξωτερικό είτε σε ακριτικό νησί στην Ελλάδα. Απλά έχεις επιπλέον τη δυσκολία της άλλης γλώσσας, άλλης εθιμικής κουλτούρας, άλλης κοινωνικής δομής και πλαισίου λειτουργίας όλων αυτών των δεδομένων που δημιουργούν τη πολιτισμικότητα του τόπου… Διαβάστε περισσότερα »
Κατανοητός και σεβαστός ο προβληματισμός σου όπως επίσης κατανοητό ότι μπορεί να σου λείπουν οι δικοί σου άνθρωποι, οι συνήθειες σου και να νιώθεις προς το παρόν μουδιασμένη και έξω από τα νερά σου. Πήρες όμως την απόφαση και έκανες ένα βήμα προς την ανεξαρτησία σου και την εξέλιξη σου πολύ σημαντικό. Μπράβο και στους γονείς σου που στήριξαν την απόφαση σου και δεν σε κράτησαν πίσω να κάνουν το πτυχίο σου κορνίζα. Ο φόβος της επιστροφής και το ”βόλεμα” της τωρινής σου δουλειάς, δεν είναι καθόλου ασήμαντοι λόγοι για να δώσεις μία ή και παραπάνω ευκαιρίες στην χώρα που… Διαβάστε περισσότερα »