Καλησπέρα.
Θέλω να μοιραστώ σκέψεις και συναισθήματα και θεωρώ οτι είναι το ιδανικό μέρος διότι ο ειδικός ψυχικής υγείας δεν βοήθησε.
Ίσως επειδή βιάζομαι και αυτό απαιτεί χρόνο που δεν είμαι διατεθειμμένη να αφιερώσω, όπως επίσης και χρήμα που δεν έχω τη δυνατότητα κάθε εβδομάδα.
Είμαι 26, αισθάνομαι απεγνωσμένη, στεναχωρημένη, κουρασμένη και εξαντλημένη.
Εργάζομαι στον ιδιωτικό τομέα με σπαστό ωράριο και αυτό είναι κάτι που με κάνει να καταρρέω. Τα χρήματα που βγάζω είναι βασικός μισθός και φυσικά ίσα που φτάνουν να βγει ο μήνας και κάποιες φορές είμαι με δανεικά από τους γονείς μου.
Νιώθω συνεχώς σωματική εξάντληση, η δουλειά με έχει κουράσει, αισθάνομαι επίσης λόγω της ανάγκης μου να ξεκουράζομαι και να περνάω χρόνο με τον εαυτό μου, οτι όταν κάποια στιγμή βρεθεί κάποιος σύντροφος και “αναγκαστώ” να συγκατοικήσω, θα μαλώνουμε διαρκώς γιατί δεν θα δικαιολογεί τις ανάγκες μου.
Είμαι σε μία τοξική σχέση εδώ και μισό χρόνο από την οποία δεν μπορώ να βγω. Σχέση εξάρτησης, εμμονική. Όταν είμαστε καλά είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά μαλώνουμε μία φορά τη βδομάδα τουλάχιστον, άσχημα, και λέμε τέλος οριστικό ο ένας στον άλλον αλλά ξαναεπιστρέφουμε.
Δεν ξέρω τι ξημερώνει στη γενιά μου, το μέλλον είναι αβέβαιο, είναι αδύνατον να χτίσεις το δικό σου σπίτι πλέον κάνοντας αποταμίευση διότι δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά, και φυσικά μακριά από δάνεια.
Θέλω να μάθω απλά αν υπάρχετε άλλες εκεί έξω στην ηλικία μου που να αισθάνεστε το ίδιο με μένα, να πάρω λίγο κουράγιο και αισιοδοξία ώστε να μην γίνομαι αχάριστη γιατί στην πραγματικότητα τίποτα δεν λείπει απ τη ζωή μου, απλώς δεν έχω την ψυχική η ίσως και σωματική δύναμη να ανταπεξέλθω στην καθημερινότητα.
ΑΠΟ ΤHΝ – LilianM
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δεν νομίζω ότι θα ανακαλύψουμε τον τροχό στα σχόλια. Η λύση είναι απλή και σύνθετη ταυτοχρόνως. Πέτα τα βαρίδια. – Ψάξε για άλλη δουλειά. Θα μου πεις εύκολο να το λες. Ναι, αλλά αν δεν προσπαθήσεις δεν πρόκειται να ξεκολλήσεις ποτέ. – Απαλλάξου από την «σχέση». Μόλις 6 μήνες και έχεις αποστραγγιστεί ψυχικά. Το ξέρεις ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι. Τι περιμένεις; – Η εμμονή με το χτίσιμο/αγορά σπιτιού είναι κατάλοιπο άλλων εποχών. Φυσικά και είναι πολύ καλό το να έχεις ένα δικό σου κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, αλλά δεν τρέχει και τίποτε αν νοικιάζεις. Μόλις στα 26 σου δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Σούπερ έξτρα, με κονφετί, αστεράκια και γιρλάντες +1 για την αναφορά στην οδύσσεια.
merci bagle
Διαβάζοντας το κείμενο είναι η πρώτη εικόνα που μου ήρθε στο μυαλό.
Ευτυχώς τα επεισόδια είναι διαθέσιμα online, και μόλις βρω χρόνο σκοπεύω να τα ξαναδώ και να τα εκτιμήσω εκ νέου.
Κοίτα pili, με έστειλες βαθιά στη μνήμη μου σε ελεύθερη πτώση. Θα το σκαλίσω για να τα βρω οπωσδήποτε! Θυμάμαι να αφηνιάζω περιμένοντας το επόμενο επεισόδιο, με την ερτ να έχει τη χειρότερη συνέπεια εβερ. Εντάξει, με έστειλες κανονικά, σου λέω.
“αλλά δεν τρέχει και τίποτε αν νοικιάζεις” Με τα ενοίκια να έχουν φτάσει στα ύψη, σε επίπεδα αισχροκέρδειας, με συχνές εξώσεις επειδή ο ιδιοκτήτης θέλει να το κάνει Airbnb, επειδή άλλαξε χέρια το ακίνητο ή λόγω ιδιοκατοίκησης, τρέχει και παρατρέχει. Σε ορισμένες περιπτώσεις, το ενοίκιο είναι πολύ υψηλότερο από τη δόση του δανείου (αν βέβαια έχεις κάποια χρήματα μαζεμένα γιατί οι τράπεζες δεν χρηματοδοτούν το 100% της αγοράς σπιτιού). Εχω φίλο 55άρη, που τα τελευταία 6 χρόνια έχει αλλάξει 3 φορές σπίτι και πολλοί γνωστοί που νοικιάζουν ζουν μέσα στο άγχος, τόσο του πως θα βγει το νοίκι, όσο και… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν διαφωνώ με αυτό που αναφέρετε.
Η κατάσταση είναι σχεδόν ψυχοβγαλτική από όποια μεριά κι αν το πιάσουμε.
Όταν όμως δεν υπάρχει η δυνατότητα για αποταμίευση ενός ποσού 50Κ Ευρώ για παράδειγμα, ώστε να χρησιμοποιηθούν ως προκαταβολή ή μέρος μίας δανειοδότησης, δεν υπάρχει λόγος να καθόμαστε να κλαίμε την μοίρα μας.
Κάποιοι μπόρεσαν, κάποιοι όχι.
Η ζωή προχωρά και αναλόγως προσαρμοζόμαστε.
Φυσικά και σου λείπει. Σου λείπει μια δουλειά χωρίς σπαστό ωράριο που δε θα σε ξεζουμιζει και ηρεμία που σίγουρα δεν μπορεί να σου παρέχει ο σύντροφός σου. Εχω δουλέψει κι εγώ σπαστό ωράριο παλιότερα. Ήμουν μόνιμα κουρασμένη, όλη μέρα στους δρόμους και δεν είχα χρόνο για τίποτα. Άρχισε να ψάχνεις γι άλλη δουλειά και χωρισε τον τοξικό σύντροφο αν θες ν’ αλλάξει κάτι. Το παρουσιάζεις μοιρολατρικα αλλά δεν είναι έτσι. Αν νιώθεις πως έχεις παγιδευτει και δεν μπορείς, θα πρέπει να απευθυνθείς σε ψυχολογο.
Σίγουρα δεν είσαι η μόνη. 25 εδώ, με αρκετές απόπειρες ανά καιρούς, εξαρτημένη σχέση που δεν μπορώ να βγω από τα 20.
Ίσως πρέπει να απευθυνθείς σε ψυχίατρο νοσοκομείου. Το μεγαλύτερο διάστημα που θα περιμένεις είναι ένα μήνα. Ίσως και νωρίτερα. Μην το αφήσεις έτσι. Σε παρακαλώ.
Το μόνο που έχω καταφέρει είναι μια μέρα τη φορά. Δεν κοιτάζω το μέλλον καθόλου μα καθόλου. Μόνο το σήμερα υπάρχει.
Σε όσα έγραψαν οι προλαλήσασες, να προσθέσω και έναν ορμονολογικό έλεγχο, πιθανόν κάτι να υπάρχει (και) κάτι οργανικό
Λείπουν πολλά απ τη γενιά σου. Κυρίως οικονομικη άνεση. Ναι τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία αλλά φέρνουν ευκολία. Και αυτό συμβάλλει στην δημιουργία σταθερότητας που είναι βασικό στη ζωή ενός ανθρώπου για να είναι ψυχικα ήρεμος. Καταρχάς,χωρισε. Και μην ακούσω δικαιολογιες ,δεν θα χαθεί ο κόσμος που θα χωρισεις…μια χαρά θα είσαι! Έχεις που έχεις όλο αυτό το άγχος να σε τρώει,μια σχέση που δεν σου δίνει ψυχικη ηρεμία ειναι καταστροφική. Σε εξαντλεί και σου τρώει χρόνο,πολύτιμο χρόνο. Δεύτερον,όσο είσαι σε αυτή τη δουλειά, αρχισε να ψάχνεις για αλλη. Δεν έχει σημασία αν είναι στο αντικείμενο σου ή όχι,τους… Διαβάστε περισσότερα »
Οι σχέσεις εξάρτησης δεν είναι έτσι απλά χωρίζω τέλος. Είναι ένα βουνό. Δεν ξέρω σε τι βαθμό είναι η εξάρτηση της κοπέλας, αλλά εγώ (μην έχοντας καμία άλλη ζωή πέρα από τη σχέση αυτή και καθόλου φίλους ή ασχολίες, ούτε να δουλέψω μπορούσα, έτσι και με έπαιρνε τηλέφωνο στη δουλειά και δεν μπορούσα να απαντήσω, λιποθυμούσα, δεν κάνω πλάκα) λιποθυμούσα όταν τολμούσε να ειπωθεί το “τέλος”, πάθαινα ψυχογενείς κρίσεις επιληψίας, πολύ άσχημες κρίσεις πανικού, και μια φορά έκανα κακό στον εαυτό μου και κατέληξα στο νοσοκομείο. Ειλικρινά σου το λέω, αν δεν γυρνούσε πίσω και με εγκατέλειπε εκείνες τις φορές,… Διαβάστε περισσότερα »
Οι περισοτεροι σχολιάζουν εκ του ασφαλούς. Όταν αναφερομαι στην οικονομική δυσχέρεια εννοώ ότι δεν έχω τη δυνατότητα να αλλάζω 100 ψυχολόγους η να κάνω συνεδρίες κάθε εβδομάδα έως ότου βρεθεί ο κατάλληλος. Επιπλέον αναφορικά με το θέμα της εργασίας είναι δύσκολη η εύρεση των ιδανικών συνθηκών, όπως εκεί που βρίσκομαι τώρα. Δυστυχώς αυτός ο άνθρωπος ανήκει στο εργασιακό περιβάλλον, οποτε πέρα από το ωράριο είναι και αυτός σημαντικός λόγος για να βρω κάτι άλλο. Σίγουρα υπάρχει ορμονικό θέμα γιατί έχω και πρόβλημα με τη διαχείριση νεύρων, αντιδράσεων, αντιλήψεων αλλά κι αυτό είναι οικονομικό ζήτημα. Δεν έχω φτάσει στο σημείο που… Διαβάστε περισσότερα »
Αν είσαι η γραφουσα πηγαινε σε ψυχίατρο καλύτερα.
Μην σε φοβίζει η λέξη.
Αυτό ο άνθρωπος φαίνεται να έχει κάποια σοβαρή διαταραχή προσωπικότητας, και πιστεψε με δεν είναι κάτι εύκολο να έχεις να κάνεις με τέτοιους.
Ψάξε στο Δήμο που μενεις η στην νομαρχία δωρεάν συνεδρίες με ειδικούς.
Πραγματικά αξία έχει…να είσαι καλός άνθρωπος. Ενα μικρό βήμα κάθε μέρα…
Tell me about it.
Γνωρίζω πολύ καλά τι εστι σχέση εξάρτησης,όπως επίσης γνωρίζω ότι όσο περισσότερο μένεις τόσο περισσότερο χάνεις τον εαυτό σου.
Πρέπει να αποκοπεί το συντομότερο η γραφουσα.
Στο τέλος το μόνο που θα μείνει από τον εαυτό της θα είναι ένα άψυχο σώμα που περιφέρεται.
Ένα κέλυφος,ένα ζόμπι.
Και το ακόμα δυσκολότερο θα είναι αργότερα όταν θα βρεθεί μόνη της και θα έχει να αντιμετωπίσει τις σκέψεις της,τότε μόνο ειδικός μπορεί να την βοηθήσει.
Όσοι αγαπησανε , δεν ειναι τοσο αθωοι
Θα ήθελα πολύ να σου μιλήσω, νιώθω πως έγραψα εγώ το κείμενό σου
“και “αναγκαστώ” να συγκατοικήσω” ουπς. . . γιατι να το κανεις αφου δεν το θελεις ;
Μην το πάρεις για αστείο αυτό που θα σου πω: Αν έχεις τα προσόντα, ψάξε τρόπο να φύγεις για το εξωτερικό, σε χώρες όπως Γερμανία, Βέλγιο, Ολλανδία. Θα με ευγνωμονείς, θα τα πούμε πάλι εδώ στο ampa.
Το σπαστό είναι σκότωμα. Και η λιανική είναι σκότωμα αλλά ο συνδυασμός της σκοτώνει. Έχω περάσει απ τη φάση σου κ στα σπαστά δε γύρναγα καν σπίτι μου. Όταν δε γύρναγα ήμουν σαν το ζόμπι. Πραγματικά τα χειρότερα εργασιακά μ χρόνια στην Ελλάδα. Μια φορά γύρισα κ κοιμήθηκα λίγο κ καθώς πήγαινα στη δεύτερη βάρδια τράκαρα. Τι αντοχές να χεις; Εγώ πάντως ηρέμησα όταν έφυγα.
Πίστεψε με οι περισσότεροι πλέον κοιμόμαστε και ξυπνάμε με αυτούς τους φόβους και συναισθήματα….Το πώς θα τα αντιμετωπίσεις είναι θέμα οπτικής… Εστίασε στα καλά κομμάτια της ζωής σου και προσπάθησε να απομακρύνεις τα αρνητικά βήμα βήμα κάθε φορά…. κανένας μας δεν ξέρει τι θα μας ξημερώσει οπότε ζήσε το σήμερα και η συμβουλή μου είναι να μην τα σκέφτεσαι συνεχώς γιατί θα γίνουν έμμονη ιδέα….