Τα ομαδικά παιχνίδια κι οι γυναίκες: συνήθειες που δεν ενθαρρύνονται.
_____________
Η ιστορία της Ludens όπως την ξεχώρισα σήμερα
Αγαπητή Ρένα και αναγνώστριες,
Γιατί σταματάμε να παίζουμε; Με αφορμή μια έξοδο του αδερφού μου με τους φίλους του για μπασκετάκι..αναρωτήθηκα πόσα χρόνια έχω να “παίξω”..και κυριολεκτικά νομίζω ότι η τελευταία φορά ήταν στο λύκειο.
Μου λείπει αυτό το συναίσθημα της χαράς και της έξαψης που δημιουργεί το παιχνίδι, απλά ο μόνος τρόπος που μπορώ να σκεφτώ είναι να γραφτώ σε κάποιο άθλημα (π.χ. βόλεϊ).
Αλλά γιατί ας πούμε δεν παίζει μεταξύ γυναικών αυτό το κανόνισμα για ένα ομαδικό παιχνίδι; Μπορεί να γενικεύω τώρα..πάντως εμένα καμία παρέα μου δεν το έθεσε ποτέ σαν πρόταση.
Αντιθέτως οι άντρες το έχουν στην καθημερινότητα τους από μικρά αγόρια μέχρι 50+…
Απλά αναρωτιόμουν αν το αντιμετωπίζετε και εσείς με τις παρέες σας..και πώς θα μπορούσε να αλλάξει αυτή η συνθήκη
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ludens
_________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Όσο πιο πατριαρχική είναι μια κοινωνία, τόσο περισσότερο ενθαρρύνονται οι έμφυλοι ρόλοι. Οι άντρες να παίζουν ποδόσφαιρο μεταξύ τους κι οι γυναίκες να κάνουν νύχια και να τους παρακολουθούν με μπύρες παγωμένες στις κερκίδες. Αυτά είναι που έχουν πλέξει ένα πλέγμα από συνήθειες. Ας πούμε θα μπορούσαμε να φανταστούμε την ταινία Bend it like Beckham στην Σαουδική Αραβία; Όχι, ήταν απόλυτα αναμενόμενο το περιβάλλον του Ηνωμένου Βασιλείου για κάτι τέτοιο και μάλιστα στην ταινία τονιζόταν ο πολιτιστικός παράγοντας που αποτρέπει τα κορίτσια από ορισμένες ασχολίες.
Οι άντρες γνωρίζουν διαισθητικά ότι η άσκηση, και δη το ομαδικό παιχνίδι, αποφορτίζει από την συσσωρευμένη ενέργεια και το άγχος. Καθώς επίσης επιτρέπει να βγούν στην επιφάνεια συναισθήματα σχετικά με την ομάδα και τις σχέσεις των ατόμων μεταξύ τους και έτσι δρα θεραπευτικά.
Οι γυναίκες, ενώ μπορεί να αθλούνται φυσικά, σπανίως ενθαρρύνονται από την περιρρέουσα κουλτούρα να παίζουν για την χαρά του παιχνιδιού. Eπικρατεί κι η κουλτούρα του μη λερώματος, του μη ιδρώματος, του να μη ξεφεύγει τρίχα κι όλα αυτά εν ευδοκιμούν ιδιαίτερα στη γυναικεία “ευπρέπεια” που μας φοράνε από μικρά κοριτσάκια. Αυτό το βρίσκουμε μπροστά μας όταν γινόμαστε μητέρες, ιδιαίτερα αν αποκτήσουμε αγόρια: δεν έχουμε μάθει να παίζουμε. Η έλλειψη αυτή βγαίνει σε δυσφορία να συμμετέχουμε στα παιχνίδια τους, δεν ξέρουμε πώς να ενταχθούμε οργανικά.
Ταυτόχρονα δεν ενθαρρύνονται ομαδικά παιχνίδια με άλλες κοπέλες. Ίσως τετραπλό ρακέτες ή beach volley στην παραλία το καλοκαίρι που βγαίνει πιο αυθόρμητα, ως εκεί. Θα μπορούσαν όμως να ενταχθούν τόσα άλλα παιχνίδια στις συναντήσεις μας με φίλες: μπασκετάκι, βόλευ, bowling, go cart, paint ball, κυνήγι θησαυρού, ποδηλατάδα ομαδική, escape rooms -όρεξη να’χει κανείς να φαντάζεται!
Για να κάνεις την αλλαγή που φαντάζεσαι γίνε μέρος αυτής της αλλαγής. Οργάνωσε εσύ το ομαδικό παιχνίδι δράσης και κάλεσε εσύ τις φίλες σου για τέτοιες όμορφες αθλοπαιδιές. Κι εφόσον σας αρέσει, καθιερώστε το. Άμα βλέπουμε περισσότερες κοπέλες να παίζουν σε γήπεδα ομαδικά ή να παίζουν τέτοια παιχνίδια θα μας φανεί κάποια στιγμή κανονικότητα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Εδώ η πατριαρχία δηλώνει τελείως αθώα και την πιστεύουμε. Είναι υπερβολική η δήλωση ότι στην εποχή μας η κοινωνία αποθαρρύνει τα κορίτσια από το γυμναστήριο μην τυχόν και χαλάσει η κοτσίδα. Τόσος κόσμος εκεί έξω αθλούμαστε και μια χαρά περνάμε, είτε αμιγώς γυναικεία είτε μικτά, εκδρομές ορειβασίες, ομάδες έχει ότι θέλεις άμα θέλεις όμως. Ένας μεγάλος αριθμός ανδρών και γυναικών απλώς βαριούνται και ένα απλό γυμναστήριο να ξεκινήσουν.
Η πατριαρχία δεν είναι ποτέ αθώα και δεν την πιστεύουμε ποτέ γιατί όλο μ@λ@κίες και ψέμματα λέει. Και τόσο καλά δεν παιρνάμε τα κοριτσάκια που αθλούμαστε γιατί ο φόβος του νυχτερινού τρεξιματος ή μιας νυχτερινής προπονησης σε στίβο η γυμναστήριο δεν ειναι ιδιος για κοριτσάκια κι αγοράκια. Επίσης τα πολυάριθμα περιστατικά σεκσουαλικής παρενόχλησης και σεκσουαλικής βίας από άνδρες προπονητές εις βάρος ανήλικων ως επι το πλείστον αθλητριών που ηρθαν πρόσφατα στην δημοσιότητα καταδεικνύουν το πατριαρχικόν του αθλήματος. Περαστικά μας και την Κυριακή εχουμε αγώνα.
*περνάμε
Κοίτα , εμένα τα μπάσκετακια, ποδοσφαιρακια δε μου αρέσουν. Ούτε στις φίλες μου. Απλά δε μου αρέσει αυτός ο τρόπος άθλησης. Μου αρέσουν άλλα πχ το ράφτινγκ. Αυτό όμως που παρατηρήσαμε στην Αγγλία και μας άρεσε και δε γίνεται καθόλου στην Ελλάδα ήταν ότι στα φανταστικά τους πάρκα ,έπαιζαν κάτι ομαδικά παιχνίδια στα γρασιδια που προσωπικά τα βρήκα υπέροχα. Μικτές παρέες. Αυτό ναι ήταν πολύ σούπερ. Αλλά έχουν και τους χώρους. Τώρα να πάω σε ένα γηπεδακι και να μαζευτούν οι καφροι να βαθμολογούν τους κώλους μας, να κοροϊδεύουν, ή να κάνουν σα λιγουρια που δεν έχουν ξαναδεί ποπους με… Διαβάστε περισσότερα »
Εγώ στα 25 πες που είχα συντονιστεί με μια μικτή ομαδουλα και κανονίζαμε κάθε εβδομάδα μπασκετακι, το πρόβλημα μας ήταν τα πιτσιρίκια και η διαθεσιμότητα. Καταλήγαμε να πηγαίνουμε στο πιο απομακρυσμένο γήπεδο, το οποίο βραδινές ώρες συνήθως ήταν άδειο, αλλά αυτό μας δυσκόλευε με τις μεταφορές, αμάξια, κλπ. Άσε που τα πιο μικρά γήπεδα (που δεν είναι και πολλά) της γειτονιάς μετα τις 8 που συνήθως κανονίζαμε είτε κλειδώνουν είτε σβήνουν τα φώτα στην περιοχή μας. Επίσης, το ζορικο με τα αθλήματα είναι ότι συνήθως αυτοί που είναι πιο ψημένοι και παρασέρνουν και τους υπόλοιπους ξέρουν να παίζουν καλά ή… Διαβάστε περισσότερα »
Εμείς εδώ έχουμε κοντά γυμναστική Ακαδημία. Οπότε όλη η παρέα δε θέλει να ξοδέψει για κάτι που το έχουμε τσάμπα. Το κακό είναι ότι επειδή είναι free, μαζεύεται η Σάρα και η Μάρα. Πάμε ,αλλά εγώ προτιμώ το τρεξιμο. Οι άντρες και κάποιες φίλες παίζουν ,όμως είναι πολύ ανταγωνιστικοί και δεν τους αντεχω.Την έχουμε όμως καταβρει με αγροτουρισμό και πάμε σε ποτάμια , λίμνες κτλπ . Ραπέλ για όσους δε φοβούνται τα ύψη και τις γέφυρες, τοξοβολία, ιππασία και άλλα τέτοια ωραία. Είμαστε όλοι άσχετοι και μουρλοσαρανταρηδες , οπότε έχει γέλιο. Έχουμε ανακαλύψει προορισμό σε ορεινή Ναυπακτία που το βράδυ… Διαβάστε περισσότερα »
Ααα, κι αλλη μια εναλλακτικη παιχνιδιου ειναι ο συγχρονος χορος. Εγω αν και τρελαινομαι για το χορο, τα κλασσικα μαθηματα τα βαριεμαι, θελω να κανω τα δικα μου. Ενα φεγγαρι καναμε με μια τυπισσα λιγο μουρλοκουκου συγχρονο κι ηταν σαν μια μιξη αυτοσχεδιαστικου χορου, θεατρικου παιχνιδιου και διαλλειματος στο νηπιαγωγειο. Αυτη μας εδινε καποιες οδηγιες – συνθηκες, οι οποιες ηταν τοσο οσο αφηρημενες για να συντονιζεσαι με τους αλλους και το ρυθμο αλλα ταυτοχρονα να μην πολυσκεφτεσαι το τι κινησεις να κανεις. Ημασταν καμια 10αρια στο μαξιμουμ σε μια πολυ μεγαλη αιθουσα και δεν ειχε καθολου την αισθηση του μαθηματος.… Διαβάστε περισσότερα »
Περισσότερο θα έλεγα οτι είναι θέμα κουλτούρας χώρας. Στην Β.Ιταλία που έμενα πολλά χρόνια οι γυναίκες αθλούνται σχεδόν όλες απο παιδιά , μολονότι η πατριαρχία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από την ελληνική. Και πολλές από αυτές ασχολούνται με ομαδικά αθλήματα και μάλιστα ανήκουστα για την Ελλάδα , τύπου ποδόσφαιρο 5χ5 ή ραγκμπι.
Κι εδώ φυσικά παίζει μπαλίτσα η πατριαρχία. Ανάλογα με το μήκος και πλάτος που είχε την τύχη να γεννηθεί το θηλυκό ισχύουν και διαφορετικοί περιορισμοί οι οποίοι βέβαια δεν ισχύουν για τα πεοφόρα αρσενικά. Γιατί μόλις μέχρι πριν λίγες δεκαετίες δεν άφηναν τα θηλυκά να αθλούνται συστηματικά γιατί και καλά κάνει έβλαπτε την γονιμότητα των γυναικών και δεν θα μπορούσαν να πιάσουν παιδί κι άλλα ωραία. Ο αθλητισμός όπως κι ο φεμινισμός σώζουν ζωές και μας θωρακίζουν απέναντι στην πατριαρχία και στα παπαροαφηγήματά της περί αδυναμίας/ ανικανότητας/ απαξίωσης των θηλυκών. Επίσης, άλλο ένα αποτέλεσμα της πατριαρχικής αντίληψης που επικρατεί ακόμα… Διαβάστε περισσότερα »
Έμαθα πρόσφατα ότι ακόμα και σε επίσημους αγώνες γυναικών (συγκριμενα από ένα μπασκετικό επίσημο ,νομίζω εθνικό αγώνα το είδα) οι εγκαταστάσεις (μπασκέτες ,γήπεδα) γίνονται με βάση τα ανδρικά σώματα με αποτέλεσμα οι αθλήτριες μπάσκετμπολιστριες των 1,70-1.80+ να πρέπει να πηδήξουν πολύ πολύ πιο ψηλά για το καλάθι γιατί Εψει φτιαχτεί για άνδρες 1.90+.
Ακριβώς. Όλα πατριαρχικά φτιαγμένα. Επίσης στους περισσότερους δημόσιους χώρους άθλησης οι γυναικείες τουαλετες είναι αεράτες, μπιχλάτες, χωρίς χαρτάκι κι αν έχεις περίοδο και προπόνηση μαζί το χώμα βάφεται κόκκινο. Αφού μας έχουν για τον πέο.
Ένα μπασκετακι πάντως θα μου άρεσε πολύ να παίξω κ γω. Δν θα μπορώ να πάρω τα πόδια μου σίγουρα κ η μπάλα ζήτημα να φτάσει στο καλάθι κ μάλλον θα κουραστω στα 10 λεπτά κ θα θέλω να πάω να φάω σουβλάκια, αλλά θα μου άρεσε πολύ.
Όντως εμείς τα κορίτσια δν κάνουμε τπτ.
Θέλεις να πηγαίνουμε μαζί? :-p
Έχει να κάνει και με την χώρα, στο εξωτερικό οι γυναίκες αθλούνται περισσότερο από ευχαρίστηση και συμμετέχουν σε ομαδικά με άνδρες ή με άλλες γυναίκες. Προσωπικά θυμάμαι όταν ήμουν μικρή να θέλω να παίξω όλα αυτά τα παιχνίδια και να αποκλειομαι γιατί ήμουν κορίτσι. Βέβαια τους κατσικονομουν και δεν μπορούσαν να κάνουν διαφορετικά 🙂 αλλά κάπου μεγαλώνοντας έχασα το ενδιαφέρον… Ίσως όπως λες αν κάποια έκανε την αρχή να ακολουθούσα, θα είχε πλάκα και θα γυμναζομουν και λίγο 😉
Ναι, αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι γιατί έχει διαφοροποίηση ανά χώρα; (Πατριαρχία πιθανότατα)
Σωστή παρατήρηση!
Σβήστηκε από λάθος.
Ουσιαστικά για να το γράψω καλύτερα εμείς και άλλες νότιες χώρες έχουμε στην κουλτούρα καφέ και φαγητό, οπότε όχι τόσες αθλητικές δραστηριότητες.
Οπότε αφού στις βορειοδυτικές ασχολούνται περισσότεροι με την άθληση ως χόμπι λογικό να υπάρχουν περισσότερες γυναίκες.
Έχει να κάνει και με το πατριαρχικό φυσικά αλλά δεν νομίζω ότι οι διαφορές είναι τόσο μεγάλες ώστε να δικαιολογούν αυτή την φαινομενική έστω διάφορα (μιας και δεν έχω διαβάσει κάποια σοβαρή ανάλυση, ότι ξέρω από φίλους που ζουν σε διάφορες βόρειο ευρωπαϊκές χωρες).
Είναι αλήθεια ότι στη βόρεια Ευρώπη οι άνδρες αθλούνται περισσότερο από τους άνδρες στην Ελλάδα.
Λοιπόν πολύ καλή παρατήρηση. Μπράβο Ludens. Με έβαλες σε σκέψεις πρωινιάτικα. Έχω μια φίλη που έχουμε πάει για κανό κατά διαστήματα αλλά χμ θα μας οργανώσω να πηγαίνουμε κάθε Σάββατο μεσημέρι η κάτι τέτοιο για αναρρίχηση όταν βρέχει και να ξαναρχισουμε τις βαρκάδες τώρα που θα έρθει κάποια στιγμή η άνοιξη, δε θα έρθει; Για μπασκετακι οι δύο μας δεν ξέρω αν βγαίνει!🤭
Όλα σωστά. να βάλουμε βέβαια και την άλλη διάσταση, αυτήν της χώρας. Στην Ελλάδα γενικώς η άθληση υποβαθμιζόταν ως δραστηριότητα για ενήλικες τουλάχιστον ως τον κόβιντ όταν και έκανε come back. Υπήρχαν μόνο αυτοί που “χτυπιόνταν στα γυμναστήρια” και πάλι με μια αρνητική χροιά. το “μπασκετάκι” ή το 5χ5 των αντρών βέβαια εξαιρείται αλλά και πάλι. Αντίθετα σε άλλες χώρες ας πούμε της κεντρικής και βόρειας ευρώπης η κοινή άθληση των γυναικών ως έξοδος ή και ψυχαγωγία είναι κάτι κοινό. Και ειδικά στην κεντρική ευρώπη δεν έχουν απαλλαγεί από την πατριαρχεία…το αντίθετο θα έλεγα. Τώρα μάλιστα υπάρχει και ολόκληρη αγορά… Διαβάστε περισσότερα »
Αν αγαπάς τη Φύση και το περπάτημα, ξεκίνα πεζοπορία με πιστοποιημένες ομάδες.Θα ενθουσιαστείς και θα νιώσεις άλλος άνθρωπος.Ευεξία, γαλήνη και μια υπέροχη αίσθηση σύνδεσης με τη Μητέρα Γη και φύση και φυσικά τον εαυτο σου. Ξέρω τι εννοεις με την έξαψη του παιχνιδιού, και εγω πχ λατρευω να παιζω ρακέτες το καλοκαιρι στη θάλασσα αλλα ειμαι η πιο αθλητικη-δραστήρια απο τις φιλες μου οποτε περασαν τα χρονια και έχασα αυτο που και εσύ αναζητας.Βέβαια δεν ξερω σε τι ηλκιακό φάσμα βρίσκεσαι, αλλες αντοχες στα 30 και αλλες στα 40. Το μονο σίγουρο ειναι οτι ειναι πολυ ομορφο να βρεις κατι… Διαβάστε περισσότερα »