Η ακαδημαϊκή καριέρα έχει δυσκολίες, οι φόβοι σου όμως ίσως είναι πρώιμοι.
___________________
Η ιστορία της 24χρονης όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Καλησπέρα Ρένα και καλησπέρα σε όλους τους αναγνώστες και σχολιαστές,
Στέλνω εδώ γιατί, όπως έχω διαπιστώσει το μεγάλο διάστημα που διαβάζω τη στήλη, τόσο οι δικές σου απαντήσεις όσο και των υπολοίπων, πάντοτε αποδεικνύονται χρήσιμες και φωτίζουν ακόμα κι αθέατες πλευρές των ερωτήσεων.
Επιθυμώ να ακολουθήσω ακαδημαϊκή σταδιοδρομία. Ολοκληρώνω τη διπλωματική μου στις ανθρωπιστικές σπουδές σε ένα δημόσιο ελληνικό Πανεπιστήμιο και νιώθω ότι έχω βρει αυτό που με παθιάζει. Οι εργατοώρες διαβάσματος της υπάρχουσας βιβλιογραφίας κι η επιμέρους έρευνα επί του αντικειμένου είναι πράγματα που με γεμίζουν όσο τίποτα άλλο.
Ταυτόχρονα, ωστόσο, νιώθω φόβο κι απογοήτευση. Αισθάνομαι πως αυτό που μου αρέσει είναι πολύ περιοριστικό. Καταλαβαίνω ότι απαιτεί χρόνο και χρήμα, κι όχι μόνο αυτό, αλλά αντιλαμβάνομαι την ακαδημαϊκή ενασχόληση ως κάτι που απαιτεί εφόδια τα οποία χτίζονται νωρίτερα (π.χ. γνώση πολλών ξένων γλωσσών). Μπαίνω μοιραία στη διαδικασία να αυτοπροσδιορίζομαι μέσω του ετεροπροσδιορισμού, να συγκρίνω τον εαυτό μου με τους άλλους, να νιώθω ανεπαρκής, επί παραδείγματι, επειδή ξέρω μονάχα μια ξένη γλώσσα, επειδή έχω πραγματοποιήσει μονάχα μια δημοσίευση ως τώρα, επειδή δεν έχω την οικονομική δυνατότητα να πραγματοποιήσω μελλοντικά τη διατριβή μου στο εξωτερικό και για άλλους χίλιους λόγους…
Οι φόβοι αυτοί έχουν κάποια λογική υπόσταση ή εγώ παραλογίζομαι εντελώς; Μήπως είναι, πράγματι, όπως τα σκέφτομαι ώρες – ώρες; Είναι, δηλαδή, σχεδόν ουτοπικό και χάσιμο χρόνου για κάποια γυναίκα προερχόμενη από την επαρχία κι από εργατική οικογένεια να χαράξει το δικό της ακαδημαϊκό δρόμο;
Θα χαρώ πολύ να διαβάσω και τη δική σου γνώμη και των υπολοίπων. Επίσης, κάθε μαρτυρία ανθρώπου που βρίσκεται/βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση, είμαι σίγουρη ότι θα με βοηθήσει.
Ευχαριστώ πολύ!
ΑΠΟ ΤΗΝ – 24χρονη
____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Αγαπητή 24χρονη, να’σαι καλά, χαίρομαι που αγαπάς την στήλη.
Στην ηλικία που είσαι και στην φάση σπουδών που βρίσκεσαι είναι πάρα πολύ νωρίς για να αγχώνεσαι τόσο έντονα. Οι φόβοι σου δεν είναι παράλογοι, δεν θα πω αυτό, βασίζονται σε έναν ρεαλισμό, καθώς οι σπουδές κι η ακαδημαϊκή εξέλιξη δεν είναι ένα εύκολο πράγμα (ούτε η εύρεση εργασία είναι εύκολη πάντως). Ωστόσο πολλά μπορούν να γίνουν ακόμη ώστε να ενδυναμωθείς και να πάψει αυτό το αίσθημα ανημπόριας που σε καθηλώνει αυτή τη στιγμή.
Για τις μεν ξένες γλώσσες, στα ελληνικά πανεπιστήμια υφίστανται (ακόμη, νομίζω) διδασκαλεία ξένων γλωσσών όπου θα μπορούσες να ενταχθείς ώστε να εμπλουτίσεις τις γνώσεις σου με μια ακόμη ξένη γλώσσα. Ταυτόχρονα υπάρχουν μέθοδοι άνευ διδασκάλου, όπως αυτό της PONS, για ενήλικες (βιβλιοθήκη πολυμέσων, ακουστικά αρχεία, λεξικά, γραμματικά εγχειρίδια κλπ). Δηλαδή δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη και προδιαγεγραμμένη πορεία, την οποία αν δεν έχεις ακολουθήσει πάει χάθηκες.
Επιπλέον για τα μεταπτυχιακά, υπάρχουν υποτροφίες, και ελληνικές και εξωτερικού.Δες στην παρακάτω απάντησή μου μερικές δυνατότητες.
Προσπάθησε να μην απογοητεύεσαι, υπάρχουν πολλοί αναγνώστες μας που πραγματοποιούσαν σπουδές μαζί με εργασία και τα κατάφεραν. Ειδικά σε μεταπτυχιακό επίπεδο είναι μάλλον το σύνηθες.
Σου εύχομαι καλή συνέχεια, καλό πτυχίο και ανεβασμένη ψυχική ενέργεια!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Να σου πω μια πραγματικη ιστορία. Κάπου στο ’50-’60 τυπική φτωχή οικογένεια στην επαρχία με αρκετά παιδιά. Τα αγόρια στο επάγγελμα, τα κορίτσια παντρειά. Το στερνοπούλι, κορίτσι, το προόριζαν για να τους γηροκομήσει. Ετσι γινόταν τότε. Είχε όμως άλλα όνειρα άσχετα που ούτε το σχολείο δεν είχε τελειώσει. Μοναδική βοήθεια που έλαβε, μια αδελφή μπόρεσε να την φιλοξενήσει στην Αθήνα, προσοχή οχι να την συντηρεί. Αυτό το κορίτσι έγινε τελικά καθηγήτρια πανεπιστημίου.
Προχώρα καλή μου, η αφετηρία ναι επηρεάζει αλλα δεν προδικάζει την κατάληξη! Σου εύχομαι τα καλύτερα.
Πολύ θα ήθελα να μάθω την ιστορία αυτού του κοριτσιού. Και κυρίως πως ήρθε σε σύγκρουση με τους γονείς και χάραξε την πορεία της. Όλα τα εμπόδια μπορούν να ξεπεραστούν πιο δύσκολα όμως θεωρώ αυτά που μπαίνουν από την ίδια την οικογένεια
Το ‘χε, ας μην γελιόμαστε είχε τεράστια κλίση, το ‘θελε, βρήκε ένα παράθυρο κι όρμησε. Από οσα γνωρίζω πήρε τον δρόμο απο την αρχή, νυχτερινό σχολείο, δουλειά κτλ. Πιο πολύ την θαυμάζω για το άλμα της πίστης που έκανε μια εποχή που όλα ήταν εναντίον της παρά για την κατάληξη.
Ανθρώπους σαν κι εσένα τους αγαπώ και τους θαυμάζω κι ας μη σας γνωρίσω ποτέ. Να μη νιώθεις ανεπαρκής και να συνεχίσεις το ταξίδι σου στη γνώση και την κατάρτιση. Δεν πρέπει να σε φοβίζουν αυτά. Το μόνο που θα με ανησυχούσε θα ήταν η έλλειψη γνωριμιών (για να μην το πω μέσο). Σου εύχομαι τα καλύτερα, να πετύχεις τους στόχους σου και να εμπνεύσεις με τη σειρά σου νέους ανθρώπους. Τα ελληνικά πανεπιστήμια χρειάζονται φιλομαθείς καθηγητές κι όχι βύσματα
Στον ακαδημαϊκό κόσμο συχνα οι γνωριμίες βοηθάνε ομως εκει μπορεί να χτίσει μονη της εναν κυκλο. Ένα post doc στο εξωτερικό θα είναι αρκετά βοηθητικό ειτε μείνει εκεί είτε επιστρέψει
Ούτε το γυναίκα , ούτε το επαρχία , ούτε το εργατική οικογένεια είναι και πρέπει να είναι αποτρεπτικά για σένα και για κανέναν.
Οι ανθρωπιστικές σπουδές είναι το πρόβλημα (για επιπλέον σκέψεις )
Στις ανθρωπιστικες σπουδες η ακαδημαϊκή πορεία είναι σχεδόν μονόδρομος, ειδικα σε κάποιους τομείς που η απορρόφηση τείνει προς το 0. Οπως λες τα υπολοιπα δεν ειναι εμπόδιο, μονο το οικονομικό είναι ζόρι δηλαδή δε θα έχει την ίδια άνεση με εναν ερευνητή που πισω έχει μια εύπορη οικογένεια να τον στηρίζει, όμως όλα γίνονται.
Οι ανθρωπιστικές επιστήμες όμως δεν πληρώνουν ούτε στον ακαδημαϊκό κλάδο. Μπείτε σε μια σελίδα με funded διδακτορικά και δείτε πόσα είναι για engineering, medicine, computer sciences και πόσα είναι για sociology, education, psychology, linguistics (εκτός αν συνδυάζονται με κάποια από τις πρώτες κατηγορίες) κτλ.
Έτσι ακριβώς είναι,το πρόβλημα είναι οι ανθρωπιστικές επιστήμες που σήμερα,ακόμα και αριστούχος να είσαι,δεν βρίσκεις υποτροφία ούτε για δείγμα διότι πολύ απλά η συντριπτική τους πλειψηφία βάζει ρήτρα τομέα που τις αποκλείει.
Ακόμα κι αν δεν πληρωνουν έχεις την ευχέρεια να κάνεις μια δουλειά κατι που δεν γίνεται όταν είσαι σε ένα εργαστήριο 16 ώρες τη μέρα. Γι αυτο και σε μας υπαρχουν πολλα δωρεάν μεταπτυχιακα και πολλα ερευνητικά προγραμματα επί πληρωμή (λιγοτερα απο βασικο μισθο)
Μα το θέμα είναι ότι με πτυχίο στις ανθρωπιστικές επιστήμες δεν βρίσκεις εύκολα και δουλειά ή ότι οι δουλειές που βρίσκεις δεν τις λες και καλοπληρωμένες οπότε αναγκάζεσαι να εργάζεσαι full-time (ή και παραπάνω για να βιοποριστείς).
Προσωπικα εργάζομαι σε θέση με πολύ καλό ωράριο, που σου ρουφάει εν τούτοις πολλή ενέργεια (εκπαιδευτικός) και πάλι το διδακτορικό όχι απλώς καθυστερεί αλλά σέρνεται (μεγάλο μείον ότι κάνω έρευνα σε σχολεία και πλέον @ Υ/Δ δεν δικαιούται ούτε μία μέρα άδειας από το Δημόσιο ούτε και για συνάντηση με τ@ καθηγήτ@ τ@-μην μιλήσουμε για τη δυσκολία να συγκεντρωθεί το δείγμα)
Ο συντροφος σου (αν εχεις), σε βοηθαει καθολου ή είναι απορροφημένος και εκείνος στη δουλειά του?
Να με βοηθήσει σε τι; Αν εννοείς στις δουλειές του σπιτιού, τις έχουμε σχεδόν μοιρασμένες (αυτός ανέκαθεν είχε περισσότερες). Κάνει κι αυτός το μεταπτυχιακό του, οπότε ανάλογα με το ποι@ έχει περισσότερο χρόνο ανά περίοδο, ελαφραίνει @ν άλλ@ από το νοικοκυριό. Αν εννοείς συναισθηματικά με στηρίζει και με το παραπάνω. Αν εννοείς οικονομικά, δεν έχουμε την ευχέρεια να συντηρούμαστε δουλεύοντας μόνο ο ένας από τους 2.
Κάποια άλλη βοήθεια δεν μπορεί να προσφέρει (ούτε καν π.χ. ένα brainstorming για το πώς θα σχεδιάσω την έρευνά μου-είναι τελείως διαφορετικός κλάδος).
Ευχαριστώ για την άμεση απόκριση
Λόγω του διδακτορικού σου, αναλαμβάνει εκείνος τις περισσότερες δουλειές ή και επειδή έχει καλύτερο – πιο ευέλικτο εργασιακό ωράριο?
Αν θελήσει και εκείνος διδακτορικό, θα έχει τη στήριξη σου? Γνωρίζω ζευγάρια με ανώτερες σπουδές που είναι δύσκολο στάδιο τα μεταπτυχιακά και διδακτορικά καθώς είναι απορροφημένοι και αφοσιωμένοι αποκλειστικά σε αυτά.
Από ότι καταλαβαίνω οι μισθοί είναι ίδιοι σε αυτή τη φάση της ζωής σας και για αυτό ο καταμερισμός των οικιακών
Όχι ούτε οι μισθοί είναι ίδιοι, ούτε το ωράριό μας. Έχω καλύτερο ωράριο (αλλά περισσότερες ασχολίες-σπουδές εκτός ωραρίου) και έχει πολύ καλύτερο μισθό. Ο καταμερισμός των οικιακών ανέκαθεν ήταν κάπως έτσι κανονισμένος μεταξύ μας (γιατί εγώ πάντα ασχολούμουν με πολλά πράγματα ταυτόχρονα πέρα από σπουδές-δουλειά, π.χ. διάφορα επαγγελματικά projects εκτός κύριας δουλειάς).
Αναφορικά με το αν θελήσει να κάνει διδακτορικό, εννοείται πως θα έχει τη στήριξή μου. Ίσα-ίσα έγω τον προέτρεψα για μεταπτυχιακό.
Μπράβο για την υγιή σχέση που έχετε σε όλα τα επίπεδα
Έκανα λογαριασμό μόνο και μόνο για να πω ότι είσαι 24 και ολοκληρώνεις ΉΔΗ το μεταπτυχιακό σου. Και εδώ που έφτασες λίγο δεν είναι.
1 – 2 χρόνια πάρε τον χρόνο σου, μάθε μια ξένη γλώσσα ακόμα παράλληλα με κάποια εργασία, προσπάθησε να μαζέψεις τίποτα στην άκρη για τα μελλοντικά συνέδρια και ετοίμασε μια πρόταση ώστε να έρθεις σε επαφή με καθηγητές με παρόμοια researcher interests. Το χεις , είμαι σίγουρος
Οι εργατοώρες διαβάσματος της υπάρχουσας βιβλιογραφίας κι η επιμέρους έρευνα επί του αντικειμένου είναι πράγματα που με γεμίζουν όσο τίποτα άλλο. _Αυτό είναι το πιο σημαντικό και επειδή οι απόφοιτοι των σχολών θεωρητικών σπουδών πολύ συχνά καταλλήγουν να κάνουν εντελώς άσχετα πράγματα με το αντικείμενο τους η ακαδημαική καριέρα ίσως είναι το καλύτερο μονοπάτι για να συνεχίσεις να το κάνεις αυτό. αντιλαμβάνομαι την ακαδημαϊκή ενασχόληση ως κάτι που απαιτεί εφόδια τα οποία χτίζονται νωρίτερα (π.χ. γνώση πολλών ξένων γλωσσών) _Αυτό δεν είναι σωστό μπορείς να βελτιωθείς όποια στιγμή το θελήσεις και η προσπάθεια σου δεν θα πάει χαμένη,ο κάθε άνθρωπος… Διαβάστε περισσότερα »
Είσαι σε μεταπτυχιακό πρόγραμμα ή στο προπτυχιακό; Αναφέρεις ότι έχεις μια δημοσίευση. Δεν ξέρω σε ποιον ακριβώς κλάδο αναφέρεσαι, αλλά γενικά δεν είναι εύκολο να έχεις δημοσιεύσεις σε μεταπτυχιακό επίπεδο, γιατί το υποτιμάς; Μια χαρά μπορείς να κάνεις ακαδημαϊκή καριέρα γνωρίζοντας μόνο αγγλικά (αναφέρεσαι σε 1 ξένη γλώσσα). Θα σου άρεσε να κάνεις ένα phd? Θα είχες διάθεση να ασχοληθείς διεξοδικά με ένα θέμα σχετικά περιορισμένο; Δηλαδή, όχι γενικά με ανθρωπιστικές σπουδές, αλλά με το τάδε ζήτημα την τάδε εποχή κλπ; Γενικά, η εντύπωση που έχω, είναι ότι δεν μπορείς να αποφασίσεις αν πραγματι σου αρέσει η ακαδημαϊκή καριέρα και… Διαβάστε περισσότερα »
Λέει διπλωματική άρα είναι μάλλον σε μεταπτυχιακό (διπλωματική κάνεις και σε 5ετεις σχολές που ακαδημαϊκά έχει ισχύ μεταπτυχιακού αλλά δε γνωριζω κάποιαστις ανθρωπιστικες επιστήμες)
Έκανα λογαριασμό μόνο και μόνο για να σου πω go for it! Να ξέρεις πολλά διδακτορικα στο εξωτερικό δίνουν υποτροφία και αναλόγως με την πόλη πιθανώς να καλύπτει όλα σου τα έξοδα. Σε πολλές χώρες όπως η Ολλανδία, το Ηβ χρειαζεσαι μόνο αγγλικά (αν είναι αυτή η μία γλώσσα που γνωρίζεις). Θα έλεγα να ξεκινήσεις να κάνεις λίστα με τα ιδρύματα που σε ενδιαφέρουν σε χώρες όπου μιλάς τη γλώσσα που απαιτούν τα προγράμματα, καθώς και τους καθηγητές/τριες που ασχολούνται με θέματα που σου αρέσουν. Μπορείς να τους στείλεις ένα προσεγμένο ιμειλ να εκδηλώσεις το ενδιαφέρον σου, αν δεν υπάρχει… Διαβάστε περισσότερα »
Το ερώτημα που τίθεται είναι αν μπορεί κανείς να βρει funded phd σε τομείς μη τεχνοκρατικούς/ιατρικής…
Σαφώς είναι πιο εύκολο να βρεις κάποια ευκαιρία σε τεχνοκρατικο τομέα. Αλλά κατά τη διάρκεια του διδακτορικού μου γνώρισα πολλούς πχ ψυχολογους, πολιτικούς επιστήμονες που είχαν scholarship. Το ζητούμενο είναι να μπαίνει και αυτό σαν κριτήριο στην αναζήτηση. Στις θέσεις που διαφημιζονται υπάρχει διαθέσιμη αυτή η πληροφορία. Η πχ αν επιλέξει απευθείας επικοινωνία με κάποιο καθηγητή/τρία μετά από μια πρώτη γνωριμία, αν υπάρξει ενδιαφέρον, μπορεί να τεθεί σαν ζήτημα.
Μπορεί ανάλογα το πτυχίο της να κάνει PhD σε αυτα τα αντικείμενα. Πχ ψυχολόγος να μπει στο μάρκετινγκ, κοινωνιολογος να κάνει βιοηθικη στις βιοιατρικες επιστήμες γενικα το phd μπορει να σε πάει σε αλλους δρόμους
Από ότι καταλαβαίνω τελειώνεις το μεταπτυχιακό σου. Δεν υπάρχει κάποιος καθηγητής/καθηγήτρια που να έχετε κοινά ενδιαφέροντα και να κάνεις μαζί του/της διδακτορικό; Το εξωτερικό δεν είναι μονόδρομος. Επειδή είμαι κι εγώ σε social sciences (αν και μια 10ετία μεγαλύτερη από εσένα), δυστυχώς ένα διδακτορικό σε χώρα που δεν ξέρεις τη γλώσσα είναι πολύ δύσκολο (αν σκεφτείς ότι κατά πάσα πιθανότητα το δείγμα της έρευνάς σου θα είναι άτομα που κατοικούν σε αυτή τη χώρα κάνει νόημα να πρέπει να ξέρεις τη γλώσσα). Και πάλι βέβαια δεν είναι απόλυτο. Υπάρχουν θέσεις και για αγγλόφωνους ερευνητες (σε μη αγγλόφωνες χώρες). Υποθέτω ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Είμαι σε φάση να ξεκινήσω διδακτορικό. Το ήθελα απο τα 18 μου και τωρα εχω την ευκαιρία, στην Ελλάδα, κοντά στον τόπο διαμονής μου, έχω βρει ήδη καθηγητή και θεμα και σκέφτομαι μόλις τελειώσω το 2ο πτυχίο μου (ειναι κατι συνδυαστικο μεταξυ των 2, εχω και μεταπτυχιακό αλλα φευγει προς αλλη κατεύθυνση) να κάνω αίτηση. Υποτροφία δε δικαιούμαι λόγω ηλικίας, κοντευω 40. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσω ακαδημαϊκά μετά. Έτσι κι αλλιώς εδω που βρίσκομαι και με περίεργες οικογενειακές συνθήκες η εύρεση σταθερής εργασίας στο αντικείμενο μου είναι αδύνατη προς το παρόν…
Κι εγώ από τα 18 ήθελα! Κατάφερα να ξεκινήσω πρώτο μεταπτυχιακό στα 25, δεύτερο στα 29 και διδακτορικό στα 33!
Δυστυχώςς τα κριτήρια στις υποτροφίες είναι μεγάλο αγκάθι. Όπως επίσης και ότι δεν καλύπτουν ένσημα. Εάν είχα την ευχέρεια να μην δουλεύω και να κάνω διδακτορικό θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη. Τώρα όμως που πρέπει να βιοποριστώ κάπως, προτιμώ να δουλεύω και να κάνω παράλληλα διδακτορικό, καλύπτοντας έτσι τα ένσημά μου και μαζεύοντας προϋπηρεσία/εργασιακή εμπειρία, παρά να κυνηγάω υποτροφίες κι αύριο μεθαύριο αν δεν καταφέρω να κάνω ακαδημαϊκή καριέρα, να μείνω ξεκρέμαστη.
Έτσι όπως τα λες είναι,συμφωνώ,δυστυχώς το διδακτορικό αξίζει μόνο ως funded στο εξωτερικό.
Επειδή έχω δική μου δουλειά πληρωνω εφκα καθε μήνα, οπότε αυτό δε με τρομάζει. Να μπω σε συγκεκριμένο κλαδο θέλω και μονο Αθήνα ή εξωτερικό υπάρχουν θέσεις, εχω καλές προσφορές αλλά και οικογένεια που αυτή τη στιγμή με χρειάζεται. Με διδακτορικό σε αυτό τον τομέα μπορώ παράλληλα να κάνω με αλλους συμφοιτητές μια startup και να πουλήσουμε τις τεχνολογίες που θα αναπτυξουμε.
Έχω παρόμοια εμπειρία με υποτροφίες στον τομέα των ξένων γλωσσών/linguistics και πραγματικά ήταν μια πικρή ιστορία,η συνειδητοποίηση ότι απλά μοιάζουμε οι φτωχοί συγγενείς σε έναν τεχνοκρατικό κόσμο.
Σεβομαι απειρα το παθος σου για το αντικειμενο σου και ευχομαι μονο τα καλυτερα. Ειναι απολυτα λογικο να εχεις αγχος για το μελλον σου, και κανενας απο τους προβληματισμους σου δεν ειναι παραλογος, αλλα συμφωνω με την Ρενα οτι ειναι νωρις και κριμα να αγχωνεσαι τοσο. Λενε οτι οταν αγχωνεσαι πολυ εντονα για το μελλον ειναι λες και αναγκαζεσαι να το ζησεις 2 φορες, μια οταν αγχωνεσαι και μια οταν το ζεις οντως, που το δευτερο δεν ειναι καν εγγυημενο ή προδιαγεγραμμενο.
Είσαι στη σωστή ηλικια. Τελειώνοντας το μεταπτυχιακό πρέπει να κάνεις διδακτορικό. Μπορείς να ψάξεις υποτροφίες. Γλώσσες αν το αντικείμενο σου δεν έχει κάποια σχέση δε χρειάζεται να ξέρεις πολλες, στις περισσότερες επιστήμες τα αγγλικά είναι το κυριότερο. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι το οικονομικό. Αν δεν πάρεις υποτροφία στο διδακτορικό πρέπει παράλληλα να εργαζεσαι. Μια συμβουλή εδώ, να κάνεις μια οσο το δυνατόν καλύτερη έρευνα κι ας φας όλο το χρόνο σπουδών που δικαιουσαι παρα να τελειώσεις στα 3 χρόνια κάνοντας κάτι μέτριο. Εκτος απο υποτροφίες μπορείς να συμμετέχεις και σε ερευνητικά προγράμματα ώστε να έχεις ενα εισοδημα. Επισης το… Διαβάστε περισσότερα »