Αγαπημένη Αμπα, Χαιρετώ εσένα και την παρέα! Είμαι μια νέα μεταπτυχιακή φοιτήτρια. Και… Και μισω το αντικείμενο! Πρόσφατα άλλαξαν το προγραμμα σπουδών και στα μαθήματα έγιναν αλλαγές οπότε πριν ξεκινήσω δεν είχα σαφή εικόνα. Και ξεκινώντας, συνειδητοποίησα ότι δεν μου αρέσει καθόλου. Αλλά καθόλου. Ούτε το αντικείμενο αυτό κάθε αυτό (με ελάχιστες εξαιρέσεις), ούτε οι καθηγητές, ουτε το κλίμα με τους συμφοιτητές. Και μέσα σε αυτό το κλίμα (νιώθω και κάπως που δεν μπορώ ταυτόχρονα να δουλεύω γιατί είναι full time και με εργασίες κλπ), απορώ αν θα ειναι μαλθακο από μέρος μου να σταματήσω… Γενικά είμαι άνθρωπος που αν πεισμωσω θα βγάλω εις πέρας ο, τι θελήσω, αλλά αν δεν το θέλω κάτι… Απλά δεν! Αλλά σκέφτομαι ότι πια μεγάλωσα. Και δεν είναι σωστό να φεύγω αμέσως μόλις κάτι δεν μου αρέσει, και ότι ίσως είναι μια καλομαθημενη στάση ζωής αυτή. Θεωρείς ότι το να φύγω και να τα παρατήσω θα είναι δείγμα καλομαθημενης; Υγ. Τα έξοδα μου τα καλύπτουν στο μεγαλύτερο μέρος οι γονείς μου, αλλά και εγώ βάζω κάποια χρήματα από τη δουλειά μου από τους μήνες που δούλεψα μετά το πτυχίο και πριν το μεταπτυχιακό. Υγ 2: δεν είναι ότι τελειώνοντας το μεταπτυχιακό θα έχω σημαντικά περισσότερες ευκαιρίες για δουλειά, αλλά ως προσόν δεν το θεωρώ και άχρηστο. Ευχαριστώ πολύ πολυ! Περιμένω κάθε είδους απάντηση από σένα και από τους αναγνώστες
Δεν μπορώ να φανταστώ πώς ξεκίνησες ολόκληρο μεταπτυχιακό για να καταλήξεις ότι μισείς το αντικείμενο. Λες ότι μισείς το αντικείμενο. Είναι κάτι που δεν καταλαβαίνω ούτε στο πρώτο πτυχίο, αλλά στο μεταπτυχιακό μου φαίνεται ακόμα πιο εξωφρενικό. Αν ήθελες ένα μεταπτυχιακό στο μπάντζι τζάμπινγκ, λέμε τώρα, όπως και να άλλαξε το πρόγραμμα σπουδών και τα μαθήματα, πάλι το μπάντζι τζάμπινγκ είναι το αντικείμενο. Έχει σημασία αν γίνεται σε έλλειψη βαρύτητας ή στην κορυφή του Ολύμπου το μάθημα; Έχει, εντάξει, αλλά σε σημείο που να λες τελικά δεν ήθελα καθόλου να μάθω για το μπάντζι τζάμπινγκ; Και μάλιστα «το μισώ;» Δεν ήξερες τι είναι; Περίμενες να το μάθεις στο μεταπτυχιακό; Τι θα πει «δεν το θεωρώ άχρηστο;» Θέλεις να πιάσεις δουλειά στα εξτρίμ σπορτς ή όχι;
Έχω όλο και περισσότερο την εντύπωση ότι πολλοί κάνουν μεταπτυχιακό με την ίδια υπαλληλική λογική του σχολείου. Ότι είναι ένα προσόν όπως τα αγγλικά, χωρίς να έχουν καταλάβει τι είναι. Πρώτα αυτό, μετά εκείνο, μετά το παράλλο, μηχανικά, ακόμα και όταν τους ζητάνε πια λεφτά. Δεν θεωρώ ότι είναι στάση καλομαθημένης, αλλά άμαθης. Δεν ξέρω τι να σου προτείνω τώρα που πληρώνει άλλος. Ενστικτωδώς πιστεύω ότι πρέπει να σφίξεις τα δόντια και να το τελειώσεις. Αλλά μετά πραγματικά αναρωτιέμαι αν έχει σημασία, με τη στάση που έχεις απέναντι σε αυτό που κάνεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Δε διαφωνώ με την Α Μπα ως προς το ότι θα έπρεπε να γίνεται πιο συνειδητοποιημένα το μεταπτυχιακό, αλλά στην Ελλάδα της ιατρικής και της νομικής και του σχολείο/πανεπιστήμιο/μεταπτυχιακό/δουλειά που η εκπαιδευσή σου και η ζωή σου δεν σου ανήκουν ακριβώς γιατί θα πικραθούν οι γονεις, δεν είναι και για να πέφτουμε από τα σύννεφα που συμβαίνει κάτι τέτοιο. Εγώ δηλώνω ένοχη – και σε υψηλόβαθμη σχολή που δεν πολυήθελα πήγα (υποσημείωση: τις μέρες που δήλωνα μηχανογραφικό η μαμά μου πήρε ΤΟ ΑΕΡΟΠΛΑΝΟ να έρθει να με βρει μην τύχει και δήλωνα πρώτο το μαθηματικό) και μεταπτυχιακό έκανα χωρίς να… Διαβάστε περισσότερα »
Μια από τα ίδια και εδώ, JanetWeiss, πολύ μου άρεσε το σχόλιό σου. Μεγάλο θέμα το ότι η εκπαίδευση δε σου ανήκει ακριβώς.
Ποιά ήταν αυτή η υψηλόβαθμη σχολή που τόσο καημό είχε η μαμα;
Προσυπογράφω. Καθαρά δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία στα χειρότερά της – και δεν εξαιρώ καθόλου τον εαυτό μου. Ακόμα με θυμάμαι, τελειώνουν Πανελλήνιες, πατάω πρώτη μέρα το πόδι στη φυλακή και, ενώ πασχίζω να παρηγορήσω τον εαυτό μου (“4 χρόνια είναι, θα περάσουν”) γυρίζει και μου πετάει η διπλανή μου: “μεταπτυχιακό σε τι θα κάνεις;” Ότι δηλαδή εγώ, που σιχαινόμουν ακόμα και τα πόμολα της Οικονομίδου, έπρεπε να σκεφτώ αν προτιμούσα φορολογικό ή δικονομία. Μέχρι το τελευταίο έτος είχε γίνει πια “μόδα” το διπλό μεταπτυχιακό. Και δε θέλω να ξέρω τι θα συμβαίνει τώρα (αλήθεια, δε θέλω). Εννοείται ότι πολλά από αυτά τα… Διαβάστε περισσότερα »
Έκανα το μεταπτυχιακό μου στον πιο άσχετο κλάδο σε σχέση με τα ενδιαφέροντά μου. Εκείνην την εποχή σκεφτόμουν πώς θα φύγω από Ελλάδα και θα ξεπεράσω τον Κούλη. Ντρέπομαι που το λέω αλλά πολύ λίγο με ενδιέφερε τι θα σπουδάσω, μόνο ο Κούλης με ενδιέφερε που δεν τον ενδιέφερα. Και να πάρω μια βαλίτσα στα χέρια μου. Αποτέλεσμα ήταν να έχω γύρω μου τα πιο άσχετα άτομα, με κανένα κοινό ενδιαφέρον, αφόρητη μοναξιά. Το τελείωσα για να το τελειώσω και να μην γυρίσω πίσω με κατεβασμένα μούτρα. Μελέτησα όπως ποτέ γιατί δεν είχα καμία παρέα και τίποτα άλλο να κάνω.… Διαβάστε περισσότερα »
Συγγνώμη, ποιόν Κούλη εννοείς;
τον κουλη στολιγκα (που τον θυμηθηκα αυτον;)
τον τοτε γκομενο, εννοει…
Αγαπητή φίλη, έχω υπάρξει στη θέση σου. Ξεκίνησα ένα μεταπτυχικό λόγω της έντονης πίεσης που δεχόμουν από τους γονείς μου και ενώ ήξερα πως το συγκεκριμένο αντικείμενο που είχα τελειώσει ως προπτυχιακό μου άρεσε μεν (εγκυκλοπαιδικά ας πούμε), αλλά δεν μου έκανε δε, επέμεινα και επέλεξα ένα μεταπτυχιακό στον ίδιο χώρο. Μάλιστα, είχα την επιλογή να κάνω ένα μεταπτυχιακό που με ενδιέφερε περισσότερο, σε ελαφρώς σχετικό αντικείμενο, αλλά φοβήθηκα. Θεώρησα ότι το να κάνω κάτι καινούργιο έτσι και αλλιώς εμπεριέχει το ρίσκο να μην μου αρέσει, plus, με άγχωνε πάρα πολύ η ιδεά ότι ακόμα και να μου άρεσε, ίσως… Διαβάστε περισσότερα »
Αν σε παρηγορεί, ούτε εμένα μου άρεσε το μεταπτυχιακό μου στην αρχή. Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήξερα καν γιατί το έκανα. Είχα κάνει αίτηση στο ανοιχτό πανεπιστήμιο τότε που ήταν με κλήρωση ακόμα, με το σκεπτικό “αν με πάρουν θα ενισχυθεί η αυτοπεποίθησή μου” – άσχετα που ήταν με κλήρωση, αλλά είχα ανάγκη μια επιτυχία γιατί είχα απογοητευτεί από τα επαγγελματικά μου. Ήξερα κόσμο που προσπαθούσε 10+ χρόνια να μπει στο ΕΑΠ και έκανα την αίτηση στο μοναδικό μεταπτυχιακό που είχα δικαίωμα να επιλέξω μετά το προπτυχιακο μου και ήμουν απόλυτα πεπεισμένη ότι δε θα με έπαιρναν, κάπου το… Διαβάστε περισσότερα »
Παίζει ρόλο και το χρονικό πλαίσιο. Αν δεν έχεις κλείσει ούτε μήνα, κάνε λίγο υπομονή μέχρι να βρεις έναν σταθερό ρυθμό, πολλοί (μη σου πω όλοι) πελαγώνουν στην αρχή. Τώρα αν θεωρείς ότι έχει περάσει αρκετός καιρός, ώστε να γνωρίζεις με σιγουριά ότι δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι προς το καλύτερο, μπορείς να το σταματήσεις.
Όσα λιγότερα μας γράφετε για τους τομείς σας, αγαπητές και αγαπητοί επιστολογράφοι, τόσο λιγότερα θα μπορούν να σας πούνε οι σχετικοί με τον τομέα σας αναγνώστες, που θα μπορούσαν να έχουν και κάποια πιο πρωτότυπη ιδέα ή κατεύθυνση από τους καθηγητές στα πανεπιστήμια.
Καλά Α μπα πολλοί κάνουν και διδακτορικό με την ίδια υπαλληλική λογική! Δε τους κατάλαβα ποτέ, και αν τους ρωτήσεις ούτε κι εκείνοι ξέρουν πως βρέθηκαν εκει.
Είμαι στο αυτοκίνητο με τον πατέρα μου και εχουμε πιάσει μια συζήτηση στην οποία για κάποιο λόγο αναφερω οτι με βάση τα ECTS μου απο το προπτυχιακο μου θα μπορουσα να κανω διδακτορικό κατευθείαν αν το ήθελα.Και μου λεει ο πατέρας μου ”και τότε γιατι κάνεις μεταπτυχιακό και όχι διδακτορικό που ειναι και πιο καλό”.Και αντε ο πατέρας μου ειναι και εβδομηντάρης ,εδω ατομα στην ηλικία μου κανουν συλλογή μεταπτυχιακών στον αυτόματο και διδακτορικών στον αυτόματο.Ξερω ατομα που κανανέ για λόγους μιμιτισμού ,γιατι δεν είχαν κατι αλλο να κάνουν ,γιατι έτσι,γιατι ακουγόταν πιασάρικος ο τίτλος και φυσικά γιατί τα λεφτά… Διαβάστε περισσότερα »
Στην Ελλάδα πάντως στον ιδιωτικό τομέα δεν σου μετράνε καλά καλά το επίδομα πτυχίου, όχι του μεταπτυχιακού οπότε δεν ξέρω αν είναι ένας σημαντικός λόγος. Ομως ακόμα και για κάνει το μεταπτυχιακό για λόγους μισθού και επαγγελματικής αποκατάστασης δεν θα έπρεπε να διαλέξει κάτι που μισεί (μου φαίνεται αδύνατον να άλλαξε 360 μοίρες το πρόγραμμα σπουδών και να το μίσησε).
Όταν καταλάβουνε τα παιδιά στην Ελλάδα ότι αυτός που κάνει αυτό που τον γεμίζει βγάζει λεφτά, και όχι το ανθυποδιορισμένο με τα +20 ευρώ για κάθε μία από τις 4 ξένες γλώσσες που αγόρασε και δεν έχει διαβάσει ΕΝΑ βιβλίο στο πρωτότυπο, μπορεί να αλλάξουν πολλά σε αυτήν την χώρα.