Η έρευνα για τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτό το χάσμα των φύλων σήμερα επικεντρώθηκε σε 28 χώρες και δημοσιεύτηκε την παγκόσμια ημέρα της γυναίκας από το Διεθνές Ινστιτούτο Γυναικείας Ηγεσίας (Global Institute For Women’s Leadership) του King’s College, με σκοπό την ενημέρωση σχετικά με τα ζητήματα εργασιακής ανισότητας. Αν και οχτώ στους δέκα άνδρες θεώρησαν ότι η αντιμετώπιση της μισθολογικής ανισότητας είναι κρίσιμη για τις έμφυλες διακρίσεις, περίπου ένα στους πέντε υποστήριξε πως πιστεύει ότι τα ρεπορτάζ και η κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης σχετικά με το ζήτημα ανήκουν στα λεγόμενα «Fake News» και πρέπει να αντιμετωπίζονται με ανάλογη δυσπιστία.
Στο poll συμμετείχαν 20.520 Ευρωπαίοι, Αμερικανοί και Ασιάτες, ενώ το 42% των ερωτηθέντων απάντησε πως “η αντιμετώπιση του μισθολογικού χάσματος είναι σημαντικό ζήτημα, αλλά αυτήν τη στιγμή υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα”. Μόλις το 36% αντιτάσσεται στην παραπάνω πρόταση.
Εντωμεταξύ, σύμφωνα με στοιχεία του UN Women, οι γυναίκες πληρώνονται παγκοσμίως 16% λιγότερο από τους άντρες, ενώ όλα τα επαγγέλματα στα οποία υπεραπασχολούνται χωρίς να πληρώνονται αρκετά, ιδιαίτερα τον τελευταίο χρόνο, είναι τα επαγγέλματα που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της αντιμετώπισης της πανδημίας.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Νομίζω ότι, ως ένα βαθμό, τα λάθη στο πώς γίνεται αντιληπτή η μισθολογική ανισότητα των φύλων (που είναι υπαρκτή!) οφείλεται και στο πώς παρουσιάζονται τα δεδομένα. Με το να λέγεται, π.χ., ότι οι γυναίκες πληρώνονται το 81% του πόσο πληρώνονται οι άνδρες (το παράδειγμα είναι για τις ΗΠΑ*), προκαλείται αμέσως η ερώτηση, “για την ίδια δουλειά;”. H απάντηση είναι όχι. Ειναι 81% συνολικά. Εάν λάβουμε υπόψη τον τίτλο εργασίας, τα έτη εμπειρίας, τον τομέα, την τοποθεσία και άλλους παράγοντες, οι γυναίκες πληρώνονται το 98% της αποζημίωσης των ανδρών, δηλ. σχεδόν το ίδιο. Το ποσοστό 81% είναι μικρότερο του 98% διότι… Διαβάστε περισσότερα »
Μέσα στο 20% βρίσκεται το 100% των Ελλήνων.
Επιπλέον θεωρούν ότι η άδεια τοκετού είναι διακοπές, ότι οι γυναίκες ευνοούνται στην δουλειά, ότι δεν υπάρχουν προκαταλήψεις/σεξισμός στον χώρο εργασίας, ότι οι γυναίκες επιλέγουν πιο εύκολες δουλειές, ότι το χάσμα των φύλων στις ανώτερες θέσης είναι απλά θέμα ικανότητας, ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να ηγηθούν (και όταν το κάνουν είναι σκύλες), ότι οι γυναίκες είναι περισσότερο ανταγωνιστικές και άλλα πολλά που ,αντί να μειώνονται, τα βλέπω συνεχώς να αυξάνονται.
Το λέω περισσότερο με την έννοια ότι πολλοί άντρες ,όχι απλά αναπαράγουν αυτές τις απόψεις, αλλά περιχαρακώνονται πίσω από αυτές για να κρατήσουν τα προνόμια που έχουν. Η αντίδραση στον φεμινισμό είναι ότι κάποιος που παλιά θα είχε απλά κάποιον εσωτερικευμένο μισογυνισμό, τώρα συνειδητά προσπαθεί να υποτιμήσει τις προσπάθειες για ισότητα ως άδικες. Μπορεί να μην έχει αυξηθεί το ποσοστό του μισογυνισμού, αλλά αυξάνεται σε ένταση σε ορισμένες περιπτώσεις. Και δυστυχώς οι παραπάνω φράσεις είναι απόψεις που ακούω/διαβάζω πολύ συχνά να λέγονται, ειδικά σε σάιτ που το κοινό είναι νεαρές ηλικίες.
Ξεχασες και το βασικότερο: οτι δεν υπαρχει φεμινισμος, υπαρχει ενα κινημα μισανδρίας που στόχο έχει να πληξει τους ανδρες και να κάνει τις γυναίκες κυριαρχες- μια φορα ακομα να το ακουσω και θα βαλω μπουρλοτο.
Την Παρασκευή που μας πέρασε ειχαμε συνάντηση τμήματος (τύπου village hall είμαστε 90 ατομα) στο οποίο προσκάλεσα την υπεύθυνη για το diversity. Στην κουβέντα τη ρώτησα εάν έχουμε δεδομένα για το pay gap. Δύο ενδιαφέροντα πράγματα συνέβησαν: 1) ένας συνάδελφος με έδρα ευρωπαϊκή χώρα, δεν ήξερε καν τι είναι το pay gap (!!) 2) Ένας άλλος συνάδελφος έστειλε στο ομαδικό τσατ την έκθεση που έπρεπε να υποβάλλει η εταιρεία για τους εργαζόμενους που βρίσκονται στο UK. Εκεί λοιπόν έχοντας όλα τα δεδομένα μπροστά μας δεν μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει ότι στις μεσαίες αποζημιώσεις η απόκλιση ήταν μικρή, αλλά ήταν πολύ… Διαβάστε περισσότερα »