Για τις γυναίκες στη διοίκηση μεγάλων ομίλων, δεν υπήρξε ποτέ καλύτερη στιγμή για να παραιτηθούν. Και αυτό είναι κάτι που στην παρούσα φάση έχει βάλει φωτιά στα επιχειρηματικά των ΗΠΑ και όχι μόνο.
Τα στατιστικά δείχνουν το εξής: ότι μετά τις απανωτές καραντίνες, οι γυναίκες σε ηγετικές θέσεις σε εταιρείες, ομίλους και πολυεθνικές εγκαταλείπουν τα πόστα τους με τον υψηλότερο ρυθμό που έχει σημειωθεί ποτέ, και το χάσμα μεταξύ γυναικών και ανδρών σε ανώτερες θέσεις που εγκαταλείπουν τη δουλειά τους είναι το μεγαλύτερο που υπήρξε ποτέ, σύμφωνα με νέα στοιχεία από το LeanIn.org και τη McKinsey & Company, η οποία άρχισε να παρακολουθεί αυτούς τους αριθμούς το 2015.
Στην έκθεσή τους “Women in the Workplace”, στην οποία συμμετείχαν 22.000 γυναίκες και 18.000 άνδρες, οι Lean In και McKinsey & Co. διαπίστωσαν ότι είναι όλο και πιο σημαντικό για τις γυναίκες να εργάζονται σε εταιρείες που δίνουν προτεραιότητα στην επαγγελματική εξέλιξη, την ευελιξία, την ευημερία των εργαζομένων, καθώς και την ποικιλομορφία, την ισότητα και την ένταξη – και εγκαταλείπουν τις εταιρείες τους σε πρωτοφανή αριθμό όταν αυτές οι ανάγκες δεν ικανοποιούνται.
Οι εταιρείες διατρέχουν επίσης τεράστιο κίνδυνο να χάσουν νεαρές γυναίκες, σε χαμηλότερες στην ιεραρχία θέσεις, για τους ίδιους λόγους που οδηγούν τις γυναίκες διευθυντικά στελέχη να παραιτηθούν, καθώς τα θέματα αυτά είναι ακόμη πιο σημαντικά για τις γυναίκες κάτω των 30 ετών.
“Ας είμαστε σαφείς: Οι γυναίκες δεν λένε ότι δεν θέλουν να δουλέψουν”, λέει στο CNBC η Lareina Yee, ανώτερη εταίρος της McKinsey & Co.
“Εγκαταλείπουν τις εταιρείες, στις οποίες ήδη εργάζονται, επειδή είναι σίγουρες ότι θα έχουν την ευκαιρία να εξελιχθούν κάπου αλλού, κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί… Αυτό που συμβαίνει εξηγεί πραγματικά το ότι η αφοσίωση έχει και τα όριά της”.
Δυόμισι χρόνια μετά την πανδημία του κορωνοϊού, η νέα έρευνα του Εθνικού Κέντρου Γυναικείου Δικαίου δείχνει ότι οι γυναίκες έχουν ανακτήσει όλες τις απώλειες θέσεων εργασίας τους από τον Φεβρουάριο του 2020.
Ωστόσο, καθώς όλο και περισσότερες γυναίκες επιστρέφουν στο εργατικό δυναμικό, η συνιδρύτρια και διευθύνουσα σύμβουλος της LeanIn.org, Rachel Thomas, λέει ότι η υπομονή τους εξαντλείται για τις εταιρείες που τις πιέζουν να επιστρέψουν στη “συνήθη λειτουργία”, απαιτώντας περισσότερο χρόνο στο γραφείο και αφήνοντας τις συζητήσεις σχετικά με την ψυχική υγεία των εργαζομένων και την ποικιλομορφία, την ισότητα και τη συμπερίληψη στο περιθώριο, αφού υποσχέθηκαν να δώσουν προτεραιότητα σε αυτά τα ζητήματα ήδη το 2020, αλλά δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους.
Οι εργαζόμενες γυναίκες στις ΗΠΑ είναι μεταξύ των πιο στρεσαρισμένων εργαζομένων παγκοσμίως, σύμφωνα με νέα έρευνα της Gallup. Και καθώς συνεχίζουν να αναλαμβάνουν περισσότερες ευθύνες στο σπίτι και στην εργασία, βιώνουν την εξουθένωση και την εξάντληση σε υψηλότερα ποσοστά από τους άνδρες.
Η αλλαγή που οδηγεί περισσότερες γυναίκες αφεντικά να υποβάλουν την παράιτησή τους με προειδοποίηση δύο εβδομάδων, όπως το βλέπει η Thomas, είναι ότι αυτές οι γυναίκες έχουν δει τι είναι εφικτό όταν οι εταιρείες “δεσμεύονται πραγματικά για κάτι”, είτε πρόκειται για την προσφορά πιο ευέλικτων εργασιακών ρυθμίσεων είτε για τη διπλασιασμό των ισότιμων πρακτικών πρόσληψης – και “δεν θέλουν να πάρουν το πόδι τους από το γκάζι”, προσθέτει.
Η Thomas συνεχίζει: “Θέλουν να δουλεύουν για οργανισμούς που τηρούν τις υποσχέσεις τους σε όσα θα οδηγήσουν σε θετικές αλλαγές”. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, κατά την ίδια, η παραίτηση είναι μονόδρομος και μάλιστα όχι δραματικός. Οι περισσότερες από αυτές που παραιτούνται έχουν ήδη εξασφαλίσει θέση σε λιγότερο τοξικά εργασιακά περιβάλλοντα και δίνουν το σήμα και στις νεότερες γενιές..!
Στο μεταξύ, περισσότερες από τις μισές (58%) γυναίκες κάτω των 30 ετών δηλώνουν ότι η επαγγελματική ανέλιξη έχει γίνει πιο σημαντική γι’ αυτές τα τελευταία δύο χρόνια, σε σύγκριση με το 31% των γυναικών σε υψηλόβαθμα πόστα.
Η γενιά Z και οι millennials εκτιμούν τις ευκαιρίες επαγγελματικής εξέλιξης περισσότερο από ό,τι οι άλλες γενιές, όπως έχουν δείξει πολυάριθμες μελέτες, και αυτό κατατάσσεται σταθερά ως κορυφαία προτεραιότητα για τις νεότερες γενιές όταν επιλέγουν έναν νέο εργοδότη.
Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις γυναίκες κάτω των 30 ετών, προσθέτει η Yee, οι οποίες καταλαβαίνουν ότι “το να έχεις μια θέση στο τραπέζι έχει σημασία και είναι πιο πρόθυμες να τη ζητήσουν”.
Αλλά ενώ οι γυναίκες φιλοδοξούν να κατακτήσουν ανώτερες διοικητικές θέσεις όσο και οι άνδρες συνάδελφοί τους, η έκθεση διαπίστωσε ότι είναι πολύ πιο πιθανό να βιώσουν μικροεπιθέσεις που υπονομεύουν το κύρος τους και αποθαρρύνουν την ικανότητά τους να εξελιχθούν σε μια εταιρεία.
Παρά τα μέτρια κέρδη στην εκπροσώπηση στην ηγεσία, μόνο 1 στους 4 υψηλόβαθμους εργαζόμενους είναι γυναίκα, σημειώνει η έκθεση. Πολύ λιγότερες γυναίκες από ό,τι άνδρες προάγονται σε διευθυντικές θέσεις: Για κάθε 100 άνδρες που προάγονται από μεσαία σε διευθυντική θέση, προάγονται μόνο 87 γυναίκες και 82 έγχρωμες γυναίκες.
“Πρόκειται για μια καταστροφική κατάσταση … δεν προάγετε αρκετές γυναίκες στις ηγετικές θέσεις και τώρα έχετε περισσότερες γυναίκες που εγκαταλείπουν ηγετικούς ρόλους”, λέει η Thomas. “Σε έναν κόσμο όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να υποεκπροσωπούνται δραματικά στην ανώτερη ηγεσία, αυτά τα δύο προβλήματα μαζί δημιουργούν ένα αρκετά τρομερό διπλό χτύπημα για τις εταιρείες που προσπαθούν να κρατήσουν τις γυναίκες στις θέσεις τους”.
Στο μεταξύ, βάσει της μελέτης έχει παρατηρηθεί ότι όλη εκείνη η επιπλέον δουλειά που απαιτείται -λέγε με “λάντζα”- σε όλες τις επιχειρήσεις, συνήθως γίνεται από γυναίκες και ακόμα συνηθέστερα δεν αναγνωρίζεται ποτέ!
Σε σύγκριση με τους άνδρες σε παρόμοιες θέσεις, οι γυναίκες διευθυντές ξοδεύουν περισσότερο χρόνο σε εργασίες που προάγουν την ευημερία των εργαζομένων και προωθούν την ποικιλομορφία, την ισότητα και την ένταξη, οι οποίες δεν εμπίπτουν στις επίσημες εργασιακές τους αρμοδιότητες, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας προς τα μέλη της ομάδας να διαχειριστούν τον φόρτο εργασίας τους και της πρόσληψης εργαζομένων από υποεκπροσωπούμενες ομάδες.
Όλη αυτή η απλήρωτη εργασία, η οποία επιπλέον δεν αναγνωρίζεται και ποτέ, κάνει την περί παραίτησης απόφαση ακόμα πιο εύκολη, όσο μεγάλη κι αν είναι η αποζημίωση – κάτι που εδώ και μήνες προβληματίζει τις ανά τον κόσμο εργοδοσίες. Το παράδοξο εδώ είναι συνήθως η αντιπρόταση με έναν μεγαλύτερο μισθό, χωρίς όμως, δεσμεύσεις για ουσιαστικές αλλαγές απορρίπτεται με την ίδια ευκολία, κάτι που αφαιρεί ακόμα ένα ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί από τους εργοδότες.
“Το συναρπαστικό είναι όλο αυτό το νέο κύμα γυναικών, πρόθυμο να μην διαπραγματευτεί με τους παλιούς όρους και έτοιμο να υπερασπιστεί αξίες όπως η ποιότητα ζωής, ο ελεύθερος χρόνος, η ψυχική υγεία και κυρίως οι καλύτερες νέες προτάσεις που εξασφαλίζουν όλα τα παραπάνω, συν τις αποδοχές και κυρίως τις ευκαιρίες πραγματικής ανέλιξης και υγιούς δημιουργικότητας”, υποστηρίζουν οι συντάκτες της έρευνας.
ΠΗΓΗ: CNBC.com
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
