Αγαπητή Μαρίνα, έχεις να μου δώσεις συνταγή για αυθεντική καρμπονάρα;; Ξέρω ότι δε χρησιμοποιούν κρέμα γάλακτος. Είναι μείγμα αυγών, μπέικον (;)
Η καρμπονάρα είναι ένα πιάτο απλό αλλά όχι απλοϊκό. Αποτελεί σημείο αναφοράς για την Cucina Povera και την ιταλική κουζίνα. Είναι ένα πιάτο που παραμένει αγαπημένο και διαχρονικό στο πέρασμα των χρόνων και που έχει κακοποιηθεί όσο λίγα στα χρονικά της ιταλικής γαστρονομίας.
Αχ η καημένη η καρμπονάρα τι έχει τραβήξει από επαγγελματίες μάγειρες και μη. Έχω αναρωτηθεί πολλές φορές αν την μαγειρεύουν με κρέμα γάλακτος λόγω ευκολίας ή άγνοιας και καταλήγω πως συμβαίνει μάλλον και για τους δύο λόγους.
Τα υλικά, πλέον, είναι εξαιρετικά εύκολα να τα βρεις κανείς, άρα δεν βρίσκω κανένα λόγο που συνεχίζουν κάποιοι να μαγειρεύουν την καρμπονάρα με κρέμα γάλακτος και μπέικον, εκτός βέβαια αν προτιμάει ο ουρανίσκος τους αυτή την εκδοχή. Ξέρεις τι λένε περί ορέξεως. Το μόνο που είναι λίγο πιο δυσεύρετο από τα υλικά που θα χρειαστείς είναι το guanciale. Σε περίπτωση που δεν μπορείς να το βρεις σε κάποιο μεγάλο σούπερ μάρκετ ή σε ντελικατέσεν μπορείς να το βρεις πολύ εύκολα σε e-shop που εμπορεύεται φαγητό. Αν δεν βρεις μην τα βάψεις μαύρα, μπορείς να χρησιμοποιήσεις pancetta affumicata που δουλεύει μια χαρά στο συγκεκριμένο πιάτο. Το Pecorino Romano και όχι ελληνικό πεκορίνο ή άλλης ιταλικής προέλευσης συν τα ιταλικά spaghetti, είναι άκρως απαραίτητα για τη συνταγή, όπως και τα φρέσκα αυγά, κατά προτίμηση ελευθέρας βοσκής.
Είναι από τα πιάτα, όπως και η Cacio e Pepe που λόγω το λίγων υλικών που το πλαισιώνουν, πρέπει να είναι όλα άριστης ποιότητας. Όσο καλύτερης ποιότητας υλικά έχεις, τόσο πιο εξαιρετική θα είναι η carbonara σου.
Μη νομίζεις πως στα εστιατόρια κάνουν μαγικά όσον αφορά την τεχνική. Το πιάτο είναι πολύ απλό και έχει ταπεινή προέλευση. Απλά στα εστιατόρια, ειδικά στα φημισμένα, δίνουν απόλυτη προσοχή τόσο στην ποιότητα των υλικών όσο και στην εκτέλεση. Αν ακολουθήσεις και εσύ την ίδια γραμμή, πιστεύω το αποτέλεσμα είναι σίγουρο και όσο πιο πολλές φορές την μαγειρέψεις, τόσο καλύτερη θα γίνεται φορά με τη φορά.
Πάμε να φτιάξουμε την τέλεια, αυθεντική carbonara.
Υλικά για 2 μερίδες
300 γρ spaghetti ή bucatini ή rigatoni
3 κρόκοι αυγού
70 γρ τριμμένο Pecorino Romano
100 γρ guanciale ή pancetta affumicata κομμένο σε μεγάλους κύβους για να παραμείνει ζουμερό
1 κουτάλια της σούπας αλάτι
1 κουτάλια της σούπας καβουρντισμένο πιπέρι φρεσκοτριμμένο
Ετοιμάζουμε όλα τα υλικά, δηλαδή τρίβουμε το τυρί, κόβουμε το guanciale και τρίβουμε το πιπέρι και τα αφήνουμε στην άκρη.
Βάζουμε σε μια μεγάλη κατσαρόλα νερό να βράσει μαζί με το αλάτι. Μόλις βράσει, βάζουμε τα μακαρόνια και βράζουμε 2´ λιγότερο από τον αναγραφόμενο χρόνο της συσκευασίας.
Παράλληλα, βάζουμε σε δυνατή φωτιά ένα τηγάνι χωρίς λάδι και προσθέτουμε το guanciale. Μαγειρεύουμε μέχρι να πάρει σκούρο χρυσό χρώμα. Αν χρειαστεί χαμηλώνουμε λίγο τη φωτιά. Στο τέλος θέλουμε να είναι ωραία σωταρισμένο το guanciale και να έχει αφήσει το λίπος του στο τηγάνι.
Σε μια μπασίνα βάζουμε τους κρόκους μαζί με το Pecorino Romano και τα ανακατεύουμε με ένα φουέ.
Μόλις είναι έτοιμα τα μακαρόνια κρατάμε ένα μεγάλο μπρίκι από το νερό τους και τα σουρώνουμε. Τώρα είναι το πιο σημαντικό σημείο για την επιτυχία της συνταγής. Πολύ γρήγορα, χωρίς να χάσουν θερμοκρασία τα μακαρόνια τα μεταφέρουμε στην μπασίνα με το τυρί και προσθέτουμε γρήγορα το πιπέρι, το guanciale μαζί με τα λίπη του και λίγο από το νερό που έχουμε κρατήσει. Με μία τσιμπίδα ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΙΡΟΥΝΙ, ανακατεύουμε πολύ γρήγορα τα μακαρόνια για 1’-2’ μέχρι να γίνει μία λεία δεμένη σάλτσα. Αν χρειαστεί, προσθέτουμε σιγά-σιγά ακόμα λίγο από το νερό που έχουμε κρατήσει. Σερβίρουμε αμέσως σε ημι-βαθύ πιάτο, προσθέτοντας κι άλλο φρεσκοτριμμένο πιπέρι από πάνω.
Καλή επιτυχία!
Υγ.Τα υλικά που σου έδωσα είναι για 2 μερίδες γιατί είναι από τα πιάτα που δεν πολλαπλασιάζονται τόσο εύκολα έχοντας το ίδιο αποτέλεσμα. Αν θέλεις κάποια στιγμή να το μαγειρέψεις για παραπάνω άτομα, τότε ακολούθησε την ίδια διαδικασία σε δύο διαφορετικές μπασίνες ή παραπάνω, ανάλογα με τον αριθμό των μερίδων που θες να μαγειρέψεις.
Επίσης όπως και στην Cacio e Pepe, το Pecorino Romano είναι καλύτερα να το αγοράσεις σε κομμάτι και να το τρίψεις λίγο πριν εκτελέσεις τη συνταγή, ώστε να βγει η σάλτσα σου αεράτη και φίνα στην υφή.
Καλή επιτυχία και περιμένω τις φωτογραφίες σας στο instagram!
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Το guanciale αξίζει να το μυρίσεις την ώρα που τηγανίζεται έστω και μια φορά στη ζωή σου. Ψάξτε να το βρείτε.
Mitsi μας, γκουαντσάλε (το ι ΔΕΝ προφέρεται).
Επειδή guancia (γκουάντσα) σημαίνει μάγουλο,
εικάζω ότι είναι κομμάτι από το μαγουλάκι του γουρουνακίου.
Γκουαντσάλε, είναι ένα ας πούμε πιο ωραίο μπέηκον, αξίζει!
Γκουαντσάλε. Είναι όντως το μάγουλο του γουρουνιού και είναι σαν μπέικον με πολύ λίπος και λίγο ψαχνό. Αυτό που έχω φάει εγώ είναι καπνιστό, σε κομμάτι καλυμμένο με θρυμματισμένο πιπέρι. Το κόβεις μικρά κυβάκια/μπαστουνάκια και μόλις το βάλεις στο τηγάνι βγάζει μια μυρωδιά που θέλεις να βουτήξεις μέσα. Μετά από αυτό ότι μπέικον και να έχω φάει είναι σαν φτηνή απομίμηση του γκουαντσάλε.
Ωραία μυρίζει όντως, αλλά όταν το 70% των κύβων είναι ατόφιο λίπος, τι να το κάνω.
Αυτό ακριβώς είναι, ατόφιο λίπος. Δεν έχει πάθει κανένας δηλητηρίαση από ατόφιο λίπος, ούτε έχει φράξει καμία αρτηρία από λίγο λίπος μια στα τόσα. Μπορείς να τρως το κοτόπουλο ξαπετσιασμένο και ψαρονεφρι αντί για παϊδάκια για να φας λίγο γκουαντσάλε μια στα τόσα. Επιλογές είναι όλα.
Δεν το λέω από άποψη υγείας, το λέω από άποψη υφής, προτιμώ να τρώω τα μακαρόνια με κάτι που θυμίζει κρέας (pancetta) και έχει και κάποιο λίπος για τη νοστιμιά και τη ζουμερότητα, παρά με σκέτα κομματάκια λίπος.
Μπορείς να κρατήσεις τη σάρκα του και ελάχιστο ή καθόλου από το λίπος του😊
Μπορώ να κάνω μία λίστα με τις ονομασίες από τα βασικά μαγειρικά εργαλεία. Θέλετε;
Πολύ ευχαρίστως !!!
Θα τη φτιάξω οπωσδήποτε! Ομολογώ πάντως πως λατρεύω τη γνωστή παραλλαγή με την κρέμα γάλακτος και το χοντροκομμένο μπέικον – την οποία ευχαριστιέμαι μόνο από τα χεράκια μου και τα χεράκια του αδελφού μου, από τον οποίο αντέγραψα τη συνταγή, και δεν την παραγγέλνω ποτέ σε εστιατόριο. Επίσης φτιάχνω και βίγκαν εκδοχή με φυτική κρέμα και τυρί και μανιτάρια. Δεν με νοιάζει αν τη λένε καρμπονάρα ή κάπως αλλιώς. Είναι απλώς ένα διαφορετικό πιάτο!
@Αιλουροειδέστατο, πόσο ισχύει !
Μ αρέσει κι εμένα παρά πολύ. Όταν έμαθα ότι δεν είναι αυτή η πραγματική καρμπονάρα είχα πάθει ένα σοκ θυμάμαι, χαχα!
Μια χαρά είναι και με την κρέμα γάλακτος, εγώ στα 15 μου έφτιαχνα καρμπονάρα με αυτό το φακελάκι σκόνη της Knorr και νόμιζα ότι κάνω τέχνη.
Ο μπαμπάς μου άφηνε μόνο το νερό που χρειαζόταν μέσα στην κατσαρόλα και τα μακαρόνια, έριχνε τα χτυπημένα αυγά (τα χτυπούσε με το πιπέρι και το τυρί από πριν), έκλεινε με το καπάκι, έπιανε την κατσαρόλα από τα χερούλια και με τους αντίχειρες το καπάκι και την κουνούσε πάνω κάτω καμιά δεκαριά φορές. Με δύναμη, να νιώθεις τα μακαρόνια να χτυπάνε στο καπάκι. Όλα αυτά με αστραπιαίες κινήσεις. Έτσι την κάνω κι εγώ. Όταν μου είχαν πει στο γυμνάσιο ότι στην καρμπονάρα βάζουν κρέμα γάλακτος είχα σοκαριστεί. Σε εστιατόριο μόνο μια φορά τη βρήκα όπως έπρεπε και θυμάμαι το σερβιτόρο… Διαβάστε περισσότερα »
Φοβερός μάγειρας ο μπαμπάς🤟🏻
Θα του το πω να καταχαρεί Μαρίνα! Μπορεί από μαγειρευτά να είναι σκράπας, αλλά στην καρμπονάρα και στο ψήσιμο ψαριού είναι πολύ καλός. Πώς γίνεται κάποιοι άνθρωποι να πετυχαίνουν εξαιρετικά καλά κάποια φαγητά που αν τα κάνει άλλος με τον ίδιο τρόπο δεν βγαίνει; Είναι αυτό που λέμε “χέρι”;
Το φουέ είναι ο αναδευτήρας/αυγοκόφτης η ακόμα πιο απλά αυτό με τα συρματάκια που μοιάζει πολύ με αυτά που έχει το μίξερ. Η μπασίνα είναι το μεταλλικό μπολ που θα βάλουμε ο, τι θέλουμε να χτυπήσουμε. Υποθέτω πως αυτά είναι τα λίγο περίεργα.
Ωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω υποκλίνομαι, αυτή τη συνταγή την κάνω λάθος χρόνια, τώρα έχω πάλι μια ελπίδα να τα καταφέρω, ευχαριστώ.
Θα τα καταφέρεις σίγουρα!
Ευχαριστούμε για την υπέροχη συνταγή. Μια ερώτηση: γιατί οπωσδήποτε πεκορινο και όχι παρμεζάνα; Ξέρω έναν Ιταλό σεφ που δουλεύει σε εστιατόριο στη Σύρο και μου είπε να βάλω παρμεζάνα. Εκτός κι αν το είπε για να με διευκολύνει επειδή ξέρει ότι δεν το χω καθόλου με αυτά.
Η παρμεζάνα όπως θα δεις και στην συνταγή για την Cacio e Pepe έχει την τάση να τσιχλώνει όταν την ανακατεύεις. Η αυθεντική συνταγή έχει μόνο pecorino Romano που είναι και το τυρί της περιοχής που προέρχεται η συνταγή. Παρόλα αυτά, αν θέλεις να χρησιμοποιήσεις παρμεζάνα go for it!
Ευχαριστώ πολύ Μαρίνα! Πεκορινο λοιπόν!
Oσες φορές το δοκίμασα με παρμεζάνα απέτυχε. Η σαλτσουλα δεν είχε ποτέ την υφή που πρέπει. Επειδή λατρεύω τη γεύση της όμως κατέληξα στο εξής. Απλά προσθέτω λίγη στο σερβίρισμα. Λίγη όμως. Θέλει αποκλειστικά και μόνο Pecorino Romano.
Ευχαριστούμε πολύ Μαρίνα!
Με αγχώνει λίγο τι θα κάνω με τα 3 ασπράδια αυγων, γιατί έχω θέμα με το να πετάω φαγητό …
Κράτα τα για να κάνεις την επόμενη μέρα μια ομελέτα με ασπράδια και τυράκι
Ομελέτα (αν θες βάζεις και ένα ολόκληρο αυγό) ή μαρεγκάκια ή μπισκότα γλώσσες (γλώσσες γάτας / μπισκότα παγωτού) 🙂
Έξτρα κόπος το ξέρω, αλλά όποτε φτιάχνω καρμπονάρα, μέτα φτιάχνω και μια γρήγορη πάβλοβα για επιδόρπιο.
Υπέροχες μαρέγκες στο πι και φι. Βάζεις από πάνω φρούτα μαζί με μαρμελάδα φράουλα και μια σαντιγί και έχεις μια υπέροχη γρήγορη Πάβλοβα για επιδόρπιο!
Ή Eton mess αν δε θέλει μαρμελάδα!
Ευχαριστώ πολύ Μαρίνα και τους υπόλοιπους σχολιαστές!
Τέλεια! Θα τη δοκιμάσω. Λατρεύω τα μακαρόνια!
unpopular opinion alert: την μια και μοναδικη φορα που εφαγα αυθεντικη καρμποναρα σε ιταλικο, το λιπος απο το γκουαντσαλε ηταν δυο δαχτυλα στο πιατο και δεν ηταν απλα ψημενο αλλα καφε. Ηταν σαν να τρωω πανσετα(;) με μακαρονια. Προσωπικα δεν μου αρεσε καθολου, ισως να μην ηταν καλη η εκτελεση της συνταγης ή εγω να ειμαι περιεργος αλλα ηταν πολυ βαρυ πιατο (με το ζορι τρεις πιρουνιες). Τελος παντων η δικη μου αγαπημενη εκδοχη της καρμποναρα γινεται με αυγο και οχι κρεμα γαλακτος αλλα χρησιμοποιω καπνιστο μπεικον που ειναι πιο ελαφρυ.
Μπορείς να μην προσθέσεις όλο το λίπος και να κρατήσεις μόνο τους κύβους του guanciale