in

Αγαπητή «Α, μπα»: Προσπαθούμε για παιδί και όλοι μας κάνουν σχόλια

Έχω αρχίσει να φοβάμαι

Έχω αρχίσει να φοβάμαι ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ

camylla battani dz8g0IxEqh0 unsplash
Photo by Camylla Battani on Unsplash

Γεια σας αμποπαρέα! Πρώτη φορά γράφω ερώτηση σε τέτοιου είδους μέσο. Θα προσπαθήσω να είμαι σύντομη. Είμαι 33 χρονών και με τον σύντροφό μου έχουμε μεταναστεύσει σε όχι και τόσο μακρινή χώρα εδώ και 3 χρόνια. Το τελευταίο εξάμηνο αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε για παιδάκι, είχαμε μια μικρή ατυχία, αλλά συνεχίζουμε. Οι περισσότερες φίλες μου από Ελλάδα έχουν ήδη παιδιά, κι έχω το κλασικό “Εσείς πότε;”, “Άντε βάλτε μπρος” κ.λπ. στα οποία απαντάω απότομα (τύπου “Δεν σας αφορά το αν κάνουμε σεξ με τον άντρα μου” όχι τόσο όμορφα), χωρίς όμως να έχω φτάσει στον τσακωμό ακόμη. Αυτό που δεν καταλαβαίνω και το κάνουν συνέχεια, είναι το ότι μου λένε τακτικά “Πώς θα τα βγάλεις πέρα χωρίς τη μητέρα ή την πεθερά σου;”, “Θα γεννήσεις χωρίς τη μαμά σου;” και γενικά με κάνουν να φοβάμαι ότι αν δεν έχω τη μάνα μου δύσκολα θα τα βγάλω πέρα και αν. Η δική μου η μάνα δεν είχε καμία από τις γιαγιάδες κοντά της και μια χαρά μεγάλωσε 2 παιδιά μαζί φυσικά με τον πατέρα μου, επί ίσοις όροις. Στο ίδιο μήκος κύματος με τον πατέρα μου και ο σύντροφός μου, είναι το μισό μιας μονάδας, δηλαδή γνωρίζω ότι θα κάνει ό,τι περνάει και μπορεί να περάσει από το χέρι του. Στο θέμα αυτό και οι γονείς μου και τα πεθερικά μου μού έχουν πει ότι, αν χρειαστούμε τη βοήθειά τους, αρκεί να τη ζητήσουμε και θα την έχουμε με όποιον τρόπο θέλουμε. Οι φίλες μου έχουν διάφορα είδη συντρόφων, από ανθρώπους με απόλυτη συμμετοχή στην οικογένεια, μέχρι τελείως αμέτοχους, ωστόσο όλες έχουν το ίδιο τροπάρι. Πρέπει να αγχωθώ; Όταν με το καλό έρθει η εγκυμοσύνη, να κανονίσουμε να έρθει για κάποιο διάστημα η μάνα ή η πεθερά μου; Είναι τόσο δύσκολο για ένα ζευγάρι να μεγαλώσει μόνο του ένα παιδί; Να σημειωθεί ότι, παρόλο που δεν έχουμε πρόβλημα ούτε με τη μάνα μου ούτε με την πεθερά μου, δεν μας αρέσει να έχουμε κόσμο στο σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα έτσι κι αλλιώς.

-Να πανικοβληθώ;

Να κάνετε ακριβώς αυτό που θέλετε εσείς οι δύο, στο χρονοδιάγραμμα που θέλετε. Το ποιον θέλεις μέσα στο σπίτι σου είναι προσωπικό θέμα. Το πόσο εύκολο και πόσο δύσκολο είναι κάτι πολύ σχετικό, και πολλές φορές δεν το ξέρεις από πριν. Εξαρτάται από πολλά, από τον εξοπλισμό σας, από τις αντοχές σας, από τα λεφτά σας, από τη χώρα που ζείτε και τι ευκολίες δίνει, από την ιδιοσυγκρασία σας, από το μέγεθος του σπιτιού σας, από τις σχέσεις που έχετε με τους γονείς σας, από το αν δουλεύετε, πού δουλεύετε, με τι συνθήκες δουλεύετε, ακόμα και από τον καιρό, και φυσικά, πάρα πολύ βασικό, από το ίδιο το μωρό. Τα μωρά διαφέρουν πάρα πολύ μεταξύ τους, από την πρώτη στιγμή.

Είναι πολύ δύσκολο να το κάνει ένας άνθρωπος μόνος του, αυτό είναι σίγουρο. Ότι ο πρώτος υπεύθυνος για ένα μωρό είναι η μάνα του, και ότι ο δεύτερος υπεύθυνος είναι μια άλλη γυναίκα, κατά προτεραιότητα η μάνα της μάνας του, είναι κάτι που το λέει η πατριαρχία. Δεν χρειάζεται να το ακολουθήσετε.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News

36 Comments
δημοφιλέστερα
νεότερα παλαιότερα
Ενσωματωμένα σχόλια
Δείτε όλα τα σχόλια
este
este
3 χρόνια πριν

Μου αρέσεις πολύ και εσύ και ο άντρας σου και οι οικογένειες σας. Για τους φίλους σας έχω κάποιες επιφυλάξεις. Να κάνεις αυτό που νιώθεις. Αν στην πορεία αλλάξει αυτό που νιώθεις να αλλάξεις και αυτό που θα κάνεις. Όχι να μην φοβάσαι καθόλου, εγώ πάντως καθόλου δεν σε φοβάμαι.

φρουφρού και αρώματα
φρουφρού και αρώματα
3 χρόνια πριν

Αγαπητή γράφουσα, έχω 4 παιδιά και ζω στη Γερμανία. Και τα 4 τα γέννησα και τα μεγαλωσα χωρις μαμαδες και γιαγιαδες. Θα μπορούσα κάλλιστα να φανταστώ να έρθει η πεθερά μου για ενα διάστημα εαν την χρειαζόμουν αλλα η μανα μου σε καμία περίπτωση. Μεγαλη διαφορά στο τρόπο σκεψης και συντηριτικά μυαλά. Και στα 4 παιδιά μοιραστηκα με τον αντρα μου τις ευθύνες. Στα 2 μοιραστηκαμε τον ενα χρονο απο κοινόυ, εμεινα εγω 6 μηνες σπιτι και αλλους 6 αυτος. Μετα σε βρεφονηπιακο. Στο 3ο εμεινα παλι εγω τους πρώτους 6 μηνες και επειδη ο ιδιος του εκανε μια μετεκπαιδευση,… Διαβάστε περισσότερα »

Αιλουροειδέστατο
Αιλουροειδέστατο
3 χρόνια πριν

Ρώτησα κάποτε μια φίλη μου με τρία παιδιά αν είχε βοήθεια από γονείς όταν ήταν μικρά και είπε “μπα… οι γονείς μας είναι πολύτεκνοι, σε ποιο εγγόνι από τα 12 που έχει ο καθένας να πρωτοτρέξουν;” Θέλω να πω, μπορεί να υπάρχει ο μύθος πως η βοήθεια είναι δεδομένη και πως “όλοι” το κάνουν, αλλά στην πράξη δεν βλέπω να γίνεται τόσο συχνά όσο νομίζουμε. Και στην ίδια χώρα να ζεις με τους γονείς σου, μπορεί να μένουν μακριά, να δουλεύουν, να είναι ΑμεΑ, να μην τα πας καλά μαζί τους, τέλος πάντων για χ-ψ λόγους να μη γίνεται. Το… Διαβάστε περισσότερα »

Miraculous Ladybug
Miraculous Ladybug
3 χρόνια πριν

Θα ήθελα να σου πω την δική μου εμπειρία και γενικότερα την άποψη μου στο θέμα. Και εμείς ζούμε στο εξωτερικό κ μεγαλώνουμε την κόρη μας μόνοι μας. Ένα νεογέννητο στο σπίτι και γενικά ο ερχομός ενός παιδιού είναι μια δύσκολη διαδικασία. Τόσο πρακτικα όσο και ψυχολογικά. Εμένα η διαδικασία του να μην έχω βοήθεια από την μαμά μου η την πεθερά μου λειτουργησε τέλεια. Καταρχάς μπορώ να σου πω με βεβαιότητα ότι αισθάνθηκα ότι ενηλικιωθηκα. Ακούγεται λίγο γελοιο στην ηλικία που είναι, 40 plus να μιλάω για ενηληκιωση αλλά είναι η αλήθεια. Μετά από 6 χρόνια αισθάνομαι ότι έχω… Διαβάστε περισσότερα »

Γβρμ
Γβρμ
3 χρόνια πριν

Όχι! Όχι!!! Κι εμείς έτσι είμαστε. Εξωτερικό, μόνοι. Εξαρτάται από τον χαρακτήρα σου. Εμένα γενικώς δεν μου αρέσει να ανακατεύονται άλλοι στις δουλειές μου και στο σπίτι μου, ΕΙΔΙΚΑ η μάνα μου (καλά η πεθερά ούτε λόγος, δεν τη νιώθω τόσο κοντά). Καθένας κουμάντο σπίτι του. Λοιπόν όταν γέννησα ήταν το πρώτο εγγόνι και για τις δυο οικογένειες και θεώρησαν αυτονόητο ότι θα κουβαληθούν όλοι. Έκατσαν ενα μήνα- ο χειρότερος της ζωής μου. Ναι οκ μαγείρευαν και σιδερώναν αλλά πραγματικά δεν άξιζε τη σκοτούρα μου. Ο σύζυγος λόγω δουλειάς ταξίδευε πολύ και εξαιτίας αυτού ήμουν συνήθως μόνη με το μωρό… Διαβάστε περισσότερα »

Stalkerou
Stalkerou
3 χρόνια πριν

Αν ήταν απαραίτητο να έχουμε τη μαμα μας κοντά για να κάνουμε παιδιά, τότε τα μισά τουλάχιστον παιδιά δεν θα είχαν γεννηθεί! Αυτή η άποψη πάντως ότι αν δεν έχεις κοντά τη μαμα σου έρχεται καταστροφή και όταν την έχεις είσαι από τις τυχερές, είναι αφόρητα εκνευριστική.
Γενικά, στο θέμα του παιδιού υπάρχουν τόσες πολλές απόψεις και εμπειριες που αν δίνεις σε όλες την ίδια βαρύτητα θα τρελαθείς. Με το καλό να έρθει η εγκυμοσύνη και το μωράκι σας και τότε βλέπετε τι θα κάνετε!

Elytissa
Elytissa
3 χρόνια πριν

Απο την στιγμη που θα τα βγαλουμε περα ο αντρας μου και εγω , μονοι μας στην Αυστραλια, εν μεσω κορονοιου , με κλειστα συνορα, με δυο full time απαιτητικες δουλειες, στα 40 μας, ολοι μπορειτε να τα καταφερετε

Mirka Janic
Mirka Janic
3 χρόνια πριν

Ναι και γω νόμισα ότι πρεπει να έρθει η μαμά μου, όταν γέννησα. Αλλά η μαμά μου έχασε τελείως την ψυχραιμία της και έζησα πέντε μέρες απίστευτες στιγμές. Το νεογέννητο έκλαιγε (πρωτοφανες) και η μάνα μου ήταν “το παιδι κρυωσε!”. Έκανε το μωρό κακά του ” το μωρό έχει διάρροια γιατί κρυωσε”, είχε έξω 20 βαθμούς Νοέμβρη μήνα, ” το παιδι κρυώνει” και με κυνηγουσε με μια κουβέρτα από πίσω να το τυλίξω. Ησυχάσαμε όταν αποχώρησε! Γενικά, με καλή συνεννόηση και οργάνωση δε χρειάζεται κάποια βοήθεια έξτρα. Εμείς δεν είχαμε ουτε, έχουμε κάποια βοήθεια. Μας διευκολύνει και η φυση της… Διαβάστε περισσότερα »

TNR
TNR
3 χρόνια πριν

Νομίζω κάποια στιγμή πρέπει να συζητήσουμε για τη μάστιγα γονική οικογένεια της γυναίκας και και σχέσεις αλληλεξάρτησης που ειναι επιθυμητες και από τη γυναίκα. Βλέπω πάρα πολλές που παντρεύονται και είναι 3 Ή 4 στο γάμο. Σίγουρα η μητέρα της νύφης και 70% και ο πατέρας. Δεν είναι μόνο η έλλειψη υποδομών. Είναι κάτι βαθύτερο. Εδώ στη γειτονιά ξέρω 3 οικογένειες που η γυναίκα δεν εργάζεται και έχουν μετακομίσει οι γονείς της στο σπίτι (ή μόνο η μανα) για 2 χρόνια για να βοηθούν με το μωρό. Μα πως θα πάει καλά έτσι ένας γάμος; Ή το άλλο πολύ συχνό,… Διαβάστε περισσότερα »

Lou
Lou
3 χρόνια πριν

Δηλαδή οι φίλες σου δεν μοιράζονται τις ευθύνες για την ανατροφή του παιδιού με τον πατέρα του και περιμένουν από τη μάνα τους? Ρώτησε σε παρακαλώ την επόμενη που θα γίνει αδιάκριτη. Να μην εκφράσεις θυμο, αλλα εκπληξη και απορια. Κανε αντιστροφή. Γιατί ΕΣΕΝΑ δεν σε ενδιαφέρει καθόλου ένα μοντέλο οικογένειάς, στο οποίο ο πατέρας θα είναι αμέτοχος.

pyrosvestiras
pyrosvestiras
3 χρόνια πριν

Πωω φίλε, ωραία φάση, ελεύθερο σεξ, ούτε προφυλακτικά, ούτε αντισυλληπτικά, ούτε έγνοιες για εγκυμοσύνες και ατυχήματα, ίσα ίσα να γουστάρεις κιόλας αν μείνεις και έγκυος. Τζαμάουα. Εγώ λέω να το απολαύσετε το σεξάκι και να μην αγχώνεστε για τα περαιτέρω. Και λογαριασμό σε κανέναν για το αν και πότε θα κάνετε παιδιά. Μπορείς να πεις στις φίλες σου με φιλικό τόνο “ρε παιδιά είναι αγενές να ρωτάτε κάποιον πότε θα κάνει παιδί, ακόμα κ εμένα που ειμαστε κολλητές με φέρνετε σε δύσκολη θέση. Κόφτε το ρε μαλάκες. Μην ρωτάτε τον κόσμο τέτοια πράγματα, φανταστείτε να θέλει κ να μην μπορεί… Διαβάστε περισσότερα »