Αγαπητοί Λένα και σχολιαστές, καλησπέρα, και συγνώμη για το king size σεντόνι. Ο σύντροφος μου κι εγώ είμαστε στα 30λίγο μας, περίπου δέκα χρόνια μαζί. Είναι ο πιο υπέροχος σύντροφος, υποστηρικτικός, δοτικός, γεμάτος αγάπη και κατανόηση. Πριν λίγο καιρό μάθαμε πως λόγω ενος προβλήματος υγείας θα δυσκολευόμασταν πολύ να κάνουμε παιδί και ίσως χρειαζόμασταν τη βοήθεια της επιστήμης. Στεναχωρηθήκαμε με τα νέα, κλαίγαμε στη σκέψη οτι μπορεί τελικά παρά τις προσπάθειές μας να μην τα καταφέρουμε, γεμίσαμε ανασφάλεια και άγχος. Τελικά καταφύγαμε στην εξωσωματική, η διαδικασία ήταν ένα συναισθηματικό rollercoaster, μια ελπίζαμε, μια τα βλέπαμε ολα μαύρα, αλλά ήμασταν αποφασισμένοι. Τελικά ολα καλά (μέχρι τώρα), και είμαι έγκυος μερικών εβδομάδων. Και εδώ αρχιζει το δράμα και ο παραλογισμός: εγώ που χτυπιόμουν πριν λίγο καιρό, έχω τρομοκρατηθεί για τα πάντα. Θα βγαίνουμε οικονομικά; Θα θελα να ‘χα μια πιο καλοπληρωμένη δουλειά, όπως του συντρόφου μου, και αυτό είναι μια πηγή τεράστιου άγχους για μενα και τροφοδοτεί και τη χαμηλή μου αυτοεκτίμηση. Μετά, θα ναι καλά το παιδί; Κι αν γεννηθεί μ’ ενα σοβαρό πρόβλημα υγείας, θα μπορώ να τ’ αγαπήσω; Μήπως και μόνο που αναρωτιέμαι, σημαίνει πως δεν είμαι έτοιμη για γονιός, αφού δε μπορώ να το αγαπήσω χωρίς όρους και ήδη προβάλλω πάνω του το scheme του «παιδιού» όπως το ‘χω στο μυαλό μου; Κι αν, ακόμα κι αν είναι υγιές, δεν το αγαπήσω; Αν συνειδητοποιήσω πως δεν ήθελα παιδί; Αν γίνω μια κακή μανα; Αν είναι ενα δύστροπο παιδί που δυσκολεύει την επικοινωνία, θα μπορέσω να το διαχειριστώ; Ασε που έχω φρικάρει στην ιδέα να ‘ναι δίδυμα και θέλω σ αυτήν την περίπτωση να κάνω μείωση των εμβρύων. Δεν ξέρω καν τι θα μου προσφέρει ένα παιδί, νιώθω πως η ζωή μου μ’ αρέσει πολύ όπως είναι, με τις ρουτίνες-ιεροτελεστείες που έχουμε θεσπίσει με το σύντροφό μου (πχ τα πρωινά μας το σκ), με την ανεξαρτησία μου, και δε θα ´θελα να τα χάσω. Εκείνος μου λέει ως θα ναι εκεί, ξέρω πως θα μαστε μαζί στα ξενύχτια και στις δυσκολίες και στα πάντα, συζητάμε πως ακόμα κι αν δεν κάναμε παιδί, είμαστε απόλυτα ευτυχισμένοι μαζί. Μου λέει πως τ´ότι νιώθω ήδη πλήρης με τη ζωή μου και οτι δεν περιμένω το παιδί να με κάνει έτσι, είναι πολύ σημαντικό. Φοβάμαι όμως. Κλαίω όλη μέρα, δεν κοιμάμαι το βράδυ κ όταν με παίρνει ο ύπνος, βλέπω εφιάλτες. Νιώθω επίσης πολύ αχάριστη -αν κάποιος μου ´λεγε πρίν 3 μήνες ότι θα κλαίω επειδή θα ´μαι έγκυος, θα τον έβριζα, νομίζω. Θα ´θελα ν’ ακούσω τι γνώμη σου και των σχολιαστών, οχι για το τι να κάνω, αλλά αν είναι αναμενόμενα αυτά τα συναισθήματα, αν τα ‘χει ζήσει και κάποιος άλλος εδώ, ή αν ο τρόμος που νιώθω πρέπει να με προβληματίσει για το αν είμαι έτοιμη. Σας ευχαριστώ πολύ που το διαβάσατε και για τον υπέροχο, ασφαλή χώρο που έχετε δημιουργήσει.
-Mum to be-or not to be
Τα συναισθήματα είναι αναμενόμενα με την έννοια ότι είναι συχνά, όχι υποχρεωτικά, αλλά ο βαθμός στον οποίο τα βιώνεις, όχι. Αυτό δεν είναι αναμενόμενο, και πρέπει να κάνεις οπωσδήποτε κάτι για να τα αντιμετωπίσεις, τώρα, πριν έρθει το παιδί, αλλά και μετά. Αν κλαις όλη μέρα και δεν κοιμάσαι το βράδυ έχεις προσπεράσει το αναμενόμενο, άλλωστε μιλάς για «τεράστια πηγή άγχους».
Δεν είναι κάτι που μπορεί να σου εξαφανίσει η συζήτηση με τον σύντροφο, είναι κάτι που χρειάζεται να κάνεις μαζί με ειδικό. Μην το αφήσεις έτσι και κυρίως, μην περιμένεις ότι θα σου περάσει όταν έρθει το παιδί. Είναι πιο πιθανό να γίνει ακόμη χειρότερο με την ευθύνη και την σωματική κούραση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η ερώτηση σου μου θυμίζει πολλά συναισθήματα και σκέψεις που έκανα κι εγώ πριν λίγους μήνες. Τώρα το μωράκι μου είναι τριών εβδομάδων. Θα σου πω πως το βίωσα εγώ, μήπως αναθαρρησεις λίγο. Την εγκυμοσύνη μου τη βίωσα σχετικά αδιάφορα, δε μιλούσα στην κοιλιά μου, δεν συγκινήθηκα τρελά, δεν ήταν η ‘ωραιοτερη περίοδος της ζωής μου’. Συχνά έκανα τέτοιες σκέψεις σαν τις δικές σου, ότι δεν θα το αγαπάω, ότι είχα ήδη πολύ ωραία καθημερινότητα και θα χαλάσει, ότι μήπως έκανα λάθος, μήπως δεν θα είναι υγιές. Σε όποιον τα έλεγα με κορόιδευε και μου έλεγε ότι όταν γεννήσω θα… Διαβάστε περισσότερα »
Να το χαίρεσαι το μωράκι σου♥️ Σίγουρα η εγκυμοσύνη και η γέννα δεν είναι εύκολη υπόθεση, όμως όταν έχεις δίπλα σου ανθρώπους να σε στηρίζουν αισθάνεσαι πιο ασφαλής
Ευχαριστούμε πολύ κορίτσια 💝❤️❤️
Δεν νομίζω ότι υπάρχει έγκυος που δεν έχει κάνει λίγο πολύ τέτοιες σκέψεις. Απλά είναι ένα ακόμη ταμπού, ότι δεν πρέπει να μιλάμε για τις αμφιβολίες κ τους φόβους μας γιατί θα γίνουμε μαμάδες, άρα τίποτα άλλο δεν μετράει. «Επιτρέπεται» κοινωνικά να κανείς αναλύσεις επι αναλύσεων για ένα ταξίδι ή μια καινούργια δουλειά ή ακόμη κ για ένα φόρεμα που πήρες κ έχεις δεύτερες σκέψεις, αλλά το να εκφράσεις φόβους για κάτι που σου ανατρέπει όλη τη ζωή είναι κατάπτυστο, πρέπει να είσαι απλά ευγνώμων.. Εμένα με βοήθησε κάτι που είχε πει κάποτε ο πατέρας μου. Ότι όσο πιο ανέτοιμος… Διαβάστε περισσότερα »
Wanderlust πολύ σοφό αυτό που είπε ο πατέρας σου! Το έχω διαπιστώσει κι εγώ πολλές φορές κοιτώντας γυρω μου. Άνθρωποι πολύ ενθουσιώδεις ζορίστηκαν πολύ και οι πιο επιφυλακτικοί απλά αντιμετώπισαν αυτό που ήδη περίμεναν και δεν πέσαν απο τα σύννεφα.
Meddle κ εγώ! Συνομήλικοι🙂 κ οι αλλαγές μου φαίνονται βουνό.. με το καλο!
Είναι άσχετη η δική μου περίπτωση αλλά θα ήθελα να σταθώ στο εξής: “Μήπως και μόνο που αναρωτιέμαι, σημαίνει πως δεν είμαι έτοιμη για γονιός, αφού δε μπορώ να το αγαπήσω χωρίς όρους…”. Στην πρώτη εγκυμοσύνη της συζύγου μου, είχα ανησυχίες μήπως δεν αγαπήσω το παιδί μας. Κι αυτό γιατί δεν μπορούσα να καταλάβω πώς είναι να κυοφορεί κανείς ένα παιδάκι. Τρία χρόνια μετά, δεν μπορώ να σου περιγράψω τα συναισθήματα που έχω για εκείνον. Θα είναι λίγο. Θεωρώ, λοιπόν, πως η αγάπη είναι αναπόφευκτη και χωρίς όρους. Όσον αφορά τις δυσκολίες, σε όλους λέω το εξής: ο ερχομός ενός… Διαβάστε περισσότερα »
Έτοιμη δε θα είσαι ποτέ με τρόμο ή χωρίς. Είσαι σε καλό δρόμο νομίζω αν στην σκέψη ότι μπορεί να το χάσεις, στεναχωριέσαι. Κατά τα άλλα, είμαι 100% σύμφωνη με αυτά που σου λέει η Λένα σχετικά με τη θεραπεία μιας και το άγχος σου έχει ξεπεράσει τα όρια. Τα λέω αυτά από τη θέση της γυναίκας που αποφάσισε ότι δε θέλει να κουνήσει το μικρό της δαχτυλάκι για να κάνει παιδί και μάλλον αυτό δε θα έρθει από ανεξήγητη υπογονιμότητα και όλα καλά. Ήρθε όμως εγκυμοσύνη και δεν ήξερα πώς να νιώσω και είχα όλες τις σκέψεις που έχεις… Διαβάστε περισσότερα »
Αυτό που διάβασα εγώ είναι ότι είχες πολύ άγχος και έντονες αντιδράσεις και πριν να μείνεις έγκυος και τώρα. Απλώς άλλαξε ο λόγος στον οποίο διοχετεύεις το άγχος σου.
Με το καλό θα έρθει το παιδάκι σου και θα είσαι μια χαρά μαμά γιατί όλες οι μέλλουσες μητέρες νιώθουν αυτά που νιώθεις σε έναν βαθμό. Απλώς θα συμφωνήσω ότι θα σε βοηθούσε να μιλούσες με κάποιον ειδικό, στον οποίο καλό θα ήταν να επικοινωνήσεις ότι και η πρότερη κατάσταση σου έφερνε έντονα συναισθήματα που σε δυσκόλευαν στη διαχείριση και η τωρινή το ίδιο.
Στην πρώτη μου εγκυμοσύνη είχα τις ανησυχίες μου κ άγχος αλλά σε ένα λογικό κ διαχειρισιμο βαθμό. Στην δεύτερη άστα ξέφυγα, επειδή κάπνιζα πριν πάρω χαμπάρι ότι είμαι έγκυος είχα τρελές φοβίες. Είχα πείσει τον εαυτό μου ότι το παιδί θα έχει αυτισμό, σχιστία, έξι δάχτυλα( δεν κάνω πλάκα, έβαλα τον γιατρό στην αυχενική να τα μετρήσει), κ ότι υπάρχει σε σύνδρομο. Θα το πω πρώτη φορά, έκανα σενάρια αν γεννηθεί με κάποιο σύνδρομο πως θα το ξεφορτωθώ κ να φανεί σαν ατύχημα. Σου μιλάω για απόλυτη τρέλα κ παρανοια. Τα σκεφτόταν αυτά το παρανοϊκό μυαλό μου κ μετά έλεγα… Διαβάστε περισσότερα »
Πέρασες ήδη μια πολύ στρεσογόνα περίοδο με τις εξωσωματικές και τώρα βιώνεις το άγχος που πάνω-κάτω βιώνει κάθε μέλλουσα μανούλα(πως θα τα βγάλει περα με το παιδί,με τη δουλειά,αν θα έχει βοήθεια κτλ). Η διαφορά έγκειται οτι σε έχει καταβάλει τόσο,που σου δημιουργεί ψυχοσωματικά προβλήματα. Η λύση είναι να επισκεφθείς εναν ειδικό ώστε να μπορέσεις να διαχειριστείς το άγχος και τον πανικό σου.
Μεχρι ένα σημείο είχα ταυτιστει πολύ μαζί σου. Είμαι κ εγώ έγκυος μετά από εξωσωματική και επειδή το άγχος μου για δίδυμα ήταν μεγάλο, βάλαμε μόνο ένα έμβρυο. Ανα καιρούς σκέφτομαι τι ωραία ήταν και είναι που με τον σύντροφό μου, αράζουμε τα σκ μέχρι τελικής πτώσης, λιώνουμε στον καναπέ κανωντας τίποτα, βγαίνουμε καμία βόλτα, πηγαίνουμε για καθιερωμένο πρωινό και καφέ τις Κυριακές (προ covid), κλπ. Αλλά μετά, σκεφτόμαστε, ότι και σε όλα αυτά υπάρχει χώρος για το μωρό μας. Θα πηγαίνουμε όλοι μαζί για πρωινό, όλοι μαζί για ψώνια, εντάξει, δεν ξέρω αν θα λιώνουμε στον καναπε, αλλά εντάξει,… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν το ήξερα πραγματικά, μείωση των εμβρύων? Να πω την αλήθεια πάγωσα, δεν θα μπορούσα ποτέ να πάρω μια τέτοια απόφαση, πάντα θα αναρωτιόμουνα πως θα ήταν το άλλο. Βέβαια όποιος είναι έξω από τον χορό…
Θα τολμήσω να πω ότι τα νέα που είχατε από το γιατρό, ότι θα είναι δύσκολο να μείνεις έγκυος, σας έβαλαν αμέσως σε έναν αγώνα δρόμου. Ίσως να μην ήταν συνειδητή επιλογή σου να κάνεις παιδί τη δεδομένη χρονική στιγμή αλλά σε παρέσυρε το άγχος μήπως και δεν κάνεις. Τώρα που επιτέλους έφτασες στο στόχο σου μπορεί να συνειδητοποιείς ότι δεν το ήθελες ακόμα. Νομίζω δεν είναι τόσο φοβερό. Προσωπικά όταν αποφάσισα να κάνω παιδί, δεν ήταν κάτι που ήθελα αλλά είπα γιολο. Σκέφτηκα ότι θα πάρει κανα χρόνο μέχρι να μείνω έγκυος, οπότε θα προλάβαινα να το συνειδητοποιήσω. Αλλά… Διαβάστε περισσότερα »