Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη, ναι, το έχεις αποφασίσει ήδη. Κάνε τώρα την καθεαυτό οργάνωση.
____________
Η ιστορία της Filomena όπως την ξεχώρισα σήμερα
Υπάρχει όριο ηλικίας για να ξεκινήσει κάποιος από την αρχή; (da capo).. Η ελληνική πραγματικότητα δεν με κάνει ευτυχισμένη. Έχω δει το έργο πολλές φορές.. Ως ελεύθερη, ως παντρεμένη, ως κακοποιημένη λεκτικά, ως χωρισμένη, ως επαγγελματίας, ως αθλήτρια, ως ανέμελη και τα τελευταία 2 χρόνια ως εγκλωβισμένη σε μια λάθος συνθήκη σαν να έχει σταματήσει ο χρόνος. Ούτε επενδύω εδώ.
Αν ανατρέξω στο timeline της ζωής μου, στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγω. Ιταλία. Η έμπνευση, το «σπίτι» μου ή αλλιώς la casa mia, όπου ανυπομονώ να επιστρέψω. Μεταφράζω ήδη τα πτυχία μου στην ιταλική γλώσσα, που τη γνωρίζω πολύ καλά, ώστε να είναι όλα έτοιμα όταν θα πάρω την οριστική απόφαση.. Οι ανασταλτικές σκέψεις δεν έχουν να κάνουν με τη σταθερή δουλειά που αφήνω εδώ, που είναι σχετικά ικανοποιητική οικονομικά αλλά ασφυκτική από άποψη χαρακτήρων, αλλά κυρίως με τους γονείς που μεγαλώνουν. Ούτε εγώ είμαι μικρή. 47. Αλλά ο κύκλος εδώ πάει να κλείσει.
Το ερώτημα είναι τώρα η σε 1 χρόνο; Εκεί μεταμορφώνομαι στην καλύτερη version του εαυτού μου. Μέσα μου είναι ξεκάθαρο και το όνειρο, που δεν είναι όνειρο, αλλά σχέδιο, γιγαντώνεται. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν στη Ρώμη. Αξίζει να ρισκάρεις;
ΑΠΟ ΤΗΝ – Filomena
________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση
Το ψευδώνυμό σου μου έφερε απευθείας στο νου το θεατρικό του Εντουάρντο ντα Φίλιππο και μου έδωσε ένα ψυχανέμισμα αυτών που περιγράφεις για τη σχέση σου. Λυπάμαι που πέρασες άσχημα.
Για το κυρίως ερώτημα, οι αποφάσεις παίρνονται με αποτίμηση ρίσκου-ωφέλους. Εδώ, τι ρίσκο υπάρχει; Μια στρωμένη οικονομικά δουλειά; Είναι γεγονός ότι στην ηλικία των 47 δύσκολα γίνονται προσλήψεις ως νέο προσωπικό, επειδή έχεις πλέον εμπειρία κι οι junior θέσεις δεν είναι διαθέσιμες, οι οικονομικές απαιτήσεις θα είναι ανάλογες και τέλος οι διευθυντικές θέσεις είναι λιγοστές εκ των πραγμάτων οπότε προτιμούνται όσοι έχουν ήδη δικτυωθεί. Όμως, αυτά αφορούν τις υπαλληλικές θέσεις και τα επαγγέλματα γραφείου. Αν ο τομέας σου είναι άλλος ή σκοπεύεις να λειτουργήσεις ως ελεύθερος επαγγελματίας, το ρίσκο αυτό είναι σχεδόν μηδενικό. Ειδικά επειδή έχεις ξαναμείνει στην Ιταλία και γνωρίζεις άψογα τη γλώσσα.
Οι γονείς είτε τώρα, είτε σε ένα χρόνο από τώρα, θα συνεχίσουν να μεγαλώνουν. Δεν αλλάζει κάτι. Οι ανάγκες θα είναι δεδομένες και αν δεν σκοπεύεις να είσαι δίπλα, αλλά να προσλάβεις άτομο, πάλι θα κάνεις ανάθεση κι εποπτεία. Θα είχε νόημα η ερώτηση αν ήσουν αποφασισμένη να ζεις για εκείνους, πράγμα που δεν διακρίνεται στην επιστολή. Αντίθετα όλο το ύφος διαπνέεται από νέα ξεκινήματα. Οργάνωσε το πώς και τι με λεπτομέρεια και κάνε και plan B και plan C καλού κακού αν κάτι δεν πάει όπως το ονειρεύεσαι.
Επομένως κάν’το όποτε μπορείς και μην το αναβάλλεις, καθώς δεν ξέρουμε σε τι κατάσταση θα είναι ο κόσμος σε ένα χρόνο από τώρα.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Η γνώμη μου…Ciaaaaao Roooooma!
Πήγαινε καλή μου εκεί που ποθεί η ψυχούλα σου να βρίσκεται. Κι αν δεν σου βγεί σιγά, 2 ώρες με το αεροπλάνο είναι.
Στην αρχική σου ερώτηση, για το όριο ηλικίας κ την νέα αρχή, το μόνο όριο που έχουμε στη ζωή μας, είναι η μέρα του θανάτου μας. Μέχρι τότε, μπορούμε να κάνουμε όσες νέες αρχές έχει όρεξη η καρδούλα μας!
Κατά τα άλλα, ότι είπε η Ρένα.
Καλή νέα αρχή!!! 😀
Αυτό το γράμμα αποπνέει τόσο πάθος για την Ιταλία όσο το “από τη Ρώμη για τον Alpha, Θόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης”.
Φαίνεται να το θέλεις πολύ, κάντο! Κρίμα είναι να σου μείνει απωθημένο κάτι που ποθείς τόσο!
Στα σαράντα κάτι μου μετά από έναν επιβαρυντικό γάμο κ ένα δύσκολο διαζύγιο – για μήνες τον ονειρευόμουνα να με κυνηγάει- σκέφτηκα να γυρίσω από Λονδίνο Αθηνα. Παρά το ότι είχα φτιάξει εκεί μια καλή θέση. Με μια εικονα της Αθήνας παρεΐστικη, πιο ανθρώπινη, πιο αγκαλιαστικη από το Λονδίνο, παρά το χαος την πατριαρχία το πελατειακό καθρστωσ κ την ανύπαρκτη οργάνωση. Το έψαξα για 2-3 χρόνια, με σχέσεις ερωτικες, συζητήσεις για δουλειές διάφορες, πολλά ταξίδια. Συνειδητοποίησα πως η Αθηνα ήταν αυτό π θυμόμουνα αλλά εγω, οι ψυχικές αντοχές κ ανοχές μου είχαν αλλάξει. Ειπα όχι. Πένθησα για 1 κάτι χρόνο.… Διαβάστε περισσότερα »
Η μετακόμιση σε άλλη χώρα θέλει προγραμματισμό. Πρώτο και κύριο πριν παραιτηθείς είναι να έχεις βρει δουλειά εκεί που θες να μετακομίσεις. Εκτός αν δεν σε ενδιαφέρει τι δουλειά θα βρεις οπότε μετακομίζεις και βλέπεις… Για τους γονείς χρειάζεσαι λεφτά γιατί θα χρειαστούν όταν θα αρχίσουν να έχουν προβλήματα υγείας. Λεφτά για να μπορέσεις να τους στηρίξεις αν αυτοί δεν έχουν. Αν πάλι έχουν χρήματα και έχουν εξασφαλίσει τα γεράματα τους, τότε χρειάζεται να είσαι κοντά σε διεθνές αεροδρόμιο και με καλή δουλειά για να μπορείς να ταξιδεύεις να τους βλέπεις. Η ζωή είναι δική σου και πρέπει να την… Διαβάστε περισσότερα »
Το “τώρα ή σε ένα χρόνο” δεν το καταλαβαίνω γιατί δεν αναφέρεις τι είναι αυτό που θα κάνεις εδώ σε ένα χρόνο. Η απάντηση επομένως είναι πάντα “τώρα”. Όσο για τους γονείς, ειναι άλλο να είναι στα εβδομήντα, άλλο στα ογδόντα και. Δε μπορείς να ακυρώσεις τη ζωή σου περιμένοντας, όταν χρειαστεί να βοηθήσεις θα δεις τι θα κάνεις.
Σε παρακαλώ τώρα που είσαι πολύ νέα ,βάλε τον εαυτό σου στο κέντρο ,και ακολούθησε αυτό που επιτάσσει η ψυχή σου !Το τονιζω το “πολύ νέα”,γιατί είναι αληθεια και επίσης οι άνθρωποι σταματάνε να ζουν όταν πιστέψουν ότι “γέρασαν”.Ότι “μεγάλωσαν”.Να κάνεις αυτό που θες,να ζήσεις εκεί που θες και νιώθεις ότι ταιριάζεις περισσότερο.Φυσικα, εξασφαλίζοντας ότι όλα θα κυλήσουν όσο το δυνατόν ομαλότερα,στο μετρό του δυνατού βεβαίως.Καλη τύχη viva Italia!
Αγαπώ Ιταλία. Θα ήθελα σε κάποια φάση της ζωής μου να πήγαινα να μείνω μόνιμα.
Πήγαινε. Ιδανικά βρες δουλειά, πριν πας. Μην πας έτσι. Αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν, όπως θες, επιστρέφεις Ελλάδα. Αν δεν κάνεις το βήμα όμως, μπορεί να το μετανιώσεις στο μέλλον. Καλή τύχη.
Μόνο εγώ έχω την εντύπωση πως η κοπέλα είναι Ιταλίδα; δεν μου κάνει για ψευδώνυμο, είναι συνηθισμένο όνομα στην Ιταλία. Γλυκιά μου πότε δεν είναι αργά να ξεκινάμε απο την αρχη αν θέλουμε να αλλάξουμε πορεία, είμαι ξένη και εδώ στην προσωπική ζωή τα πράγματα πήγαν πολύ πολύ χαλια, περιμένω 2-3 χρονάκια ακόμα να ξεπεταχτει και η μικρή μου και ετοιμάζω βαλιτσες για την Βόρεια Ιταλία, Εχω ζήσει την Ιταλική κουλτούρα πριν χρόνια και την αγάπησα . Αν πάλι πέφτω έξω και είσαι Ελληνίδα πως σου ήρθε να θέλεις να πας Ιταλία;