Χρόνια πολλά και καλή χρονιά εύχομαι. Διαβάζω χρόνια αυτή τη στήλη, τους προβληματισμούς και τα σχόλια των αναγνωστών. Σήμερα για πρώτη φορά θα γράψω και εγώ κάτι. Είμαι 26 χρονών, έχω μετακομίσει εδώ και ενάμιση χρόνο στο εξωτερικό με το αγόρι μου και παρόλο που έχω μια αξιοπρεπή εργασία, χρήματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής, θέλω τόσο πολύ να γυρίσω πίσω στην Ελλάδα.
Ξέρω ότι πολλοί θα με βρίσουν, και ξέρω ότι αν γυρίσω, θα το μετανιώσω και ίσως δεν θα έχω πια την ευκαιρία να ξαναφύγω.
Όμως νιώθω ότι το μυαλό μου είναι κολλημένο στην Ελλάδα, την οικογένειά μου και τα άτομα που θεωρώ ακόμη φίλους μου.( Δεν μιλάμε πολύ, λόγω του ότι ο καθένας έχει τις υποχρεώσεις και τη δουλειά του).
Νιώθω ότι η Ελλάδα είναι ακόμη το σπίτι μου και η σκέψη της μου προσφέρει ασφάλεια. Αλλά γνωρίζω ότι δεν μπορώ να ζήσω εκεί. Επίσης νιώθω τύψεις για αυτές μου τις σκέψεις διότι σίγουρα υπάρχουν σημαντικότερα προβλήματα και διότι αν γυρίσω πίσω, πετάω κυριολεκτικά μια ευκαιρία εξέλιξης στον κάδο.
Δεν έχω πολύ χρόνο για να μάθω τη γλώσσα γιατί εργάζομαι και αυτό με κάνει να ντρέπομαι να επικοινωνήσω καθώς πολλές φορές δεν καταλαβαίνω και νιώθω χαζή.
Το μυαλό μου, εγώ η ίδια, αρνούμαι να προχωρήσω και να αναδείξω τις δυνατότητές μου. Δεν έχω πλέον δυναμισμό για να συνεχίσω να κυνηγάω το καλύτερο. Ξυπνάω το πρωί και δεν έχω στόχο.
Οποιαδήποτε φιλοδοξία και κίνητρο έχουν ξεθωριάσει.
Το μόνο που σκέφτομαι είναι πότε θα ξαναπάω Ελλάδα….
Και με πιάνουν τα κλάματα κάθε φορά…. Και ντρέπομαι γι’αυτό.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Υβόννη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Αγαπητή Υβόννη, Θα σου μιλήσω σαν άτομο που ζει στο εξωτερικό σχεδόν 3 χρόνια και είναι απολύτως ευχαριστημένο με την επιλογή του. Για την ακρίβεια, η σκέψη να γυρίσω στην Ελλάδα δεν μου περνάει καν από το μυαλό και σκοπεύω στα επόμενα χρόνια να κάνω τις απαραίτητες κινήσεις για να αποκοπώ και γραφειοκρατικά από τη χώρα. Α. Το εξωτερικό δεν είναι για όλους. Κάποιοι άνθρωποι ανήκουν ιδιοσυγκρασιακά στην Ελλάδα. Τους ταιριάζει περισσότερο ο τρόπος διασκέδασης; Επιθυμούν να είναι κοντά στην οικογένεια και τους παιδικούς ενδεχομένως φίλους τους; Δεν έχουν τη δυνατότητα να προσαρμοστούν σε νέα δέδομενα, ούτε και την επιθυμία… Διαβάστε περισσότερα »
Γεια σου Υβόννη, Μένω και εγώ εξωτερικό τα τελευταία 11 χρόνια και μπορώ να καταλάβω τα συναισθήματα που νιώθεις. Δε νομίζω οτι χρειάζεται να ντρέπεσαι γι’αυτά, είναι κάτι που νιώθουμε πολλοί που φύγαμε απο τη χώρα που μεγαλώσαμε για οικονομικούς ή αλλους λογους και είναι απολύτως φυσιολογικό. Για μένα το εξωτερικό δεν είναι πανάκεια, ούτε θεωρώ οτι το να έχεις μια δουλειά στο εξωτερικό συμβολίζει την απόλυτη επιτυχία. Εν τελει η επιτύχια (και η ευτυχία) είναι κάτι εντελώς υποκειμενικό. Μπορεί για σένα ευτυχία να είναι το να μπορείς να δεις ένα θέατρο στη γλώσσα σου ή να βελτιώσεις πράγματα στη… Διαβάστε περισσότερα »
Αχ αυτή σου η απάντηση μίλησε στην καρδιά μου! είμαι κι εγώ στο εξωτερικό απτο 2012 και το μόνο που σκέφτομαι είναι πότε θα γυρίσω. Και ναι το εξωτερικό δεν είναι πανάκεια και το να έχεις μια δουλειά έξω δεν είναι η απόλυτη επιτυχία! 👏🏻👏🏻
Yβόννη, γεια σου! Εγώ μένω από το 2012 στο εξωτερικό, και συγκεκριμένα στην Κύπρο, μια χώρα που μιλώ τη γλώσσα μου και είναι πολύ παρόμοια σε νοοτροπία, κλίμα και τρόπο ζωής με την Ελλάδα, με τη διαφορά ενός πιο οργανωμένου κράτους, που σέβεται τον πολίτη και τον προστατεύει, έχει καλύτερο σύστημα υγείας, καλύτερα πανεπιστήμια, καλύτερους μισθούς, πολύ λιγότερη ανεργία…ιδανικά δηλαδή θα μπορούσε κανείς να πει. Κι όμως, δεν υπάρχει φορά που να μην φεύγω από Ελλάδα Χριστούγεννα ή Πάσχα κλαίγοντας και να έχω κατάθλιψη μια εβδομάδα μετά, δεν υπάρχει χρονιά που να μην σκέφτομαι να γυρίσω πίσω, έστω και αν… Διαβάστε περισσότερα »
Μου φαίνεται ότι είσαι πολύ σκληρή με τον εαυτό σου. Δεν χρειάζεται ούτε να ντρέπεσαι ούτε να αισθάνεσαι άσχημα που σου λείπει η οικογένεια σου, οι φίλοι σου και ο τόπος σου. Φυσιολογικό και ανθρώπινο είναι. Η προσαρμογή σε μια ξένη χώρα, και μάλιστα χωρίς να μιλάς καλά τη γλώσσα, είναι αντικειμενικά δύσκολη, δεν είσαι η μόνη που δυσκολεύεται. Αφού έχεις χάσει το κίνητρό και το στόχο σου και κλαις συχνά, μου φαίνεται ότι έχεις συμπτώματα κατάθλιψης. Ψάξε να βρεις ψυχολογική βοήθεια για να έχεις υπστήριξη να βγεις από αυτό το λούπι. Πιθανό να υπάρχουν καλές εναλλακτικές εκεί που είσαι… Διαβάστε περισσότερα »
Βεβαιωθείτε ότι άμα γυρίσετε στην Ελλάδα θα μπορείτε να ανεχθείτε μαζικές δόσεις αυτών που τόσο σας φαίνονται τόσο γλυκά τώρα που είστε στο εξωτερικό.
Υβόννη μου, οι σκεψεις σου είναι απόλυτα φυσιολογικές. Μένω 7 χρόνια στην Αγγλία, και ήξερα από την πρώτη στιγμή ότι δεν θα ήθελα με τίποτα να γυρίσω στην Ελλάδα. Είχα περάσει και πολλά στα εργασιακά, με αποτέλεσμα εδώ να βρω την ασφάλεια που έψαχνα. Ο σύζυγος μου δυσκολέυτηκε λίγο περισσότερο. Σίγουρα του πήρε μια διετία να προσαρμοστεί. Κάποια τρικς που τον βοήθησαν και μπορούν να βοηθήσουν και εσενα: ψάξε μήπως ο δήμος σου οργανώνει μαθήματα γλώσσας. Έτσι θα γνωρίσεις και άτομα που προσπαθούν να μάθουν. Μη νιώθεις χαζή για τη γλώσσα. Έχω proficiency και τον πρώτο καιρό δυσκολεύτηκα στην Αγγλια!… Διαβάστε περισσότερα »
Γεια σου Υβόννη, ζω κι εγώ στο εξωτερικό από το 2007 σε μια χώρα που κι εγώ δεν γνώριζα τη γλώσσα. Τα πρώτα χρόνια ήταν δύσκολα, είχα κι εγώ το ίδιο ακριβώς θέμα με τη γλώσσα. Θυμάμαι να έρχονται διάφορα χαρτιά στο σπίτι από υπηρεσίες και να ανεβάζω παλμούς με το που έβλεπα το φακελο. Τότε (16 χρόνια πριν) δεν υπήρχε και το Google translate! Σιγά σιγά όμως το ξεπέρασα, γνώρισα και κάποιους ανθρώπους και τώρα πλέον νιώθω πως η ζωή μου είναι εδώ που ζω. Θα σου έλεγα να δώσεις λίγο χρόνο ακόμα στον εαυτό σου και να μην… Διαβάστε περισσότερα »
Μιας και όλες οι απαντήσεις έχουν καλύψει πολύ ωραία το 95% αυτών που θέλω να σου πω, θα αναφέρω μόνο το εξής: Παλαιότερα ήμουν σε μια σχέση που με ακολούθησε στο εξωτερικό. Ενώ εγώ το είχα όραμα να ζήσω έξω, εκείνη ήρθε κυρίως γιατί πήγα εγώ και δευτερευόντως για την δική της εξέλιξη. Το αποτέλεσμα ήταν ακριβώς αυτό που περιγράφεις, δεν άφηνε την ζωή της και μας να προχωρήσει έξω γιατί ήταν κολλημένη στην σκέψη της Ελλάδας και της οικογένειας της. Το αποτέλεσμα φυσικά το αναμενόμενο, χωρίσαμε! Ενώ είχαμε κάτι πολύ όμορφο όσο είμασταν Ελλάδα, όταν φύγαμε η κατάσταση χάλασε… Διαβάστε περισσότερα »
Γεια σου κι απο μένα! Ζω στο εξωτερικό 11 χρόνια και τα πρώτα 5 σκεφτόμουν κι εγώ να επιστρέψω κάποια στιγμή αν βελιτωνόταν ή κατάσταση στην Ελλαδα και έβρισκα μια καλή δουλειά. Τουλάχιστον αυτό υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου μέχρι που κατάλαβα οτι δεν υπήρχε τέτοια πιθανότητα. Η Ελλάδα μου λείπει πάντα, η οικογένειά μου, οι φίλοι μου, τα μέρη που σύχναζα ακόμα και το να βγαίνω έξω και να μιλάω ελληνικά. Ζυγισέ τα και αποφάσισε, δεν υπάρχει σωστό και λάθος σε αυτά τα πράγματα γιατί είναι κάτι πολύ προσωπικό και μια καλή δουλειά και καλύτερες κοινωνικονοικονομικές συνθήκες… Διαβάστε περισσότερα »
Διαφωνώ με την απάντηση ότι αν δεν έχεις προσαρμοστεί στον 1,5 χρόνο δε θα προσαρμοστείς. 1,5 χρόνος ειδικά αν έχεις εστιάσει στη δουλειά και δεν έχεις πολύ χρόνο να γνωρίσεις τη χώρα/ νέο κόσμο/ να μάθεις τη γλώσσα- κ μάλιστα 1,5 χρόνος που ίσως περιελάμβανε και λοκντάουν ενδεχομένως- δεν είναι αρκετός καιρός για να βγάλεις συμπεράσματα. Δε θα σου χρυσώσω το χάπι, κάποια πράγματα στο εξωτερικό τα ξεχνάς, κόβονται. Είναι άλλη χώρα, άλλη νοοτροπία, άλλη κουλτούρα. Κατά τ΄άλλα όπως έγραψαν και πολλοί/ες, είναι θέμα στόχων και προτεραιοτήτων. Δε χρειάζεται να σε σταυρώνεις όμως επειδή νιώθεις περίεργα, είσαι ακόμα φρέσκια στο… Διαβάστε περισσότερα »