Η σχέση με την μάνα είναι μια σχέση μοναδική. Με όσα προβλήματα συνεπάγεται αυτή η μοναδικότητα.
____________________
Η ιστορία της Άχρηστης όπως την ξεχώρισα σήμερα.
Αγαπητή Ρένα,
Εδώ και είκοσι χρόνια δεν ήμουν ποτέ αρκετή για την μητέρα μου. Από τότε που θυμάμαι,συνεχώς με συγκρίνει με τους συνομιληκους μου. “Γιατί δεν μιλάς σαν αυτούς,γιατί δεν κάνεις σαν αυτούς”. Ποτέ δεν άκουσε τι ήθελα εγώ,και το δεχόταν μόνο όταν κάποιος άλλος “που είχε καλή φήμη” έκανε το ίδιο.
Από το δημοτικό άρχισα να κάνω δουλειές του σπιτιού,ήμουν η μόνη που τις έκανε, καθώς η ίδια δούλευε, και πάλι αν είχε τις μαύρες της εγώ την πλήρωνα, πάντα θα έκανα κάτι λάθος, πάντα οι άλλες θα έκαναν κάτι σωστό. Με κάθε άνθρωπο που με συγκρίνει άρχισα να αναπτύσσω μια παθολογική ζήλεια και απέχθεια, ακόμα και στην φίλη μου που με συγκρίνε συχνά, με αποτέλεσμα η σχέση μας να εξελιχθεί σε περισσότερο ανταγωνιστική παρά φιλική.
Τον τελευταίο καιρό άρχισε να γίνεται χειρότερο. Με τον πατέρα μου πλέον δεν έχουν καμία επαφή, αυτός γυρνάει όταν είναι να πάει αυτή δουλειά, και εκείνη όταν γυρνάει, κοιμάται, είτε μαζί μου, είτε σε ξεχωριστούς καναπέδες. Όταν θυμώνει ιδιαίτερα γίνεται ο κακος χαμός και σε εμένα ρίχνει το δηλητήριο πιο συχνά, με αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές να κλαίω.Με έχει πει άψυχη και αχάριστη αρκετές φορές.
Και τώρα μου λέει ότι θα έπρεπε να ντρέπομαι που είμαι είκοσι και της ζητάω ακόμα λεφτά, θα έπρεπε να έχω βρει δουλειά στην ηλικία που είμαι τώρα,ε νώ εγώ διστάζω να βρω δουλειά στο χωριό γιατί ξέρω ότι θα έχω την μάνα μου πάνω από το κεφάλι, μήπως κάνω καμιά βλακεία και κάνω ρεζίλι την οικογένεια. Δεν ξέρω τι να κάνω ειλικρινά, νιώθω τόσο άχρηστη που δεν νομίζω να είναι ικανή να αντέξω τίποτα σε αυτή τη ζωή
ΑΠΟ ΤΗΝ – Άχρηστη
____________________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.
Δεν ξέρω αν σε βοηθάει, φίλη, αλλά η περίπτωσή σου μόνον μοναδική δεν είναι. Πάρα πολλές μανάδες στην Ελλάδα δρουν έτσι, δυστυχώς, πάνω στα παιδιά τους, ιδιαίτερα στα κορίτσια, επειδή ζουν ματαιωμένες ζωές από τους άντρες τους.
Τις απογοητεύσεις της από την προσωπική της ζωή, από τα καταστρεμένα της όνειρα και τις γκρεμισμένες προσδοκίες της, τις προβάλλει πάνω σου. Είναι οπωσδήποτε λάθος, ωστόσο κατανοώ και πώς και γιατί συμβαίνει. Ζει σε ένα πατριαρχικό πλαίσιο, αναπόδραστο και σκληρό. Η καταξίωση έρχεται μόνο μέσα από τον ρόλο της μάνας και γι’αυτό πρέπει να έχει “το καλύτερο παιδί” στην κοινωνία, κάθε του “αποτυχία” (σε εισαγωγικά γιατί ποιός κρίνει τι εστί επιτυχία και τι αποτυχία για άλλον άνθρωπο;) την χρεώνεται εκείνη. Αυτή η άδικη πραγματικότητα δεν την δικαιολογεί σε καμμία περίπτωση, είναι όμως απαραίτητο να την γνωρίζεις, ιδιαίτερα αφού διαβάζεις ampa, ώστε να κατανοήσεις πώς ένα κοινωνικό φαινόμενο συνθλίβει τις προσωπικότητες κάνοντας τις συναγόμενες σχέσεις να βαίνουν άρρωστες αντί υγιείς.
Οι απαιτήσεις, οι συγκρίσεις, οι εκρήξεις είναι αποτέλεσμα της αγανάκτησής της απέναντι σε αυτό που την βαραίνει τόσο πολύ: την φυλακή σε έναν ρόλο που φανταζόταν αλλιώς.
Η λύση για σένα είναι να ανεξαρτοποιηθείς όσο γρηγορότερα γίνεται, πράγματι αποζητώντας κάποια οικονομική ανεξαρτησία, και να αναζητήσεις να ζήσεις κάπου αλλού. Και το κυριότερο να ενδυναμώσεις την αυτοεκτίμησή σου με ψυχοθεραπεία ή προσωπική δουλειά με τον εαυτό σου και με χτίσιμο ουσιαστικών δεσμών με ανθρώπους με τους οποίους δεν θα συγκρίνεσαι. Αυτό και τίποτα άλλο δεν μένει να κάνεις. Το πώς θα τα πάνε η μάνα σου με τον πατέρα σου είναι ζήτημα που αφορά εκείνους και σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να νιώθεις εσύ υπόλογη ή μεσάζων. Όχι μόνον δεν ωφελεί αλλά βλάπτει όλους σας. Κοίτα να ζήσεις τη ζωή σου όσο καλύτερα μπορείς. Αυτό προσπαθούμε όλοι, δεν είναι εύκολο αλλά δεν υπάρχει κάτι άλλο να γίνει. Δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχοντας μεγαλώσει με αντίστοιχη μάνα, δε νομίζω ότι στην περίπτωση αυτή μπορούμε να ρίξουμε το φταίξιμο στην πατριαρχία. Χρειάζεται ιδιαίτερη σκληρότητα και κακός χαρακτήρας για να απαξιώνεις συνεχώς το ίδιο σου το παιδί. Δεν ξέρουμε αν όντως ο σύζυγος είναι καταπιεστικός, αν η μητέρα είχε όνειρα που γκρεμίστηκαν, αν θα ήταν κάποια άλλη σε κάποιο άλλο κοινωνικό σύστημα. Ξέρουμε μόνο ότι βλάπτει τη ζωή και την ψυχική υγεία του παιδιού της. Φίλη δεν ξέρω τι εκπαίδευση έχεις, αν μπορείς να φύγεις για σπουδές ή δουλειά σε άλλη πόλη, η απομάκρυνση είναι η ιδανική λύση. Αν αυτό δε γίνεται θα πρέπει… Διαβάστε περισσότερα »
Πρόβλημα: Η μάνα μου με έχει καταστρέψει, νιώθω άχρηστη
Σχόλιο: Η μητέρα σου έχει τα προβλήματά της. Εσύ έχεις τα δικά σου. Να βρεις δουλειά σε άλλη τοποθεσία, σε άλλο χωριό, σε άλλη πόλη.
Αν μπορέσεις να βρεις και σπίτι να μείνεις θα είναι το ιδανικό. Όσο πιο μακριά είσαι από το συγκεκριμένο περιβάλλον, τόσο το καλύτερο για όλους.
Από εδώ και πέρα εσύ είσαι υπεύθυνη για τις επιλογές σου. Προχώρα λοιπόν σταθερά μπροστά.
Νέο κορίτσι είσαι, πιάσε τη ζωή από τα μαλλιά, άρχισε να δημιουργείς και μην κοιτάξεις πίσω.
Οταν έχεις έναν άνθρωπο να σου λέει συνέχεια πως είσαι άχρηστη είναι πολύ λογικό σε κάποιο σημείο να φτάσεις να το πιστέψεις, για αυτό ονομάζεται κακοποίηση. Πόσο μάλλον εσύ στην ηλικία σου να προέρχεται απο την μητέρα σου. Επειδή δεν μας λές κάτι για την συμπεριφορά του πατέρα σου υποψιάζομαι πως είναι χαμένος κάπου στο υπερπέραν. Βήμα πρώτο, βάζεις απόσταση μεταξύ σας, για αρχή συναισθηματική (βλέπε τον πατέρα σου πχ), ιδεατά στην συνέχεια χιλιομετρική. Βήμα δεύτερο, μόλις σταθείς στα πόδια σου βρίσκεις ψυχολογική βοήθεια, οπως δεν κουράζομαι να λέω οι σχέσεις με γονείς είναι πολύ βαθειές και περίπλοκες για να… Διαβάστε περισσότερα »
Γνωρίζω αρκετές τέτοιες ιστορίες. Δεν μπορείς να αλλάξεις τη μητέρα σου ούτε φταις για το ότι είναι έτσι. Το πρόβλημα είναι αποκλειστικά δικό της. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να γίνεις ανεξάρτητη οικονομικά και να φύγεις όσο πιο μακριά μπορείς. Και οταν το καταφέρεις αυτό, να κρατήσεις και όσο είναι δυνατόν μεγαλύτερη συναισθηματική απόσταση για να μη σε επηρεάζει.
Φύγε,φύγε,φύγε μακριά… Αυτό εκανα και εγώ. Το γιατί το κάνει δεν πρεπει σε απασχολεί ,όσο και αν σε τρώει, το μόνο που πρέπει να σε απασχολεί είναι να σε φροντίσεις . Να σε φροντίσεις και για όσο θα έπρεπε να σε έχουν φροντίσει οι γονείς σου. Είναι δύσκολο γιατί δεν ξεκινάς από το μηδέν αλλά από μείον αλλά, αλλά άκου αυτό . Αυτό που ζεις καθημερινά είναι το πιο δύσκολο από όσα θα ζήσεις μετά και έχεις ήδη επιβιώσει με μεγάλη επιτυχία.
Έχεις πιεστεί κι εσύ ότι είσαι “άχρηστη” και αποκαλείς έτσι τον εαυτό σου, ενώ είσαι μόλις 20 χρονών και έχεις μπροστά σου όλο το χρόνο να γίνεις “χρήσιμη” για ΕΣΕΝΑ πρώτα και για όποι@ σε αγαπά και σε νοιάζεται. Εύκολο δεν είναι, το αντίθετο, είναι μια πορεία που πρέπει να ακολουθήσεις με επιμονή και κόπο, ώστε να βγεις από ό,τι σε “καταπίνει”. Όμως αξίζει τον κόπο, γιατί μιλάμε για την ζωή σου. Μας γράφεις ότι ζεις σε χωριό. Υπάρχουν συγγενείς? Φίλοι? Πρόσωπα κοντινά, εμπιστοσύνης? Η σχέση σου με τον πατέρα σου πώς είναι? (αν δεν τα πάτε καλά ούτε μαζί… Διαβάστε περισσότερα »
Βρες δουλεια μαζεψε ενα ικανο ποσο να πας σε καποια μεγαλυτερη πολη που σου αρεσει νοικιασε ενα σπιτι και ξεκινα την ζωη σου και ολα θα πανε καλα.
Η πρώην κοπέλα μου ήταν ακριβώς το ίδιο,που οι γονείς της την συμπεριφέρονταν λες και έφταιγε για όλα εκείνη ενώ η αδερφή της και ο αδερφός της δεν βοηθούσαν σε τίποτα μέσα στο σπίτι αν και όχι σε τέτοιο βαθμό που γράφεις εσύ,επειδή η αδερφή της ήταν δήθεν μικρή και ο αδερφός της είναι αγόρι και τα αγόρια δεν κάνουν δουλειές στο σπίτι μέσα.Πρεπει να βρεις ένα αγόρι και να πας να μείνεις σπίτι του να σωθείς λίγο(φυσικά να σε βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού και αυτός),όπως έκανα εγώ με την πρώην μου που την πήρε σπιτι να την δώσω(παρόλο… Διαβάστε περισσότερα »