Η Ρένα απαντά: Συγκρίνομαι με τις άλλες γυναίκες

Το ανούσιο της σύγκρισης με άλλες γυναίκες κι η παγίδα που κρύβεται.

_______________

Η ιστορία της όπως την ξεχώρισα σήμερα

Αγαπητή Ρένα,

Το πρόβλημα μου είναι η ζήλια. Η ζήλια μου για τις άλλες κοπέλες. Όχι με την κακή έννοια. Προφανώς το κακό το κάνω εγώ στον εαυτό μου. Δεν ζηλεύω με κακία. Θαυμάζω την ομορφιά τους, την εξέλιξη τους, το πόσο εύκολα κάνουν κάποια πράγματα τα οποία για μένα είναι δύσκολα.

Σε αυτό φταίει πιστεύω σε μεγάλο βαθμό η οικογένεια μου. Πάντα με σύγκριναν. Πάντα για αυτούς οι άλλοι ήταν καλύτεροι από εμένα, πάντα οι άλλοι έκαναν πράγματα που εγώ δεν έκανα. Και βλέπω ακόμα ότι η μαμά μου καίγεται μέσα της. ακόμα κι αν δεν μιλάει. Μόλις βλέπει κάποια γνωστή στην ηλικία μου να έχει πάρει πχ. το proficiency αμέσως τη βλέπω ότι καίγεται να μου πει “εσύ τι κάνεις;”. Το ίδιο συμβαίνει πλέον και με το δίπλωμα. Έχω τρεις μήνες που το έχω πάρει και δεν θέλω να οδηγήσω. Μου έχουν περάσει τόσα κόμπλεξ που βγάζω μια άρνηση.

Από την άλλη, για να επιστρέψω στο θέμα, βλέπω όλες τις κοπέλες να εξελίσσονται, να αλλάζουν την εμφάνιση τους, να οδηγούν και άλλα καλά και με πιάνει κάτι. Κατευθείαν μειώνω τον εαυτό μου, νιώθω άχρηστη, νιώθω ότι εγώ δεν κάνω τίποτα στη ζωή μου. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να το πολεμήσω, αλλά δεν τα καταφέρνω.

Δυστυχώς ενώ για ένα διάστημα ήμουν ανεξάρτητη και η ψυχολογία μου ήταν καλύτερα, τώρα μένω πάλι με τους δικούς μου και έχω πέσει ξανά στα πατώματα. Μόλις βλέπω κάποια παλιά γνωστή να κάνει πράγματα, που δεν έχω κάνει, την παραδέχομαι μεν, αλλά και ζηλεύω. Ειλικρινά νιώθω πολύ άσχημα γι’αυτό. Ξέρω ότι για όλα φταίει η αυτοπεποίθηση μου που είναι χαμηλή, αλλά ειλικρινά δεν είναι κάτι που το θέλω και το κάνω επίτηδες. Δεν με βοηθάει και το περιβάλλον μου… Ξέρω ότι θα υπάρξουν πολλά αρνητικά σχόλια. Εγώ πρώτη κατηγορώ τον εαυτό μου. Είχα όμως πραγματικά την ανάγκη να το βγάλω από μέσα μου αφού κανένας άλλος δεν καταλαβαίνει

ΑΠΟ ΤΗΝ – Σοφία

______________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση

Σοφία μου, γειά σου. Το θέμα σου είναι ότι σου έχουν υποσκάψει την αυτοπεποίθηση από μικρή ηλικία σε αυτόν τον στείρο ανταγωνισμό που βλέπω στην ελληνική κοινωνία, η οποία διαγκωνίζεται ποιά έχει το πιο πετυχημένο παιδί για να νιώσει κι η ίδια επιτυχία δια αντανακλάσεως! Αυτά είναι τρίχες μεν, ποιά έχει και ποιά δεν έχει το Proficiency (και ποιό απ’όλα;;; εδώ βραχυκυκλώνουν τα ματάκια της μανούλας). Θα επικαλεστούν ότι σε συγκρίνουν για να σε ενεργοποιήσουν. Όμως το ρήγμα που ανοίγεται είναι βαθύ και παίρνει χρόνια να γεμίσει και να αισθανθεί άνετα το άτομο που το έχει υποστεί.

Η άμιλλα με τα άλλα άτομα στην κοινωνία που ζεις δεν είναι εγγενώς κακή, βοηθάει να μην καθιζάνουμε σε μια ατέρμονη ραθυμία. Από την άλλη ο ανταγωνισμός σε κοινά δήθεν universal “ζητούμενα” (τα αγγλικά, το δίπλωμα οδήγησης, οι Πανελλήνιες, η εύρεση δουλειάς, η γνωριμία για γάμο, αν κάναμε παιδί και τι φύλο, αν πήραμε σπίτι κι αυτοκίνητο κλπ κλπ.) είναι τόσο ανούσιος που χάνεται όλο το νόημα και κινδυνεύει να καταντήσει αυτολύπηση κι αυτομαστίγωση.

Η σύγκριση ειδικά με τις άλλες γυναίκες είναι παγίδα, καθώς μας στρέφει την μία απέναντι στην άλλη αντί να μας συσπειρώνει σε ομάδες που διεκδικούν δικαιώματα και καλύτερες συνθήκες για όλες μας.

Θα έλεγα ότι πρέπει να βρεις τον τομέα που είσαι καλή και την φυλή σου ώστε να χτίσεις από την αρχή την αυτοπεποίθηση σου. Αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πρέπει συνειδητά να κλείσεις τα αυτιά σε ό,τι λέει η μανούλα και να τολμήσεις πράγματα που σε τρομάζουν, πχ. την οδήγηση. Κάνε μερικά μαθήματα επιπλέον και πίεσε τον εαυτό σου να βγεις σε μια μέρα με ήπια κίνηση και σε δρόμους όχι μεγάλης κυκλοφορίας ώστε σιγά σιγά να του πάρεις τον αέρα. Πες του/της εκπαιδευτή να κάνετε δοκιμάστικά ξανά και ξανά.

Για την διαμονή με γονείς μετά τις σπουδές δεν έχω σπουδαίες λύσεις να σου προτείνω. Όλοι της γενιάς σου αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, η στέγη έχει γίνει απαγορευτική. Θα προσπαθήσεις να ανεξαρτοποιηθείς μαζεύοντας κομπόδεμα για τα πρώτα έξοδα, θα επιδιώξεις να συγκατοικήσεις με άτομο που έχει παρόμοιο ζήτημα, θα κάνεις οικονομίες και θα ζήσεις πιο περιορισμένα από τους γονείς σου. Η πορεία της ιστορίας δεν είναι γραμμική, δυστυχώς. Όμως η γεύση της αυτονομίας είναι πολύ γλυκιά.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News