Η Ρένα απαντά: Είμαι attention whore και με τρομάζει αυτό!

Το να αναγνωρίζεις ότι είσαι attention whore κι ότι είναι επικίνδυνο, αφού σε τρομάζει, είναι το πρώτο σπουδαίο βήμα.

_________________

Η ιστορία της Genuine όπως την ξεχώρισα σήμερα.

Attention-starved και περί προσοχής: Γιατί αισθάνομαι έτσι;

Είμαι 21 ετών και μεγάλωσα σε οικογένεια όπου και οι δυο μας γονείς ήταν παρόντες και ασχολούνταν πολύ μαζί μας ως παιδιά. Παρόλα αυτά μεγαλώνοντας ξεκίνησα να αναζητώ με κάθε τρόπο προσοχή και επιβεβαίωση από τρίτους (κυρίως από ανδρικό πληθυσμό). Ερωτευόμουν πάρα πολύ γρήγορα όποιον μου έδειχνε ενδιαφέρον, ασχέτως το αν όντως μου άρεσε ή όχι. Τρελαινόμουν με όποιον με πλησίαζε και επιδίωκε να με γνωρίσει.

Αναπολώντας την παιδική μου ηλικία, προσπαθώ να καταλάβω τι μπορεί να φταίει που αισθάνομαι έτσι. Δε θα έπρεπε να είμαι ΤΟΣΟ διψασμένη για προσοχή/επιβεβαίωση/αποδοχή από τη στιγμή που τα είχα αυτά ως παιδί. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω. Στο σπίτι λάμβανα προσοχή και αποδοχή κυρίως όταν κατάφερνα κάτι. Καλοί βαθμοί, καλό παιδί καλά λόγια από δασκάλους, “ώριμο”, υπάκουο, δε δημιουργεί προβλήματα… Είναι λες και με επαινούσαν (βάσει δικών μου δεδομένων) για τα -λάθος- πράγματα. Ή αν όχι “λάθος”, για πράγματα που ήταν σημαντικά για τους δικούς μου, αλλά όχι για εμένα. Ίσως δεν με ένιωσαν ποτέ και ούτε ασχολήθηκαν με ουσιαστικό τρόπο να με καταλάβουν. Να δουν τα πραγματικά μου ενδιαφέροντα, τις ανάγκες μου, τις απόψεις μου, το ποια θέλω να γίνω…

Με φοβίζει το πόσο λιώνω με τη ελάχιστη προσοχή που θα μου δείξει κάποιος (άντρας κυρίως). Το πόσο εύκολα με συνεπαίρνει αυτό το αίσθημα ζεστασιάς/επιβεβαίωσης που θα μου δώσει κάποιος τρίτος, σε βαθμό που άνετα με κάνει ό,τι θέλει. Γνώμη;

ΑΠΟ ΤΗΝ – genuine

__________________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Όπως λέω συχνά, δεν είμαστε δέσμιοι των όσων έκαναν ή δεν έκαναν οι γονείς μας κατά την ανατροφή μας. Υπάρχει η επιρροή των βιωμάτων, η διαχείριση όμως από την ενηλικίωση και μετά είναι δική μας επιλογή. Ακόμη περισσότερο είναι δική μας ευθύνη.

Σε αυτό το δρόμο έχεις ήδη κάνει ένα θεμελιώδες βήμα, αναγνωρίζοντας ότι η προσοχή -ιδιαίτερα η αντρική- σου δίνει το πολυπόθητο αίσθημα επιβεβαίωσης. Ίσως δίψα για ένα πατρικό πρότυπο ή θυματοποίηση της προσαρμογής στην πατριαρχία; Ίσως λίγο κι από τα δυο.

Έχεις κάνει άλλο ένα σημαντικό βήμα, να συνειδητοποιήσεις σε τι επικίνδυνες καταστάσεις μπορεί να σε βάλει η αναζήτηση προσοχής και τα όποια ψίχουλα θα σου πετάξουν χειριστικοί άνθρωποι. Η προσοχή λειτουργεί ως δόλωμα.

Αυτό που μένει είναι να κατορθώσεις να αλλάξεις τον εαυτό σου, με τέτοιο τρόπο που να δίνεις εσύ την ανατροφοδότηση σου και να μην βασίζεσαι σε εξωγενείς παράγοντες. Αυτό θα γίνει με προσωπική ενδυνάμωση για τα όσα καταφέρνεις στην καθημερινότητά σου, συστηματικά κι οργανωμένα, και/ή ψυχοθεραπεία.

Μπορείς να τα καταφέρεις. Αξίζεις από μόνη σου. Θα το δεις στην πράξη.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News