Η Ρένα απαντά: Δεν μπορούν να καταλάβουν πώς γίνεται να μην βρίσκω σύντροφο!

Έλα μου ντε, πώς γκένεν αυτό; Να μην βρίσκεις σύντροφο στην εποχή μας… Μεγάλη αγκαλιά, αναγνωρίζω το πρόβλημα.

___________

Η ιστορία της Diappointed όπως την ξεχώρισα σήμερα

Γειά σου Ρένα,

Είμαι 38 χρονων κι ελεύθερη. Έχω να κάνω σχέση χρόνια μετά από έναν χωρισμό από μακροχρόνια σχέση σε συγκατοίκηση που μου στοίχισε πολύ κι η συντροφικοτητα είναι κάτι που μου λείπει. Δεν είναι κάτι που μου αρέσει, απλώς δε βρίσκω ανθρώπους να ταιριάξω κι όταν πιστευω πως βρήκα, τελικα θέλουν μόνο σεξ και ποτέ δεν δεσμεύονται.

Η ερώτηση μου αφορά τους γονείς μου, οι οποίοι ναι μεν δεν μου άσκησαν ποτέ τη γνωστή πίεση να κάνω οικογένεια και παιδιά, θα ήθελαν βέβαια, αλλά δεν μου το λέγαν και συνέχεια, αλλά δεν μπορούν να καταλάβουν πως γίνεται να μη βρίσκω κάποιον.

Δεν μιλώ στους δικούς μου για τα προσωπικά μου, δε θα τους πω λεπτομέρειες για τους άντρες που γνωρίζω, αλλά υποψιάζονται την απογοήτευση μου και πως δε θέλω άλλο να είμαι μόνη. Αυτό που με εκνευρίζει είναι ότι αν και εξυπνοι άνθρωποι, δεν καταλαβαίνουν τις δυσκολίες. Μου λένε βρες κάποιον και πότε θα βρεις, λες κι εγώ δε θελω να βρω ή είναι τόσο απλό σαν να ψωνιζεις απ το σούπερ μαρκετ. Διαισθάνομαι πως το βλέπουν ως αποτυχία ή λες και δεν κάνω ο, τι πρέπει.

Παλιά οι άνθρωποι έκαναν σχέσεις ή παντρευοντουσαν χωρίς κριτηρια; Για μένα είναι ολοφάνερο πως είναι πολύ δύσκολο να βρεις έναν άνθρωπο να ταιριάξεις. Όλοι έχουμε απαιτήσεις και προσδοκίες και πρέπει να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις και τις προσδοκίες
του αλλου. Εντάξει είναι παντρεμένοι πολλά χρόνια οι γονείς μου και δεν ξέρουν τι γίνεται εκεί εξω με το φλερτ και το dating και τι άντρες κυκλοφορουν, ούτε πόσοι κακοποιητες ή τύποι με ναρκισσιστικη διαταραχή υπάρχουν. Αλλά και πάλι, θα περίμενα να το καταλαβαίνουν.

Βλέπουμε σε παλιές ελληνικές ταινίες πως τα κριτήρια κάποτε ήταν κυρίως η οικονομική αποκατάσταση, η συμβατότητα στην ηλικία, το πόσο σοβαρα τις εβλεπε ο άλλος κι αν είχε σκοπό το γάμο, σπανίως η εμφανιση. Ακόμα κι όταν μας δείχνουν ερωτευμένα ζευγάρια, άλλα κριτήρια δεν υπάρχουν. Μπορει να τα παρουσιάζουν απλοποιημενα στις ταινίες, αλλά και πάλι δεν έχει περάσει πολύ καιρός από τοτε; Εχουν περάσει πολλά χρόνια από τοτε που η γυναίκα ήταν ευχαριστημένη αν δεν την έδερνε και δεν ηταν αλκοολικος ή χαρτοπαικτης, ο άντρας της. Η ζωη έχει γίνει τρομερά πολύπλοκη. Μόνο αν αποκλείσω τύπους που λένε σεξιστικες ατάκες, μόνο από αυτο αποκλείεται πολύς κόσμος.

Και δεν είναι μόνο οι γονείς μου. Την ιδια άποψη έχουν κι άλλοι. Δεν μου το λενε ευθέως, αλλά καταλαβαίνω πως το θεωρούν αποτυχια. Έχω απομακρυνθει από φίλη παντρεμενη με παιδιά, που διαρκώς ρωτούσε πότε θα παντρευτω κι έλεγε πως μάλλον δεν ψάχνω σωστά, λες κι είναι κάτι τόσο εύκολο σαν να κανονιζω που θα πάω διακοπες. Δεν θα έπρεπε να είναι κατανοητο από όλους πόσο δύσκολο είναι να βρεις καποιον να ταιριάξεις και να μη νομιζουν πως απετυχες; Αναρωτιέμαι αν όσοι το πιστεύουν αυτο δεν έχουν κριτήρια, αλλά κανουν σχέσεις σαν να παίρνουν γουρούνι στο σακί.

ΑΠΟ ΤΗΝ – Disappointed

____________

Ας οργανώσουμε τη συζήτηση.

Αγαπητή φίλη νιώθω την απόγνωση του να μην μπορείς να πείσεις κάποιους για κάτι που βιώνεις και δεν μπορούν να καταλάβουν. Το’χω νιώσει για άλλο ζήτημα κι ένιωθα πως μιλώ σε εξωγήινους. Ή ότι εγώ είμαι εξωγήινη (παίζει κι αυτό…). Μεγάλη απόγνωση.

Προφανώς άμα έχουμε μείνει στις παλιές ταινίες της λεγόμενης “χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου” τα πρότυπα κι οι στερεοτυπίες είναι όπως τα περιγράφεις. Δεν θέλω να υπερασπιστώ κάτι που είναι πεπαλαιωμένο, αλλά το δίκαιο είναι να ομολογήουμε ότι οι καιροί που γυρίζονταν αυτές οι ταινίες ήταν ως επί το πλείστον δύσκολοι, η Ελλάδα είχε βγει από ένα πόλεμο κι έναν εμφύλιο καθημαγμένη, ήθελε απόδραση σε έναν πιο ευχάριστο φανταστικό κόσμο, και μέχρι να έρθει η ανάπτυξη ήρθε η χούντα. Δηλαδή πάνω που όλος ο δυτικός κόσμος ήταν σε προοδευτικό αναβρασμό, μπήκαμε στο γύψο για πόσα χρόνια.

Λογικό είναι ότι οι γενιές που μεγάλωσαν με τέτοιες εικόνες του παρελθόντος, αλλά και με την κατοπινή ανάπτυξη των δεκαετιών της μεταπολίτευσης, να θεωρούν ότι ερωτεύεσαι, παντρεύεσαι κι όλα καλά! Αμ δε. Το dating κι οι απαιτήσεις έχουν αλλάξει άρδην, όπως ακριβώς το περιγράφεις. Πλέον δεν αρκεί να συμβιβαστούμε, επειδή ο κόσμος έχει γίνει πιο περίπλοκος κι οι αντοχές έχουν μικρύνει, επειδή έχουν πεθάνει κι οι ιδεολογίες και οι ελπίδες. Τις προάλλες λέγαμε ότι δεν μένει παρά να έρθουν οι εξωγήινοι για να ολοκληρωθεί το καρέ του doom. Φυσικό είναι να αναζητούμε μια κάποια ηρεμία στα προσωπικά μας.

H Ρένα απαντά: Τι άλλο μπορεί να αντέξει αυτή η γενιά;

Από την άλλη, η επιδίωξη της ευτυχίας (όπως το λέει το αμερικανικό σύνταγμα, the pursuit of happiness) θεωρείται πια κάτι το αυτονόητο: δεν αρκεί η επιβίωση κι η αναπαραγωγή, οι δυτικές κοινωνίες ψάχνουν την αυτοπραγμάτωση. Επειδή όμως ο άλλος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι ελβετικός σουγιάς, να τα κάνει όλα, τα αποτελέσματα είναι ακριβώς αυτά. Ματαίωση. Κι επιπλέον αυτομαστίγωση επειδή δεν ανταποκρινόμαστε στο όραμα που μας πουλάει η αγορά: το happily ever after (ευτυχισμένοι από δω και πέρα). Οι προηγούμενες γενιές είχαν την σιγουριά, η καμπύλη της ευζωία ανέβαινε. Τώρα όμως κράσαρε και κατεβαίνει διεθνώς, Αυτή η έλειψη σιγουριάς αποσυντονίζει, πανικοβάλλει, φέρνει σε λογικό αδιέξοδο, ιδιαίτερα τους μεγαλύτερους, ιδιαίτερα όσους έχουν χάσει επαφή με την πραγματικότητα. Ακόμα κι η συντηρητική στροφή των κοινωνιών εκεί οφείλεται: δεν υπάρχει ελπίδα για καλύτερα αλλά φόβος για χειρότερα.

Τέλος πάντων, αυτό που διαπιστώνω είναι ότι οι γυναίκες επειδή έχουν γαλουχηθεί να βιάζονται, επειδή υποτίθεται ότι δεν έχουν χρονικά περιθώρια (λόγω βιολογίας της φυσικής αναπαραγωγής, λόγω στερεοτύπων περί γήρανσης, λόγω κοινωνικών προσδοκιών που απορρέουν από τα παραπάνω) κάνουν σχέσεις και γάμους με όποιον φαίνεται πρόθυμος και τικάρει μερικά βασικά κουτάκια. Αξιοπιστίας, οικονομικής επάρκειας για σπιτικό, σταθερότητας και μιας κάποιας βασικής σωματικής έλξης (καλά, όχι και να τρε. Φυσικά αυτά δεν είναι αρκετά ή τουλάχιστον δεν είναι τα ουσιώδη για μια μακροχρόνια συμβίωση ή την δημιουργία οικογένειας, εξ ου και τόσες και τόσες αποφασίζουν να χωρίσουν.

Οι άντρες πάλι επειδή δεν γαλουχούνται με αυτή την πρεμούρα θεωρούν ότι έχουν άπλετο χρόνο. Μονιμοποιούν ή τέλος πάντων σταθεροποιούν μια σχέση όταν νιώσουν ότι είναι έτοιμοι για ένα τέτοιο βήμα και όχι πριν, ΟΣΟ ερωτευμένοι κι αν είναι. Κοινώς, πιασ’τ’αυγό και κούρευ’το. Αποτέλεσμα είναι να μην μονιμοποιούν την γυναίκα που τους ταιριάζει ή αυτή με την οποία είναι τρελά ερωτευμένοι αλλά αυτήν που έχουν πρόχειρη και μοιάζει καλόβολη την στιγμή που αποφασίζουν να “νοικοκυρευτούν” (ακόμα και χωρίς γάμο, εννοώ). Προφανέστατα αυτή είναι επίσης συνταγή της αποτυχίας.

Κι επειδή σήμερα υπάρχει άφθονη παροχή δωρεάν σεξ, οι άντρες βαίνουν ευνοημένοι στο παιχνίδι της συντροφικότητας (Eξ ου κι αυτό που λέγεται κουλτούρα του hook up κι έχουμε αναλύσει πολλές φορές στο Renatalks και το ampa γενικότερα).

Η Ρένα απαντά: Γιατί οι άνθρωποι δεν δίνουν ευκαιρίες;

Υπάρχουν αρκετές γυναίκες που έχουν μάθει από την πατριαρχία ότι δεν τις συμφέρει να χάνουν χρόνο με πολλούς ευκαιριακούς συντρόφους από φόβο μήπως “μείνουν στο ράφι”. Επίσης μας μαθαίνουν ότι είναι επικίνδυνο να έχουμε ευκαιριακούς συντρόφους (“τα σμν σκέψου μόνο!” λένε οι ηθικολόγοι) κι ότι είναι επικίνδυνο να συνδεόμαστε με άντρες που δεν είναι δυνητικά “υλικό μόνιμου συντρόφου” (κι αν είναι κακοποιητής, κι αν είναι άπιστος ποδογυράκιας, κι αν είναι ανεπάγγελτος κι άεργος…).

Η Ρένα απαντά: Τι θα πει “συναισθηματικά μη διαθέσιμος”;

Όλα αυτά φυσικά είναι δύσκολο να τα χωρέσεις στα μυαλά των γονιών σου. Αυτό που εκείνους τους απασχολεί είναι να νιώσουν ξανά βεβαιότητα, σιγουριά, “να κλείσουν τα μάτια τους ήσυχοι” όπως λέγεται, ότι το παιδί τους έχει έναν άλλο άνθρωπο στήριγμα στα δύσκολα, όπως είχαν εκείνοι. Τι να πεις σ’αυτό; Δεν είναι κακό εγγενώς. Καλύτερα να μην πολυεξηγείς. Και συνέχισε να έχεις τα μάτια και τα αυτιά ανοιχτά και για υποψήφιους και για προειδοποιητικά σημάδια ακαταλληλότητας, όπως ακριβώς το κάνεις τώρα. Δεν είναι εύκολο, το αναγνωρίζω.

Για τους συνομίληκους, όμως, ίσως έχει κάποιο νόημα. Κι επειδή πολλοί και πολλές παντρεμένες θέλουν μέσω της νουθεσίας τους να επιβεβαιώσουν στον εαυτό τους ότι έκαναν την σωστή επιλογή (που στατιστικά ομιλώντας τις περισσότερες φορές δεν είναι σωστή επιλογή), μια αποστομωτική απάντηση άμα σε παραπρήξουν είναι “κι εσύ που το έκανες, τι κατάλαβες;”. Βέβαια ενδέχεται να διαταρραχθούν οι σχέσεις σας μετά από μια τέτοια ατάκα, αλλά είναι σίγουρο ότι δεν θα ξανατολμήσουν να σε κατηγορήσουν από δήθεν ενδιαφέρον. Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται, ξέρουν και να ακούνε. Ο σύντροφος δεν είναι απορρυπαντικό στο ράφι, όπου αρκεί να διαλέξεις αυτό με τους σωστούς μπλε και πράσινους κόκκους.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News