Ιστορίες της Mitsi: “Η πτώση”

Φωνή λαού, οργή θεού λένε και πολλές από εσάς (και ίσως και πολλοί, εμείς εδώ δεν κρίνουμε) πολλές φορές ζητήσατε τις ιστορίες μου για να γελάσετε μέχρι δακρύων με τα χάλια εεε τις περιπέτειες μου ήθελα να πω στη χώρα των μοναχικών Γιακουμήδων.

Disclaimer: Η παρακάτω ιστορία περιέχει σκηνές απείρου κάλλους και γραφικότητας (ναι έτσι το λέμε τώρα) και ενδέχεται να ενοχλήσει τυχόν σεμνότυφους αναγνώστες και να εξοργίσει απανταχού μισογύνηδες. Διαβάστε με δική σας ευθύνη.

Έχετε ακούσει την παροιμία, η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται; Ή την άλλη την ωραία, ήταν που ήταν στραβό το κλήμα το έφαγε κι ο γάιδαρος; Γιατί κι εγώ τις είχα ακούσει αλλά για ακόμα μια φορά σημασία δεν είχα δώσει. Που λέτε κανονίζω ραντεβού με έναν τύπο ένα βράδυ. Και μου ζητάει να συναντηθούμε στο Ποσειδώνιο. Για όσους δεν ξέρουν, το Ποσειδώνιο είναι κολυμβητήριο και από αυτό λέγεται Ποσειδώνιο και η ευρύτερη περιοχή. Όπως ας πούμε και η Καμάρα, είναι και το μνημείο αλλά και η γύρω περιοχή. Όταν όμως δίνεις ραντεβού στην Καμάρα εννοείς μπροστά στην Καμάρα, όχι τρία στενά πιο πάνω. Κρατήστε το αυτό.

Φτάνω λοιπόν στο Ποσειδώνιο, ήταν και 11 το βράδυ και περιμένω. Πάλι, για όσους δεν ξέρουν, εκεί που είναι το κολυμβητήριο δεν έχει και καλό φωτισμό το βράδυ, δεν έχει και κόσμο να πηγαινοέρχεται, είναι λίγο ερημικά.

Η ώρα να περνάει και ο τύπος πουθενά. Και όχι μόνο αυτό, εμφανίζεται και υποχθόνιος μπάρμπας που προσπαθεί να μου πιάσει κουβέντα. Τον αγνοώ, κάνω μερικά βήματα, βλέπω άλλο κατακάθι της νύχτας, πάω να φύγω, με παίρνει από πίσω, να μην τα πολυλογώ κλειδώθηκα στο αμάξι. Τον παίρνω τηλέφωνο έξαλλη να δω που σκατά είναι και με έχει στήσει μισή ώρα και μάλιστα σε τέτοιο σημείο και ρίχνουμε έναν τρικούβερτο καυγά γιατί ο τύπος ρε παιδιά με περίμενε σε ένα παγκάκι, στην παραλία, σχεδόν δύο χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ήμουν.

Γιατί όπως είχε το θράσος να μου πει, όταν λέμε Ποσειδώνιο εννοούμε την περιοχή εμείς που μένουμε εδώ και όχι το ίδιο το κολυμβητήριο. Και να προσπαθώ να του πω ότι και την περιοχή να εννοείς δεν είναι δυνατόν να θεωρείς ότι από όλη την περιοχή εγώ θα υποθέσω έτσι αυθαίρετα ότι εσύ θα είσαι στο συγκεκριμένο παγκάκι. Κανονικά η ιστορία θα έπρεπε να τελειώσει εδώ, καθώς κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα είχε μπει στο αυτοκινητάκι του και θα είχε φύγει, γιατί κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα έλεγε ότι η καλή η μέρα από το πρωί φαίνεται και άντε γεια. Αν όμως το είχα κάνει αυτή η ιστορία δε θα είχε λόγο να γραφτεί.

Όπως καλά καταλάβατε δεν έφυγα, βρέθηκα με τα πολλά με τον τύπο και τελικά καταλήξαμε και σπίτι του. Ξεκινάμε λοιπόν με τα προκαταρτικά και έρχεται η στιγμή να προχωρήσουμε και δεν βρίσκει προφυλακτικό. Έτυχε και δεν είχα ούτε κι εγώ μαζί μου, οπότε αναγκαστικά μείναμε σε άλλου είδους πρακτικές. Όμως κάτι δεν πήγαινε καλά. Ο γιακουμής του δεν έλεγε να σκληρύνει τελείως. Ναι, ήταν όρθιος, αλλά να, ήταν κάπως ημίσκληρος, σαν το κίτρινο τυρί και ό,τι και αν έκανα, τίποτα, καμία διαφορά. Ντεμί σεζόν σε όλη τη διάρκεια. Αυτός δεν έλεγε τίποτα και μάλιστα έδειχνε να το ευχαριστιέται. Κάποια στιγμή μάλιστα τελείωσε. Πώς, δεν έχω ιδέα. Δεν έγινε ποτέ σκληρός αρκετά.

Τέλος πάντων κάποια στιγμή φεύγω και γυρνάω σπίτι μου. Την επόμενη μέρα ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, για να μη χάνω χρόνο περιμένοντας και να αναρωτιέμαι αν θα στείλει ή όχι, στέλνω εγώ ένα μήνυμα να κόψω κίνηση από το πώς θα απαντήσει και αν θα δείξει διάθεση να πιάσει κουβέντα. Έτσι και έγινε και ο τύπος ήταν αρκετά απόμακρος και μονολεκτικός, οπότε το αφήνω κι εγώ να λήξει εκεί και συνεχίζω τη ζωή μου.

Ένα μήνα μετά παίρνω ξαφνικά μήνυμα του που μου ζητάει να βρεθούμε. Στην αρχή του είπα όχι. Ότι δεν είμαι η καβάτζα του να με θυμάται μια φορά το μήνα για να κάνει σεξ, στην τελική δεν συμφωνήσαμε σε κάτι τέτοιο, μια φορά βρεθήκαμε και δεν έδειξε να θέλει συνέχεια. Δεν μπορεί τώρα να εμφανίζεται από το πουθενά.

Άρχισε να δικαιολογείται ότι δεν είναι έτσι, ότι έχω δίκιο και ότι πέρασε μια φάση με πολλή δουλειά, και ότι θέλει και να μην τα πολυλογώ αποφάσισα να δώσω δεύτερη ευκαιρία. Αυτή τη φορά είχε προφυλακτικά, αλλά ο γιακουμής του συνέχιζε παραδόξως να είναι ντεμί σεζόν. Μια από τα ίδια δηλαδή, αλλά ακόμα χειρότερα καθώς αυτή τη φορά δεν ασχολήθηκε καθόλου με προκαταρτικά, μόνο διείσδυση. Και δεν καταλάβαινα και τίποτα έτσι μισοσκληρό μισοπεσμένο όπως ήταν.

Τελειώνει λοιπόν σε κάποια φάση και είμαι έτοιμη να του πω ότι πρέπει να κάνει και κάτι ακόμα γιατί εγώ χαρά δεν είδα.

Πριν προλάβω να μιλήσω έχει σηκωθεί για να πετάξει το προφυλακτικό. Περιμένω λοιπόν στο κρεβάτι για να επιστρέψει και να διεκδικήσω τη συνέχεια και τον βλέπω ξαφνικά ντυμένο και με τσιγάρο στο στόμα. Ξενερώνω κατευθείαν, πλέον δεν έχω όρεξη για τίποτα. Απλά σηκώνομαι, ντύνομαι και φεύγω, αποφασισμένη να μην τον ξαναδώ ποτέ.

Φυσικά την επόμενη μέρα δεν με έψαξε και θεώρησα ότι δε χρειαστεί να του πω όχι. Δεν περνάει κάνα μήνας και μου στέλνει μήνυμα να πάω από το σπίτι του για ένα γρήγορο. Ε, κάπου εκεί μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι. Του είπα ότι κάνει πάλι το ίδιο πράγμα που του είχα πει και την προηγούμενη φορά ότι δε μου αρέσει, ότι δεν είμαι η καβάτζα του όταν ξεμένει να με θυμάται και ότι πέρα από όλα αυτά το σεξ μαζί του ήταν χάλια γιατί δε νοιάστηκε ούτε στιγμή για τη δική μου ευχαρίστηση. Αφού λοιπόν άκουσε τα εξ αμάξης ζήτησε συγγνώμη και του είπα οριστικά αντίο.
Θα περίμενε κανείς ότι η ιστορία του ημίσκληρου γιακουμή τελειώνει εδώ. Όμως όχι. Μετά από αρκετό καιρό μου στέλνει μήνυμα: «θυμάμαι τον τρόπο που φιλάς».

Δεν άντεξα παιδιά και του απάντησα ότι δυστυχώς για σένα θυμάμαι τον τρόπο που γ@μάς.

Κανένα ενδιαφέρον για τον άλλον, μόνο για σένα. Περίμενα να σταματήσει εκεί. Όμως όχι, δεν έδειξε να καταλαβαίνει, όποτε παραθέτω αυτούσιο τον διάλογο για να γελάσουμε όλοι μαζί.

– Σου άρεσε ο τρόπος που σε γ@μησα;

– Μόλις σου είπα όχι, τι δεν καταλαβαίνεις;

– Ξέχασα το δεν. Δεν ανοίχτηκες και πολύ (δηλαδή εγώ φταίω)

– Που δε σου σηκώθηκε τελείως ποτέ; Ναι, εγώ φταίω που σου ήταν μαλακός και μόλις έχυσες με παράτησες για να κάνεις τσιγάρο. Εγώ φταίω που δε σε ένοιαξε αν το απολαμβάνω ή όχι, ε; και νομίζεις ότι θα ξ@ναγαμήσεις;

– Εσύ τι νομίζεις;

– Ότι εμένα δε θα με ξ@ναγαμήσεις.

– Όσο και αν το θες; (εδώ καταλαβαίνουμε ξεκάθαρα ότι ο άνθρωπος είναι απλά βλαμμένος)

– ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ

– Εννοείται ότι θες ένα καλό ξέσκισμα. (κλασικά εικονογραφημένα)

-Έχεις πρόβλημα κατανόησης έτσι; Δε γουστάρω ούτε τη συμπεριφορά σου ούτε το σεξ που κάνεις.

– Δε μιλάω για μένα. Πρέπει κάποιος να σε ξεσκίσει γιατί νομίζεις ότι με το να είσαι συνέχεια στραβωμένη κάνεις τον άλλον να σε θέλει.

-Ξέρουμε και οι δύο ότι αυτός ο κάποιος δε θα είσαι εσύ. Και είμαι στραβωμένη με την πάρτη σου γιατί είσαι μαλάκας.

-Κι εσύ παγοκολόνα. Κι έχω όποια γουστάρω.

– Αγοράκι μου, αν ήμουν παγοκολόνα δε θα με έψαχνες ξανά. Και εμένα δε με έχεις. Είναι η δεύτερη φορά που στο λέω, η πρώτη χυλόπιτα δεν έφτασε. Μη με ξαναενοχλήσεις.

-Ήθελα να σου γ@μήσω τον κώλο, αυτός ήταν ωραίος. Κατά τα άλλα δεν το έχεις.

-Για να γ@μήσεις χρειάζεται σκληρός π0ύτσος, όχι το δικό σου.(ναι, κάπου εδώ δεν άντεξα άλλο)

-Βαριέσαι λίγο. Και πολύ μαγκιά ρε συ, χαλάρωσε λίγο, γυναίκα είσαι. Αν θέλεις καλό γ@μήσι να συνέλθεις στείλε. (δε μας φτάνει που είναι μισογύνης, είναι και ηλίθιος)

– Αν θελήσω καλό γ@μήσι να θυμάμαι να μην στείλω σε σένα.

-Δεν είδες τίποτα. Γ@μήσι στον κώλ0 και ξύλο, αυτό θες. Συμφωνείς;

Ε, κάπου εδώ αποφάσισα ότι δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο, απλά τον μπλόκαρα και του έκανα αναφορά καθώς η συνομιλία ήταν στο Instagram, όχι ότι είχε κάποιο αποτέλεσμα αυτό…

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News