Όταν έφτασε αυτή η ερώτηση πρώτα γέλασα, μετά πήγα να τη σβήσω, μετά αποφάσισα να την στείλω στη mitsi, η οποία φυσικά γέλασε, και μετά σκέφτηκα, γιατί να μην την απαντήσει; Ίσως να είναι μια ωραία ευκαιρία για συζήτηση. Και αν διαβάσετε την απάντηση, θα δείτε ότι όντως, είναι.
Απευθύνεται σε σχολιαστρια αυτη η ερώτηση και για να σας προλαβω κανεναν εσωτερικευμενο μισογυνισμο δεν εχω κτλ. Μιτσι; Για ποιο λογο κατω απο ερωτικοσεξουαλικες ερωτησεις εδω στο site νιωθεις την αναγκη να αναφερεις μια απο τις εκατομμύρια φορες που ξαπλωσες με αντρες και μαλιστα με υφος…χμ…ολίγον τι …πανηγυρικό; Λες και κατεκτησες το champions league? Μη πεσετε να με φατε…δημοκρατικες φεμινίστριες μου,την ιδια ακριβώς ερωτηση θα εκανα σε αντρα,σε τρανς,κτλ . Α!Επειδη ετοιμες ειστε…γυναικα είμαι. Μιτσι δεν είναι επιθεση.Απορια,ειναι. Α!Και επισης Μιτσι…τους μετρας; (και Μιτσο να σε λεγαν το ιδιο μου κανει,so…back of equality warriors!)
Καταρχάς θέλω να ευχαριστήσω τη Λένα για την ευκαιρία που μου έδωσε να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Όχι απλά επειδή αναφέρεται σε μένα, αλλά κυρίως γιατί ήρθε η στιγμή να ειπωθούν κάποια πράγματα που αλλιώς μπορεί να μην έπαιρνα την πρωτοβουλία να τα γράψω. Οπότε αυτή η
απάντηση ίσως είναι τελικά και μια μικρή προσωπική ιστορία.
Μεγάλωσα σε ένα σπίτι σχετικά φεμινιστικό. Ο πατέρας μου πολλές φορές μαγείρευε και έπλενε τα πιάτα, ενώ η μητέρα μου σπούδασε, δούλευε και είχε κρατήσει το επίθετο της, κάτι που ως παιδί μου προκαλούσε πολλές απορίες, καθώς ήταν η μοναδική παντρεμένη γυναίκα που ήξερα που δεν
είχε πάρει το επίθετο του άντρα της. Οι γονείς μου με έκαναν πάντα να πιστεύω ότι μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, δεν υπήρχε κάποιος διαχωρισμός με βάση το φύλο στις φιλοδοξίες ή τα όνειρα μου. Ίσως γι΄ αυτό μεγαλώνοντας στη δική μου φούσκα δεν είχα καταλάβει την ανάγκη για το φεμινισμό. Νόμιζα ότι ήταν κάτι ξεπερασμένο, άλλωστε είχαμε ισότητα, σωστά; Ψηφίζαμε και δουλεύαμε, έτσι δεν είναι; Μα πόσο λάθος έκανα…
Κάτι που δεν έκαναν ποτέ οι γονείς μου όμως, δυστυχώς, ήταν να μου μιλήσουν για το σεξ. Αυτό το θέμα χωρίς να έχει αναφερθεί ποτέ, ένιωθα με κάποιον ενστικτώδη τρόπο ότι ήταν ταμπού. Ό,τι δε μου έμαθαν οι γονείς μου όμως μου έμαθε η τηλεόραση, τα περιοδικά και οι συζητήσεις
με συνομήλικους. Και αυτό που άρχισα να καταλαβαίνω κάπου εκεί στην εφηβεία ήταν πώς το σεξ ήταν ωραίο, αλλά ταυτόχρονα ήταν και κάτι κακό, απαγορευμένο, κάτι για το οποίο δεν μπορούσες να μιλήσεις αν ήσουν γυναίκα. Άρχισα να μπερδεύομαι και να βιώνω για πρώτη ίσως φορά πολύ έντονα τον διαχωρισμό των φύλων. Τα αγόρια προσπαθούσαν να κάνουν σεξ, αυτό θα τους έκανε άντρες, όποιος έκανε ήταν σα να αποκτούσε ξαφνικά κάποιο μετάλλιο τιμής. Τα κορίτσια από την άλλη ήθελαν να κάνουν σεξ, αλλά δεν έπρεπε να θέλουν. Έπρεπε να το κρατάνε, να μη το δώσουν σε όποιον να ΄ναι, να έχουν σχέση μαζί του, να τον αγαπάνε, να είναι ο ένας και μοναδικός γιατί αλλιώς θα ήταν εύκολες ή τσούλες.
Αυτό όμως εμένα με ενοχλούσε, με έκανε να αντιδρώ και να επαναστατώ κάπου μέσα μου.
Ίσως γι’ αυτό μπήκα στην παγίδα να γίνω κι εγώ ένα cool girl. Με ενοχλούσε να με θεωρούν κατώτερη και να με βλέπουν στερεοτυπικά κι έτσι αποφάσισα ότι εγώ δεν είμαι σαν τις άλλες γυναίκες. Δε με ενδιέφερε έτσι κι αλλιώς η μόδα, ούτε τα αμιγώς γυναικεία θέματα. Άλλωστε προτιμούσα να βλέπω ποδόσφαιρο και να πίνω μπύρες. Και να κάνω σεξ, ήταν ωραίο το σεξ και από την πρώτη φορά που έκανα δεν ένιωσα κάτι διαφορετικό. Δεν τον αγαπούσα, τον ήξερα λίγες μέρες, αλλά τον γούσταρα και ήθελα να το κάνω. Μετά από αυτόν διαπίστωσα ότι δε χρειαζόμουν συναίσθημα για να το κάνω. Ό,τι μου είχαν διδάξει για το σεξ ως γυναίκα σε μένα δεν ίσχυε. Άρχισα να βλέπω όμως ότι επηρέαζε τους άλλους και το πώς με έβλεπαν. Εγώ ως γνήσιο cool girl ήθελα να
κάνω ό,τι και οι άντρες. Και αυτοί αφού κάναμε σεξ εξαφανίζονταν. Και από παντού άκουγα το ίδιο. Αν κάνεις σεξ αμέσως, αν κάνεις σεξ με πολλούς είσαι εύκολη, είσαι πουτάνα, δε θα σε θέλει κανείς. Και το γεγονός ότι αν κάνω ότι κάνουν οι άντρες που για αυτούς είναι ok ,αλλά για μένα όχι ήταν αυτό με ξύπνησε. Αυτό που με έκανε φεμινίστρια.
Η σεξουαλική μου επανάσταση ήταν και η φεμινιστική μου αφύπνιση. Στην αρχή πολύ δειλά, πολύ ενδόμυχα και κρυφά. Έκανα σεξ με όποιον ήθελα χωρίς δεύτερη σκέψη, αλλά δε μιλούσα για αυτό. Φοβόμουν την κατηγοριοποίηση και την απομόνωση. Ήθελα να έχω εμπειρίες, να κάνω πολύ σεξ, αλλά κανείς δε μιλούσε για αυτό. Οπότε δε μιλούσα ούτε κι εγώ. Μέχρι που κατάλαβα ότι αν δεν μιλάει κανένας για αυτό τότε ίσως θα πρέπει να μιλήσω εγώ. Και άρχισα να μιλάω. Και είδα ότι δεν ήμουν μόνη. Είδα ότι υπήρχαν και άλλες γυναίκες σαν και μένα, και η φωνή μου τους έδινε φωνή.
Για να απαντήσω λοιπόν επιτέλους στην ερώτηση δεν έχω καμία ανάγκη να μιλήσω για τις εκατομμύρια φορές που ξάπλωσα με άντρα. Μακάρι να ήταν εκατομμύρια, και πίστεψε με, συνήθως δεν ξαπλώνω. Ακόμα και το γεγονός ότι αντί να πεις κάνεις σεξ χρησιμοποιείς τον ευφημισμό ξαπλώνω εμένα μου λέει πολλά για το πώς το σκέφτεσαι. Όμως εσύ γιατί είχες την ανάγκη να ρωτήσεις; Τι ακριβώς σε ενοχλεί όταν κάποιος μιλάει για το σεξ; Και όχι απλά κάποιος, αλλά μια γυναίκα. Λες ότι θα ρωτούσες και άντρα, όμως δε ρώτησες, έτσι δεν είναι; Αν υπάρχει κάτι πανηγυρικό για μένα δεν είναι στην πράξη, αυτή άλλωστε μου είναι τόσο φυσική όσο η
αναπνοή μου, είναι στην ελευθερία να μπορώ επιτέλους να μιλήσω γι΄αυτό και στην γνώση ότι η φωνή μου μπορεί να βοηθήσει και άλλες γυναίκες να μιλήσουν. Να απαγκιστρωθούν από στερεότυπα, να δουν ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά. Και όχι, δεν τους μετράω, δεν έχω κάποιο
στόχο να φτάσω, ούτε εξυπηρετεί κάτι να ξέρω έναν αριθμό. Έχω καλύτερα πράγματα να κάνω από το να θυμάμαι με ποιον έκανα σεξ, γιατί απλά για μένα δεν είναι και τόσο σημαντικό. Εδώ που τα λέμε δεν είναι καθόλου σημαντικό. Είναι μια φυσιολογική λειτουργία όπως και άλλες του
οργανισμού. Η πλάκα ξέρεις ποια είναι; Ότι όταν δεν μιλούσα για αυτό τους μετρούσα, τώρα που μπορώ και μιλάω ελεύθερα δε νιώθω κάποια ανάγκη να το κάνω. Και να ήθελα δηλαδή θα ήταν πολύ δύσκολο. Σταμάτησα όταν συμπλήρωσα ενδεκάδα, μαζί με αναπληρωματικούς, να κατεβάσω στο γήπεδο.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Έχω δει ανθρώπους να μιλάνε για κάτι χωρίς να έχουν κανένα σχετικό κόμπλεξ. Και ανθρώπους που μιλάνε για κάτι επειδή έχουν κάποιο κόμπλεξ.
Αλλά ανθρώπους που να ρωτάνε αγνώστους δημοσίως “γιατί μιλάς συνέχεια γι’ αυτό” χωρίς κόμπλεξ, δεν έχω δει κανέναν.
Έχω σηκωθεί όρθια χειροκροταω και φωνάζω ΜΗ-ΤΣΗ ΜΗ-ΤΣΗ
Εντάξει είμαστε κι εμείς που θέλουμε βιβλίο όμως με τις ιστορίες της Mitsi!! Η έστω μια στήλη Mitsi’s stories!! 😁👏👏
I second that! Πρώτη πρώτη θα μαι στην ουρά : ) Αγαπάμε mitsi!
Και σε παρακαλώ, προσωπική χάρη, μην ξεχάσεις να βάλεις μέσα την ιστορία για το πώς έφτιαξες ομοίωμα Γιακουμή, σε παρακαλώ! Το ζητάει το κοινό σου! Για τέτοιες στιγμές ζούμε!!
Ε, μα τώρα δεν αξίζει ως δώρο αυτή η ερώτηση να κερδίσει ένα ομοίωμα Γιακουμή και bonus μία αναπαράσταση με την μπανάνα;
Μα πραγματικά, όσο διαβαζα την ερώτηση σκεφτόμουν “δηλαδή αυτή στις σεξο-ερωτήσεις δεν τρέχει στα σχόλια να δει αν υπάρχει ιστορία της Μήτσης? What’s wrong with you? 😂
Προσυπογράφω ότι θα το αγοράσω με τα χίλια το βιβλίο!! Μήτση μου μόνο αγάπη ❤️
Να με συμπαθάτε δια το “λαϊκόν” του πράγματος, αλλά: “να ‘τανε η ζήλια ψώρα, θα κολλούσε όλη η χώρα”.
😉
Ε, πες τα βρε βλαχάκι(το)!
Βασικά πολλοι/ες σχολιαστριες παραθέτουν προσωπικές εμπειρίες στα σχόλια, αλλά δεν είδα να έχεις ειλικρινή απορία πχ γιατί η Ποντια γράφει τις ιστορίες της. Όχι, σε πειράξε το οτι κάποια μιλάει ανοιχτά για τη σεξουαλικη της ζωή. Πανηγυρικά μάλιστα. Αλήθεια, τι παει να πει πανηγυρικα; Ακούγονται από πισω πυροτεχνήματα;
Δεν ξέρω, μπορεί να φταίει που περνάω δύσκολα τελευταία, αλλά το ότι πήρες και σοβαρή απάντηση με ξεπερνά.
Μόνο άμα είναι πααρα πολύ καλό το σεξ.
Έχει θεματάρα η κοπέλα (υπάρχει και περιπτωση να είναι άντρας δεν το ξέρουμε) γιατί η Μίτσι είναι από τις σχολιάστριες που μιλάει ακομπλεξάρισταρα για το σεξ και δίνει και σε μας τις μικρότερες το θάρρος να κάνουμε το ίδιο. Πολλοί και πολλές δεν τους αρέσει όταν μια γυναίκα ωθεί κι άλλες γυναίκες στην “ακολασία” με το να μιλάει ανοιχτά για τις εμπειρίες της. Βλέπεις σε όλο το διαδίκτυο άντρες να μιλάνε με τον πιο χυδαίο τρόπο για το σεξ και τις σύντροφους τους αλλά για κανέναν δεν καίγεται καρφάκι. Το καρφάκι καίγεται μόνο όταν η γυναίκα μιλήσει για σεξ ακόμα… Διαβάστε περισσότερα »
Κι εγώ θαύμασα Μήτση για την τέλεια απάντηση! Εγώ κάτι βρισιές ψελλισα…απλά ρισπεκτ!
Πού και πού χρειάζονται σοβαρές απαντήσεις. Πώς ραντίζουμε για τα ζιζάνια; Κάπως έτσι. Με οικολογικά σκευάσματα φυσικά, ευγενικά, που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Οι δικές μου ιστορίες, οι κατάδικές μου οι προσωπικές, είναι μαύρες κι άραχνες και στενάχωρες. Προσελκύουν περισσότερο τη συμπόνοια παρά την αποστροφή γιατί όποιος αποστρέφεται, δεν αντέχει να τις διαβάσει. Ό,τι έχει σεξουαλικό ενδιαφέρον, δεν είναι δυσάρεστο, προσελκύει όποιον έχει ανάγκη τη χαρά ή έχει ήδη χαρά, ευχάριστα συναισθήματα that is. Ε, κάποιοι λογοκρίνουν τα συναισθήματα των άλλων, γιατί κατακρίνουν και καταπνίγουν τα δικά τους. Έτσι το έχω ερμηνεύσει εγώ δηλαδή.
OXIOXI καλά έκανες και την έστειλες στη Μήτση και την απάντησε γιατί διαπίστωσα ΄τι μπορώ να την αγαπήσω ΚΙΑΛΛΟ. Μήτση σ’αγαπάω, μ’ακούς? Στο μεταξύ είμαι τόσο μα τόσο έξυπνη που μόλις διάβασα την αρχή της ερώτησης, ήξερα τι θα ρωτήσει. Εκτός από την αδερφή μου, είχα και μια φίλη στο γυμνάσιο που πολύ την ενοχλούσε που έλεγα προσωπικά που εκείνες δε θα έλεγαν. ΠΟΣΗ ΚΟΥΡΑΣΗ ΘΕ ΜΟΥ. Μιλάμε για παρατηρήσεις τύπου “με γεια το κούρεμα σου είπε, χρειαζόταν να πεις πού κουρεύτηκες;” Ναι, γιατί πρώτη φορά κουρεύτηκα τόσο γαμάτα και ήταν τόσο φθηνά. Το ότι έχω διακόψει εγκυμοσύνη, επίσης το… Διαβάστε περισσότερα »
Και δεύτερη απαντησάρα! Να στε καλά ρε Μήτση και Πόντια, γιατί οι καιροί έχουνε ζορίσει και δεν αντέχω να ακούω άλλους να κράζουνε, εδώ είμαστε για να μπορούμε να μιλάμε.
Όλα σωστά, μπήκα σήμερα (22-11-2020) να δω αυτή την ερώτηση
με τη σούπερ απάντηση γιατί κάπως/κάπου την είχα χάσει τότε,
και βλέπω ότι πέρυσι τέτοια εποχή λέγαμε και πιστεύαμε ότι
“οι καιροί έχουν ζορίσει”!!
Πού να ξέραμε…
Απαντησάρα! Αν και το φλέγον ερώτημα είναι: πού κουρεύτηκες; [(ο καθένας με τον πόνο του) Νομίζω, μένουμε κοντά κι η δικιά μου έφυγε για Αυστραλία.]
Αχ άσε. Πάρα πολύ μακριά είναι το μέρος αυτό και επιπλέον έκλεισε και το κομμωτήριο. Ήταν η πιο αντιπαθητική κομμώτρια που έχω πάει, δε χώνευε ούτε τ’άντερά της αλλά μάλλον είχε τόσο ταλέντο που της ήταν αδύνατον να κουρέψει χάλια, όσο κι αν δεν ήθελε να σε βλέπει. Επίσης, είχε αδυναμία στα βατράχια-άσχετο. Δεν έχω ξανακουρευτεί ποτέ ποτέ τόσο ωραία.
ΕΝΤΙΤ: Γι’αυτό την πάω τη Μήτση, επειδή έχουμε κοινά. Αλλά ξέρω ότι την πάνε και όσοι δεν μπορούν να πουν όσα λέει εκείνη. Ή *ΔΕΝ* θέλουν, αλλά δεν κρίνουν τους άλλους που το κάνουν.
Επίσης, πως μπορεί να λέει ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει στην κοινωνία που μεγαλώσαμε πως δεν έχει κανέναν εσωτερικευμένο μισογυνισμό; Κ-α-ν-έ-ν-α;;;;; Εδώ και κάποια χρόνια ασχολούμαι επι ώρες κάθε μέρα με τη φεμινιστικοποίησή μου (καινούρια λέξη, μη βαράτε, αλλά πως λέγεται όταν είσαι στη διαδικασία που μαθαίνεις να ζεις με αξία την ισότητα των φύλων;), και αν ένα πράγμα έχω καταλάβει είναι πως ο μισογυνισμός μου έχει τόσο βαθιές ρίζες που όσο και να το δουλεύω μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω κάποιο μικρό παρακλάδάκι θα έχει επιβιώσει. Στόχος μου είναι να το μειώσω στο ελάχιστο δυνατό. Δεν ξέρω, πιστεύετε… Διαβάστε περισσότερα »
πως μπορεί να λέει ένας άνθρωπος που έχει μεγαλώσει στην κοινωνία που μεγαλώσαμε πως δεν έχει κανέναν εσωτερικευμένο μισογυνισμό; Κ-α-ν-έ-ν-α;;;;;
Μυρίζει τρολ, τ-ρ-ο-λ!!!!
μα πανάθεμα τα κόμπλεξ τους…
Μια και μιλάμε για εσωτερικευμένο μισογυνισμό, να σου πω mitsi πόσο σ ευχαριστώ που μοιράζεσαι τέτοιες ιστορίες μαζί μας, κι εσύ και οι υπόλοιπες. Μου δίνετε ώθηση να ξεπεράσω τα συντηρητικά/ μισογυνίστικα/ στερεοτυπικά αντανακλαστικά μου και να χτίσω ένα νέο πρίσμα μέσα από το οποίο βλέπω τον κόσμο.
Και μένα!! Μιτσι, Λένα, απανταχού Αμποσχολιαστες, είστε χρυσός!! Ακομα στη σπηλιά μου θα ήμουν αν δεν υπήρχατε, άντε δυο μέτρα παραέξω.
Ταυτίζομαι απόλυτα με το σχόλιο σου!
Είναι ένας μόνιμος καθημερινός αγώνας που απαιτεί συνεχή επαγρύπνιση. Πολλές φορές διάβαζοντας τις σκέψεις κάποιων σχολιαστών που εκτιμώ, εντοπίζω σημεία της δικής μου σκέψης που δεν έχουν ακόμα απελευθερωθεί από τα στερεότυπα.
@Mitsi η απάντηση σου εξαιρετική!
Ήταν ξεκάθαρο εκ των προτέρων ότι μιλάς ανοιχτά για τη σεξουαλική σου ζωή και με στόχο να απενοχοποιήσεις γενικότερα τη συζήτηση γύρω από τη γυναικεία σεξουαλικότητα, ο τρόπος όμως που το έκανες και η ειλικρίνεια σου ήταν βάλσαμο!
Πράγματι, είναι μια διαρκής διαδικασία, μια και έξω δεν πιστεύω πως γίνεται. Αυτό που παρατηρώ στον εαυτό μου είναι πως τουλάχιστον αναγνωρίζω τις κοτσάνες που λέω, κάνω ή σκέφτομαι πολυ πιο γρηγορα απ’ ότι παλιά. Παλιά κατι δε θα μου κολλούσε, θα ένιωθα ενα άγχος, πως κατι παει λάθος, αλλά δεν μπορούσα να το προσδιορίσω. Πχ βρισκόμαστε σε παρέα και σχολιαζόταν πως σε ενα σπιτι με 3 βρωμύλους συγκατοίκους θα έπρεπε η κοπέλα τουλαχιστον (μια ηταν στο συγκεκριμένο σπιτι) να θέλει τη λεκάνη της τουαλέτας καθαρή. Θυμάμαι να μου φαίνεται λογικό και ταυτόχρονα παράλογο. Διχασμός, στρες. Τώρα ξέρω πως το… Διαβάστε περισσότερα »
Προσωπικά η ψυχαναλυτική ψυχοθεραπεία με βοηθάει πολύ γιατί συνεχίζεται η διαδικασία του εσωτερικού ‘ψαξιματος’ και έξω από τις συνεδρίες. Νομίζω ότι πρέπει να βρισκόμαστε πάντα σε επαγρύπνηση, πάντα, ακόμα κι όταν νομίζουμε ότι τα έχουμε ξεκαθαρίσει όλα μέσα μας. Και φυσικά μιλάω και για τον εαυτό μου…Πρόσφατο παράδειγμα: εδώ και ενάμιση χρόνο, συγκατοικώ με τους γονείς μου στο σπίτι τους (17 χρόνια αφότου έφυγα). Και οι δύο τους συχνά δημιουργούν μικρές ακαταστασίες σε κοινούς χώρους του σπιτιού, π.χ. λίγα άπλυτα στο νεροχύτη, ποτήρια ή κούπες εδώ κι εκεί, χαρτιά κλπ και είναι γενικά ανοργάνωτοι, πράγμα που με ενοχλεί πολύ. Πρόσφατα… Διαβάστε περισσότερα »
Μόνο το γεγονός ότι το σκεφτόμαστε και προσπαθούμε να το αποβάλλουμε, αρκεί. Να είμαστε σε διαρκή επαγρύπνηση. Και να το συζητάμε μεταξύ μας. Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι περισσότερο. Και να ελπίζουμε, ότι οι επόμενες γενιές θα το αποβάλουν και θα μάς θεωρούν υπανάπτυκτους σε αυτό το θέμα.
Μια φορά που δυσκολεύτηκα να θυμηθώ με ποιους έχω κάνει σεξ, έφαγα μια μίνι φρίκη σε φάση “καλά ρε, σεξ κάνατε, είναι δυνατόν να μην τους θυμάσαι;”.
ΝΑΙ ΕΙΝΑΙ. Γιατί δεν υπάρχει τίποτα το εξωπραγματικό ή ξεχωριστό ή σημαντικό για να πρέπει να το συγκρατήσω στη μνήμη μου και να πιάνει χώρο.
Ctrl + A + Delete
Έχει τύχει να μιλάμε για γκομενους με φίλη και να μου έχει θυμήσει ότι έχω πάει με κάποιον που ούτε καν θυμόμουνα. Έκανα προσπάθεια να θυμηθώ τόσο το γεγονός όσο και τη φατσα ή το ονομά του.
Και εγώ πρόσφατα ήμουν σε μια παρέα και κάτι λέγαμε για παλιά γκομενακια και είχα κολλήσει και δεν θυμόμουν το όνομα ενός που βγαίναμε (και σεξουαλιζομασταν) κάνα μήνα. Και είναι ένα παιδί στην παρέα (γνωστός δηλαδή όχι φίλος δικός μου) και μου λέει “καλά δεν θυμάσαι το όνομα του; με κάποιον που βγήκατε;” και του λέω όχι που να θυμάμαι πάνε χρόνια, και αυτός δεν το πίστευε και έτοιμος ήταν να πετάξει εξυπνάδες του στηλ καλά τι τσουλι είσαι εσυ Και ενώ εγώ δεν θα ασχολιομουν παραπάνω, με έβαλε αυτός σε σκέψεις. Συνετίστηκα όμως γρήγορα γιατί κατάλαβα ότι όλα αυτά… Διαβάστε περισσότερα »
Είναι η πληροφορία που πιάνει το χώρο για το αν ξέχασες το θερμοσίφωνα ανοιχτό. Οπότε, ας πάει στο καλό, να μην έχεις και το άγχος του θερμοσίφωνα.
Τι είναι καλέ οι άνθρωποι με τους οποίους κάνουμε σεξ, καραμπόλες να μετράμε πόσα παγωτά φάγαμε το καλοκαίρι;
Κάθε χρόνο μετά τα 10 σταματούσα, κάπως έτσι έγινε και στη σεξουαλική μου ζωή.
Εχω μια φίλη που προσπαθεί να διαδώσει σε καθε δεκάδα να μηδενιζουμε το κοντέρ. Αμα σας ρωτάει κανένας με πόσους εχετε παει, λετε το τελευταίο νούμερο. Ειναι εφτά; είναι εικοσιεφτα; ειναι εκατον εικοσιεφτα; έχει σημασία; διαδώστε!
Μήτση φορ πρέσιντεντ!! Αυτό το «ξάπλωσες» μας είπε αρκετά για την οπτική της γράφουσασ, όσο κι αν προσπάθησε να μας πείσει για το αντίθετο..
Πραγματικα το να λες “ξαπλώνω” η “κοιμάμαι” με κάποιον αντί για κάνω σεξ μου φαίνεται πιο γελοίο και απο το να λες “έχω τα ρούχα μου” αντί για περίοδο.
Έλα τώρα. Όλοι ξέρουμε πως αν μια γυναίκα ξαπλώσει δίπλα σε έναν άντρα θα κάνουν οπωσδήποτε σεξ. Είναι νόμος!