Με χτύπησε ποτέ; Όχι. Χρησιμοποίησε άλλα, ύπουλα μέσα.
Εξωτερικά φαινόμασταν ένα πολύ αγαπημένο και ταιριαστό ζευγάρι. Κοντά ηλικιακά, κοντά επαγγελματικά, νέοι, ωραίοι. Αυτός ο ορισμός του “καλού παιδιού”. Όσοι τον γνώριζαν τον συμπαθούσαν. Όλοι όμως. Τι χιούμορ, τι καλό παιδί, τι συμπαθητικός, τι τυχερή που είσαι. Μα πόσο σε προσέχει, πόσο σου κάνει όλα τα χατίρια. Όντως, ό,τι ήθελα κάναμε. Που να πάμε για φαγητό; Όπου θες εσύ. Ποια ταινία να δούμε; Όποια θες εσύ. Που να πάμε διακοπές; Διάλεξε όπου θες κι εγώ μέσα!
Από την αρχή της σχέσης μας μου έλεγε πόσο με αγαπάει, πόσο ερωτευμένος είναι. Μηνύματα συνέχεια, τηλέφωνα όταν δεν ήμασταν μαζί. Ανησυχούσε αν με έπαιρνε και δεν το σήκωνα. Αν έστελνε μήνυμα και δεν απαντούσα σύντομα. Όταν γυρνούσα σπίτι μετά από έξοδο με φίλες ήθελε να τον παίρνω πάντα τηλέφωνο να τον ενημερώνω γιατί “ανησυχούσε“. Όταν ξυπνούσα έπρεπε οπωσδήποτε να στείλω καλημέρα. Όταν πήγαινα για ύπνο να στείλω οπωσδήποτε καληνύχτα. Μέσα στη μέρα να στέλνω και να απαντάω συχνά πυκνά σε μηνύματα και τηλέφωνα, και οπουδήποτε πήγαινα έπρεπε να το ξέρει. Πού και με ποιους. Δεν ήταν αποδεκτό να πάω για έναν καφέ χωρίς να του το πω, να το ξέρει. Αν με έπαιρνε τηλέφωνο και ήμουν έξω για καφέ χωρίς να τον έχω ενημερώσει έκανε μούτρα. Όχι δεν μου έκανε έλεγχο, “ανησυχούσε τόσα γίνονται“. Από ανησυχία και ενδιαφέρον. Μια φορά που ξέχασα το κινητό μου στο αθόρυβο μετά από σινεμά και με έπαιρνε και δεν με έβρισκε, βρήκα περίπου 70 αναπάντητες. Από αυτόν, από τους γονείς μου, από τους γείτονες. Είχε πάρει όποιον ήξερε βραδιάτικα, τους ξύπνησε και τους ανησύχησε. Όταν στο τέλος χωρίσαμε, χρόνια αργότερα, για λίγο καιρό με έπιανε ανά διαστήματα ένα άγχος αυτόματο, “ωχ πέρασε πόση ώρα και δεν τσέκαρα κινητό, δεν έστειλα μήνυμα“, πριν συνειδητοποιήσω ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΥΠΟΧΡΕΩΜΈΝΗ.
Μου άρεσαν τα ταξίδια, ήθελα να ταξιδεύω με τις φίλες μου. Εκείνος δεν είχε ποτέ λεφτά για ταξίδια, γιατί τα λεφτά του ήθελε να τα χαλάει αλλού. Δεκτό. Εγώ τις οικονομίες μου στα ταξίδια, αυτός στα δικά του χόμπι. Σε κάθε ταξίδι με φίλη, μούτρα και παθητική επιθετική συμπεριφορά. Να μην πας. Αν πας με φίλη σου στο Παρίσι δεν θα πάμε ποτέ μαζί. Να περιμένεις μέχρι να έχω λεφτά να πάμε μαζί. Και θα ανησυχώ. Και να με παίρνεις τηλέφωνο κάθε μέρα. Εποχές προ smart phone να τρέχω να βρω καρτοτηλέφωνα και τηλεκάρτες για διεθνή τηλεφωνήματα, μόνο και μόνο για να μου μιλάει απότομα και να μου χαλάει τη διάθεση.
Φίλους άντρες φυσικά δεν επιτρεπόταν να έχω γιατί όλοι το ίδιο πράγμα θέλουν από μένα. Καφέ με φίλο; Ούτε για αστείο.
Έκανε αστεία εις βάρος μου όταν ήμασταν μπροστά σε κόσμο, αστεία ελαφρώς προσβλητικά μαζί με μπόλικο χιούμορ και γελάκια. Φαινομενικά αθώα, πάντα λίγο υποτιμητικά και πάντα όταν ήμασταν μαζί με άλλους, ποτέ όταν ήμασταν οι δυο μας.
Στο σεξουαλικό κομμάτι, δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ.
Πριν και μετά και κατά τη διάρκεια της σχέσης στο άσχετο και στο φιλοσοφικό έλεγε πάντα πόσο τον ενδιαφέρει η ικανοποίηση μου και πόσο θέλει να περνάω καλά. Στην πράξη το απόλυτο τίποτα. Μηδέν. Αρκεί να αναφέρω ότι στα τόσα χρόνια μαζί δεν τελείωσα ούτε μια φορά. Και δεν τον ένοιαζε, δεν τον απασχόλησε ποτέ.
Όταν είδα και απόειδα και άρχισα συζητήσεις το έριχνε σε μένα. Έλεγε ότι οι πρώην του δεν είχαν ποτέ θέμα. Ότι στις πρώην του άρεσε το άγριο σεξ, σε μένα γιατί όχι. Μεταξύ αστείου και σοβαρού ότι παραείμαι έξυπνη, η παραείμαι σοβαρή, η συντηρητική για “καλό σεξ“. Μια φράση που έλεγε συχνά “θέλει να είσαι και λίγο σκυλί για να το ευχαριστηθείς“
Με πίεζε για σεξ. Δεν ήθελα και κατέβαζε μούτρα. Δεν είμαι ευχαριστημένος από τη συχνότητα, έλεγε. Στο “δεν θέλω“ απαντούσε “θέλω εγώ“. Γύριζα πλάτη στο κρεβάτι και έκλεινα τα μάτια μου και γκρνιαζε. “Μα θέλω. Να ορίστε τον παίζω τώρα μόνος μου ενώ η κοπέλα μου είναι δίπλα είναι κατάσταση τώρα αυτή;“. Με πίεζε να κάνω πράγματα που δεν ήθελα, όπως πρωκτικό. Μεταξύ αστείου και σοβαρού πάλι, “αφού δεν μου κάθεσαι για πρωκτικό θα το ψάξω αλλού“. Επίσης με πίεζε για τηλεφωνικό σεξ όταν ήμασταν μακριά. “Μα λείπω τόσο καιρό, είσαι η κοπέλα μου, βαρέθηκα να τη βγάζω με τσόντες, αν δεν κάνω τηλεφωνικό με την κοπέλα μου με ποιον θα κάνω“. Όσες φορές ενέδωσα στο τηλεφωνικό σεξ ήταν με απίστευτη πίεση και ψυχαναγκασμό. Το μισούσα. Μισούσα όσα μου έλεγε και όσα με ανάγκαζε να λέω. Όταν το πήγαινε πολύ μακριά και διαμαρτυρόμουν και το έκοβα απαντούσε “έλα μωρέ είμαι λίγο ανώμαλος εντάξει χάχα“.
Μου έλεγε συχνά, πολύ συχνά, πόσο με αγαπάει και πόσο κανείς δεν θα με αγαπήσει ποτέ όσο αυτός. Και κανείς δεν θα με καταλάβει ποτέ όσο αυτός. Και αν χωρίσουμε ποτέ, δεν θα αγαπήσει ποτέ καμιά άλλη. Αν δεν παντρευτεί εμένα, τότε καμία, ποτέ. Θα μείνει μόνος.
Όταν τελικά κατάφερα και έφυγα, ακολούθησαν 4 μήνες με καθημερινά τηλέφωνα. Αρχικά απαξίωσης. Μετά άρχισαν τα παρακάλια και τα κλάματα. Οι υποσχέσεις. Τα θα αλλάξω. Οι δικαιολογίες. Τα μεθυσμένα κουδούνια στις 3 τα ξημερώματα. Στο τέλος άρχισαν τα βρισίδια, τα “πουτάνα”. Μέσα σε όλο αυτό εγώ ένιωθα τύψεις. Τύψεις! Που τον στεναχώρησα ενώ με αγαπούσε τόσο, που υποφέρει. Ένιωθα υποχρεωμένη να απαντάω κάθε τηλεφώνημα, να ανοίγω κάθε κουδούνι. Να τον παρηγορώ. Να εξηγώ. Να λέω ψέματα. Ξεκίνησα μια καινούρια σχέση και κρυβόμουν. Μην με δει, μην το μάθει, μην πληγωθεί.
Με έπαιρνε τηλέφωνο και απαντούσα ενώ ήμουν με τον καινούριο. Μου χαλούσε τη διάθεση, με έκανε σκατά, μου έκλεβε χρόνο και ενέργεια αλλά εγώ εκεί, απαντούσα. Από τύψεις.
Λένε πως όταν βγαίνεις από μια κατάσταση ξεχνάς τα κακά και θυμάσαι μόνο τα καλά με τα χρόνια. Σε εμένα συνέβη το αντίθετο. Δεν θυμάμαι ούτε ένα κάλο. Αντίθετα τα κακά γυρνάνε ξανά και ξανά στο μυαλό μου και πέρασα πολλά στάδια μετά τις τύψεις. Είμαι ακόμα στο στάδιο του θύμου.
Αν βγήκε ένα καλό από όλο αυτό, είναι ότι μετά από αυτή τη σχέση έγινα φεμινίστρια. Διάβασα, ενημερώθηκα και κατανόησα πολλά. Και δεν ξανασυμβιβάστηκα. Και κράτησα και μια υπόσχεση που έδωσα στον εαυτό μου. “Ποτέ δεν θα ξανακάνω σεξ χωρίς να το θέλω. Ποτέ ξανά σεξ με το ζόρι“
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News