Κάποτε πήγα τυχαία σ’ένα σεξόπαρτο

Γράφει η Κ., φίλη του Α,μπα

 

Long story short, την Λασκαρίνα την ξέρω πολλά χρόνια οπότε όταν με πήρε τηλέφωνο να μου πει “ήρθε η ώρα να λάμψεις” κατάλαβα ότι δεν αναφέρεται στις επαγγελματικές μου επιτυχίες ούτε στα συναρπαστικά χαρακτηριστικά που έχω ως φίλη. Μετά το κορονοραντεβού που σας άρεσε σκεφτόμουν να γράψω κι άλλα αλλά όλα μου φαίνονταν κάπως θλιμμένα και οι εποχές αυτές θέλουν χαρά. 

Μετά από επιμονή της προαναφερθείσας υπερεπίμονης παρουσίας, έκατσα να γράψω την ιστορία που μου ζήτησε. Της την είχα πει εξαντλημένη ένα καλοκαιρινό βράδυ και ήλπιζα ότι την είχε ξεχάσει. Τελικά μόνο εγώ κοιμόμουν όρθια.  Γι’αυτό πρέπει να κρατάτε κάποια πράγματα προσωπικά, πάντα υπάρχει ο κίνδυνος μια φίλη σας να δουλέψει σε περιοδικό και μετά να ψάχνεστε. 

Τέλος πάντων, μια φορά κατά λάθος είχα πάει σε σεξ πάρτι. Έχω ξαναπάει σε σεξ πάρτι αλλά μόνο μία φορά κατά λάθος. Ήταν το 09’; Το 10’; Κάπου τότε. 

Να πώς έγιναν τα πράγματα. 

Δουλεύω χρόνια σε κατασκηνώσεις. Τον τελευταίο αιώνα δουλεύω σε μία συγκεκριμένη. Εύλογα έχω αποκτήσει γνωριμίες και φίλες, κάποιες απ’αυτές κοντινές. Μία απ’αυτές, ας την πούμε Σταχτούλα, ήταν εκτός από χρόνια ομαδάρχισσα και μια κοπέλα που βοήθησα κάποτε να πάρει δίπλωμα στ’αγγλικά. Τι μας νοιάζει, θα μου πείτε. Θα καταλάβετε. 

Είναι μια καυτή Αυγουστιάτικη μέρα. Είμαι ιδρωμένη, εκνευρισμένη και πρέπει να μαζέψω τα σπασμένα άλλων που δεν μοίρασαν απογευματινό σε όλα τα παιδιά τα οποία κελαηδάνε πεινασμένα. Η Σταχτούλα έρχεται να βοηθήσει, βρίσκουμε τροφή, τους την πετάμε κι ενώ αυτά παλεύουν στην άμμο και τη λάσπη για ένα κομμάτι λουκουμά, η Σταχτούλα με κοιτάει σοβαρά και λέει “θέλω να μιλήσουμε όποτε μπορείς”. 

Τι να κάνω κι εγώ, πάω, καταλήγουμε πίσω απ’τις τουαλέτες σα τίποτα λωποδύτες και σκέφτομαι ότι θα’μεινε έγκυος απο κανέναν ομαδάρχη και θα τρέχουμε. “Είμαι λεσβία και ήθελα να στο πω” λέει η Σταχτούλα. Σκέφτομαι ότι αν μείνει έγκυος από καμιά ομαδάρχισσα θα κάνουμε θρησκεία. Τέλος πάντων, τα λέμε, η κατασκηνωτική περίοδος τελειώνει και η ζωή συνεχίζεται. 

Μέσα Νοεμβρίου, κάπου το 09′-10′

Είμαι σε γνωστό κωλόμπαρο του κέντρου όταν ένας μυώδης αντρας με αγκαλιάζει από πίσω. Φίλος παλιός, γνωριστήκαμε Sodade, εκτελούσε και χρέη σωματοφύλακα μου ενίοτε. Πίσω του, κάτι πατώματα παρακάτω, η Σταχτούλα. Χαρά εγώ που πετυχαίνω δυο παλιόφιλους. Αράζουμε, αυτοί έχουνε πιει κάτι παραπάνω, τους ρωτάω πώς γνωρίστηκαν και, προφανώς, Sodade γνωρίστηκαν. Ενώ σκέφτομαι τη διεξαγωγή μιας πρωτοποριακής έρευνας που αποδεικνύει ότι τα γκεόμπαρα της Αθήνας είναι τα σημαντικότερα networking spots της πρωτεύουσας, ακούω τη Σταχτούλα να λέει “πάρτι με θέμα τόξο”.

“ΤΙΙΙΙΙ” γκαρίζω.

“Πάρτι στο σπίτι μου με θέμα ουράνιο τόξο” λέει και κλείνει το μάτι. Είμαι κοντά στο γκέι σιν των Αθηνών. Ήταν λίγο οι περιστάσεις, λίγο η αγάπη για τα μιούζικαλ. Με φαντάζομαι στο σπίτι της. 

Βλέπω ωραίους άντρες να φιλιούνται. Όχι μαζί μου. Ακούω το “It’s raining men”. Βιώνω ήδη μια νοσταλγία. Η ώρα έχει πάει τρεις και μια σέξι νεαρή κοπέλα ετών 18 μου λέει τα γκομενικά της. Την γουστάρουν 4, δυο αγόρια, δυο κορίτσια. Αναρωτιέμαι αν ο λόγος που δεν έχω βρεθεί ποτέ στη θέση της είναι ότι δεν έμαθα να κάνω πραγματικό smokey eye, αυτό το φαμφαταλίστικο, το μυστηριώδες. Μέ βλέπω να φεύγω θλιμμένη ενώ-ΘΑ ΕΡΘΕΙΙΙΙΣΣΣΣ-oυρλιάζει η Σταχτούλα.

Εννοείται, δεν θα το’χανα με τίποτα. 

Τα παιδιά μου λένε ότι κάνουν μπίζνες μαζί αλλά χορεύω, φλερτάρω και δεν ακούω τίποτα. Από ένα σημείο και μετά η νύχτα γίνεται βαθιά προσωπική υπόθεση, θα’πρεπε να το ξέρει αυτό ο κοσμος και να μη σου λέει σοβαρές πληροφορίες μετά τις 4.

Τέλη Νοεμβρίου

Η μέρα του πάρτι φτάνει. Βάζω βελούδο και τις γκέι γόβες. Είναι 12ποντo φιδέ ντεμοντέ με μπόλικη φιάπα που δεν τολμώ να φορέσω σε μη γκέι περιβάλλοντα. Αναρωτιέμαι αν η γκομενική μου ζωή θα ήταν καλύτερη αν είχα στρέιτ άντρες φίλους. Ίσως. Θα είχε σίγουρα χειρότερο soundtrack. Στολίζομαι, αρωματίζομαι, τα πετάω κι όλα έξω γιατί performative femininity-τότε δεν το λέγαμ’έτσι- και πάω.

Παρκάρω έξω απ’την πολυκατοικία της Σταχτούλας. Έχω πάρει και πορτοκαλάδα για να πίνω κάτι όσο κρατάω φανάρια, να την φάω την πίκρα των προσωπικών απογοητεύσεων αλλά έστω να γλιστράει. 

Μπαίνω στο ασανσέρ.

Είναι εμφανές ότι έχω κάνει επιλογές γκέι κύκλου για ν’αποφύγω τη δέσμευση. Στο βιβλίο “Les Femmes et les Homosexuels: La fausse indifférence” η σύνδεση ανάμεσα στη φιλία γκέι αντρών και στρέιτ γυναικών εξηγείται ενίοτε και ως μια σύμβαση ασφάλειας και για τα δύο μέρη. Ενώ θέλω ν’αγαπηθώ, μπορώ να το δεχτώ μόνο από πηγές που μου προκαλούν ασφάλεια. Είναι μια βαθιά προβληματική θεώρηση των σεξουαλικών σχέσεων και το ακόμη προβληματικότερο είναι ότι προτιμώ να υποφέρω βλέποντας τη συντροφικότητα των άλλων από το να-

Τινκ.

Φτάσαμε. 

Χτυπάω κουδούνι και ένας κύριος ανοίγει. Απ΄τον τρόπο που με κοιτάει δεν φαίνεται γκέι. “Πόσο μάτσο γινήκανε οι μπάι” σκέφτομαι και μπαίνω μεσα (καλά, αυτό μπορεί να μη το σκέφτηκα έτσι ακριβώς γιατί οι μπάι τότε δεν ήταν πολύ διαδεδομένος όρος-τουλάχιστον στη δική μου ζωή-αλλά καταλάβατε). Σκάει η Σταχτούλα ντυμένη σα πραγματική νταλίκα. Κοιταζόμαστε αναγνωρίζοντας την γελοιότητα της υπερβολικής θεατρικότητάς μας που σατυρίζει τα έμφυλα στερεότυπα και γελάμε (εγώ τουλάχιστον γι’αυτό γέλασα). 

“Δεν περίμενα οτι θα έρθεις” λέει. “Μα σου είπα οτι θα έρθω”. “Ναι αλλά σκέφτηκα ότι ίσως άλλαζες γνώμη, πολλοι το μετανιώνουν τελευταία στιγμη”. Χαμογελάω κάπως αμήχανα.

Λες να με θεωρεί ομοφοβική; Είμαι στρέιτ ναι, αλλά δεν έχω αποδείξει οτι δεν είμαι, δηλαδή τι άλλο να κάνω, ωραία φαίνονται τα λουκανικάκια, δηλαδή η ίδια μου η φίλη πίστεψε ότι εγώ, εγώ, είμαι ομοφ-

Μια κυρία παίρνει πίπα σ’ένα κύριο στον καναπέ.

Αναρωτιέμαι αν άλλαξε το σαβουάρ βιβρ και δεν μου ήρθε ειδοποίηση. 

Τσιμπάω ένα λουκανικάκι και πιάνω τη Σταχτούλα. “Σταχτούλα αυτή η κυρία πιπώνει ένα κύριο και αυτό σε πάρτι με θέμα ουράνιο τόξο μου φαίνεται εκτός θέματος”. Εκείνη την ώρα φίλη κοινή, ετεροφυλόφιλη με βλέπει κι έρχεται να μ’αγκαλιάσει. “Ήρθες κι εσύ; Πόσο χαίρομαι. Δεν εχω ξαναζησει κατι τετοιο, είναι η πρωτη φορα και χαιρομαι τοσο πολυ που βλεπω γνωριμα προσωπα. “

Έχω αρχίσει να υποψιάζομαι ότι κάτι συμβαίνει και μόνο εγώ δεν το ξέρω.

Η πεποίθηση αυτή ενισχύεται απ’το γεγονός ότι ένας κύριος αρχίζει να γλείφει το λαιμό μιας κυρίας λίγα εκατοστά πιο πέρα. 

“Παιδιά τι γίνεται; Πολύ στρέιτ δεν ειναι αυτό το πάρτι;” 

Και κάπως έτσι μαθαίνω ότι η φίλη μου η Σταχτούλα και ο φίλος μου ο Σταμάτια έκαναν όντως μπίζνες μαζί. Η μπίζνα τους συγκεκριμένα ήταν να διοργανώνουν σεξόπαρτα στα σπίτια τους, να φέρνουν σε επαφή swingers, να κανονίζουν εκπλήρωση φαντασιώσεων σε κυρίες που δεν ήξεραν που να βρουν συνοδούς και ό,τι παρεμφερές. Μάλιστα τότε, δούλευαν ακόμη και με αγγελίες σε εφημερίδες ενώ βασίζονταν σε φίλους για να λειτουργήσει η κατάσταση από στόμα σε στόμα.

Ο κόσμος πλήρωνε φυσικά για να πάει αλλά επειδή ήταν στην αρχή προσκαλούσαν και φίλες να δούμε πως είναι, να πούμε μια γνώμη, να κάνουμε και λίγο την οφλαλμομάλαξη για τους κυρίους. Εγώ είχα εκπλαγεί επειδή η γυναίκα που οργάνωνε σεξόπαρτα ήταν η ίδια γυναίκα που δεν μπορούσε να πείσει ένα τσούρμο δεκάχρονα να μην κάνουν βουτιές στην πισίνα. Ένιωσα μια πρωτοφανή εκτίμηση για τις δασκάλες αυτού του τόπου.

“Σταχτούλα μου, γιατί ονόμασες το σεξόπαρτο σου ουράνιο τόξο, είσαι βλαμμένη;”

“Μα”, λέει και με κοιτάει με νόημα κι απορία.

Μα τι; 

Κι έτσι μου θυμίζει, γιατί το είχα ολότελα ξεχάσει, ότι όταν τη βοηθούσα στ’αγγλικά, είχαμε διαβάσει κάπου μαζί ότι η φράση rainbow party χρησιμοποιείται ως συνώνυμο της λέξης όργιο και μετά προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι είναι και τελικά βρήκαμε ότι ήταν εύρημα των Αμερικάνων για ν’αποδειχθεί η κατάντια της νεολαίας.  Όταν μου τα’πε κάπως θυμήθηκα αλλά μου πήρε ώρα. Γι’αυτό δεν μου εξήγησε. Γιατί ήταν inside joke. Γιατί ήθελε να μου δείξει ότι την επηρέασα, ότι μ’εκτιμάει, ότι θυμάται τ’αστεία μας. Καταλαβαίνω εκείνη τη στιγμή ότι με νιώθει πολύ κοντά της επειδή αποφάσισε να μου κάνει coming out και αποφάσισε να με φέρει και μένα κατά μία έννοια στην επιχειρηματική της δραστηριότητα. Σ’ένα εγχείρημα δικό της, προσωπικό, μου έδωσε πρωταγωνιστικό ρόλο μ’έναν τρόπο που με άφησε ζαλισμένη απ’την προσοχή. Καταλαβαίνω ότι ενώ για μένα ήταν μια φίλη-γνωστή, για εκείνη μάλλον ήμουν κάποια που τη βοήθησε αφιλοκερδώς στ’αγγλικά, τη βοήθησε να τα πάει καλά στη δουλειά στην κατασκήνωση, αποδέχτηκε την σεξουαλικότητά της χωρίς κριτική, την άκουγε όποτε το χρειαζόταν. Και προφανώς, αν και ποτέ δεν είχα δει τον εαυτό μου έτσι, κάποια που άξιζε ένα σεξ πάρτι ονομασμένο προς τιμήν της.

Εκείνη τη στιγμή, σ’ένα σεξόπαρτο που βρέθηκα τυχαία κάπου σε μια φαινομενικά αθώα και ήσυχη συνοικία των Αθηνών, με πολύ μεγάλο σοκ, με πολύ μεγάλη έκπληξη και με πολύ μεγάλη δυσπιστία διαπίστωσα ότι μου άρεσα. Ότι πράγματα στα οποία δε δίνω σημασία, έχουν σημασία γι’άλλους. Ότι με εκτιμούν. Ότι έχω υπάρξει εντάξει. Μετά έκανα φου, έφαγα, φασώθηκα και δαχτυλώθηκα από κάποιον στην κρεβατοκάμαρα αλλά τίποτα δεν αλλοίωσε αυτό το συναίσθημα που ένιωθα για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ότι δεν είμαι ένα σύνολο κατά λάθος στροφών της ζωής αλλά κάτι με προσανατολισμό. Για πρώτη φορά εκείνη τη μέρα ένιωσα ότι δεν πλανιέμαι στο πουθενά κάνοντας κύκλους αλλά ότι ήμουν ένας άνθρωπος με χαρακτήρα, που τον βλέπουν, που τον νοιάζονται, που τον θυμούνται. Ένιωσα ότι τραβάω ευθεία γραμμή.

Το επόμενο πρωί χαμογέλασα ξυπνώντας γιατί σκέφτηκα ότι δεν έχω νιώσει πιο στρέιτ στη ζωή μου.

Αυτή ήταν η ιστορία μου και σας ευχαριστώ που τη διαβάσατε.

 

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News