Φεμινίστρια, δυναμική και σε κακοποιητική σχέση

Ήμουν σε μια κακοποιητικη σχέση.

Να το, ορίστε το πα. Και τώρα που το πα ακόμα δεν το πιστεύω μέσα μου. Μέσα μου, λέω ότι είναι μια δικαιολογία στον εαυτό μου για να απαλύνω τον άσχημο τρόπο με τον οποίο τον χώρισα. Κι ας με βοήθησαν οι ιστορίες που μοιράστηκαν εδώ τόσες αναγνωστριες (και ευχαριστώ τόσο πολύ για αυτό) να αναγνωρίσω ότι ήταν textbook κακοποιητικος και χειριστικος.

Σιγά σιγά ανοίγομαι και στους πολύ κοντινούς μου ανθρώπους, συνοδεία πάντα με μια ενοχή: ότι τα λέω για να τραβήξω την προσοχή. Το βλέπεις, ε; Ναι, μέσα μου ακόμα δεν το πιστεύω. Γιατί; Κυρίως γιατί έχω μια εικόνα συγκεκριμένη για εμένα και τη σχέση μου.

Φεμινίστρια, vocal, “δυναμική”.

Πάντα μου το πλασάρε κι αυτός το δυναμική, με την έννοια της αντιδραστικής, αυτής που δεν αφήνει καρφίτσα να πέσει κάτω. Οι καυγάδες μας; Επικοι. Δεν έσκυβα κεφάλι, δεν ήμουν κάποιο αδύναμο πλασματακι άλλωστε, δεν θα άφηνα τη ζήλεια του να νικήσει. Ή έτσι νόμιζα, τουλάχιστον. Τώρα μπορώ να παραδεχτώ στον εαυτό μου ότι κερδίζε.

Κέρδιζε, γιατί αυτός τελικά ήταν παντα το θύμα ή ο αθώα αδαής, που να μωρέ, τον γέμιζα ανασφάλειες γιατί ήμουν έξω καρδιά, ανοιχτή, κοινωνική, ομιλιτικη. Τι να κάνει ο καημένος που έμπλεξε με τη δυναμική φεμινίστρια. Δύσκολος άνθρωπος. Με είχε πείσει και για αυτό. Ότι είμαι δύσκολη, ότι ψάχνω διαρκώς τους τσακωμούς, ότι αυτό με θρέφει. Για πολλά με έπεισε.

Κι εγώ, με την εικόνα που είχα σχηματίσει, της δυνατής, αυτής που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω και δεν τα δέχεται “αυτά”, πορευομουν: οχι δεν ήμουν σε μια κακοποιητικη σχέση. Μη σου πω ότι εγώ ήμουν κακοποιητικη. Κούνια που με κουνάγε.

Στο μυαλουδακι μου, άλλωστε, όταν σκέφτομαι γυναίκα σε κακοποιητικη σχέση έχω ακόμα στο μυαλό μου ένα εύθραυστο λουλουδάκι, σε μια γωνιτσα στον καναπέ, να κλαίει εντρομη, ενώ ο τύραννος από πάνω της ορυεται. Και στο σημείο αυτό αναρωτιέμαι, αμπα: μήπως αυτό μας μπερδεύει και μας τυφλώνει από τα τρανταχτά σημάδια;

Μήπως αυτές οι φωτογραφίες που συνοδεύουν κάποια άρθρα, με αυτη την εύθραυστη γυναίκα στη γωνιτσα της, δημιουργούν στο μυαλό μας σύγχυση για το τι είναι τελικά κακοποίηση;

Μήπως όταν περιγράφουμε την κακοποίηση, κάνουμε μοναδικό φοκους στο πως φέρεται ο άλλος, και όχι εμείς ή στο πώς είναι η σχέση δηλαδή και η δυναμική.

Ίσως είναι περίεργο αυτό που γραφω. Αναρωτιέμαι, πώς μπορούμε να βοηθήσουμε περισσότερες γυναίκες να το δουν για αυτό που είναι (ps. είμαι καλά, είμαι μακριά, πιο ευτυχής από ποτέ, σε μια όμορφη σχέση. Σας ευχαριστώ που βάλατε κι εσείς το λιθαράκι σας σε αυτό)

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News