Αγαπητή α,μπα και λοιπή παρέα τη στιγμή που σας γράφω βρίσκομαι στον χώρο εργασίας μου και μέσα μου βράζω. Σε όλους τους εργασιακούς χώρους -υποθέτω- ένα από τα θέματα που συζητιούνται είναι οι καταγγελίες για την κακοποίηση, τους βιασμούς κτλ. Πόσες απόψεις έχουμε ακούσει όλοι/ες/α μας;; Προσωπικά τρελαίνομαι όταν συνειδητοποιώ αυτή την έλλειψη ενσυναίσθησης από άνθρωπο προς άνθρωπο. Δεν θα ήθελα να αναφερθώ συγκεκριμένα στις γυναίκες, αλλά μιας και εδώ που εργάζομαι είμαστε μόνο γυναίκες δε μπορώ να το αποφύγω. Πώς γίνεται όλες (εκτός εμού) να εκφράζουν αυτές τις απόψεις περί “καταγγελιών που είναι στη μόδα”, “οταν ζητούσαν συνεργασία όλες αυτές ήταν καλά”, “γιατί δε το είπαν τότε”, “ήταν αυστηρός μωρε, σιγά” και άλλα τετοια υπέροχα. Πώς γίνεται ακόμα να μη μπορούμε να καταλάβουμε τον συνάνθρωπο;;Να μη μπαίνουμε στη θέση του;;Να μην αντιλαμβανόμαστε τους φόβους του, τα όρια του;; Πώς γίνεται -ξεκάθαρα- η γυναίκα να μη μπορεί ή να μη θέλει να στηρίξει μια άλλη γυναίκα;;Να μην εκφράζει στήριξη για τον συν-άνθρωπο γενικά. Προσπαθώ να βρω δικαιολογίες για τις συναδέλφους μου. Δεν ξέρω αν είναι σωστό αυτό. Προσπαθώ κι εγώ να τις καταλάβω. Έχει άραγε σημασία που είμαστε σε επαρχία;Που οι γυναίκες αυτές είναι μεγαλύτερης ηλικίας από εμένα και πιθανώς έχουν άλλα ερεθίσματα και άλλες πεποιθήσεις; Μα έχουν παιδιά, πως θα αντιδρούσαν αν σε μία τέτοια άσχημη κατάσταση βρισκόταν το παιδί τους;;Δεν ξέρω τι συμβαίνει, αλλά μου φαίνεται αδιανόητο που με τον τόσο ντόρο που γίνεται, την τόση ενημέρωση πλέον, υπάρχουν -ξεκάθαρα φυλετικά- γυναίκες που κατηγορούν γυναίκες που έχουν βιώσει τέτοιες καταστάσεις. Τέλος και κυριότερο νομίζω…Με τρομάζει το γεγονός ότι τέτοιες απόψεις μπορεί να ακούγονται μπροστά σε άνθρωπο, γυναίκα που έχει ζήσει μία οποιαδήποτε κακοποιητική κατάσταση. Πως να μιλήσουν αυτές οι γυναίκες όταν δε βρίσκουν στήριξη ή όταν ακούν τέτοιες απόψεις από άλλες γυναίκες;;Θέλει πολύ θάρρος!
– -Εγώ πάντως σας στηρίζω-
Θέλει. Γι’αυτό είμαστε εδώ. Για να το βρίσκουμε.
Αν η κόρη τους βιαζόταν, θα της έλεγαν ότι φταίει. Δεν αντιμετωπίζουν κάποιο δίλημμα. Αν δεν μπορείς να καταλάβεις το γιατί οι γυναίκες υποφέρουν από εσωτερικευμένο μισογυνισμό, πρέπει να διαβάσεις, για να καταλάβεις. Όπως έχω ξαναπεί, όλα έχουν απαντηθεί ήδη. Είναι δική μας δουλειά να διαβάσουμε τις απαντήσεις. Σίγουρα δεν χρειάζεται να τις βρούμε μόνες μας. Όταν καταλάβεις, θα σταματήσεις να καταναλώνεις ενέργεια αναρωτώμενη στο «μα πώς γίνεται», και θα μπορέσεις να κάνεις το επόμενο βήμα, που θα διαλέξεις εσύ. Τώρα, παραμένεις εγκλωβισμένη στο «γιατί», και μπορείς να μείνεις εκεί για πάντα, αν δεν διαβάσεις, ή μπορεί να βγάλεις δικά σου συμπεράσματα, τα οποία θα είναι ελλιπή, ή ακόμη και λάθος.
Βρήκα αυτό το πολύ κατατοπιστικό κείμενο στο οποίο υπάρχει το εξής.
«Η έρευνα δείχνει ότι η εσωτερίκευση είναι μια μέθοδος αντιμετώπισης του άγχους. Η εσωτερίκευση είναι η διαδικασία στην οποία οι κοινωνικοί κανόνες και οι αξίες που καθορίζονται από την κοινωνία υιοθετούνται ως προσωπικές επιλογές.»
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Άμα πάντως με βίαζαν εμένα η μάνα μου θα με ρωτούσε πού περπάταγα και τί έκανα όταν με βίασαν, τί δουλειά είχα να αφήσω το σπίτι μου, αν ήταν στο σπίτι μου γιατί άφησα κάποιον να μπει στο σπίτι μου, μετά τι φορούσα και μετά θα μου έλεγε να μην το πω πουθενά και γίνουμε ρεζίλι στον κόσμο. Και ξέρω πως η μαμά μου με υπεραγαπά και είναι ένας άνθρωπος που γνήσια προσπαθεί στη ζωή της να είναι δίκαιη. Αλλά μέχρι εκεί ξέρει. Οπότε, δεν είναι τέρατα οι γυναίκες για τις οποίες μιλάς. Κανονικές γυναίκες που δεν ξέρουν είναι. Μην… Διαβάστε περισσότερα »
Δεν θα πω ότι δεν με στεναχωρεί, αλλά δεν με εκπλήσει. Αυτό ακούν, αυτό αναγκάζονται να πιστέψουν για να επιβιώσουν. Δεν έχουν όλοι την εξυπνάδα, την καλοσύνη και την δύναμη που χρειάζεται για να απορρίψουν τον κόσμο γύρω τους. Και γι αυτές προσπαθούμε, επειδή όταν θα γίνει κάτι καθημερινότητα θα ακολουθήσουν αυτοί που δεν έχουν τα εργαλεία να ανοίξουν δικούς τους δρόμους. Οι υπόλοιποι θα βρουν τον τρόπο, όσο και να πονέσουν στην πορεία. Αν ήταν ευκολο να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να εντοπίσουμε τι πάει λάθος και να το αλλάξουμε δεν θα μνημονεύαμε αιώνες μετά όσους κατάφεραν να το… Διαβάστε περισσότερα »
Οι γυναίκες είναι άνθρωποι. Για την ακρίβεια, είναι η μισή ανθρωπότητα. Και οι άνθρωποι δεν φημιζόμαστε για την ενσυναίσθηση και την κατανόησή μας, ειδικά προς άτομα ή ομάδες που βρίσκονται σε μειονεκτική θέση. Το ότι είμαστε όλες καταπιεσμένες ως γυναίκες δεν σημαίνει πως είμαστε μια συνειδητοποιημένη, στοργική αδελφότητα αλληλεγγύης με τέσσερα δισεκατομμύρια μέλη – αν ήμασταν έτσι καλά θα ήταν, αλλά δεν. Κατά τα άλλα, υπάρχει και η εσωτερίκευση που αναφέρεται στην απάντηση της Λένας.
Μάλιστα, έχουμε πλήθος παραδειγμάτων ότι, μεταξύ καταπιεσμένων μπορεί να να υπάρξει τρομερή καταπίεση ή ότι ένας φριχτά καταπιεσμένος, όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες, μπορεί με τη σειρά του να μετατραπεί σε αδυσώπητο καταπιεστή. Θέλει τεράστια δουλειά ακόμα για να φτάσουμε σε μια στοιχειωδώς ελεύθερη και αρμονική κοινωνία.
Σε μια παρέα κάτι παλιούς καιρούς (όταν άνετα μαζευόμασταν 15 άτομα σε μια βεράντα) πήγε η συζήτηση σε μια καταγγελία που είχε κάνει τότε μια τουρίστρια, ότι την βίασαν και την λήστεψαν έξω ένα κλαμπ στον Άλιμο. Πραγματικά, τα χειρότερα σχόλια τα άκουσα ήταν από 2 γυναίκες στην παρέα. Ότι ΄έλα που δεν της άρεσε΄, ‘δε φτάνει που της έκατσε σεξάκι της πατσαβούρας, παραπονιέται κιόλας’, ‘τουρίστρια και σε κλαμπ, φαντάσου τι θα φορούσε’. Το τελευταίο σχόλιο μάλιστα το έκανε μια κοπέλα που φορούσε αρκετά κοντό και κολλητό φόρεμα, με ντεκολτέ. Όταν της είπα ‘γιατί το λες αυτό, πού είναι το… Διαβάστε περισσότερα »
Στο μεταξύ νιώθω ότι όσο έβγαιναν γυναίκες να κάνουν καταγγελίες ακουγόντουσαν σχόλια τύπου “τώρα το θυμήθηκε”, “γιατί δεν το έλεγε τόσο καιρό”, “βγήκε μία και γίναν της μόδας οι καταγγελίες” κλπ αλλά με το που βγήκαν άντρες να καταγγείλουν τον Λιγνάδη ξαφνικά όλοι αναστατώθηκαν με την σαπίλα που υπάρχει και κανείς δεν τους κατηγόρησε που άργησαν να το πουν.
Εδώ ακούω κάτι σιχαμενα αστειάκια τύπου: ” μην της λες τέτοια, σε είκοσι χρόνια μπορεί να σε μηνύσει για σεξουαλική παρενόχληση”. Χαχα γελάσαμε.. Και να χασκογελάνε και γυναίκες απο διπλα.
Πόσο κάφρος(μην πω τπτ χειρότερο) πρέπει να είναι κανείς για να κάνει ένα τέτοιο αστείο;
«Η έρευνα δείχνει ότι η εσωτερίκευση είναι μια μέθοδος αντιμετώπισης του άγχους. ” Πολύ σωστό το βρίσκω. Χρόνια νιώθω πως οι γυναίκες που δείχνουν να απορρίπτουν τις γυναίκες το κάνουν όχι από μίσος αλλά επειδή κουβαλάνε κάποιο βαθύ φόβο ή άγχος, όπως λέει το κείμενο. Χρόνια βίας και καταπίεσης αφήνουν βαθειά σημάδια που δεν φεύγουν έτσι εύκολα από ένα #metoo. Χρειαζόμαστε χρόνο και υπομονή η μία με την άλλη.
Εμένα η μητέρα μου είχε βιαστεί. Όταν κ εγώ κακοποιήθηκα απλά μου είπε : Σε λατρεύω κ ξέρω ότι δεν φταις εσύ. Το έμαθε 18 με 19 χρόνια μετά. Το θέμα δεν είναι η άποψη των άλλων αλλά η δική μας. Δλδ μέχρι να μιλήσω με κάποιον ένιωθα ότι σαν 12χρονη είχα φταίξει που άλλος ήταν 25 κ με κακοποιούσε συστηματικά μέχρι τα 15. Έλεγα ότι τον αγαπούσα. Για να καταλάβω ότι δεν τον αγαπούσα έπρεπε να αγαπήσω κάποιον άλλον πολύ κ ουσιαστικά. Κ να καταλάβω ότι εμπιστευομουν τον συγγενή μου, όχι ότι αγαπούσα τον κακοποιητη μου. Στο θέμα των… Διαβάστε περισσότερα »
@X ris ήθελα να πω ότι ψάχνω πάντα τις απαντήσεις σε κάθε ερώτηση. (χωρίς να φανεί σαν stalking :P)
Αμάν δε φταίει η επαρχία και για αυτό. Το βρήκαμε τώρα για όλα φταίει η επαρχία. Ουφ.
Αυτό που έχουν είναι ότι δε μπαίνουν στη θέση του άλλου. Αρνούνται κι έτσι δεν καταλαβαίνουν. Κι αυτό αν το κάνουν στα 50 δεν το κάναν ούτε στα 20.
Σίγουρα δεν φταίει η επαρχία. Ομως, στατιστικά, στις περισσότερες των περιπτώσεων το επιδεινώνει και μάλιστα για περισσότερους από έναν λόγους. Γιατί, ανάλογα με το μέγεθος του πληθυσμού τόπου, είναι από σχεδόν αδύνατο έως απλώς δυσκολότερο να βρεις άτομα περισσότερο απελευθερωμένα για να κάνεις παρέα και τα οποία λειτουργούν πολλαπλασιαστικά για την διάδοση νέων ιδεών. Γιατί, πάλι ανάλογα με τον πληθυσμό, πολλοί φοβούνται περισσότερο ή λιγότερο να εκφραστούν και προτιμούν να αναπαράγουν τον κυρίαρχο λόγο.
Κι όμως γίνεται. Δεν έχει να κάνει με το φύλο ούτε με το ότι είστε σε επαρχία, έχει να κάνει με τις πεποιθήσεις του καθενός. Οι συναδελφισσες σου για παράδειγμα είναι της λογικής “γιατί τώρα”, κάνουν το λεγόμενο victim blaming γιατί όπως λέει και η Λένα κρύβουν μέσα τους εσωτερικευμένο μισογυνισμό