Είμαι μητέρα δύο παιδιών. Μια κόρης στα 21 και ενός γιου στα 19. Πριν τρία χρόνια, ο γιος μου μου είπε πως έχει έλξη προς το ίδιο φύλο. Το συναίσθημα που ένιωσα εκείνη τη στιγμή, ήταν το συναίσθημα που θα ένιωθα αν μου έλεγε πως του αρέσει μια κοπέλα. Ήξερα ότι σε αυτή τη δύσκολη στιγμή ένιωθε την ανάγκη από μια αγκαλιά, και εγώ του την έδωσα. Ας σημειώσω πως μεγαλώνω μόνη μου τα παιδιά μου, και δεν θα έμπαινε ποτέ εμπόδιο ένα τέτοιο ευαίσθητο θέμα να χαλάσω τη σχέση μου μαζί τους. Γιατί απλά δεν είναι θέμα, είναι αγάπη και αυτό. Σε όσους ακούγεται περίεργο, ναι και αυτό είναι αγάπη. Αγάπη είναι ότιδήποτε μπορεί να αρέσει σε κάποιον/α.
Ο γιος μου από μικρός λοιπόν, αντί για τα αυτοκινητάκια που του αγόραζα, επέλεξε να παίζει με τις κούκλες της αδερφής του. Και ενώ πολύ από το περιβάλλον μου είπε να το κοιτάξω, εγώ δεν είχα τίποτα να κοιτάξω. Είναι φύση του ανθρώπου και αυτό. Σημασία έχει, ότι μεγαλώνω ένα υπέροχο άνθρωπο, που τον βλέπω να πετυχαίνει καθημερινά τους στόχους του, όλα τα υπόλοιπα είναι δικαίωμα του. Τον αγαπώ, όπως τον αγαπούσα και πριν το διαπιστώσω, και θα τον αγαπώ σε ότι άλλες επιλογές κάνει αρκεί να ξέρω, και να ξέρει ότι του κάνουν καλό, και ότι δεν θα τον πληγώσουν.
Με αφορμή λοιπόν, ένα περιστατικό που άκουσα τις τελευταίες μέρες από ένα γνωστό μου, ότι απέρριψε το παιδί του για αυτό, έχω να κάνω μια έκκληση στους γονείς που έχουν “χρωματιστά παιδιά”.
Να αγαπάτε τα παιδιά σας, σε ότι επιλογές κάνουν. Μην τα απορρίπτεται, γιατί με αυτό τον τρόπο δεν αλλάζεται κάτι, απλά τα κάνετε να φεύγουν από κοντά σας, και στη πορεία θα τους ανοίξετε πληγές που δε θα κλείσουν ποτέ.
Δεν μπορώ πραγματικά να συνειδητοποιήσω, ότι υπάρχουν γονείς που απορρίπτουν τα παιδιά τους για οποιοδήποτε λόγο, και ειδικά για αυτό το ζήτημα που είναι κάτι φυσιολογικό. Σε αυτό το ζήτημα που μόνο αγάπη μπορεί να εκπέμπει. Αν πραγματικά η αγκαλιά μου θα μπορούσε να χωρέσει όλα αυτά τα παιδιά, θα τα έπαιρνα όλα στην αγκαλιά μου.
Υ.Γ αυτό το μήνυμα δεν το έγραψα για να το παίξω “ηρωίδα μάνα” αλλά για να κάνω κάποιους γονείς να καταλάβουν πως τα παιδιά μας δεν τα απορρίπτουμε, ειδικά σε τέτοιες ευαίσθητες καταστάσεις!
Ας αφήσουμε λοιπόν τις ομοφοβίες, και τις κακίες και ας αγκαλιάσουμε όλοι εκείνα τα “χρωματιστά” παιδιά!
Καλή συνέχεια σε όλους
ΑΠΟ ΤΗΝ – Ν. Α.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Μια αγκαλιά και από εμάς, τα “χρωματιστά” παιδιά ! ❤️❤️
Μπράβο σου! Και εγώ το ίδιο θα έκανα! Είναι η φύση του, έτσι γεννήθηκε και είναι απόλυτα φυσιολογικό! Συγχαρητήρια που δεν το εδιωξες, δεν του φερθηκες άσχημα και δεν το πέταξες για να ζήσει μόνο του, χωρίς εσένα! Έχω δύο φίλους που οι γονείς του ενός κάνουν σαν να μην το έχουν ακούσει και του άλλου δεν του μιλούν καν… Πολύ άσχημα πράγματα αυτά στο παιδί που γεννήθηκε από σένα και είναι κομμάτι του εαυτού σου!