Γεια σε όλες. Διάβασα με πολύ ενδιαφέρον την ιστορία της φίλης Αναστασίας που δεν δεχόταν κεράσματα και δεν θέλει δώρα γιατί συνήθως αποσκοπούν σε κάποιο αντάλλαγμα και διάβασα και τα σχόλια που της έλεγαν ότι δεν είναι δυνατόν και πώς αποκλείει τον εαυτό της απ’ όλα αυτά και πάει λέγοντας.
Εγώ θα πω ότι την καταλαβαίνω απόλυτα. Είμαι 29 χρονών και όσα χρόνια ζω ποτέ δεν γνώρισα κάποιον -πέρα από τους λίγους στενούς φίλους και την οικογένειά μου, και πάλι αν- που να μην ήθελε κάτι από εμένα. Έχω χαλάσει φιλίες, έχω θυσιάσει δεσμούς, έχω τσακωθεί με συγγενείς γιατί πάντα κάπου αποσκοπούσαν.
Νομίζω ότι είναι στη φύση της εποχής αυτή η συμπεριφορά, κάπως σαν απόρροια μίας κοινωνίας που δεν σταματά ποτέ να θέλει, που αποτρέπει τις ειλικρινείς σχέσεις. Σε ό,τι με αφορά η καλύτερη μου φίλη παραλίγο να μου φάει τη δουλειά, ο αδελφός του πατέρα μου μας έγδυσε πριν από 20 χρόνια σχεδόν από κάθε περιουσιακό στοιχείο και ο πρώην μου καλόβλεπε ένα οικοπεδάκι στην Εύβοια. Και ξέρω τι θα πείτε: καλέ ρε κοπελιά όλα σε εσένα; Όχι. Σε όλους συμβαίνουν τα ίδια και χειρότερα ή λιγότερα χειρότερα. Είναι ο τρόπος που τα βλέπει ο καθένας και πόσο βαθιά τον πληγώνουν τόσο οι πράξεις όσο και το πόσο καχύποπτο και κουμπωμένο σε κάνουν αυτές οι εμπειρίες.
Άλλος παθαίνει και συνεχιζει με τα χέρια ανοιχτά, άλλος πάλι όπως η κοπέλα της ιστορίας ή εγώ δύσκολα δίνει ευκαιρίες γιατί κάτι μπορεί να “βλέπει” εκεί που οι άλλοι αδυνατούν λόγω απειρίας.
Αυτό το “τη δουλίτσα μου να κάνω” εγώ προσωπικά, δυστυχώς το βλέπω παντού γύρω μου και νιώθω μόνο συμπόνοια για ανθρώπους που δεν καταφέρνουν να το ξεπεράσουν, ίσως γιατί είμαι μία από αυτούς. Για ‘μένα ο κόσμος χωρίζεται σ’ εκείνους που δίνουν και σ’ εκείνους που παίρνουν. Και κάπου ενδιάμεσα στεκόμαστε και εμείς. Που θα κάνουμε αυτό που πρέπει, όταν πρέπει, αλλά που αντέχουμε τα καλοπιάσματα και τα γύρω – γύρω γιατί ξέρουμε πού καταλήγουν.
Άσε που για κάποιον λόγο αναγνωρίζω τους καμένους από την πρώτη στιγμή και συνήθως είναι τα πιο καλά άτομα που ξέρω. Κοπελιά, κάνε όπως νιώθεις και μην αφήνεις κανένα να σου πει τίποτα. Αν είναι αυτός ο τρόπος για να προστατεύεις τον εαυτό σου, μην αλλάξεις. Κανένας δεν ξέρει καλύτερα από εσένα τι έπαθες και γιατί φέρεσαι έτσι εκτός από τους ομοιοπαθείς.
ΑΠΟ ΤΗΝ – Τσουρουφλισμένη
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
κοπελιά, δεν βγάζω νόημα… από τη μια λες πως ειναι ΟΛΟΙ έτσι, μετά πως ο κόσμος “χωρίζεται” στους μεν και τους δε, τελικά υπάρχουν και τρίτοι στη μέση… ε τότε μάλλον υπάρχουν πολλές αποχρώσεις, απλά εσύ είσαι… τσουρουφλισμένη — το δέχομαι, ειλικρινά δεν το λέω ειρωνικά κι εγώ είμαι πολύ απαισιόδοξος άνθρωπος, αλλά ένα πράγμα δεν επιτρέπω στον ευατό μου: την εύκολη κυνικότητα να βάζω δηλαδή τον εαυτό μου –βολικά– στην πλευρά των καλών, και να πυροβολώ αδιακρίτως όλους τους άλλους όπως υπάρχεις εσύ, που φαντάζομαι συμφωνείς πως δεν είσαι υστερόβουλο άτομο, έτσι υπάρχουν κι άλλοι, σε διάφορους βαθμούς αν… Διαβάστε περισσότερα »
έχεις απογοητευτεί και πρέπει να ανέβει η αυτοπεποίθησή σου! Ασχολήσου με τον εαυτό σου, μεταφορικά και κυριολεκτικά.
Όλα καλά θα πάνε στο τέλος, γιατί αν δεν πάνε, δεν θα είναι τέλος.