Καλησπέρα. Δεν στέλνω για να ρωτήσω κάτι, παρά μόνο αν κάποια ή κάποιος ποτέ ένιωσε κάτι αντίστοιχο. Το δικό μου το θέμα ξεκινάει από το ότι δεν θέλω να πληρώνουν άλλοι για εμένα. Δεν θέλω να με κερνάνε. Δεν θα πάρω ποτέ δανεικά κι ας πεινάω. Δεν θέλω δώρα. Ειδικά ακριβά και ειδικά από ανθρώπους δεν είναι πολύ κοντά μου. Ξέρω ότι με λένε ακοινώνητη ή ακατάδεχτη. Όμως, δεν μπορώ να αλλάξω.
Πες το βίωμα, πες το κουσούρι. Το ‘΄χω για κακό. Παλιότερα δεν ήμουν έτσι. Επέτρεπα. Αλλά πάντα, ΠΑΝΤΑ όμως μετά κάτι μου ζητούσαν. Κάποιο αντάλλαγμα. Κάτι περίμεναν. Βουβά ή πιεστικά. Πάει καιρός λοιπόν που σιχάθηκα και τα δώρα και τα κεράσματα. Και τις καλοσύνες. Πάντα κάπως τις πλήρωνα και από τότε που σταμάτησα να δέχομαι, κάπως βρήκα και την υγεία μου.
Δέχομαι μόνο από ανθρώπους που ξέρω ότι με αγαπάνε. Ότι μετά δεν θα τους έχω υποχρέωση ή ότι δεν θα με κάνουν να νιώθω έτσι. Ξέρω πως ίσως κάποιοι να παραξενευτούν με αυτή τη συμπεριφορά, αλλά είμαι 44 και έχω πάρα πολύ καιρό να γνωρίσω ανυστερόβουλο άνθρωπο.
Αισθάνομαι ότι κάπως έτσι έχω χάσει ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνικής μου ζωής, και κάποιες φορές στενοχωριέμαι, αλλά νιώθω οτι δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Ότι είναι σα να παραβιάζω τις αρχές μου και αμέσως μετά θα βρεθώ να κάνω κάποια χάρη, κάποια αγγαρεία, κάτι που δεν θέλω.
Ευχαριστώ για τον χώρο
ΑΠΟ ΤΗΝ – Αναστασία
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Καταλαβαίνω απόλυτα τι λες. Όμως δεν είναι όλες οι περιπτώσεις άσπρο – μαύρο. Ναι, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που δίνουν προκειμένου να πάρουν, αυτό όμως είναι δικό τους πρόβλημα κι εσύ το έχεις κάνει δικό σου. Δεν είσαι υποχρεωμένη να κάνεις χάρες και να ανέχεσαι πράγματα που δεν θες επειδή κάποιος κάποτε σου πήρε ένα ακριβό δώρο.
Με το να πας στο άλλο άκρο όμως και να μην δέχεσαι τίποτα, τιμωρείς τον εαυτό σου, κανέναν άλλον. Κανένας συμφεροντολόγος δεν θα αλλάξει νοοτροπία επειδή εσύ κλείστηκες στον εαυτό σου.
Το έχεις εντοπίσει μόνη σου το πρόβλημα. Δεν θες να πάρεις για να μην αναγκαστείς να δώσεις.
Απλά μην κάνεις τις χάρες στους άλλους αν δεν θες. Κάνε ξεκάθαρο ότι δεν θα πρέπει να περιμένουν τίποτα από ‘σένα.
Το να κλειστείς μέσα και να μην ξαναμιλήσεις σε κανέναν δεν είναι λύση.
Θα σου προτεινα να βρεις τη χρυση τομη. Δεν χρειαζεται να κανεις παντου και σε ολους δωρα (επισης μπορεις να παρεις κατι συμβολικο, οχι ακριβο) αλλα δεν ειναι και ωραιο να εχεις την ταμπελα του ατομου που δεν κανει δωρο σε κανεναν. Σε κανει να δειχνεις χωρις λογο, ψυχρη, αντικοινωνικη και πιθανον και λιγο τσιγκουνα για καποιους.