H Ρένα απαντά: “Η φάση που αρχίζεις σιγά σιγά να μισείς την κοπέλα σου”

Αφού την μισείς σιγά σιγά ρε μεγάλε, γιατί δεν χωρίζεις;

___________

Η ιστορία της Κοινής Θνητής Down όπως την ξεχώρισα σήμερα

Αν δεν έχεις ακουστά την στήλη στο twitter με τον τίτλο “The phase where I hate my girlfriend”,θα ήθελα πάρα πολύ να το διαβάσεις και να πεις την άποψη σου σχετικά με τα λεγόμενα. Για ακόμα μια φορά η φράση “not all men” παραμένει απλά μια φράση ,η αγαπημένη “καραμελιτσα” για τους άντρες όταν παρουσιάζονται αποδείξεις εναντίον τους ότι όχι, δεν σέβονται τον εαυτό τους για να βελτιωθούν, αλλά δεν σέβονται ούτε τις γυναίκες που υποτίθεται “αγαπούν”.

Όταν διάβασα την στήλη αυτή,υπήρχαν πολλά πράγματα που ξεκαθαριστηκαν για εμένα. Κατάλαβα γιατί ενώ η πρώτη μου σχέση δεν δίσταζε να γράφει “σ’ αγαπώ” κάθε μέρα στα μυνήματα, όταν βρισκόμασταν κοντά ούτε πολύ ασχολιόταν μαζί μου (έπρεπε να του πω να μου πιάσει το χέρι μετά από μια εβδομάδα!). Γιατί ο φίλος μου δεν ήθελε να βγει σε ραντεβού με την καλή κοπέλα, που ήθελε κιόλας, καθώς δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι μαζί της στο πρώτο ραντεβού. Γιατί το ίδιο άτομο που ήθελε να βγει μαζί μου με έστησε, γιατί τα ξαναβρήκε με την πρώην του που δεν είχαν χωρίσει καν, απλά ήταν σε διάσταση. Γιατί ο άλλος φίλος μου καθισε σε μια μακροχρόνια σχέση με μια γυναίκα η οποία τον κακοποίησε συναισθηματικά και ήθελε να μην την βλέπει συχνά,αλλά κατά τ’αλλα έκανε καλό κρεβάτι. Γιατί ο πατέρας μου μιλούσε με άλλες γυναίκες ενώ έλεγε στην μάνα μου ότι την αγαπά.

Οι άντρες πλέον (;) δεν θέλουν καν τις γυναίκες, ή απλά θέλουν πιο πολύ να διατηρήσουν τον εγωισμό τους άθικτο από το να τις αγαπούν. Εικοσιένα χρόνια έχω ζήσει μόνο, αλλά έχω δει πάρα πολλές φορές το ίδιο τροπάριο: όμορφες κοπέλες, που μπορούσαν να έχουν όποιον θέλουν να είναι μαζί με αγοράκια που δεν ήθελαν καν σχέση μαζί τους, απλά ήθελαν να κάνουν κάτι μαζί, για όσο θέλουν αυτοί να κρατήσει. Και το χειρότερο σημείο είναι ότι μπορεί να τις αγαπούσαν όντως, αλλά είχαν τον εγωισμό τους και την ανάγκη να αναγνωριστουν από τους άλλους άντρες ως “players” (ο,τι και να σημαίνει αυτό) σε τόση μεγάλη εκτίμηση που αυτά τα θεωρούσαν απλά “αδυναμίες” (για αυτό τον λόγο θεωρούν και τους ομοφυλόφιλους άντρες “γυναίκες”,γιατί συχνά δηλώνει την “αδυναμία” στο να θέλουν άλλον άνθρωπο ανοιχτά,πόσο μάλλον άντρα).

Και το χειρότερο είναι ότι και άλλες γυναίκες απλά προσαρμόζονται σε αυτά τα ξεκάθαρα σεξιστικά standards και είτε βάζουν το φταίξιμο στις άλλες γυναίκες, είτε στον εαυτό τους για κάτι που είναι ξεκάθαρα θέμα αντρών που δεν ξέρουν τι να κάνουν με τα αισθήματα τους και τα φορτώνουν στους άλλους.

Πόσες φορές έχω δει κοπέλες σαν τα κρύα τα νερά να αναρωτιούνται τι κάνουν λάθος που ο άλλος δεν τους θέλει; Σκέφτομαι συχνά ότι αν αυτές έχουν πρόβλημα που είναι “θεές” για πολλούς άντρες, τότε εγώ που δεν μπορώ να θεωρηθω ούτε πολύ όμορφη ούτε έχω καλή προσωπικότητα , δηλαδή η “κοινή θνητή” τι θα κάνω; Το ξέρω ότι έχω ακόμα μπροστά μου, αλλά βλέπω ότι στις σχέσεις θα έχω τεράστιες δυσκολίες και στο μέλλον μου. Απλά και μόνο το αίσθημα που με διακατέχει πολύ καιρό ότι πρέπει να είμαι “άξια” για να με θεωρούν για σχέση, δηλαδή πανέμορφη κυρίως, με κάνει να θέλω να εγκαταλείψω και τα εγκόσμια ακόμα. Δεν ξέρω αν όπως έχουν τα πράγματα θα πρέπει απλά να εγκαταλείψω την ανάγκη μου για σχεση και απλά να συνεχίσω την ζωή μου, βλέποντας απλά όλη αυτή την τραγελαφική παράσταση εξουσίας να συνεχίζει.

ΑΠΟ ΤΗΝ – Κοινή θνητή down

_______________
Ας οργανώσουμε τη συζήτηση

Για όσες δεν έχουν γνώση του νήματος που έχει γίνει viral, tο εν λόγω νήμα ξεκίνησε από έναν λογαριασμό στην πλατφόρμα X (πρώην Twitter), με ένα tweet που έγραφε: “Αυτή η φάση που αρχίζεις σιγά σιγά να μισείς την κοπέλα σου είναι μια τρέλα”. Ακολούθησε ένας καταιγισμός από memes και απαντήσεις σε γραπτό και σε βίντεο, με κάφρικο χιούμορ.

Υπάρχει κι η έκπληξη των κοριτσιών με το ΠΟΣΟ μισογυνικό είναι όλο αυτό, φυσικά, όπως το εκφράζεις κι εσύ στην επιστολή σου.

Νομίζω δεν είναι θέμα αγάπης. Είναι θέμα σεβασμού, αλλά κυρίως είναι θέμα αυτοσεβασμού. Των νεαρών αντρών στον εαυτό τους. Που μαζεύονται σε ομαδούλες για να πουν καφρίλες επειδή ξέρουν ότι αλλού δεν μπορούν να τις πουν, που θέλουν να νιώσουν ομάδα με τους άλλους bros before hoes.

Ο λόγος που φέρονται τόσο άθλια είναι επειδή δεν έχουν τα κότσια να χωρίσουν. Φέρονται άθλια για να τους χωρίσεις εσύ!

Οι νεαροί άντρες καλύπτουν τα συναισθηματικά τους κενά από την πατρική τους οικογένεια (πάντοτε το έκαναν) και αν περισσέψει χώρος ερωτεύονται. Αν ερωτευόταν παλιότερα υπήρχε ένας σεβασμός, καθότι ήταν κοινωνικά υπόλογοι να “αποκαταστήσουν” ή τέλος πάντων να μην εκθέσουν την κοπέλα. Επομένως υπήρχε μια αυτοσυγκράτηση, μια συστολή. Φυσικά πολύ που βοήθησε αυτό στο να μην υπάρχει κακοποίηση, χειραγώγηση, ψυχολογική απομόνωση των γυναικών… άλλο τεράστιο ζήτημα. Ο μισογυνισμός είναι παντού, είναι βαθύς, είναι συστημικός κι όχι μόνο δεν αποθαρρύνεται, αλλά αντίθετα επιβραβεύεται -ενίοτε από τις ίδιες τις γυναίκες που ψάχνουν την επιβεβαίωσή τους από τους ισχυρούς της αγέλης.

Στο σήμερα που η γυναικεία απελευθέρωση δίνει την ελευθερία στους άντρες να έχουν σχέσεις με σαρκική διάσταση από νωρίς με συνομίληκες και -ακόμη σημαντικότερο- η σεξουαλική απελευθέρωση των γυναικών κι η έκθεση των σωμάτων τους στο διαδίκτυο τους δίνει την ψευδαίσθηση ότι αυτές είναι αντικείμενα για την τέρψη τους, έχουν απελευθερώσει όλη την αποκτήνωση.

Η αποξένωση, η αλλοτρίωση των σύγχρονων κοινωνιών, η γονική αδιαφορία, ο ωχαδερφισμός, το τέλος των ιδεολογιών, όλα έχουν συντελέσει στο να έχει δημιουργηθεί μια γενιά ή ίσως και δυο νέων αντρών που θεωρούν ότι “τους παίρνει” να φέρονται άθλια. Νιώθουν ότι δεν έχουν ανάγκη τις γυναίκες, ούτε καν για σεξ. Υπάρχει το γρήγορο ίντερνετ, το δωρεάν πορνό, το only fans. Aυτό που έχει επικρατήσει είναι λοιπόν η αντικειμενοποίηση. Επίσης το να είναι ένας άντρας “ελεύθερο πουλι” (“από κανάρα σε κανάρα να πετάω”, για να μην νομίζουμε ότι είναι τίποτα καινοφανές) του δίνει δικαιώματα να καυχιέται. Είναι το άτι το ατίθασο, το αδάμαστο που σαν το Βουκεφάλα ρίχνει κάτω κάθε επίδοξη καβαλάρισσα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν αγαπούν οι άντρες. Άλλωστε έχουν δημιουργηθεί άπειρα έργα παγκόμιας τέχνης από άντρες που αγαπήσαν κι ερωτευτήκαν. Αγαπούν, και παρααγαπούν, όμως τι είναι αγάπη; Είναι νοιάξιμο; Είναι ερωτικό πετάρισμα; Είναι σωματική επιθυμία που ανθίζει σε μνήμη στις ράγες του μυαλού; Είναι συνήθεια, οικειότητα, βαθιά γνώση; Είναι ιδεαλισμός και προσδοκία; Τι; Πώς την ορίζουμε;

Επειδή πολύ συχνά αυτό που παραπονιόμαστε είναι ότι δεν μας αγαπούν ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ αυτό που προέχει δεν είναι η αγάπη η ίδια (την οποία την νιώθεις όταν την λαμβάνεις). Είναι ο σεβασμός. Είναι να εντυπωθεί στον αντρικό εγκέφαλο ότι η γυναίκα είναι άνθρωπος, όχι αντικείμενο, κι ότι έχει δικές της ανάγκες κι επιθυμίες, όπως έχει κι ο ίδιος. Αυτό δυστυχώς δεν φτιάχνεται στα 20 και στα 30 και στα 40. Εκεί έχει παγιωθεί το πράγμα κι έχει χαθεί το παιχνίδι. Φτιάχνεται στα 5 και στα 10. Είναι δουλειά των γονιών και του σχολείου.

Κι όλο αυτό δεν έχει να κάνει με την ομορφιά. Η ομορφιά είναι “όπλο” επειδή αυξάνει την πισίνα υποψηφίων, δηλαδή αυξάνει λίιιιιγο (όχι πολύ, κι έχει και τις παγίδες της) την πιθανότητα να βρεθεί ανάμεσα στα σκουπίδια ο αξιόλογος που δεν θα τις υποτιμήσει επειδή φαίνονται ποθητές στα μάτια του. Απλώς βλέπεις ότι η μεγαλύτερη πισίνα υποψηφίων αποτελεί εξουσία, επειδή αυξάνει τις επιλογές. Αυτό όμως φέρνει την οικονομική θεωρία στις ανθρώπινες σχέσεις και τις ευτελίζει. Είναι χρησιμοθηρία, κάτι που υπάρχει παντού γύρω μας ούτως ή άλλως.

Γι’αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Γιατί γεμίσαμε δικαιωματισμό. Κοιτάμε τι θα πάρουμε και πώς δεν θα αναλωθούμε.

Γι’αυτό παίρνουμε σκατά στα μούτρα μας. Ξυπνήστε! (παρά τρίχα, θα΄γραφα μετανοείτε).

Στο παιχνίδι του έρωτα κερδίζει αυτός που ξεκινά για να χάσει.

ΥΓ. Σιγά μη φάει χώμα η αρχοντομουτσουνάρα μας για τον κάθε γελοίο. Κορίτσια, σοβαρά, ενδυναμωθείτε. ΔΕΝ έχετε αξία μέσω του πώς σας βλέπουν οι ερωτικοί υποψήφιοι. Έχετε αξία επειδή είστε άνθρωποι, είστε υποκείμενα, όχι αντικείμενα.

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News