Halloween : Ο λόγος που ανακάλυψα ότι είμαι Bisexual

Στην οικογένειά μου δεν ξέραμε ούτε καν πότε πέφτει το Halloween.

Όταν ήμουν 8-9, είχα έναν φίλο στο σχολείο με μαμά single Αμερικανίδα που τηρούσε όλα τα έθιμα της χώρας της και έκανε τα πιο ευφάνταστα πάρτι, από αυτά που έπρεπε να δαγκώσουμε μήλα μέσα σε μια γαβάθα γεμάτη με νερό και να σπάσουμε μια γιγάντια κολοκύθα με γλυκά και να βάψουμε το πρόσωπό μας με άσπρη μπογιά.

Όταν μεγάλωσα έμαθα ότι αυτό που γιορτάζαμε κάθε φθινόπωρο στο σπίτι του John ήταν βασικά το Halloween και τα παιχνίδια αυτά είχαν ονόματα-apple bobbing, pumpkin pinata, face painting– κάτι που μάλλον μου είχαν πει αλλά είχα αγνοήσει γιατί δεν είχα αναγνωρίσει ως γιορτή. 

Κάτι άλλο που επίσης δεν μου φάνηκε ποτέ περίεργο είναι ότι ο John φορούσε συχνά φόρεμα στις γιορτές αυτές. Δεν μου φάνηκε περίεργο γιατί ήμασταν παιδιά και εγώ συνήθιζα παίζοντας με την αδελφή μου να χάνομαι μέσα στα τεράστια σακάκια του πατέρα μου γιατί μου φαινόταν διασκεδαστικό.

Ο John βαφόταν μόνος του και έβαζε φόρεμα σχεδόν σε κάθε Halloween και δεν θυμάμαι καμία αντίδραση από την μητέρα του, για τίποτα. Θυμάμαι ότι περνούσαμε ωραία και ότι εγώ δεν ντυνόμουν γιατι δεν ήταν απόκριες.

Πριν χαθούμε με τον John στις εφηβικές αρχές του γυμνασίου, μου είπε ότι του αρέσουν τα αγόρια. Δεν μου είπε ότι είναι γκέι, απλά ότι του αρέσει ο Κωνσταντίνος απ το Ε5 και ότι του αρέσουν κι άλλα αγόρια. Ειπα “οκ” και συνεχίσαμε να είμαστε φίλοι μέχρι που αλλάξαμε Γυμνάσια. 

Δεν ξαναπήγα σε πάρτι Halloween μέχρι το Λύκειο όπου έκανε πάρτι μια φίλη μου και έπρεπε όλοι να ντυθούμε κάτι. Η φίλη είπε ότι δεν χρειαζόταν να ντυθούμε κάτι τρομακτικό ή spooky- Halloween στο Λύκειο= αφορμή για πάρτι-αλλά το κονσεπτ του πάρτι ήταν “Πώς δε θα έβγαινες ποτέ έξω”.

Οπότε ντύθηκα άντρας. 

Δεν ξέρω πώς το αποφάσισα, σκέφτηκα “Α, τι δε θα έβαζα ποτέ έξω, μάλλον αυτό το αντρικό παντελόνι και αυτό το πουκάμισο και αυτό το σακάκι και αυτό το γιλέκο και δεν θα έβγαινα άβαφη, με πιασμένα μαλλιά”. Αποφάσισα να ζωγραφίζω και μούσι, το οποίο έφτιαχνα για περίπου 1 ώρα και βγήκε τόσο άψογο που οι φίλοι μου δεν με αναγνώρισαν.

Πήγα στο πάρτι της φίλης, στο οποίο ήταν όλο το Λύκειο, ντυμένη με κοστούμι, ελαφρώς υπερμεγέθες, πιασμένα μαλλιά σε στρογγυλό κότσο και ζωγραφισμένο μούσι, με τα χέρια στις τσέπες, για να δω ακόμα τρεις γνωστές που είχαν επιλέξει να ντυθούν άντρες, πολύ στρας, πολύ παγιέτα και πάρα πολλούς άντρες με φόρεμα.

Κατάλαβα ότι ντυμένη σαν άντρας άρχισα να συμπεριφέρομαι διαφορετικά, όταν πλησίασα εναν φίλο μου, ντυμένο με ένα παγιετέ κόκκινο φόρεμα και τον ρώτησα αν θέλει ποτό σαν φλερτ, όταν άναψα το τσιγάρο μιας άγνωστης συμμαθήτριας και όταν καθόμουν με τα πόδια ανοιχτά ξεχνώντας το σταυροπόδι. Γυρνώντας στο σπίτι με το λεωφορείο έμοιαζα όντως με άντρα και ως άντρας δεν κινδύνευα. Και μου άρεσε. 

Ξαναντύθηκα με ανδρική ενδυμασία στις επόμενες απόκριες και πάλι με πρόφαση την μεταμφίεση.

Αυτή τη φορά, το σακάκι μου έκανε καλύτερα και δεν ζωγράφισα μουστάκι. Με τα χέρια στις τσέπες και την αυτοπεποίθηση των τετράγωνων ώμων μου, του αλκόολ και του πάρτι, φίλησα πρώτη φορά μια κοπέλα στα 16, ενώ εκείνη ήταν 18. Της έφερα ποτό, την πλησίασα πολύ- αυτός ήταν άλλωστε ο ρόλος μου με αυτά τα ρούχα, έλεγα στον εαυτό μου- και τη φίλησα πριν φύγω τρέχοντας.

Γεμάτη απορία και αηδία, δεν της ξαναμίλησα, έκρυψα τα ρούχα και άρχισα δεσμό με αγόρι που κράτησε μέχρι τα 17, και τον οποίο φρόντισα να φιλάω δημόσια στο σχολείο για να βλέπουν όλοι ότι είμαι στρέιτ, στρέιτ, στρέιτ. Στις απόκριες ντυνόμουν διαβολάκι, σέξι μάγισσα και γατούλα, κοιτώντας κρυφά να δω αν υπήρχε κάποια γυναίκα πίσω από τα σακάκια που ξεχώριζα ως ανδρικά. 

Ντυμένη μάγισσα σε ένα πολύ πιο αυστηρά Halloween φοιτητικό πάρτι στο δεύτερο έτος της σχολής, την είδα. Δεν ήταν ντυμένη άντρας αλλά φορούσε ένα τέλεια εφαρμοσμένο κοστούμι του χαρακτήρα Jack Skellington από το The Nightmare Βefore Christmas.

Έπινε ποτό με το ένα χέρι και κρατούσε τη μάσκα στο άλλο. Θυμάμαι να σκέφτομαι πόσο πολύ μου αρέσει το κοστούμι της, πόσο πολύ της πάει και θυμάμαι να θέλω να την γνωρίσω και ταυτόχρονα να νιώθω ότι λιώνω από ντροπή και αηδία. Βλέποντας ότι την κοιτάω, με πλησίασε, με ρώτησε αν θέλω ποτό, με έπιασε πανικός και της είπα ότι πάω να βρω την παρέα μου. Λίγες μέρες μετά, αίτημα φιλίας στο φβ. Ήμασταν στην ίδια σχολή. Την έκανα αποδοχή ένα βράδυ που ήμουν έξω και είχα πιει. 

Στις κρυφές, queer- ανώνυμη-περιήγηση- αναζητήσεις μου στο google “I think I like girls”, “I like dressing up as a boy”  έπεσα πάνω σε ένα άρθρο που ονόμαζε το Halloween “Gay Χριστούγεννα”.

Πήγα να πέσω από την καρέκλα μου όταν διάβασα ότι το Halloween άρχισε να θεωρείται queer γιορτή στις αρχές του 20ου αι., όταν εφημερίδα του Πίτσμπουργκ ανέφερε ότι την νύχτα του Halloween του 1907 κορίτσια εθεάθησαν μεταμφιεσμένα ως tomboys.

Το 1912, τόσο γυναίκες όσο και άντρες συνελήφθησαν την βραδιά του Halloween για το αδίκημα του crossdressing. Μέσα σε 2 χρόνια, το crossdressing στο Halloween είχε γίνει τόσο διαδεδομένη πρακτική που η αστυνομία του Πίτσμπουργκ δήλωσε ότι δεν θα συλλάμβανε πλέον κανένα κατά τη διάρκεια των εορτών του Halloween στην περιοχή, και μόνο για αυτές τις ημέρες. 

Σύμφωνα με τη συγγραφέα Judy Grahn, η LGBT κοινότητα ήταν ζωτικό μέρος των πρώτων Κελτικών πολιτισμών, συχνά ως ιερείς, σαμάνοι, μάγισσες και θεραπευτές που έπαιζαν τον ρόλο των πνευματικών κατά τη διάρκεια της Ημέρας της Ψυχής- Soul Day.

Μπήκα σε ανώνυμα φόρουμ στα αγγλικά όπου διάβασα μαρτυρίες ανθρώπων που ντύθηκαν για πλάκα το άλλο φύλο στο Halloween και κατάλαβαν, είτε ότι τους αρέσει η πρακτική του crossdressing, είτε ότι ο σεξουαλικός τους προσανατολισμός ήταν άλλος από αυτόν που νόμιζαν. Δεν ήξερα τι ίσχυε για εμένα, ήξερα ότι σκεφτόμουν συνέχεια την Jack Skellington, το κοστούμι, την ελευθερία του να ντύνομαι περισσότερο ως μασκ και ξαφνικά θυμήθηκα τον 8χρονο John να σπάει την κολοκύθα με το μπλε πριγκιπισσενιο φόρεμα και κάπως, όλα, ξεκίνησαν να πέφτουν στη θέση τους. 

Κατάλαβα ότι στην Αμερική, για τις σεξουαλικές μειονότητες που συνήθισαν να κρύβονται για λόγους αυτοπροστασίας, η απελευθέρωση που προσέφερε το Halloween ήταν αφορμή για μια μεγάλη queer γιορτή.

Φλερτάροντας με τον μυστικισμό, το queer στην πολύ αρχική ιστορική του έννοια, τα περίεργα κοστούμια, το crossdressing, το Drag, τις μάσκες και την ασώματη έλξη, κατάλαβα ότι το Halloween είχε λειτουργήσει στην Αμερική από τις αρχές του 20ου αι για πολλούς σαν μια queer βραδιά γεμάτη μαγεία, φαντασία και ελευθερία. 

Έχουν περάσει 9 χρόνια από το πάρτι και τώρα πλέον ξέρω ότι ανήκω στο B του LGBTQ+ και ότι τα σακάκια μού πάνε περισσότερο, σε όλες τις περιστάσεις.

Κάθε Halloween θυμάμαι την αίσθηση της κατανόησης που μου άφησε η αναζήτηση ιστοριών crossdressing και σεξουαλικής αφύπνισης εκείνες τις μέρες που ένιωθα τελείως μόνη, φοβισμένη και μισούσα το τι πήγαινα να γίνω. Μπορεί να μην το γιορτάζω στην Ελλάδα όσο θα ήθελα αλλά η ιστορική γνώση και η αίσθηση ότι ανακαλύπτω τον εαυτό μου σεξουαλικά με έκαναν να δω τη γιορτή αλλιώς και να νιώσω ένα μικρό, πολύ πιο σύγχρονο ιστορικό κομμάτι της μέσα μου. 

Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News