Γεια σου Λενα! Θέλω να σε ρωτήσω κάτι που με τρώει. Προ πανδημίας έκανα μερικές συνεντεύξεις για μια θέση καθηγητή στο φροντιστήριο που είμαι συν-ιδιοκτήτρια. Γενικά ήταν για μια θέση που δεν θέλαμε κάποιον με τρελά προσόντα-εμπειρία κλπ γιατί θα αναλάμβανε μικρό τμήμα και θέλαμε να κάνουμε κάτι σαν “training” πάνω σε μια συγκεκριμένη τεχνική διδασκαλίας, άρα πολλοί υποψήφιοι τηρούσαν τα προσόντα και θα τους κάναμε μια δεύτερη- ειδική συνέντευξη για να αποφασίσουμε. Στο ζουμί τώρα: απέκλησα από την δεύτερη συνέντευξη μια υποψήφια για λόγους εμφάνισης. Και όταν λέω εμφάνισης, δεν είναι ότι ήρθε ακατάλληλα ντυμένη. Απλά, θεώρησα ότι δεν ταίριαζε το στυλ στην αισθητική μου (και ίσως, κατά την κρίση μου την στιγμή της απόφασης, στην αισθητική της επιχείρησής μας). Είχε μακρυά μυτερά νύχια (αυτά που είναι τόσο μυτερά στην άκρη που νομίζεις ότι αν σε ακουμπήσουν θα σε τραυματισουν – νομίζω τα λένε stiletto nails). Λειτούργησα αυτόματα. Δεν είχε κάποιο λαμπρό βιογραφικό, αλλά άτομα με αντίστοιχο και με αντίστοιχη επικοινωνία στην συνέντευξη περάσανε στην 2η φάση. Δεν ξέρω τι να σκεφτώ για αυτή την απόφαση. Πιστεύεις ότι έκανα λάθος; Θα έπρεπε να την έχω προειδοποιήσει, ότι μας κάνεις αλλά θα πρέπει να προσαρμόσεις το στυλ σου; Νομίζω ότι δυστυχώς θα την έκοβα ακόμα και αν είχε καλύτερο βιογραφικό. Αν μπορείς να με συμβουλέψεις για το πως μπορώ να συμπεριφέρομαι καλύτερα και να σκέφτομαι, θα το εκτιμούσα ιδιαιτέρως.
-Elsa
Δεν μπορώ να σε συμβουλέψω για το πώς να «σκέφτεσαι καλύτερα», ωραία θα ήταν αν μπορούσα. Έκανες κάτι που μετάνιωσες, ή όχι; Γιατί δεν κατάλαβα αν το θεωρείς λάθος αυτό που έγινε. Αν ξέρεις τι πιστεύεις, αυτό θα ήταν το πρώτο βήμα.
Δεν είναι εξωφρενικό να απορριφθείς από μια δουλειά εξαιτίας της εμφάνισης, για λόγους «αισθητικής», όπως λες. Κρίνουμε τους άλλους και εμφανισιακά, μεταξύ άλλων, και συνειδητά, αλλά και ασυνείδητα. Αναφέρεσαι μόνο στα νύχια οπότε δεν ξέρω για τι εικόνα μιλάς, είναι δικαίωμα σου πάντως ως εργοδότρια να απορρίψεις κάποιον επειδή πιστεύεις ότι δεν ταιριάζει με την γενικότερη φιλοσοφία της επιχείρησης, αν η εμφάνιση συμβολίζει κάτι που δεν ταιριάζει με τη δουλειά.
Υπάρχουν εύκολες περιπτώσεις, όπως πχ αν θέλεις υπάλληλο για κατάστημα εκκλησιαστικών ειδών, δεν θα πάρεις κάποιον που έχει τατουάζ πεντάλφα στο μπράτσο. Αν θέλεις κάποιον να πουλάει στεγαστικά δάνεια, δεν θα πάρεις κάποιον που είναι ντυμένος χίπις σε στυλ «δεν πιστεύω στην ιδιοκτησία». Υπάρχουν και γκρίζες ζώνες όμως, κι εκεί μπορούν να μπουν προκαταλήψεις. Τα νύχια στιλέτο σε φροντιστήριο δεν ξέρω τι κακό μπορούν να κάνουν. Εσύ μπορεί να έχεις κάποια εξήγηση.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Φαντάστηκα το νύχι στυλέτο να τρίζει πάνω στον πίνακα την ώρα που γράφει κάτι η εκπαιδευτικός. Μπρρρ
Όπως πληροφορήθηκα πρόσφατα από τα ανίψια μου, έχουν καταργηθεί πλέον οι πίνακες που γράφεις με κιμωλία και υπάρχουν μόνο λευκοί πίνακες με μαρκαδόρο!!!! Είχα μείνει αιώνες πίσω (βέβαια έχω προλάβει τα πράσινα θρανία με ενσωματωμένο το κάθισμα τύπου παγκάκι και τον χειρόγραφο έλεγχο, οπότε…)
Τι εννοείς έχεις “προλάβει” τον χειρογραφο έλεγχο;
Υπάρχει κι άλλος; (ρώτησε η μαθήτρια που πήρε απολυτήριο Λυκείου στη δεκαετία του ’80…)
Εννοείται θυμάμαι τα μνημειώδη θρανία με ενσωματωμένο κάθισμα.
Όπως & τα λεωφορεία με εισπράκτορα, μπρρρ…
Είμαστε πολλ@ τελικά … Καλά, με τα ανίψια διαπιστώνω τρελό χάσμα. Πρόσφατα με ρώτησαν τι είναι η βιντεοκασέτα και το πικάπ!
Λογικό (κλαψ…) Κι εμείς ρωτούσαμε τι ηταν ο φωνόγραφος!
Εγώ για να πω την αλήθεια βλέπω ξεκάθαρο λάθος στο να απορρίπτεις κάποιον για τα νύχια του, τα πίρσιγκ ή τα τατού (όσο κι αν απεχθάνομαι τα νύχια που περιγράφεις, μαζί με τις βλεφαρίδες τέντα) και γενικά για την εμφάνισή του, εκτός αν δεν πληροί βασικούς κανόνες.
Πιστεύω αντιθέτως ότι μπορούμε μόνο να ωφεληθούμε από την έλλειψη ομοιομορφίας σαν κοινωνία.
Νομίζω ότι αν προσπαθούσες να εξηγήσεις τι ακριβώς σε ενοχλησε, θα ήταν πολύ ξεκάθαρο και σε ‘σένα. Δεν φαίνεται σοβαρό; Δεν συμφωνείς με τα πρότυπα ομορφιάς που υπάρχουν; (Κι εγώ, αλλά δεν θα τιμωρήσω τις γυναίκες που δέχονται την πίεση).
Συμφωνώ.
Έχω ροζ μαλλιά και δουλεύω για διεθνή οργανισμό. Δε κουνιέται βλέφαρο, ούτε σε διεθνείς συναντήσεις, ούτε σε συζητήσεις με κράτη-μέλη. Ούτε εμένα μ’ αρέσουν αυτά τα νύχια, αλλά προτιμώ την ελευθερία της προσωπικής άποψης στο στυλ από τους κουστουμάτους/τις κουστουμάτες που είναι λες και βγήκαν από εργοστάσιο παραγωγής.
Δε βλέπω καμία “ελευθερία της προσωπικής άποψης” στο στυλ μακρύ νύχι – τεράστια βλεφαριδα. Αυτές κι αν είναι από εργοστάσιο. Πάντως, κι εγώ που άνετα θα προσλαμβανα άτομα με χρωματιστά μαλλιά, πιρσινγκ, τατού κλπ, ίσως να κολλούσα σε μια τέτοια περίπτωση και δε μ’αρεσει αυτό γιατί αναγνωρίζω ότι είναι σεξιστικό.
Mongrel, παραδέχομαι με αντίστοιχο προβληματισμό (& ελαφριά αυτο-αποδοκιμασία) ότι σκέφτομαι όπως κι εσύ.
Το αποδίδω στο χάσμα αισθητικής μεταξύ ημών και του μακριού μυτερού νυχιού.
Όπως αντίστοιχα θα απέρριπτα (από μέσα μου; ΚΑΙ απ’ έξω μου;) σε περίπτωση που θα ήταν να προσλάβω προσωπικό και άντρα με ανοιχτό πουκάμισο και χοντρή χρυσή καδένα.
Εξτρα μπόνους σε άντρα με μακρύ μυτερό νύχι στο μικρό δάχτυλο, αν και αμφιβάλλω να υπάρχουν ακόμα αντρες κάτω των 60 με μανικιούρ του είδους αυτού.
Ελευθερία της προσωπικής άποψης είναι αυτό ακριβώς που λεέι η φράση χωρίς “αλλά”. Τα χρωματιστά μαλλιά, πίρσινγκ και τατού έχουν συνδεθεί με μια κουλτούρα πιο αποδεκτή από τα νύχια και τη βλεφαρίδα. Πιο πάνω ας πούμε, γράφει σχόλιο πως μόνο οι γυναίκες που δέχονται την πίεση επιλέγουν αυτή την αισθητική. Στο μυαλό μας λοιπόν οι πρώτοι είναι επαναστάτες κόντρα στο σύστημα και οι άλλοι όχι. Αυτές (και αυτές) όμως ακριβώς τις προκαταλήψεις προσπαθούμε να εξαλείψουμε.
Αυτό ακριβώς που λέει η Ανανεωμένη Σουβλίτσα.
Βρήκαμε κάπου χώρο για τους επαναστάτες και ξεχάσαμε την αποδοχή σε όσους πάνε με το ρευμα. Η ελευθερία και η αποδοχή δεν έχουν χώρο για συγκεκριμένες κατηγορίες, ή τις εξασκείς ή όχι.
Δεν συμφωνώ στο να δείχνουμε πρώτα στις γυναίκες ότι πρέπει να είναι έτσι, μετά να τις μαθαίνουμε να είναι υπάκουες και μετά να τις τιμωρούμε που ακολούθησαν κανόνες. Πόσο χαμένες πια;
“βλέπω ξεκάθαρο λάθος στο να απορρίπτεις κάποιον για τα νύχια του, τα πίρσιγκ ή τα τατού”
Αυτό ακριβώς. Αναρωτιέμαι, τα παιδιά που πάνε σε αυτό το φροντιστήριο είναι όλα comme il faut, δεν έχουν πίρσιγκ ή τατού; Γιατί η προσωπική μου εμπειρία λέει ότι είναι πολύ διαδεδομένα στους σημερινούς εφήβους και καλά κάνουν στην τελική. Ή αυτοί οι κανόνες είναι μόνο για τους καθηγητές;
Ε καλά δεν ήταν τα νύχια μόνο, δεν σου έκατσε καλά στο σύνολο, δεν είχατε χημεία, δεν σου ταίριαξε. Από την συνέντευξη διαλέγουμε ανθρώπους που θεωρούμε ότι θα συνεργαστούμε καλά, ότι θα ταιριάξουμε, και αυτό πάει πακέτο με το σύνολο που εκπέμπει ο άλλος, μαζί με την εμφάνιση. Αλλιώς θα διαλέγαμε μόνο από το βιογραφικό και δεν θα τους συναντούσαμε καν. Δεν χρειάζεται τόση λογοκρισία στην κρίση σου
Βρε συ Άμπα, νομίζω ότι μπαίνεις σε πολύ μεγάλο slippery slope λεγοντας ότι είναι αποδεκτό να απορρίπτεις κάποιον από μία δουλειά λόγω εμφάνισης. Αυτό ανοίγει τη μπουκαπόρτα στο να μπορέσει ο καθένας να δικαιολογήσει ότι θέλει. Δεν είναι κάτι που πρέπει να επικροτούμε και ενώ καταλαβαίνω απόλυτα πως το λες ότι είναι επιλογή του καθενός, και όντως έτσι είναι στον πραγματικό κόσμο, θεωρώ ότι αυτοί που θέλουμε να λεγόμαστε ανοικτόμυαλοι ή προοδευτικοί οφείλουμε να μην δρούμε κατα πως μας βολεύει και μετά να το δικαιολογούμε γιατί έτσι κάνουν και οι άλλοι. Όλοι διαλέγουν τις μάχες που δίνουν κάθε μέρα, και… Διαβάστε περισσότερα »
Η σβάστικα είναι κάτι πολύ διαφορετικό από τα παραπάνω, δεν είναι το ίδιο το μακρύ νύχι και το σύμβολο του καθεστώτος που έκανε τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Μην συγκρίνουμε ανόμοια πράγματα.
Το θέμα είναι ότι αν αρχίσουμε να λέμε για πράγματα που δεν προάγουν βια και ρατσισμό ότι δεν τα θελουμε τότε άμεσο ακόλουθο είναι να πει ο άλλος γονέας εγώ δεν θέλω το παιδί μου να το διδάσκει «αδερφή», τρανς ή ακόμα και να ακούσουμε θέσεις όπως δεν θέλω να έχει καθηγήτρια γυναίκα στα μαθηματικά.
Αν υπάρχει διάκριση για κάποιο από τα προστατευόμενα χαρακτηριστικά (φύλο, ο γενετήσιος προσανατολισμός, η αναπηρία, η ηλικία, η φυλή, η εθνοτική καταγωγή, η εθνική προέλευση και η θρησκεία ή οι πεποιθήσεις), υπάρχει προστασία και κυρώσεις. Το αν η διάκριση είναι δικαιολογημένη, είναι μια διαδικασία αρκετά σύνθετη και δεν εξαρτάται, πάντως, από τις προτιμήσεις των πελατών. Το νύχι (η εμφάνιση) δεν είναι ανάμεσα στα προστατευόμενα χαρακτηριστικά. Με λίγα λόγια, δεν είναι όλα όσα αναφέρονται όμοια και δεν μπορεί να κάνει ότι θέλει ο εργοδότης. Πάντως, σε πολλές περιπτώσεις είναι και δύσκολο να ελεγχθεί, εν προκειμένω άντε να καταλάβει η άλλη ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Εδώ όμως μιλάς για τατουάζ με πολύ συγκεκριμένο ιδεολογικό συμβολισμό. Ας μην το συγκρίνουμε με το να απορρίπτει κανείς κανέναν λόγω εμφάνισης. Δεν είναι το ίδιο να μην θέλω τα παιδιά μου να τα διδάσκει κάποιος με τατουάζ μια σβάστικα με το να μην εμπιστευτώ να μου δώσει στεγαστικό κάποιος που είναι χίπις. Το μεν είναι “δεν θέλω τα παιδιά μου να διδαχθούν κάτι που είναι βλαπτικό προς μια μερίδα ατόμων κ ξεκάθαρα καλλιεργεί την μισαλλοδοξία κ πολλά άλλα αντικειμενικά απαράδεκτα σκεπτικά” κ το δε είναι “ε τι να ξέρει ο χίπις από οικονομικά”. Καμία σχέση το μεν με το… Διαβάστε περισσότερα »
Sally, αλήθεια συγκρίνεις τη σβάστικα (!!!!!!!) με τα σαλβαρια ως παρόμοιους παράγοντες στο να μη βρεί κάποιος δουλειά;;;
Είναι μεγάλο το ζήτημα αυτό, γιατί το “δεν ταιριάζει στην αισθητική μου”, ιδιαίτερα σε πολυπολιτισμικές κοινωνίες, μπορεί να αποκλείσει ολόκληρες κατηγορίες ανθρώπων.
‘Αλλο το να έχει ενα dress code η επιχείρηση, ή τα παραδείγματα που ανέφερε η Α,μπα, και άλλο τα υποκειμενικά κριτήρια “αισηθτικής”.
Το να προσλαμβάνουμε αυτούς που μας αρέσει το παρουσιαστικό τους και μόνον ήταν (και είναι!) από τους λόγους που αποκλείστηκαν διάφορες μειονότητες, εθνότητες, και άλλες κοινωνικές ομάδες από πολλούς χώρους εργασίας.
Εγώ πιστευω πως αν ήταν η καλύτερη, θα προσπερνουσες το ζήτημα των νυχιών με κάποια σύσταση. Τώρα που δεν ήταν η καλύτερη, το νυχι στιλέτο απλά δεν σωζοταν με καμια Παναγία.
Ε όχι βρε γραφουσα να την απορρίψεις για αυτό το λόγο!
Επίσης διαφωνώ πως ο εργοδότης έχει το δικαίωμα να απορρίψει για όποιον λόγο θέλει κάποιον.Γι αυτό υπάρχουν νόμοι που σε προστατεύουν από διάκριση καταγωγής, φυλής, σεξουαλικού προσανατολισμού κοκ
Οι άγραφοι κανόνες είναι ντύσιμο ανάλογα με την φιλοσοφία της εταιρείας οκ,όμως η υποψήφια είχε περιποιημένα νύχια στιλέτο.Αν πχ είχε κόκκινα μαλλιά πάλι θα την έκοβες;για μένα ήσουν λάθος.
Είναι ανθρώπινο να αναζητούμε άλλους ανθρώπους που μας μοιάζουν, η ομοιομορφία προσφέρει μια αίσθηση ασφάλειας και μας κάνει να πιστεύουμε ότι μειώνεται το ρίσκο έτσι. Εφόσον το εντόπισες (αν το εντόπισες εκείνη την ώρα) καλό θα ήταν να παραβλέψεις την αισθητική σου και να σκεφτείς όσο πιο αντικειμενικά γίνεται αν είναι ΟΚ το βιογραφικό της και ο χαρακτήρας της για τη δουλειά που τη χρειάζεσαι.
Καθώς τυχαίνει να εργάζομαι κι εγώ σε φροντιστήριο, πιστεύω ότι είναι έως και πλεονέκτημα να προσλαμβάνεις διδακτικό προσωπικό με “αντισυμβατικό” γούστο/ ντύσιμο/ μακιγιάζ. Είτε απευθύνεστε σε ενήλικες είτε σε νεαρά παιδιά, είναι ωραίο η ποικιλία των ανθρώπων που φοιτούν σε ένα φροντιστήριο να συνοδεύεται και από ποικιλία και στο προσωπικό.
Δεν έκανες καλά. Θα είχες καθηγήτρια και πράκτορα εκφοβισμού μαζί. Αντιμιλάει κάποιο παιδάκι στην τάξη? Εκείνη σηκώνει το χέρι στο φως και ξεδιπλώνει αργά και επιδεικτικά τα δάχτυλα ένα ένα. Δεν πλήρωσε εμπρόθεσμα ο γονέας? Ξέρει ότι τα φονικά όπλα μπορούν να βρεθούν ανά πάσα στιγμή κάτω από το πηγούνι του, εκεί στο μαλακό κρεατάκι. Ήρθε επιθεώρηση εργασίας και σας βρήκε φαουλ? Δεν έφυγε ποτέ. Σοβαρά πάντως, καλώς εντόπισες την προκατάληψή σου. Δεν πιστεύω ότι το φροντιστήριο είναι χώρος που χρειάζεται να έχει ομοιόμορφη αισθητική (τουλάχιστον ως προς το προσωπικό του). Μόνο ποιότητα στις υπηρεσίες που προσφέρει. Όλα τα άλλα… Διαβάστε περισσότερα »