Αγαπητή α μπα Είμαι φοιτητρια σε μια αρκετά απαιτητική σχολή την οποία ολοκληρώνω αισίως στα 4 χρόνια. Παράλληλα από το 2ο έτος δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση. (Ιδιοκτήτης πατέρας + συνέταιρος). Το αντικείμενο είναι σχετικό με τις σπουδές μου οπότε υπάρχει το ενδεχόμενο να παραμείνω (σε άλλο πόστο ) και μετά το πτυχίο. Η φύση της δουλειάς είναι περίπου πάρτ ταιμ (κατά μέσο όρο δούλευα ένα 6ωρο 6/7 μέρες )με αρμοδιότητες κυρίως γραμματεία, εξυπηρέτηση πελατών κλπ. Επειδή από αυτή την επιχείρηση ζούσαμε πάντα, είμαι παραπάνω δεμένη με την όλη κατάσταση και σιγά σιγά αναλάμβανα αρμοδιότητες πέρα του ποστου μου και γενικά αφιερωνω πολύ χρόνο και δουλειά να μιλήσω με πελάτες και ν διευθέτησω ζητήματα και πέρα από το τυπικό ωράριο. Γενικά,επειδή δουλεύουμε με συγκεκριμένο πελατολόγιο υπάρχει η αντίστοιχη αναγνώριση από τους πελάτες που πολλές φορές ζητάνε από μόνοι τους να επικοινωνήσουν μαζί μου για τα ζητήματα τους, ενώ τους γνωρίζω όλους προσωπικά πολύ καλά με αποτέλεσμα να είναι αρκετά ευρθυρμη η κατάσταση. Ακόμη μετα το δεύτερο έτος ανέλαβα και δεύτερο ποστο ταυτόχρονα γεγονός που μετα από ένα σημείο άρχισε να με κουράζει λίγο αλλά τέλος πάντων οι συνθήκες όπως φαντάζεσαι είναι πολύ καλές και το οικονομικό επίσης . Το πρόβλημα μου είναι το εξής . Αισθάνομαι ότι πολλές φορές με αντιμετωπίζουν υποτιμητικα λέγοντας ότι “ο μπαμπάς μου είναι το αφεντικό μου ” και ότι είναι σαν να μην έχω δουλέψει ποτέ πραγματικά στη ζωή μου”. Πολλές φορές μπορεί να τύχει να κανονίσουμε κάποιο ταξίδι η κάποια έξοδο και να αναφέρω ότι δεν προλαβαίνω λόγω της δουλειάς και κάποιοι μου απαντάνε “σιγά ζητά να φύγεις λίγο νωρίτερα ” η “πάρε μερικές μέρες άδεια “. Σίγουρα υπάρχει ελαστικότητα, αλλά η ίδια υπάρχει σε όλους τους υπαλλήλους επειδή γενικά είναι φιλικό το κλίμα και λίγοι οι υπάλληλοι αλλά δεν θα έκανα σε καμία περίπτωση καταχρηση της θέσης μου και ούτε με αντιμετωπίζουν ξεχωριστά. Αν λείψω θα υπάρχει κενό όπως αν λείψει οποιοδήποτε άλλος και θα δημιουργηθεί το ίδιο πρόβλημα . Ακόμη όταν συζητάμε για την αβεβαιότητα της εποχής έχω ακούσει “εσύ τι φοβάσαι μη σε απολύσει ο μπαμπάς”, πράγμα που ναι μεν εμπεριέχει αλήθεια, δεν πρόκειται να απολυθω ξαφνικά ούτε να μείνω χωρίς πληρωμή αλλά εμπεριέχει επίσης και μια δόση ειρωνίας και υποτίμησης όπως αντιλαμβάνεσαι. Ακόμη και στη τράπεζα όταν πήγα να ρυθμίσω ένα ζήτημα, επειδή ξέρουν τον πατέρα μου και τον συνεταιρο μόλις τους εξήγησα ποια είμαι είπαν μεταξύ τους μπροστά μου “α η κόρη του τάδε, η ιδιωτική υπάλληλος χαχα”. Δεν καταλαβα αν ο σκοπός τους ήταν προσβλητικός η όχι αλλά ένιωσα πολύ αμηχανα. Συγχρόνως με επηρεάζει το γεγονός ότι δεν έχω δουλεψει ποτέ κάπου αλλού. Όταν ήμουν 18 μου προτάθηκε μια σύντομη καλοκαιρινή δουλειά (διάρκειας 15 ημερών) , από χαζομάρα και άγνοια τότε αρνήθηκα, επηρεάστηκα και από όσους μου έλεγαν ότι είναι το τελευταίο καλοκαίρι που είναι εντελώς φρι επειδή από Σεπτέμβρη θα έπιανα δουλειά στην οικογενειακή.(έχουμε ένα μήνα κενό από την επιχείρηση το καλοκαίρι). Έκτοτε το έχω μετανιώσει κυρίως επειδή θα ήθελα να έχω μια απάντηση σε όσους μου λένε ότι δεν έχω καμία εμπειρία από κανονικό εργασιακό περιβάλλον. Τέλος πάντων για να μη κουράζω, η ερώτηση μου είναι πως θα μπροουσα να διαχειρίζομαι τέτοιες ειρωνίες . Και πως θα μπορούσα να απαντάω αλλά και πώς θα μπροουσα να το φιλτράρω μέσα μου. Γιατί το αποτέλεσμα είναι να επηρεάζομαι και να νιώθω ότι η δουλειά μου είναι ασημαντη ακόμα κι αν γυρνάω ψοφια τα βράδια. Θα έπρεπε να εγκαταλείψω το ενδεχόμενο να συνεχίσω να δουλεύω εδώ και να ψάξω κάτι άλλο, κάτι διαφορετικο από του χρόνου; Για να σταματήσω να αισθάνομαι έτσι;
Δεν θα άλλαζαν πολλά αν είχες δουλέψει αλλού για μισό μήνα στα 18 σου.
Είναι πολύ δύσκολο να σου πω εγώ πώς να μην επηρεάζεσαι εσύ. Εγώ δεν βλέπω κάποιο λόγο να δικαιολογείσαι που είσαι τυχερή ως προς το ότι η οικογένεια σου έχει μια καλή επιχείρηση. Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι αυτό εμπεριέχει μόνιμο ρίσκο, δεν ξέρει τι θα πει «επιχείρηση» και δεν πρέπει να σε πολυαπασχολεί τι πιστεύει και τι δεν πιστεύει.
Δεν έχεις εμπειρία από «κανονικό» εργασιακό περιβάλλον, δεν ξέρεις πώς είναι να μην είναι πατέρας σου το αφεντικό. Αυτό, απλώς δέξου το. Δεν χρειάζεται να απαντάς κάτι. Είσαι ακόμα φοιτήτρια, δουλεύεις παρτ τάιμ, ακόμα δεν έχεις πάρει τις πραγματικές ευθύνες στους ώμους σου, άλλος παίρνει τις σημαντικές αποφάσεις, όλα αυτά είναι αλήθεια. Ούτε σε αυτό χρειάζεται να απαντάς κάτι. Ίσως χρειάζεται πρώτα να το δεχτείς εσύ. Περίμενε μέχρι να πάρεις πτυχίο και να αναλάβεις κανονικό πόστο και μετά βλέπεις πώς αισθάνεσαι για όλο αυτό. Όταν αρχίζεις να βιώνεις τα κέρδη μαζί με τις χασούρες, ίσως να καταλάβεις πώς πρέπει να απαντάς.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Κάτι μου λέει πως αν ήσουν γιος και όχι κόρη, τα σχόλια θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Αν ήταν γιος θα ήταν ο “άξιος διάδοχος της οικογενειακής επιχείρησης”. Τώρα που είναι κορίτσι, είναι η βολεμενη, το κοριτσάκι του μπαμπά.
Τι καλό παιδι,βοηθάει τον πατέρα του. Βοηθάει την οικογενειακή επιχείρηση. Άξιο παιδί θα συνεχίσει το έργο του πατέρα κτλ,κτλ,κτλ…
https://images.app.goo.gl/WkfKq9uEVsdweLr76
γιός επιχειρηματία vs κόρη επιχειρηματία
Σε χθεσινή ερώτηση ο σύντροφος της γράφουσας δούλευε στην οικογενειακή επιχείρηση και όντως τα σχόλια ήταν διαφορετικά. Τον έλεγαν τεμπέλη κλπ κλπ. Οπότε ο κόσμος όταν έχει όρεξη για κακίες πάντα κάτι βρίσκει να πει
Εννοείται! Το κοριτσακι του μπαμπά που ενδεχομένως δουλεύει περισσότερο από τον απλό υπάλληλο!
Επίσης, το σχόλιο του/της υπαλλήλου μπορείς να το καταγγείλεις στην τράπεζα. Εντελώς ανάρμοστη η ειρωνεία.
Εγώ καταλαβαίνω ότι έχεις αναλάβει αρκετά πράγματα στην επιχείρηση. Κι ας μην παραλείπουμε το γεγονός ότι έχεις παράλληλα και τις σπουδές σου. Υποθέτω δεν είναι και το πιο εύκολο και θα υπάρχει κούραση. Δεν ξέρω να σου πω πώς θα γίνει να μην επηρεάζεσαι από τα σχόλια των άλλων, τα οποία μόνο καλοπροαίρετα δε δείχνουν. Θα συμφωνήσω με τη Λένα ότι δε χρειάζεται να απαντάς. Πριν ένα μήνα μου είπε μια γνωστή μου “Δουλεύεις του Αγίου Πνεύματος;” και απαντάω όχι. Και το σχόλιό της: “Δημόσιο!”… και γελούσε . Δεν μπήκα στη διαδικασία να απαντήσω. Τι να της πω; Ότι έχω… Διαβάστε περισσότερα »
Υπάρχει μια μεγάλη παρανόηση των αρμοδιοτήτων και των ευθυνών που έχουν οι δημόσιοι υπάλληλοι. Ίσως επειδή πιάνεται κανείς από τα προνόμια (ασφαλεια, άδεια μητρότητας) και δεν κοιτάει την ουσία της δουλειάς και τις ευθύνες.
Συγγνώμη η νταντά σου είχε το θράσος να πει αυτή τη δικαιολογία για τη συνεχή καθυστερημένη προσέλευση;
Πολύ σωστά τα λες περί ευθυνών και αρμοδιοτήτων. Και ο κόσμος δεν τα γνωρίζει γιατί πολλές διαδικασίες λειτουργούν εσωτερικά σε κάθε Φορέα. Δεν είπε κάτι τέτοιο σχετικά με τις μικρές καθυστερημένες προσελεύσεις αλλά έδειχνε να έχει αναπαυτεί από το γεγονός ότι κάποιος ήταν σπίτι. Απλά μία μέρα σε μία συζήτηση που είχαμε, μου είπε με… ωραίο τρόπο ότι είναι καλό που δεν είμαι σε κάποια επιχείρηση και μπορώ και δουλεύω με τον τρόπο που δουλεύω. Είπε όμως ανάλογη δικαιολογία στη σύζυγό μου επειδή ήταν κι εκείνη με άδεια σπίτι. Η οποία είχε ένα σωρό δουλειές και εκκρεμότητες, που την περίμενε… Διαβάστε περισσότερα »
Όποιος είναι έξω απο το χορό πολλα τραγούδια ξέρει. Είναι πολύ εύκολο να τσουβαλιάζεις τους πάντες βάση μιας ταμπέλας που σε εξυπηρετεί. Συμβαίνει κάποια στιγμή στους πάντες.
Ακριβώς όπως τα λες είναι. Άλλωστε κι αυτό δεν είναι ένα από τα θέματα που θίγει η στήλη; Να μάθουμε να μην τσουβαλιάζουμε τους πάντες (βάσει φύλου ή οτιδήποτε άλλου κριτηρίου) αλλά να κατανοήσουμε ότι κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός.
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ τι συνθήκες έχει η εργασία στο δημόσιο, δε με είχε απασχολήσει. Αλλά πρόσφατα διορίστηκε φίλη μου, η κοπέλα έχει αφιερώσει τόσα χρόνια σε σπουδές, μεταπτυχιακό, να έχει ήδη προϋπηρεσία γραφείου. Κάποιος εξωτερικός θα πει οτι αυτή παίρνει τόσα το μήνα, τι τυχερή, εγώ θα πω οτι έχει θυσιάσει πράγματα και διάλεξε τα βήματα να βρεθεί εκεί,δεν ήρθε μόνο του.
Wolfcry ταυτίζομαι απόλυτα με όσα περιγράφεις! Όπως λες έφτυσα αίμα να μπω σε νευραλγικό ποστο του δημοσίου, τεράστιος φόρτος εργασίας, πολλές ευθύνες, συνεχή ταξίδια στο εξωτερικό και…οι ίδιοι φίλοι και γνωστοί που μου έλεγαν ότι δεν θα έμπαιναν ποτέ στη διαδικασία να διαβάσουν τόσο πολύ για μια δουλειά επειδή ήθελαν να ζήσουν τη ζωή τους, τώρα μου λένε πόσο βολεμενη είμαι. Ε τι να τους απαντήσεις; Ο καθένας θα πει την παπάρα του και πολλοί να την πουν απλά και μόνο για να πληγώσουν τον συνομιλητή τους.
@Melian, Όπως τα λες είναι. Υπάρχουν κάποια πόστα στο δημόσιο που είναι αρκετά νευραλγικά, έχουν πολλές ευθύνες και οι αρμόδιοι απασχολούνται πολύ ακόμα και εκτός ωραρίου. Και όλα αυτά ενώ έχουν γίνει περικοπές στους μισθούς και έχουν κοπεί και τα δώρα. Ωστόσο, αυτό που μου έχει κάνει εντύπωση είναι ότι οι άνθρωποι αυτοί δε διαμαρτύρονται καθόλου. Αντιθέτως, εκείνοι που κάνουν τα λιγότερα, είναι αυτοί που γκρινιάζουν αν τους βάλουν κάποια δουλειά παραπάνω! Προσωπικά, δε θα ήθελα να είμαι σε τέτοιο πόστο. Εδώ δεν μπορώ καλά καλά να συντονίσω τον εαυτό μου, θα συντονίζω ένα σωρό άλλα; Βάλε με σε μια… Διαβάστε περισσότερα »
Για να μιλήσω για την υπηρεσία που είμαι εγώ, σχεδόν όλοι μας προερχόμαστε από τον ιδιωτικό τομέα και το συγκεκριμένο πόστο δεν διαφέρει καθολου από το να δουλεύεις σε μια εταιρεία με στοχους, αυστηρές προθεσμίες κλπ. Νομίζω το γεγονός ότι δεν μιλάμε ιδιαίτερα είναι επειδή έχουμε αποδεχτεί τη μοίρα μας…γνωρίζουμε ότι αυτή είναι η καθημερινότητά μας και δεν πρόκειται κανένας ούτε να μας μετακινήσει ούτε να βάλει πλάτη. Περιττό να πω ότι στα μάτια των φίλων μου εξακολουθώ να είμαι η βολεμενη δημόσια υπάλληλος παρότι με έχουν δει να κάνω απανωτά ταξίδια στο εξωτερικό, να παίρνω δουλειά σπίτι και να… Διαβάστε περισσότερα »
@Melian, Καταλαβαίνω απόλυτα τι εννοείς. Και στη θέση που είμαι εγώ, οι περισσότεροι συνάδελφοι προέρχονταν είτε από τον ιδιωτικό τομέα είτε από τον ακαδημαϊκό χώρο. Έχουν συνηθίσει να εργάζονται σε έντονους ρυθμούς και το ίδιο κάνουν κι εδώ. Αδιαμαρτύρητα… δεν τους απασχολεί. Αλλά είναι αυτό που λες… το θέμα δεν είναι η αναγνώριση της δουλειάς από τρίτους αλλά τουλάχιστον να μη σχολιάζουν χωρίς να γνωρίζουν. Ένα βράδυ πέτυχα ένα γνωστό μου στο δρόμο, ο οποίος ήταν μαζί με ένα φιλικό του ζευγάρι. Με ρώτησε πού δουλεύω και πετάγεται ο άντρας από το ζευγάρι (χωρίς να με ξέρει καν) και μου… Διαβάστε περισσότερα »
Δυστυχώς η δική μου επαφή με το δημόσιο, πλην εξαιρέσεων κ εσύ είσαι μια από αυτές, είναι πολύ κακή. Τεμπελιά, ευθυνοφοβια, τυπολατρία κ γραφειοκρατία. Δεν είναι προκατάληψη, είναι ο κανόνας κ δυστυχώς μαζί με τα ξερά καίγονται κ τα χλωρά
Εντάξει, δεν μπορεί να σου κάνει εντύπωση γιατί ακούτε τέτοια σχόλια από τους γύρω σας. Δυστυχώς, στο ελληνικό δημόσιο για κάθε wolfcry υπάρχουν δέκα άλλοι δημόσιοι υπάλληλοι που επιβεβαιώνουν όλα τα στερεότυπα, πχ δουλεύουν λίγες ώρες πραγματικά, και μάλιστα συχνά χωρίς καν να το έχουν επιδιώξει. Και κυρίως δημόσιοι φορείς που λειτουργούν τραγικά και δεν προσφέρουν κάτι χρήσιμο στην κοινωνία, παρότι κάποιοι υπάλληλοι τους εργάζονται σκληρά. Σόρυ, αλλά ακούγεσαι λίγο notallδημοσιοιυπάλληλοι, σαν να μην έχεις συναίσθηση του πόσο υποφέρει η ελληνική κοινωνία εξαιτίας του δημοσίου κ κακώς παραπονιούνται κιόλας
@pyrosvestiras και @Sot, σε αυτά που λέτε ενδεχομένως δεν έχετε άδικο. Ίσως εξαρτάται και από τον Φορέα του Δημοσίου. Μου έχει αναφέρει περιπτώσεις ο αδερφός μου υπαλλήλων-γνωστών που δουλεύουν λίγες ώρες ή εντός ωραρίου πάνε γυμναστήριο ή για ψώνια. Και τα κάνουν ακόμα και οι προϊστάμενοί τους. Και όταν εκείνος εκφράζει κάποιο παράπονο για τη δουλειά του στον ιδιωτικό τομέα, του λέει π.χ. η γνωστή του: “Κατάλαβα, γκρινιάρης κι εσύ όπως ο άντρας μου!”. Σαφώς, δεν μπορώ να μιλήσω για όλο το Δημόσιο. Ωστόσο, εδώ που είμαι, και ΣΚ δουλεύουμε και τηλέφωνα μέσα στη νύχτα μπορεί να προκύψουν για να… Διαβάστε περισσότερα »
Α, καλά, σου’ χω και λίγο χειρότερο παράδειγμα.
Δική μου φίλη (φίλη μεν, πολλές φορές λίγο φαρμακόγλωσσα δε) ειρωνευόταν τη δουλειά μου -Δημόσιο, επίσης- και “χαχα, τι, πας εκεί
και δουλεύεις;” ή “αρκεί που εμφανίζεσαι κ΄λαθε πρωι, δεν φαντάζομαι να περιμένουν και κάτι άλλο, έτσι;” “ε, καλά φύγε και νωρίτερα να πάμε για μπανιο, τι θα σου πουν” κλπ.
Ωσπου, το 2015 την έχωσε συγγενής συμβασιούχα σε υπουργείο,
πήγε πετώντας αλλά συνέχιζε να κριτικάρει και να βγάζει κάτι μεταξύ απαξίωσης και ζήλειας.
@Ντέζι Μακρή,
Ε, βέβαια πήγε πετώντας! Πιστεύω πολλοί που “κράζουν” θα ήθελαν ευχαρίστως μία θέση στο Δημόσιο. Το θέμα, όμως, είναι ότι δεν είναι παντού ρόδινα και καλά. Όπως έγραψε και η @Melian, υπάρχουν θέσεις με ευθύνες και άγχη.
Επίσης, είπες και το εξής: την έχωσε συγγενής. Εμένα η μητέρα ενός παλιού φίλου που είχα χρόνια να δω, όταν της είπα πού δουλεύω η πρώτη ερώτηση ήταν: “Με μέσον μπήκες;”. Κι ας είχα βγάλει τα μάτια μου στα θρανία.
Στη θέση σου θα έβρισκα άλλου δουλειά για ένα/δύο χρόνια τουλάχιστον. Οι λόγοι δεν έχουν να κάνουν με τις κακεντρέχειες του κάθε άσχετου αλλά με: 1) δεν έχεις τυπική εμπειρία ιδιωτικού υπαλλήλου, δε γνωρίζεις την ανασφάλεια και την ψυχοσύνθεση του να δουλεύεις για μια εταιρεία όπου την επόμενη μέρα μπορεί να σε πετάξουν σα λεμονοκουπα. Γιατί είναι σημαντικό αυτό; Διότι αποτι καταλαβαίνω είναι αρκετά πιθανό στο μέλλον να βρεθείς εσύ σε θέση εξουσίας. Η εμπειρία που θα έχεις ως υπάλληλος θα δε βοηθήσει στο να είσαι πιο αποτελεσματική στη διοίκηση προσωπικου. 2) στην περίπτωση (γιατί shit happens) που κάτι δεν… Διαβάστε περισσότερα »
Διαφωνώ στο να αφήσει τη δουλειά της.Είναι μια δουλειά με τα όλα της,δεν έχει καμία διαφορά απο τις υπόλοιπες,ίσα ίσα θα συμπληρώσω οτι όσοι έχουμε εργαστεί με συγγενείς καταλαβαίνουμε απόλυτα το ιδιαίτερο όριο μεταξύ συναδελφικότητας και συγγένειας.Δεν μπορείς να κάνεις κοπάνα απ τη δουλειά,δεν θα πεις με τόση ευκολία ψέματα μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις όρεξη να πας για δουλειά /χώρισες/ σ έπιασε κόψιμο,θα πρέπει μονίμως να κάνεις υποχωρήσεις για το καλό της εταιρείας και για να εξυπηρετήσεις τους υπόλοιπους υπαλλήλους γιατί εσύ είσαι συγγενής και καταλαβαίνεις,ενίοτε δεν θα πληρωθείς τα νόμιμα ή θα δηλωθείς με λιγότερα επειδή είσαι… Διαβάστε περισσότερα »
Οταν μιλάμε για εργασιακή ασφάλεια στον ιδιωτικό τομέα μιλάμε για την ψυχολογική ασφάλεια που έχει ο/η υπαλλήλος πώς εάν κάνει λάθος, εάν για τον οποιοδήποτε λόγο δεν είναι αποδοτικός/η , εάν χρειαστεί να γίνει αναδιοργάνωση, εάν πρεπει να γίνει περικοπη προσωπικού δε θα χάσει τη δουλειά του/της.
Δεν αμφισβητεί κανείς την εργασία της κοπέλας, αντικειμενικά όμως όταν κάποιος/α έχει δουλέψει σε περισσότερες από μία εταιρείες έχει μεγαλύτερη εμπειρία. Αυτό δεν ισχύει μόνο για τους εργαζόμενους σε οικογενειακές επιχειρήσεις, αλλά για όλους. Οι άνθρωποι που έχουν μείνει πολλά χρόνια στην ίδια εταιρεία είναι λιγότερο ανταγωνιστικοί στην αγορά εργασίας.
Δεν ξέρω πώς προέκυψε η βεβαιότητα οτι αν δεν είσαι αποδοτικός στη δουλειά σου στην οικογενειακή επιχείρηση θα σε χαιδέψουν ενώ στη ξένη θα σε διώξουν.Ποιός θέλει κηφήνες για υπαλλήλους?Στη περίπτωση περικοπής,ναι ,πιθανότατα ο συγγενής να είναι απ τους τελευταίους στη λίστα.Όσον αφορά τη πολύχρονη παραμονή σε μιά εταιρεία πιο πολύ θεωρώ οτι το άτομο εξειδικεύεται στο αντικείμενο που δραστηριοποιείται η εταιρεία,άρα θα έχει περισσότερη εμπειρία αν αποχωρήσει και επιλέξει να εργαστεί στον ίδιο τομέα παρά οτι παραμένει στάσιμο και μη ανταγωνιστικό
Γράφω πουθενά ότι στην οικογενειακή επιχείρηση θα σε χαϊδεψουν; Γράφω πολύ συγκεκριμένα για το το άγχος που έχει ο ιδιωτικός υπάλληλος και το πώς βιώνοντας αυτό μπορείς να είσαι καλύτερος μάνατζερ αργότερα. Είναι βασικές αρχές leadership για το πώς διαχειρίζεται κάνεις τη θέση εξουσίας. Επίσης είναι γεγονος, είτε μας αρέσει είτε όχι,πώς η πολύχρονη παραμονή σε μια μόνο εταιρεία δε βοηθάει την περαιτέρω ανάπτυξη ενός εργαζόμενου: από τον τρόπο που διεξάγεται η δουλειά, από τις συνεργασίες που έχει, από την κουλτούρα, από το πελατολόγιο κτλ. Ναι υπάρχει εξειδίκευση αλλά μέσα σε συγκεκριμένο περιβάλλον και αυτή δεν αξιολογείται πάντα θετικά. Για… Διαβάστε περισσότερα »
Άρα λοιπόν ,ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα είναι φρόνιμο να παρατήσεις τη δουλειά στην οικογενειακή επιχείρηση επειδή οι βασικές αρχές του leadership δείχνουν το δρόμο προς την επιτυχία μέσω του άγχους για την επαγγελματική αποκατάσταση.Λυπάμαι,αλλά δεν με βρίσκει σύμφωνη αυτή η λογική.Οι διαφορετικές συνθήκες που διατείνεσαι οτι χρειάζονται για την εξειδίκευση,πράγματι βοηθούν αλλά δεν είναι απαραίτητο οτι μπορούν να προέλθουν και απο αλλαγή περιβάλλοντος σε διαφορετικές εταιρείες,θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και μέσα στην ίδια επιχείρηση με διάφορους τρόπους(ταξίδια,εκπαίδευση προσωπικού κλπ).Απο προσωπική εμπειρία θα σου πω πως,όταν για κάποιο χρονικό διάστημα αποχώρησα απο την οικογενειακή επιχείρηση και εργάστηκα σε άλλη –… Διαβάστε περισσότερα »
Κάνεις πολλά λογικά άλματα και βγάζεις συμπεράσματα αυθαίρετα. Σε περίπτωση που δεν εξήγησα καλά και δημιουργούνται παρανοησεις ξαναγράφω: 1) η γραφουσα κατά πάσα πιθανότητα θα έχει θέσει εξουσίας αργότερα στην οικογενειακή επιχείρηση. Για να είσαι επιτυχημένος στη διαχείριση προσωπικού, πρέπει να μπορείς να καταλάβεις τη ψυχοσύνθεση των ανθρώπων που μανατζαρεις. Εκ του ασφαλούς αυτό δε γίνεται. Εκτός βέβαια και αν δε σε ενδιαφέρει να σε βρίζουν πίσω από την πλάτη σου οι εργαζόμενοι ή να θεωρούν ότι είσαι άσχετος/η. Τοτε ναι το δέχομαι, η εμπειρία μέσα από μια άλλη εταιρεία σε θέση υπαλλήλου είναι άχρηστη. 2)Ειδικά στην Ελλάδα του σήμερα… Διαβάστε περισσότερα »
Αντιλήφθηκα απόλυτα τι εννοείς εξαρχής και βλέπω οτι μιλάμε και οι δύο εκ πείρας απο διαφορετικές θέσεις.Τα πράγματα μπορεί να γίνουν πολύ διαφορετικά για την γράφουσα απο αυτό που συνέβη με μένα ή αν χρειαστεί για κάποιο λόγο να παραιτηθεί απο την οικογενειακή επιχείρηση ,να είναι αδιάφορο στον hiring mamager αν ο συνεντευξιαζόμενος έχει εμπειρία σε μία μόνο εταιρεία,τίποτα δεν είναι απόλυτο,παραθέτουμε γνώμες και εμπειρίες.Απλά θεωρώ λίγο ριψοκίνδυνο ν αφήσει τη δουλειά της για να αποκομίσει εμπειρία επειδή θα υπάρχει κάποια στιγμή μια πιθανότητα,ούτε καν βεβαιότητα,να αναλάβει θέση εξουσίας.Θα μπορούσε αντ αυτού πχ,να κάνει έξτρα σπουδές σχετικές με τον κλάδο… Διαβάστε περισσότερα »
Συμφωνα λοιπόν με τη συλλογιστική σου, ένας/μια εργαζόμενος/η στην εταιρεία που πήγες για ένα χρονικό διάστημα, χωρίς να έχει εμπειρία από αλλού πάλι θα είχε ανελιχθεί και πάλι θα είχε αποκτήσει εξειδίκευση. Με τη διαφορά όμως, ότι θα ήταν τελείως επιφανειακή και εάν χρειαζοταν να αναζητήσει αλλού δουλειά θα έβλεπε ποσο πίσω είναι ανταγωνιστικα. Εσύ ακόμα και με την έκθεση που είχες σε μια μονο άλλη εταιρεία, μπόρεσες να εκτιμήσεις ακόμα περισσότερο τη δουλειά στην οικογενειακή επιχείρηση. Για να μπορείς να έχεις άποψη και να την στηρίξεις, πρέπει να έχεις ίδια γνώση του τι γίνεται. Με χαρακτηριστικο παράδειγμα τη δική… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω μια φίλη στη θέση σου , από το σχολείο, τώρα είμαστε 30+ . Θα απαντήσω για εκείνη, δεν ξέρω αν θα βρεις τον εαυτό σου μέσα σε αυτά που θα πω. Νομίζω πως κανείς δεν κάθεται να ασχοληθεί τόσο όσο λες, χωρίς να του έχεις δώσει αφορμή. Στη φίλη τουλάχιστον, τα σχόλια άρχιζαν όταν άρχιζε εκείνη τη γκρίνια. Εκεινη έφευγε από τη δουλειά 5.01(ενω σχόλασε 5) και μιλούσαμε στο τσατ εκείνη την ώρα και έλεγε ‘πωπω κλείνω, άργησα!’ και γινόταν καπνός. Ή της ξέφευγε, «το πρωί που πήγα οδοντίατρο… » ενώ ήταν εργάσιμη κανονική και απλά είχε φύγει από… Διαβάστε περισσότερα »
Έχω μια φίλη σαν την δική σου.Δεν με ενοχλεί που έχει προνόμιο, γιατί κι εγώ αν είχα θα το χρησιμοποιούσα ,ας μην γελιόμαστε. Αυτό που με ενοχλεί , είναι που δεν το αντιλαμβάνεται καθόλου και που κατά καιρούς δηλώνει ότι θα φύγει απο την εταιρεία και θα αναζητήσει αλλού εργασία αλλά ποτέ δεν το κάνει. Όπως και να το κάνουμε βρε παιδιά έχεις άλλο αέρα και ηρεμία όταν ξέρεις ότι ποτέ δεν θα απολυθείς.
Ναι δεν το συζητώ ! Εννοείται καλά κάνουν. (Λες να έχουμε την ίδια φίλη; )
Χαχαχα…έχει γούστο.Ποτέ δεν ξέρεις,μικρός ο κόσμος.
Επειδή έχω δουλέψει και σε οικογενειακή και σε «ξένη» επιχείρηση, σίγουρα είναι πολύ διαφορετικό όταν είσαι υπάλληλος σε μια εταιρία χωρίς συγγγενικες σχέσεις. Μπορεί να δουλεύεις, να αποδίδεις και να κουράζεσαι το ίδιο αλλά το άγχος είναι πολύ μεγαλύτερο διότι μπορεί να σου την πουν χωρις λόγο, σε απολύσουν ανά πάσα στιγμή, μπορεί να μην εκτιμήσουν τον κόπο σου, μπορεί να σου τρώνε λεφτά, να μην παίρνεις αύξηση κλπ. Άρα στη σημερινή εποχή το να δουλεύεις σε μια υγιής οικογενειακή επιχείρηση με «υγιείς» συνθήκες, είναι δώρο Θεού. Μην επιτρέπεις να σε ειρωνεύονται όμως. Εξήγησε τους ότι εργάζεσαι πολύ κανονικά και… Διαβάστε περισσότερα »
Ναι,αυτό με τον υπάλληλο στη τράπεζα μου χτύπησε κ εμένα πολύ άσχημα,δείχνει παντελής ασέβεια και έλλειψη ορίων.Επέτρεψε μου μόνο να σου πώ,οτι αυτά που ανέφερες οτι επωμίστηκες σε μια ξένη επιχείρηση και όχι στην οικογενειακή ήταν τύχη ή ατυχία ,όπως θες πες το.Ανέφερες προβλήματα και προβληματισμούς που μπορείς κάλλιστα να έχεις και στην οικογενειακή με τη λογική οτι δεν υπάρχουν πολλές υγιείς επιχειρήσεις ,οπότε μπορεί να βρεθείς αντιμέτωπη με τέτοιες συνθήκες παντού
Ο κόσμος πάντα θα έχει κάτι να πει, αυτό να το θυμάσαι. Και με τον πατέρα σου να μη δούλευες, πάλι θα έβρισκαν κάτι να σου προσάψουν. Δε θα σου πω το κλισέ “μην τους αφήνεις να σε επηρρεάσουν”, γιατί δυστυχώς σε επηρρεάζουν μέχρι ένα βαθμό. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να κοιτάξεις τον εαυτό σου, τη δουλειά σου, τους φίλους σου, την οικογένειά σου και να μην ασχολείσαι με τον κάθε κακεντρεχή εκεί έξω. Να τους κόψεις τη φόρα μια και καλή και να πεις “να κοιτάτε τη δουλειά σας, δε σας πέφτει λόγος τι κάνω με… Διαβάστε περισσότερα »
Προφανώς και η δουλειά σου είναι σημαντική και εξυπακούεται ότι κουράζεσαι, αν όμως θέλεις να είμαστε ειλικρινείς, ναι έχεις προνόμιο. Δεν είναι το ίδιο να βγαίνεις στον στίβο εργασίας, να αγωνιάς αν θα βρείς δουλειά,αν θα καταφέρεις να πληρώσεις πάγιους λογαριασμούς, να τρώς χαστούκια κτλπ.Όπως και να το κάνουμε είσαι πολύ τυχερή που δεν χρειάζεται να περάσεις όλα τα παραπάνω. Δύο τινά.Ίσως χωρίς να το αντιλαμβάνεσαι να φέρεσαι με τρόπο που δείχνει ότι δεν αναγνωρίζεις ότι έχεις προνόμιο, εξ ου και τα “σχόλια” , ή το αναγνωρίζεις αλλά οι φίλοι ζηλεύουν.Τσέκαρε λοιπόν μήπως ισχύει το πρώτο κι αν καταλήξεις ότι… Διαβάστε περισσότερα »
Κατ’ αρχάς, μπράβο σου που δραστηριοποιείσαι ευσυνείδητα και επενδύεις στην εργασία σου, ειδικά εφόσον σκέφτεσαι να συνεχίσεις να εργάζεσαι εκεί. Κατά δεύτερον, ενώ ισχύει ότι δεν “κινδυνεύεις” να απολυθείς ξαφνικά και να μείνεις επί ξύλου κρεμάμενη, δεν χρωστάς σε κανέναν εξηγήσεις για τις επιλογές σου. Τέλος, αυτό που όσοι μέμφονται (και ενδεχομένως ζηλεύουν που δεν έχουν αντίστοιχη δυνατότητα και γι’ αυτό το υποτιμούν), δηλαδή την διττή σου ιδιότητα στην οικογενειακή επιχείρηση (κόρη του εργοδότη και εργαζόμενη), δεν είναι καθόλου μα καθόλου απλό: Οι ισορροπίες όταν εργάζεσαι με τους γονείς είναι πολύ λεπτές, τα όρια στις συμπεριφορές και στις απαιτήσεις πολύ… Διαβάστε περισσότερα »
Ντάξει οκ, το να λες ότι υπάρχει η ίδια ελαστικότητα με όλους τους εργαζόμενους είναι λίγο σαν να κοροϊδεύεις τον άλλον στα μούτρα, ίσως για αυτό να λαμβάνεις ειρωνικά σχόλια. Δεν είναι έτσι, σόρι, δεν γίνεται να είναι έτσι, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είσαι άξια ή ότι η δουλειά σου δεν είναι σημαντική. Αλλά αποδέξου τα προνόμια που έχεις και μην υποκρίνεσαι ότι δεν υπάρχουν γιατί αυτό είναι προκλητικό.
Έχουν γίνει πολύ ωραία σχόλια και θεωρώ οτι έχει καλυφθεί το θέμα. Θα γράψω κι εγώ ωστόσο, για να σου πω οτι εχω ζήσει το ίδιο. Ερχομαι στη δουλειά της οικογένειας μου απο τα 22 μου χρόνια, παράλλημα με τις σπουδές (και νωρίτερα, αλλα οκ για λίγες ώρες και μέρες). Πρωτ απ ολα εγω έχω δει οτι είναι και δύσκολο συχνά να δουλέυεις με τον πατέρα σου , η πίεση, η αμφισβήτηση, οι απαιτήσεις είναι πολλές και σκληρές τόσο απο τον ίδιο τον πατέρα σου (τουλάχιστον οπως το βίωσα προσωπικά και απο εμπειρίες φίλων) όσο και απο τους άλλους. Τα… Διαβάστε περισσότερα »