Πολλά χρόνια με βασανίζει ένα ερώτημα: Μέχρι που μπορεί να φτάσει η συμπεριφορά μιας γυναίκας εις βάρος ενός άνδρα? Και εξηγώ, χωρίς να δικαιολογώ. Μεγάλωσα σε ένα σπίτι με διαρκείς καυγάδες μεταξύ των αταίριαστων γονιών μου, που πολλές φορές κατέληγαν σε εκατέρωθεν προσβολές / βρισιές και κάποιες φορές στη χειροδικία από μέρους του πατέρα μου. Η μητέρα μου φαινόταν να μην βάζει όριο σε αυτά που έλεγε, τον μείωνε σε εξαντλητικό βαθμό και εκείνος απαντούσε με αυτόν τροπο, με τον οποίο είχε και ο ίδιος γαλουχηθεί. Θεωρείς τελικά, ότι υπάρχουν γυναίκες που εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ένας άνδρας δε θα σηκώσει ποτέ χέρι πάνω τους και οδηγούν τις καταστάσεις στα άκρα?
Αυτό που βλέπω είναι δυο ανθρώπους που κακοποιούν ο ένας τον άλλον, κυρίως λεκτικά, και ένας περιστασιακά και σωματικά, και όλα αυτά για χρόνια, μπροστά στο παιδί τους.
Αυτό που επίσης βλέπω είναι ένα παιδί που προσπαθεί να βρει έναν φταίχτη.
Εσύ αυτό που κατάλαβες είναι ότι σε αυτό που έζησες φταίει η μάνα σου και γενικώς όλες οι γυναίκες, γιατί αυτές το ξεκινάνε, κι ο άντρας αναγκαστικά αμύνεται.
Η χειροδικία δεν είναι απαραίτητα το “άκρο” όταν μιλάμε για συνεχή και εκτεταμένη κακοποίηση. Η σωματική δεν είναι πάντα χειρότερη από τη λεκτική. Δεν ξέρω και αν έχει νόημα η σύγκριση.
Νομίζω ότι χρειάζεται να πας σε ειδικό για να επεξεργαστείς αυτό που έχεις ζήσει.
Ακολουθήστε την Α,ΜΠΑ; στο Google News
Θυμώνω πολύ, παρά πολύ με τέτοιες ερωτήσεις. Αυτό το αφήγημα έχει κουράσει πια. Σκέψου λίγο: αν μια γυναίκα μειώσει λεκτικά έναν άντρα, το πολύ πολύ να τραυματιστεί το εγώ του. Ένας άντρας όμως μπορεί πολύ άνετα να ξεκινήσει από τη λεκτική βία και να φτάσει στη γυναικοκτονια. Εν τω μεταξύ θα εκπλαγείς αν μάθεις ότι οι περισσότερες που κινδύνευσε η ζωή μας από τον κοκακοποιητη μας, ήμασταν ήσυχα, πολύ ήσυχα σπουργιτακια, είχαμε ελαχιστοποιησει την ύπαρξη μας, μήπως και τη γλιτώσουμε. Το σύνηθες δεν είναι ουρλιαχτά κι από τις δύο πλευρές μέχρι που κάποιος σηκώνει χέρι. Το σύνηθες είναι αυτός φωνάζει,… Διαβάστε περισσότερα »
Το σχόλιο σου τα λέει όλα. Το παράδειγμα σου ειλικρινά δείχνει την παράνοια στην οποία μπορεί να ζει κάποι@ σε κακοποιητική σχέση και δίνει μια γεύση στο “Γιατί δε μιλούσε;”
Λυπαμαι πολυ γι αυτο που περασες. Εχεις απολυτο δικιο οτι τα θυματα συνηθως οχι μονο δεν αγριευουν, αλλα προσπαθουν να ειμαστε αορατα. Ηθελα μονο να πω οτι δεν πρεπει να υποβαθμιζουμε τη δυναμη που εχουν οι λεξεις. Δεν ειναι παντα απλα τραυματισμος του εγω. Πολλες φορες ειναι βια, ειναι υπουλη, συστηματικη βια που σε κανει να συρρικνωνεσαι μεχρι να εξαφανιστεις. Και παλι δε το συγκρινω με αυτο που περασες, δε θελω να παρεξηγηθω, ηθελα απλα να πω οτι υπαρχουν ποικιλοι τροποι να κουρελιασεις εναν ανθρωπο. Ελπιζω να εισαι καλα τωρα ❤️
Τα ίδια εζησα και γω φίλη μου χωρίς να τον προκαλώ! Μετά απο χρόνια σωματική κακοποιηση αρχισε η μετάλλαξη μου.. απο ησυχο ευγενικό κοριτσι με αυτοπεποίθηση μεταμορφωθηκα σε μια γυναίκα ανασφαλη, με σπασμένα νεύρα και κρίσεις πανικού .. Το ίδιο συμβαίνει και εδω! Προφανώς είναι μια γυναίκα με σπασμένα νεύρα λόγω της σωματικης της κακοποίησης.
Επειδή έχω ζήσει παρόμοια παιδική ηλικία, με τη διαφορά ότι το ξύλο έπεφτε εκατέρωθεν (και ενίοτε και σε εμένα), πιστεύω κρίνοντας από τις δικές μου “αποσκευές” ότι υπάρχει και χειρότερο συμπέρασμα: ότι πάντα φταίει το παιδί. Επειδή λίγο γκρίνιαξε και τους αναστάτωσε και μετά ειχαν κακή διάθεση, επειδή είπε κάτι “που δεν έπρεπε” και τους ενοχλησε, επειδή αναπνέει με λάθος τρόπο (αληθινό παράδειγμα). Ελπίζω γράφουσα να μην εμπίπτεις σε αυτή την κατήγορια, εγώ παλέυω πολλά χρόνια να απαλλαγώ απο το σύνδρομο του φταίχτη.
Σου εύχομαι ολόψυχα να απαλλαγείς σύντομα από αυτό το ασήκωτο βάρος. Μου ήρθε στο μυαλό μια σκηνή που δεν μπορώ να ξεχάσω από μια ταινία που έχω να δώ πάνω από 20 χρόνια, το Good Will Hunting:
https://www.youtube.com/watch?v=ZQht2yOX9Js
10 φορές, και 1000 αν χρειαστεί: ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ.
JJ-αυτη η τύπισσα άλλαξε την ζωή μου
Μεγάλωσα σε παρόμοια αρρωστημένο περιβάλλον. Και ειλικρινά ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ ούτε στο ελάχιστο αν και ποιός είχε “δικιο” , ποιός εφταιγε περισσότερο και αν κάποιος ωθούσε τον άλλο στα άκρα. Αυτό που με νοιάζει είναι η τρομακτική κακοποίηση με την οποια μεγαλωσα κι εγω και τα αδερφια μου και την οποια πληρώνουμε και θα πληρωνουμε για παντα. Και πολυ φοβαμαι πως δεν ανηκουμε στην εξαιρεση , ανηκουμε στον κανονα. Φτανει με την τοτεμοποίηση της “αγιας οικογενειας” και τις κοινωνιολογικοψυχολογικες αναλυσεις. Αν υπαρξει ποτέ (που δεν θα υπαρξει) αντιστοιχο #metoo για παιδια θυματα ψυχοσωματικης βιας θα γκρεμιστει το συμπαν.
Ως πρώην θύμα ενδοοικογενειακής βίας μπορώ με σιγουριά να πω ότι δεν είναι ανάγκη εσύ και τα αδέρφια σου να πληρώνετε για πάντα.
Αν υπάρξει ποτέ τέτοιο metoo που το ευχομαι για να γλιτώσουν ψυχές…βλέπω η πρόνοια να μαζεύει παιδιά στις 9 απ τις 10 οικογένειες!!!κακά τα ψέματα ως εκπαιδευτικος, έχω συναντήσει περιπτώσεις που άξιζαν να γίνουν γονείς μετρημένες στα δάκτυλα του ενός χεριού!! Οι περισσότεροι όχι γονεις,ούτε κατοικίδιο δεν τους αξίζει. Οι τρελοί δεν είναι στα ψυχιατρεια,ειναι έξω κ κυκλοφορούν ανάμεσα μας!
Μα αφού τελικά το έτρωγε το ξύλο η μητέρα σου, ποιο γεγονός εκμεταλλεύτηκε;
Ή μήπως θεωρείς ότι έφαγε πολύ λιγότερο ξύλο από αυτό που της άξιζε; Και τι θεωρείς ότι μπορεί να λύσει το ξύλο;
Διαφωνώ παρα πολύ. Η σωματική κακοποίηση είναι ΠΑΝΤΑ χειρότερη από τη λεκτική κι όταν από το βρισιμο φτάσεις στο σημείο να σηκώσεις χέρι σε άλλον άνθρωπο και ποσό μάλλον το σύντροφο σου έχεις ξεπεράσει ένα πολύ σημαντικό όριο της ανθρώπινης υπόστασης.
Κι εγώ διαφωνώ, η σωματική κακοποίηση είναι πολύ χειρότερη από τη λεκτική.
Δεν ξέρω αν συμφωνώ σε αυτό. Πολλές φορές μπορεί να έχουν το ίδιο καταστροφικά αποτελέσματα (τουλάχιστον όσον αφορά τα παιδιά. φαντάζομαι το ίδιο θα ισχύει και για τους ενήλικες? πολύ πιθανόν)
https://www.apa.org/news/press/releases/2014/10/psychological-abuse
Μάλιστα θεωρώ λίγο επικίνδυνο να συγκρίνουμε ποιο είδος κακοποίησης είναι χειρότερο (σεξουαλική, σωματική, λεκτική κλπ). Νιώθω ότι έτσι υποτιμάμε μορφές κακοποίησης και αυτό, ίσως, συμβάλλει στη διαιώνισή τους. Άτομα έχουν αυτοκτονήσει και έχουν καταστρέψει τις ζωές τους λόγω λεκτικής κακοποίησης. Δεν πρόκειται για λέξεις απλώς. Οι λέξεις αυτές έχουν νόημα, υπάρχουν σε ένα πλάσιο και είναι δυνητικά βλαβερές.
Αν κάποιος δεν αντέχει και εχει φτάσει σα ορια του να πάει μια βόλτα εκείνη τη στιγμή, και μέρα να πάρει τηκ τον δικηγόρο για διαζυγιο. Το ξύλο δεν ειναι ΠΟΤΕ δικαιολόγημενο
Ρε φιλε..Διαβασα παρομοιο σχολιο στο fun page του Δημητρη Παπαμιχαηλ. Απο γυναικα….οτι ο Παπαμιχαηλ αναγκαζοταν να χτυπησει την Βουγιουκλακη γιατι τον εφτανε στα ορια του με τις προσβολες της. Αυτος ηταν μαγκας πειραιωτης ομως, δεν σηκωνε το χερι του ετσι απλα. Τον αναγκαζε τον αμοιρο αυτη η μεγαιρα. Της απαντησα οτι πρεπει να μιλησει σε ψυχολογο για να αντιμετωπισει τα βιωματας της. Με διαολοστειλε
Ε, η συγκεκριμένη αναμενόμενο.
Πιάνομαι από αυτό: ” Η μητέρα μου φαινόταν να μην βάζει όριο σε αυτά που έλεγε, τον μείωνε σε εξαντλητικό βαθμό” και θα ήθελα να αναρωτηθείς γιατί θεωρούσες ότι μόνο η μητέρα σου μείωνε τον πατέρα σου; Αυτός της μιλούσε με το σεις και με το σας; Ή θεωρείς ότι το κύρος του άντρα είναι ισχυρότερο και σημαντικότερο άρα δεν πρέπει να το μειώνουμε ενώ της γυναίκας δεν πειράζει; Σε έναν καυγά σαν αυτόν που περιγράφεις εκτοξεύονται εκατέρωθεν προσβολές. Γιατί η γυναίκα είναι αυτή που πρέπει να υποχωρεί, να μην υποσκάπτει το κύρος του άντρα και έχει την ευθύνη της… Διαβάστε περισσότερα »
Δνε έχω ακούσει μια φορά “θεωρείς ότι οι άντρες εκμεταλλευονται καταστάσεις και φτάνουν στα άκρα βασιζόμενοι στο οτι η γυναίκα δεν θα απλώσει χέρι πάνω τους?”…
Λες και είναι κάποιου είδους προνόμιο το να μην σε χτυπούν και όχι basic ανθρώπινο δικαίωμα. Μια άποψη είναι ότι ασκεις σωματική βία γιατί αυτή είναι η ανατροφή που έλαβες σαν απάντηση στη λεκτική βία που δέχεσαι. Μια άλλη άποψη είναι ότι δέρνεις γιατί απλά μπορείς
Η λεκτική κακοποίηση είναι κακοποίηση.
Οι άνθρωποι που κακοποιούν δεν το κάνουν επειδή κάποιος τους προκάλεσε. Το κάνουν επειδή κάτι δεν πάει καλά μέσα τους και επειδή δεν φοβούνται ότι θα τιμωρηθούν.
Θα έχεις παρατηρήσει άλλωστε ότι όταν κάποια γυναίκα μας περιγράφει λεκτική κακοποίηση της συστήνουμε ψυχανάλυση, δικηγόρο και απομάκρυνση. Δεν της λέμε να τον δέσει και να τον σπάσει στο ξύλο.
(Άλλο αν θα θέλαμε να το κάνουμε, ζούμε σε πολιτισμένες κοινωνίες)